Με αυτό το αρραγές τοπίο παραμάσχαλα Υπερασπιζόσουν στην πόρτα Την απόμακρη ζέστη σου – Καλοκαίρι για έναν. Την άνοιγες σαν να επέμενες Πως το κενό είναι κάτι που επινοείται Κι αλλάζει συνθήματα και γίνεται Χώρος κατοικήσιμος. Στεκόμουν ακίνητη στην πιο ώρα της ώρας Κάτω... Περισσότερα