Όχι πως έχουμε τίποτα να φοβηθούμε. Οι καθαρές ψυχές, άλλωστε, μ’ αστραπές προχωράνε! Αλλά να, από καιρού εις καιρόν μας ευχαριστεί να βρισκόμαστε, παρέα συναισθηματική και διαλογιζόμενη στης «Όπερας» τα ενδότερα, στον εκδοτικό οίκο πίσω από το βιβλιοπωλείο κάνα μεσημέρι, όπως παλιά γινότανε αλλού με... Περισσότερα
Πού κρυβόμαστε…
Πράγματι. Πολλοί ουρανοί, παραπάνω από δύο οπωσδήποτε στο σινεμά, στο σινεμαδάκι της Αντιπάρου, στη μέση της Χώρας σχεδόν ακριβώς, με την ευθεία του την αίθρια κατευθείαν προς τ’ άστρα, με του χρόνου το σταμάτημα εκεί πάντα, σαν χάρη σχεδόν μεταφυσική για όλους μας, όλους όσους... Περισσότερα
Σινέ Ωλίαρος –ή πολλοί ουρανοί, παραπάνω από δύο πάντα…
Η αλήθεια είναι πως μάλλον εγώ έφυγα νωρίς. Στην τρίτη εκπομπή για την ακρίβεια, ακολουθώντας μάλιστα τον Γιώργο Πανουσόπουλο τον σκηνοθέτη, που έφυγε στη δεύτερη. Το γιατί έφυγα κι εγώ κι ο Γιώργος τότε, περασμένα-ξεχασμένα πια, ας πούμε μόνο για διαφορές αισθητικής αντίληψης. Ας πούμε... Περισσότερα
«Ζήτω το ελληνικό τραγούδι» -ή ήμουν κι εγώ εκεί…
Και στίχους επιπλέον της συμμετοχής μου στο σενάριο του «Μια Μέρα τη Νύχτα» του Πανουσόπουλου έγραψα τότε, κοντά στο 2000, πέραν αυτών της μουσικής της ταινίας, και του Στέλιου Βαμβακάρη. Αυτούς: H νύχτα είναι ωραία μέρα, και πάει πιο πέρα το μέσα φως. H νύχτα... Περισσότερα
«Μια μέρα τη νύχτα» – ή και «Escape Artists» μαζί με «Athens  Blues»…
Είχα μπλέξει με το θέμα από τα παλιά, από πολύ παλιά, και την πρώτη επιλεκτική φιλμογραφία του αμερικανικού πορνό στην Ελλάδα θυμάμαι πως την παρουσίασα μια φορά κι έναν καιρό, τέλη της δεκαετίας του ’70-αρχές ’80 πια νομίζω, στο τότε άλλης κοπής «Περιοδικό». Αλλά και... Περισσότερα
Νέα από τα παλιά –και νέα κορίτσια, σαν τα παλιά…
«Υπήρχαν τότε, τον καιρό της Κατοχής, και κάποιοι αναγνωρισμένοι ήδη καλλιτέχνες, τους οποίους θαυμάζαμε και συζητούσαμε από το βράδυ ως το πρωί γι’ αυτούς: ήταν ο Τσαρούχης, ο Μόραλης κι ο Νικολάου, ο Απάρτης, ο Καπράλος, ο Χατζηκυριάκος, ο Πικιώνης, ο ποιητής Γκάτσος, ο Οδυσσέας... Περισσότερα
Ο γλύπτης Θανάσης Απάρτης
Πολύς κόσμος εκείνο το Πάσχα στον κήπο του Διονύση Σαββόπουλου το ’85, αν θυμάμαι καλά. Κι εμείς εκεί, με την οικογένειά του, με τα παιδιά μικρά, αλλά κι ο Κώστας Ταχτσής μαζί μας εκτάκτως, που δεν θυμάμαι, ομολογώ, αν είχα περάσει με το αυτοκίνητό μου... Περισσότερα
Πάσχα με τον Ταχτσή
απ’ την άλλη, ο Μαρκόπουλος είπε πως είμαστε μέτρια μυαλά, αυτή είναι όλη η ιστορία, λίγη ευαισθησία ίσως, και λίγο πιο ζωντανοί. μας φοβούνται οι γυναίκες στα πάρκα όπως φοβούνται τους άλλους, όπως προτιμάνε τους υπαλλήλους και τη μπροστινή θέση. κι εγώ του ’πα πρόσεξε... Περισσότερα
Γιώργος Μαρκόπουλος
Μικρός τον φοβόμουνα στις ταινίες, και πολύ μάλιστα, δεν τον ήθελα. Όσο Βέγγος κι Αυλωνίτης και Σταυρίδης ήμουνα τόσο αντίθετη στα παιδικά μου μάτια έμοιαζε η δική του παρουσία δίπλα τους. Ίσως το επιφανειακά σκληρό με την ελιά τη μεγάλη στο πρόσωπό του να ’φταιγε,... Περισσότερα
Αχ, ιερή μορφή του Νίκου Φέρμα!
Και την Έλενα δεν θυμάμαι πότε την πρωτογνώρισα. Με μια συνέντευξη, βέβαια, πάλι, νομίζω για το Symbol του παλαιού Επενδυτή, μπορεί και να κάνω λάθος. Άλλωστε, ακολούθησε κι άλλη της συνέντευξη σ’ εμένα, με τη φιλία μας πια σε δρόμο, οπότε και ο χρόνος ο... Περισσότερα
Η Έλενα Ναθαναήλ, νύχτα με ήλιο στα Ήλια…
Επιτρέψτε μου την οικειότητα, γιατί την ξέρω από τότε που γεννήθηκε. Γιατί είναι κόρη της πιο καλής φίλης της μάνας μου κι ανεψιά των τριών άλλων κοριτσιών, εξίσου με τη μητέρα μου αγαπημένων, οικογένειά μου η οικογένειά της κι οικογένειά της η οικογένειά μου. Η... Περισσότερα
Ελένη (Λενούλα) Κοκκίδου
Σας έλεγα, όχι πολύ καιρό πριν, για τις μικρο-εμφανίσεις μου στον κινηματογράφο, για κάποια μου περάσματα από καμιά δεκαριά ως τώρα ταινίες ως ηθοποιός, ως κομπάρσος, στον Αλέξη Δαμιανό, στον Γιώργο Πανουσόπουλο, στον Γιώργο Τσεμπερόπουλο, αλλά και στην «Όλγα Ρόμπαρντς» του Χρήστου του Βακαλόπουλου… Για... Περισσότερα
Κομπάρσος και στον Περάκη…
Αρκετά χρόνια πριν, τη δεκαετία του ’70, στον ιστορικό από τότε για πολλούς, καθεβραδινό μας «Μαγεμένο Αυλό», μια φορά ο Βάσος κι εγώ με δυο κορίτσια πανέμορφα παρέα μας, τρώγαμε, πίναμε. Κι εμείς οι Αθηναίοι, οι Ελλαδίτες οι κακομαθημένοι, όλο και για κάτι γκρινιάζαμε, παραπονιόμασταν.... Περισσότερα
Ο Βάσος Πτωχόπουλλος –κι ένα Αιγαίο άλλο, στη Λευκωσία…
Δεν θα τον πολυ-καταλάβετε στο Διαδίκτυο. Εκτός κι αν ξέρεις πού και πώς να τον ψάξεις. Μέχρι που κάποτε έφτασα να ζητήσω από τον παλιό, καλό μου φίλο, τον καθηγητή Συνολάκη, να δει αυτός, να καταλάβει, να μου πει, να με βεβαιώσει. Κι ο Κώστας... Περισσότερα
Μάριος Σούμπασης – ή ο Βεζύρης της Ζανζιβάρης κι εγώ…
Ναι. Σαράντα. Σαράντα χρόνια πια. Που μου φαίνονται, που μας φαίνονται από ’δω πια στο μέλλον ελάχιστα, αλλά και πολλά, πολύ παραπάνω. Ζωές, όχι μια ζωή μόνο, ζωές αλλεπάλληλες, κι η μια δίπλα αλλά και μες στην άλλη, και φιλίες παμπάλαιες πια, γέλιο, χαρά, αλλά... Περισσότερα
40 χρόνια συναπτά στο ατελιέ του Γιώργου Σταθόπουλου
1. ατμός από το χέρι μου πηγαίνει κατά πάνω, απ’ το κρεβάτι για τα μάτια μου, από τα πόδια μου για το στόμα. ατμός σαν λέξεις άηχες, σαν φράση επίμονα σιωπηρή. λέει πως κι εδώ, εδώ μέσα, στα χαρτιά μέσα τους χάρτες, μεγάλοι ποταμοί νοημάτων... Περισσότερα
Για τη μητέρα μου, Νανά Κακίση –επτά ποιήματα από τα βιβλία μου…
Καλαμάτα 1975. Στη θάλασσα. Πρωτάθλημα τρίτης Εθνικής, η Βουλιαγμένη, οι Αιγυπτιώτες, η Καλαμάτα, ο Ηρακλής… Ανεβαίνουν οι τρείς πρώτες ομάδες: στον ημι…τρελικό, μες στη νύχτα, μες σε μαύρο –κυριολεκτικά– σκοτάδι, χάνουμε από την Καλαμάτα. (Με αστεία, πολύ αστεία γκολ, θα σας τα διηγηθώ ίσως κι... Περισσότερα
Της… νύστας τα καμώματα!
Σε δύο προηγούμενά μου κείμενα εδώ, σ’ εκείνο για την Ύδρα του Κουμανούδη και σ’ εκείνο για τον Μάνο Χατζιδάκι, αναφέρθηκα στη Σαπφώ και στις μεταφράσεις μου του έργου της, κι είπα πως θα ’θελα κάποτε να γράψω μερικά για τις περιπέτειές μου τις σχετικές,... Περισσότερα
Της Σαπφώς μου ιστορίες (1979-2014)
Όταν γιόρτασαν τα τριάντα τους χρόνια στο Παλλάς με όλους τους φίλους τους εκεί, οι Χειμερινοί Κολυμβητές για σκηνικό πίσω από την ορχήστρα διάλεξαν τις μοναδικές εικόνες του Έντουαρντ Γκόρι από τον «Αμφίβολο Επισκέπτη» του, που από πολλά χρόνια πριν τον έχω εγώ στα ελληνικά... Περισσότερα
Ο Αμφίβολος Επισκέπτης Αργύρης Μπακιρτζής
Κύριε Παπαϊωάννου, θυμάμαι εκείνο το φιλικό προς τιμήν σας, που, με την πρώτη απ’ τις γνωστές σας σέντρες, οι λίγοι φίλαθλοι συσπειρώθηκαν αμέσως και φωνάξανε το σύνθημα: «Παπαγιάννη παικταρά, μάθε μπάλα τα φρικιά». Τι γίνεται, πότε θα μάθουμε μπάλα στην Ελλάδα; Στην Ελλάδα εξακολουθούν να... Περισσότερα
Όσα μας έμαθε ο Μίμης Παπαϊωάννου
Button to top