Για χρόνια ήταν προσωπικό εγκόλπιο, στέγαστρο κάθε άλλοθι, η ιπποδύναμη όταν η μηχανή έκανε νερά. Το «Περί κοπώσεως» του Πέτερ Χάντκε. Ο κοπιώδης βίος, λοιπόν, ο ανειρήνευτος, ο μηδέποτε σταματημένος. Σκεφτόμουν και, φευ, συνεχίζω να το σκέφτομαι συχνά, πως η βιωτή δεν είναι ένα αδρανές...
Περισσότερα