Εύα Μαρκάκη: ένα vixen «προσκύνημα» στη Σικελία

Πίνοντας στο κέντρο του Παλέρμο.

Υπάρχει κάποιο απόκρυφο μυστικό, κάποια μαγική έλξη με τη Σικελία. Άπαξ και την επισκεφτείς είναι λες και το νησί σε καλεί να επιστρέψεις και μερικές φορές, πιστέψτε με, αυτό το κάλεσμα είναι το μόνο που ακούω. Κλείνω τα μάτια και μου μυρίζουν οι λεμονιές, η pasta alla Norma και το Nerello Mascalese. Έχετε όρεξη για μια βόλτα; Κερνάω!

Πριν ξεκινήσω για τη Σικελία έβαλα στη βαλίτσα μου τα πιο φλοράλ και χρωματιστά φορέματά μου και μπόλικα καπέλα. Αν υπάρχει ένα μέρος που μπορείς να κυκλοφορείς σαν να έχεις βγει από διαφήμιση της Dolce & Gabbana τότε αυτή είναι η Σικελία.

Οι ντόπιοι αγαπούν το χρώμα και έτσι είναι ένας εύκολος τρόπος να ταιριάξεις με το σκηνικό χωρίς να μυρίζεις τουριστίλα. Εμείς μείναμε στο Παλέρμο και από εκεί κάναμε τις βόλτες μας στα γύρω μέρη που θα δείτε παρακάτω.

Η Wine Vixen του Andro, Εύα Μαρκάκη, τόσο φλοράλ όσο χρειάζεται.

Το Παλέρμο είναι όμορφο, βγαλμένο σίγουρα από ταινία (το Νονό συγκεκριμένα) και έχει και μια dark αλητεία μιας και ήταν παλιά το άντρο της Σιτσιλιάνικης μαφίας. Προσοχή εδώ, το θέμα μαφία είναι ευαίσθητο οπότε αποφύγετε να αναφέρετε ακόμα και τη λέξη, έστω και για πλάκα.

Ξεκινάμε λοιπόν τη βόλτα μας με μια περατζάδα στο Palermo, στο ιστορικό κέντρο, με τις πλατείες και τα αγάλματα. Το Palermo πρέπει να το περπατήσεις για να το δεις. Να εξερευνήσεις τα σοκάκια του, να χαθείς για λίγο στην τέχνη του και στο τέλος να σε οδηγήσουν οι μυρωδιές για φαγητό. Η πρώτη μας στάση είναι το Αρχαιολογικό Μουσείο του Αντόνιο Σαλίνας. Εκεί βλέπει κανείς πόσο άρρηκτα συνδεδεμένη είναι η Σικελία με την Ελλάδα.

Όσο κι αν σας ακούγεται περίεργο η ιστορία του κρασιού στην Σικελία, ξεκίνησε από τους Έλληνες, οι οποίοι αποίκησαν το νησί τον 8o αιώνα π.Χ. φέρνοντας μαζί τους όλες τις τεχνικές της αμπελουργίας και της οινοποίησης. Αργότερα βέβαια, οι Ρωμαίοι και οι Φοίνικες συνέβαλαν στην οινική κουλτούρα του νησιού.  Αξίζει επίσης να επισκεφτείτε τον Καθεδρικό Ναό, το Παλάτι των Νορμανδών, τις εκκλησίες San Giovanni degli Eremiti και φυσικά το Teatro Massimo Vittorio Emanuele όπου γυρίστηκαν οι τελευταίες σκηνές του Νονού ΙΙΙ.

Στην αγορά Ballaro μπορείτε να χαζέψετε αλλά και να απολαύσετε διάφορα τοπικά street food.

Γενικά το Παλέρμο έχει πολλά να δείτε, σκεφτείτε πως το ιστορικό κέντρο του είναι Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO.  Οι αγορές λένε πάντα πολλά για μια πόλη και απολαμβάνω τρελά να τις εξερευνώ. Σας προτείνω να κάνετε μια βόλτα στην αγορά Ballaro όπου μπορείτε να χαζέψετε αλλά και να απολαύσετε διάφορα τοπικά street food.

Κάνουν ένα σάντουιτς με σπλήνα ας πούμε, το pani ca meusa. Μη σας ξεγελάσει που μοιάζει κάπως σαν burger, δεν είναι. Στην ίδια λογική κάνουν κάτι μίνι κοκορετσάκια, τα stigghiola. Η Σικελία είναι γνωστή για την cucina povera της, όπου εκμεταλλευόντουσαν κάθε κομμάτι του ζώου όταν αυτό ήταν διαθέσιμο. Ναι όπως μπορείτε να φανταστείτε δε δοκίμασα κανένα από τα δυο. Αυτό που δοκίμασα όμως ήταν τo sfincione. Πρόκειται για ένα υβρίδιο Pizza και focaccia που από πάνω έχει συνήθως ντομάτα, ρίγανη, αντζούγιες και ίσως κάποιο τυρί. Εξαιρετικό!

Μια επίσκεψη στους αμπελώνες της περιοχής επιβάλλεται.

O βασιλιάς όμως του σιτσιλιάνικου street food είναι τα arancini, τα μικρά πορτοκαλάκια όπως υποδηλώνει το όνομα τους. Χρυσαφένια και τραγανά απέξω, μέσα έχουν ρύζι από ριζότο και στην καρδιά τους μπορεί να έχουν κάθε λογής γέμιση από μοσχάρι ραγού, μέχρι τόνο, μελιτζάνα ή mozzarella. Τα καλύτερα τα βρήκαμε στο Sfrigola.

Η γαστρονομία της Σικελίας έχει πολλά να πει. Βασίζεται στο λεμόνι, το φιστίκι, τα θαλασσινά ενώ έχει και αρκετές αραβικές επιρροές. Στο Παλέρμο μπορείτε να φάτε ωραία και να βρείτε ότι ζητάτε. Αν θέλετε να ζήσετε μια βέρα esperienza palermitana τότε θα πάτε στο Ferro di Cavallo. Καλύτερα να έχετε κλείσει τραπέζι ή να έχετε μαζί σας μια κοκκινομάλλα (ή δυο) που καταλαβαίνει Ιταλικά και μιλάει άψογα το Σιτσιλιάνικο ταπεραμέντο.

Εμείς δηλαδή έτσι βρήκαμε και κάτσαμε σε 5 λεπτά ενώ υπήρχε τρελή αναμονή. Το μαγαζί είναι αρκετά γνωστό στους ντόπιους (εκεί είναι όλη η μαγκιά) και οι τύποι που το έχουν κάνουν τρελή φάση, κερνάνε τον κόσμο που περιμένει μεζεδάκια που βγάζει η κουζίνα και φυσικά κρασί, ενώ το διασκεδάζουν και συμπεριφέρονται λες και είσαι καλεσμένος σπίτι τους.

Η ωραιότερη Pasta alla Norma που έχω φάει, με φρέσκο τόνο παρακαλώ (δεν το έχει η συνταγή κλασικά, είναι δικό τους twist). Αν πάλι θέλετε να γευτείτε τις τοπικές σπεσιαλιτέ, σε ένα πιο κυριλέ ύφος (αλλά καθόλου δήθεν) πρέπει να επισκεφτείτε την ιστορική Osteria Ballaro. Επιβλητικός ο χώρος, με πολλά πέτρινα και κλασικά στοιχεία. Εδώ η παραδοσιακή κουζίνα φοράει τα καλά της και εντυπωσιάζει.

Μη φύγετε χωρίς να δοκιμάσετε pasta fritta, κάτι σαν παστίτσιο αλλά με περισσότερες υφές. Αν πάλι θέλετε πιο international ιταλική κουζίνα και άφθονες επιλογές κρασιού σε ποτήρι μην παραλείψετε να πάτε στο Pizzo e Pizzo. Γενικά αν θέλετε να εστιάσετε στο κρασί το Παλέρμο δε θα σας χαλάσει χατίρι. Σας προτείνω την Enoteca Piccone για ατελείωτο τσίμπι τσίμπι με εκλεκτά κρασιά που μπορείτε να πάρετε και για το σπίτι και το σούπερ χαλαρό και cozy Enoteca Buonivini.

Εδώ η παραδοσιακή κουζίνα εντυπωσιάζει.

Γύρω από το Palermo υπάρχουν και μαγευτικές παραλίες που δεν πρέπει να χάσετε. Η μια είναι η Cefalu. Τα τιρκουάζ νερά της και η θέα των λαξευμένων κάστρων έλκουν πολύ κόσμο, οπότε αν δεν σας αρέσει η πολυκοσμία καλό θα ήταν να την αποφύγετε. Εμάς μας άρεσε πολύ και η παραλία και τα γραφικά σοκάκια που είναι γεμάτα παγωτατζίδικα και μικρά μαγαζάκια κάθε λογής (είχα βρει ένα με χειροποίητα σανδάλια μούρλια).

Απολαύσαμε το ηλιοβασίλεμα, μετά το μπάνιο μας, σε ένα παραλιακό λιλιπούτειο wine bar, το Le Petit Tonneau. Δεν έχει πολλά πράγματα αλλά μια Caprese και μια μπρουσκέτα για να συνοδεύσει το κρασί θα τα βρείτε. Η άλλη παραλία είναι η Mondello που θυμίζει Καραϊβική. Προτιμήστε την οργανωμένη πλευρά της παραλίας για να αποφύγετε τον πανζουρλισμό. Είναι υποχρεωτικό να φάτε παγωτό στην παραλία και να απολαύσετε το aperitivo σας πριν φύγετε.

Μια επίσκεψη στην Αίτνα είναι επιβεβλημένη. Πέραν του ότι τα τοπία και η θέα είναι μαγευτικά, η Αίτνα είναι η βάση των καλύτερων -ίσως- λευκών Ιταλικών κρασιών, κατά τη γνώμη μου. Το υψόμετρο, το ηφαιστειογενές έδαφος και το Carricante δίνουν κρασιά με mineral χαρακτήρα, υψηλή οξύτητα και κομψό ανθικό στοιχείο. Από την άλλη μεριά τα κόκκινα από Nerello Mascalese ξεχειλίζουν κόκκινο φρούτο και λουλούδια. Για μένα είναι τα ιδανικά κόκκινα για καλοκαίρι. Μπορείτε φυσικά να επισκεφτείτε και κάποια οινοποιεία.

Φυσικά δεν θα μπορούσε να λείπει η οινογνωσία από το πρόγραμμα.

Προτείνω το Tenuta delle Terre Nere και το Planeta από τα πιο γνωστά. Αυτό όμως που έκλεψε την καρδιά μου ήταν το Girolamo Russo. Πέραν από επικές υπερκρασάρες που με άφησαν με το στόμα ανοιχτό, η ξενάγηση ήταν πραγματικά υπέροχη. O Giuseppe μας πήγε στο ησυχαστήριο του, σε ένα παλιό πέτρινο σπίτι, ψηλά σε ένα λόφο που περιβάλλεται από αμπέλια.

Στη μεγάλη σάλα που έγινε η γευσιγνωσία είχε ένα τζάκι και ένα μεγάλο επιβλητικό πιάνο, όπου παίζει πιάνο για τα αμπέλια του (!). Μετά την Αίτνα κατεβείτε στην Κατάνια. Δεν έχει το τόσο γραφικό στοιχείο του Παλέρμο αλλά είναι πραγματικά πανέμορφη. Εκεί θα βρείτε και ένα σούπερ ροκ wine bar, το Razmataz, που κάθε μέρα έχει άλλο μενού, που αλλάζει με βάση τα τοπικά προϊόντα και γράφεται στο μαυροπίνακα (μενού τυπωμένο δεν υπάρχει).

Αν αγαπάτε το vitello tonato θα σας πέσει το σαγόνι ενώ η γεύση της σαλάτας με φασολάκια, ελιές, τοματίνια και mozzarella di bufala έχει χαραχτεί ανεξίτηλα στη μνήμη μου. Μετά θα φάτε και ένα cannoli φιστίκι στο Pasticceria Savia παρέα με έναν espresso.

Δύο όψεις του Παλέρμο.

Για κλείσιμο θα σας πω πως το καυτό brioche που σιροπιάζεται ελαφρά και γεμίζεται με παγωτό είναι σιτσιλιάνικο έδεσμα και είναι όσο αμαρτωλό ακούγεται. Επίσης να φάτε από κάποιο φούρνο κρουασάν φιστίκι (cornetto pistachio). Δυστυχώς δε μπορώ να σας προτείνω κάποιο γιατί εμάς μας τα έφερνε κάθε πρωί η κυριούλα του ξενοδοχείου και ήταν πραγματικά α-πί-στευ-τα.

Επίσης δοκιμάστε caponata, με μελιτζάνες, σταφίδες, τομάτα, σταφίδες, κρεμμύδι, κάπαρη και ελιές, pesto trapanese και calamarata pasta με θαλασσινά. Πριν φύγετε πάρτε μαζί calamarata pasta, pesto και φυσικά κρασί. Εκτός λευκή και κόκκινη Αίτνα, δοκιμάστε και το Cerasuolo di Vittoria, ένα blend από Frappato και Nero d’Avola αλλά και το ευκολόπιοτο και δροσιστικό Grillo (κάτι σαν τη δική μας Μαλαγουζιά). Αν προτιμάτε τα γλυκά κρασιά μη χάσετε την ευκαιρία να επισκεφτείτε τη Marsala.

ΥΓ Σε κάθε ταξίδι μετράει η παρέα. Σας εύχομαι να βρείτε κάποιον να ακολουθεί τις τρέλες και τα πάθη σας, σχεδόν τυφλά, ακόμα και να πρέπει να ανέβει ανηφόρα 90 μοιρών με 500ράκι και έρθει σε μετωπική με ταύρο (συνέβη στην Αίτνα γι’ αυτό προσέξτε πολύ ποιο δρόμο θα ακολουθήσετε).

Διαβάστε ακόμα: Wine Vixen: Τα καυτά κόκκινα του φετινού καλοκαιριού.

TAGS :
Διακοπές ιταλία Σικελία

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook