Κατά τα γνωστά, κάθομαι στην καρέκλα του κουρέα Γιάννη και όπως τον κοιτάζω στον καθρέφτη, βλέπω στα δάκτυλά του να γυαλίζει ένα δαχτυλίδι; “Παντρεύτηκες”, τον ρωτάω. “Όχι, όχι”, απαντάει, λίγο με τρόμο, λίγο σαν να του καλάρεσε. Ήταν το δαχτυλίδι του ψαλιδιού, το οποίο ήταν...
Περισσότερα