[…] Όλοι οι γάτοι είναι αξιοπρεπείς, αλλά κανείς σαν τον Μούψη… Έντεκα χρόνια έζησε κοντά μου, και ήταν τόσο σωστός, τόσο άψογος, τόσο απόλυτος που –κάπου– με τρόμαζε. Ποτέ δε ζήτησε κάτι. Ποτέ δε ζητιάνεψε φαγητό – όσο κι αν πεινούσε. Αν του έδινες, καλά... Περισσότερα
Νίκος Δήμου: «Ο θάνατος του Μούψη»
Button to top