Τίποτα δεν κρίνει και δεν προκρίνει καλύτερα μια φιλία από τον χρόνο. Όπως ο έρωτας γυμνώνει τα σώματα των ανθρώπων έτσι και ο χρόνος μέσα από τις αντιπαλότητες, τις συγκρούσεις και τις αντιθέσεις της φιλίας ξεγυμνώνει τους χαρακτήρες. Γιατί οι μακρές σιωπές, οι τυχαίες χειρονομίες... Περισσότερα
«Μία Μέρα»: Μια φιλία που μοιάζει με έρωτα
Ο Τάκης την Παρασκευή το βράδυ κάηκε μέσα στο ίδιο του το σπίτι. Δεν κάηκε δηλαδή αλλά πέθανε από τις αναθυμιάσεις του καπνού. Σαν ιππότης, έβγαλε έξω το κορίτσι του, και εκείνος -για άγνωστο λόγο- μπήκε πάλι μέσα. Και αυτό ήταν. Πάει ο Τάκης, τέλος.... Περισσότερα
Ένα αντίο στον παραγωγό Τάκη Δημόπουλο που πέθανε την Παρασκευή
  Χάθηκε στην καρδιά του χειμώνα: Παγωμένα ήσαν τα ρυάκια, έρημα σχεδόν τ’ αεροδρόμια, Και χιόνι παραμόρφωνε τ’ αγάλματα της πόλης Γ.Χ Ώντεν   Όταν χάνεις ένα φίλο ο κόσμος δεν γυρίζει κανονικά γύρω από τον άξονά του. Είναι ένας σταματημένος καρδιακός μυς, ένας λαγός... Περισσότερα
Όταν χάνεις ένα φίλο…
Γνωρίστηκαν την πρώτη νύχτα που ο Έημον έφτασε στην Αθήνα, το 1980, ένα παιδί 19 ετών που ήρθε από το Δουβλίνο προκειμένου να εργαστεί στην Αθήνα, σε τουριστικό γραφείο. Ήταν φίλος ενός φίλου του Πέτρου, βρέθηκαν σε μια παρέα και κόλλησαν αμέσως. – Πέτρος: Τι... Περισσότερα
Όταν ο Πέτρος ξανασυνάντησε τον Έημον: μια καρμική φιλία 40 ετών
Συμπαίκτες κόντρα στο χρόνο. Στην ίδια όχθη, ενόσω το κύμα του χρόνου περνάει. Αν η φιλία μεταξύ ανδρών είναι το άδυτο που ουδείς μπορεί να προσεγγίσει, η μακρόχρονη φιλία, αυτή που φτάνει με το γήρας, αναλλοίωτη από τη σκόνη του καιρού, είναι το άδυτο των... Περισσότερα
Φίλοι ως τα γεράματα: συμπαίκτες μέσα στο χρόνο
Όταν ήσασταν μικρός με τι θέλατε να ασχοληθείτε; Ήθελα να παίζω μπάλα. Από το πρωί ως το βράδυ. Για πάντα. Παράλληλα στην εφηβεία μου σκεφτόμουν να σπουδάσω Ιατρική, όπως ο πατέρας μου, ο οποίος τα παράτησε στην ειδικότητα. Εκ των υστέρων αντιλαμβάνομαι ότι ήθελα να... Περισσότερα
Μιχάλης Σαράντης: «Η δυσκολία είναι να στέκεσαι ταπεινά σε αυτό που κάνεις»
Να πω για τον Νίκο θέλω. Να ξαναπώ. Τι όμως να πρωτοπώ; Πολλά χρόνια μαζί, πολύ φίλοι, με τρυφερότητα και χαρά αμφότεροι για του καθενός μας τα έργα, με συνομιλίες αρκετές δημόσιες, σαν συνεντεύξεις, σαν διάλογος διαρκής του τρόπου του ενός με τον τρόπο του... Περισσότερα
Νίκος Χουλιαράς –ή χωρίς τον Νίκο…
  Αισθάνθηκα, πριν από λίγες ημέρες, την ανάγκη να ζητήσω συγγνώμη. Σε μία παρόρμηση της στιγμής, μια μέρα φορτισμένη με πολιτικά γεγονότα, που διάβαζα πολύ αρνητικά, είχα διαγράψει έναν φίλο από το Facebook. Δεν ήταν η μοναδική περίπτωση. Κι εμένα με διαγράφουν πολλοί που τους... Περισσότερα
Γράμμα σε όσους διέγραψα και σε όσους με διέγραψαν
Είναι παράξενo πώς έρχονται τα πράγματα. Το 1995 βρισκόμουν στο Σικάγο, στην ομάδα του Charlie Trotter. Ήμουν στην αρχή της καριέρας μου και ο Τrotter ήταν τότε σχολείο. Ένα βράδυ, τελειώνοντας τη βάρδια, κουρασμένοι όλοι, περνά από μπροστά μου. «Από πού είσαι εσύ;» με ρωτάει. «Από Ελλάδα». «Και... Περισσότερα
Χριστόφορος Πέσκιας: Έχω χρέος προσωπικό στον Ντόρη Μαργέλλο για το «48» που δημιούργησε
Πολύς κόσμος εκείνο το Πάσχα στον κήπο του Διονύση Σαββόπουλου το ’85, αν θυμάμαι καλά. Κι εμείς εκεί, με την οικογένειά του, με τα παιδιά μικρά, αλλά κι ο Κώστας Ταχτσής μαζί μας εκτάκτως, που δεν θυμάμαι, ομολογώ, αν είχα περάσει με το αυτοκίνητό μου... Περισσότερα
Πάσχα με τον Ταχτσή
Γιάννος Περλέγκας: Το 1978, ο Τόμας Μπέρνχαρντ βλέπει το τέλος του Δυτικού Πολιτισμού μέσα από τον «Ιμμάνουελ Καντ». Ο Δυτικός Πολιτισμός σήμερα είναι αρκετά ανάπηρος, αρκετά τυφλωμένος και αναλώνεται σε στροφές γύρω από τον εαυτό του. Αυτήν την αντιστοιχία με τους καιρούς μας βρήκα στο... Περισσότερα
Γιάννος Περλέγκας – Μάκης Παπαδημητρίου: Δυo φίλοι μιλάνε για “βαριά” φιλοσοφία
απ’ την άλλη, ο Μαρκόπουλος είπε πως είμαστε μέτρια μυαλά, αυτή είναι όλη η ιστορία, λίγη ευαισθησία ίσως, και λίγο πιο ζωντανοί. μας φοβούνται οι γυναίκες στα πάρκα όπως φοβούνται τους άλλους, όπως προτιμάνε τους υπαλλήλους και τη μπροστινή θέση. κι εγώ του ’πα πρόσεξε... Περισσότερα
Γιώργος Μαρκόπουλος
Επιτρέψτε μου την οικειότητα, γιατί την ξέρω από τότε που γεννήθηκε. Γιατί είναι κόρη της πιο καλής φίλης της μάνας μου κι ανεψιά των τριών άλλων κοριτσιών, εξίσου με τη μητέρα μου αγαπημένων, οικογένειά μου η οικογένειά της κι οικογένειά της η οικογένειά μου. Η... Περισσότερα
Ελένη (Λενούλα) Κοκκίδου
Το τραγούδι είναι η τέχνη των τεχνών. Αυτό που μπορεί να ειπωθεί ως ποιητικό δεδομένο μέσα από το τραγούδι κανένα ποιητικό κείμενο μεγάλου ποιητή δεν μπορεί να το συναγωνιστεί. «Τα ματόκλαδά σου λάμπουν σαν τα λούλουδα του κάμπου…» Δεν πάει να έχω γράψει τρεις σελίδες... Περισσότερα
Σταμάτης Κραουνάκης: Όσα κατάφερα, τα χρωστάω στον Χατζιδάκι και στον Βουτσινά
Δεν ανήκω σε κείνους που μαγείρευαν από μικροί. Από την άλλη, επαγγελματικά δεν μου έλεγε τίποτα μια δουλειά γραφείου ή η προοπτική μιας ζωής στατικής χωρίς απρόοπτα. Με ενέπνεαν, όμως, πάντα επαγγέλματα που βασίζονταν στη δουλειά των χεριών σου. Η μαγειρική ήταν ένα πείραμα, αμέσως... Περισσότερα
Αλέξανδρος Καρδάσης: Χρωστάω τους ορίζοντές μου στον Χριστόφορο Πέσκια
Έχετε διαβάσει το βιβλίο «Φτωχός Μπαμπάς, Πλούσιος Μπαμπάς»; Αν όχι, το συνιστώ σε επιχειρηματίες και επενδυτές. Και σε όσους σκέφτονται να ξεκινήσουν μια επιχειρηματική δραστηριότητα. Μολονότι το βιβλίο είναι λογοτεχνικό, τα δικά μου μάτια το διάβασαν ως εγχειρίδιο. Η προσωπική τύχη που είχα να αποκτήσω... Περισσότερα
Τι με έμαθε ο πλούσιος φίλος μου
Ο Γιάννης Κουρκουρίκης, παγκόσμιος πρωταθλητής στην κωπηλασία και με συμμετοχή σε Ολυμπιάδα, εδώ και αρκετά χρόνια δοκιμάζει τα όριά του στους αγώνες υπερ-αποστάσεων. Πρόσφατα έτρεξε στο Σπάρταθλον, τα 246 χλμ. της διαδρομής Αθήνα – Σπάρτη, και ήταν ο πρώτος από τους Έλληνες που τερμάτισαν, και... Περισσότερα
Δυο φίλοι για πάντα, πρωταθλητές του Ολύμπου!
Με τον Οδυσσέα Ελύτη μας συνέδεσαν πολλά.Κυρίως η σαγήνη των φυσικών στοιχείων που δίνουν τη δυνατότητα της απόδρασης, την ανάσα της ελευθερίας. Σπάνια μιλούσαμε ακριβώς για ποίηση. Κατά βάθος, συζητούσαμε πάντα γι’ αυτήν, αφού κάθε κουβέντα μας έκρυβε τη συνενοχή στο παιχνίδι με τη φαντασία... Περισσότερα
Ταξιδεύοντας με τον μέντορα και φίλο
Ιδανικού περίπτωση καλλιτέχνη, ο μέγιστος των Ελλήνων βαρυτόνων (μαζί με τον Αγγελόπουλο τον πρόδρομό του, που κι ο ίδιος θαύμαζε απεριόριστα), ο Κώστας Πασχάλης επί πολλά χρόνια βασίλευσε στο παγκόσμιο μελοδραματικό προσκήνιο, από την Όπερα της Βιέννης πάντοτε εκκινώντας, παντού θριαμβεύοντας, και στην Ελλάδα όμως... Περισσότερα
Κώστας Πασχάλης για πάντα
Ντάνης Πασχαλίδης: Η γνωριμία μας έγινε το 1982-83. Ήταν μια πρόκριση για την προεθνική ομάδα της Βορείου Ελλάδας στην Καλαμαριά. Ο Κώστας μόλις είχε βγει από το Optimist κι έκανε 420 στον Ιστιοπλοϊκό Όμιλο Θεσσαλονίκης, εγώ έκανα 420 και διάφορα άλλα. Και οι δύο ήμασταν... Περισσότερα
«Θα μπορούσαμε να έχουμε γίνει θανάσιμοι εχθροί…»
Button to top