Ο Μάρκος είναι ένας φίλος γκαρδιακός που δεν παλιώνει ποτέ. Αναρωτιέμαι συχνά κάθε φορά που τον ακούω, είτε σε χαμηλή υπόκρουση ταβερνοσυμποσίων, είτε όταν εισβάλλει απρόσμενα ανάμεσα σε ουδέτερες ή ανούσιες ραδιοφωνικές ανθολογήσεις, είτε σε κατά μόνας ακροάσεις απ’ το εσαεί ψυχωφελές γραμμόφωνο, πώς γίνεται... Περισσότερα
«Ο Μάρκος είναι ένας φίλος γκαρδιακός που δεν παλιώνει ποτέ»
[…] Ω, συγκλονίζομαι. Θωρώ εμπρός μια θαμπή μορφή. Α, τι γυρεύεις εδώ στου μαρτυρίου μου το κρεβάτι, μπρε Γιαννού; Δεν ομιλείς; Ήρθες, φαίνεται, για να με κρίνεις! –Εσύ φταις, το κρίμα όλο δικό σου, Αλέξανδρε. –Είπα να το συλλογιστείς, Γιαννού, δεν είπα να το πράξεις.... Περισσότερα
Θωμάς Κοροβίνης: «Η τελευταία νύχτα του κυρ-Αλέξανδρου»
Button to top