Πάντα αργώ στην Αμοργό

Κοιτάζοντας το απέραντο γαλάζιο από τον γκρεμό, κάτω από τη Χοζοβιώτισσα. (Φωτό: Andro.gr).

Όταν πάω στην Αμοργό, βρίσκω στα πάντα τρόπο για ν’ αργώ. Αργώ να φτάσω, αργώ και να φύγω. Αργώ να ξυπνήσω, αργώ να βουτήξω στη θάλασσα. Διότι είναι από εκείνα τα νησιά που ο χρόνος κυλάει αργά.

Οι ομορφότεροι κόλποι της Αμοργού είναι βραχώδεις, σου νεύουν σχεδόν απωθητικά. Πρέπει να τους κατακτήσεις μ’ επιμονή, να τοποθετείς τα άκρα σου προσεκτικά στις πτυχές τους για να καταφέρεις να βουτήξεις στα νερά τους. Αφού βραχείς, λιαστείς και χτενιστείς με τα δάχτυλα σου -μπορεί να τ’ αφήσεις να γλιστρήσουν σε καμιά πλάτη ξεροψημένη- είναι σίγουρο πως θα πεινάσεις.

Αριστερά: Άφιξη στα Κατάπολα. Δεξιά: Ντοματοκεφτέδες και βλίτα στου Πρέκα, λίγα μέτρα από εκεί που δένει το καράβι. (Φωτό: Andro.gr).

Το φαγητό αργεί κι αυτό στην Αμοργό. Θα χρειαστεί να περιμένεις υπομονετικά συζητώντας, κουτσοπίνοντας, καμιά φορά μόνο χαζεύοντας τις κυματιστές ομορφιές τυ νησιού, είτε είναι γαλάζιες είτε ξανθιές. Ο κανόνας λέει ότι όσο πιο αργά ετοιμάζεται το φαγητό, τόσο πιο γρήγορα το τρως. Υπομονή. Δεν υπάρχουν ωραιότεροι χώροι για να εκτιμήσεις την αναμονή από ένα παραδοσιακό καφενείο. Στην πραγματικότητα, στα καφενεία ο χρόνος χάνει την αυστηρά χρηστική του διάσταση, διαστέλλεται και διευκολύνει την ενσωμάτωση του επισκέπτη στο νέο περιβάλλον.

Το κατεξοχήν καφενείο για τη δουλειά αυτή είναι το Ναυτικό Πρακτορείο του Πρέκα, ένα από τα ομορφότερα στέκια των Κυκλάδων. Εδώ δίπλα φτάνουν τα καράβια. Το φαγητό δεν είναι αλησμόνητο, το τηγάνι βαραίνει καμιά φορά λίγο παραπάνω, αλλά είναι αυθεντικό, και κυρίως η ατμόσφαιρα είναι που σε μαγεύει. Πρόκειται για το πρυτανείο του νησιού, απ’όπου θα περάσουν κάποια στιγμή όλοι. Ιδανικά το βραδάκι.

Επιστρέφοντας από κάποια παραλία, οπωσδήποτε θα κάτσεις «Στον Πύργο» για μεζέ κι αμοργιανά φιλέματα στον κήπο της κυρίας Μαρίας, ανάμεσα στη Ραχούλα και την Αρκεσίνη. Είναι η καλύτερη ταβέρνα του νησιού, με φρέσκα σαλατικά, συγκινητικά μαγειρευτά και ένα κατσικάκι επικής τρυφερότητας και νοστιμιάς. Προσφέρεται επίσης για το βράδυ, αφού είναι μέσα σε ένα χωράφι και ο ήλιος βαράει.

Η Αμοργός έχει λίγα και καλά σημεία για βουτιές. (Φωτό: Andro.gr).

Στη χώρα της Αμοργού, σε περιμένει το καφενείο του Πάρβα, η ζωή του οποίου έγινε ντοκιμαντέρ από τον Γεράσιμο Ρήγα το 2008, που πέρασε έναν ολόκληρο χρόνο κοντά του. Εδώ είναι το άλλο στέκι του νησιού μετά τον Πρέκα που περνάνε αι γενεαί πάσαι. Δοκιμάστε οπωσδήποτε μια τηγανιτή τυρόπιτα με αμοργινό μέλι. Και ελληνικό καφέ, μερακλίδικο.

Περιμέντε να σκοτεινιάσει για το πανόραμα στα Θολάρια, για το μερακλίδικο ψήσιμο του Γεωργαλίνη στου Βρούτση, για το σιγομαγειρεμένο κατσικάκι στον Ασφοντυλίτη, για την πίτσα στο Πέτρινο, για ρακές και σοκολάτα στη Λεβρωσσό, για το γλυκό στην Καλλιστώ.

Αριστερά: Τυρόπιτα με μέλι στου Βρούτση. Δεξιά: Προσκύνημα στην Παναγιά τη Χοζοβιώτισσα. (Φωτό: Andro.gr).

Κάπου υπάρχει και μια παλιά ντίσκο. Φτάνω πάντα λίγο προτού χαράξει. Κι εδώ αργώ να χορέψω, αργώ να μεθύσω, αργώ να ερωτευτώ. Ύστερα απ’ όλα αυτά, ο ήλιος βαίνει ανοδικά και σε καίει. Είσαι αμίλητος και τα πόδια σου είναι ξυπόλητα και παρατηρείς τις κότες που είναι στο πόδι απ’ το πρωί και τους γαϊδαράκους που σου γνέφουν στωικά, γιατί έχουν δει κι άλλους ξυπόλητους, έχουν δει κι άλλους γυμνούς.

Οι σιωπές της Αμοργού αντηχούν στους βράχους της. Το νησί έχει λαξεύσει σ’ έναν απ’ αυτούς την ευλάβεια του, τόσο βαθιά που πρέπει να σκύψεις κάτω απ’ τις τοξωτές καμάρες και ν’ ανάψεις ένα κερί για να την αποκαλύψεις. Η Παναγιά η Χοζοβιώτισσα είναι ίσως το εντυπωσιακότερο προσκύνημα του αρχιπελάγους.

Ώσπου έρχονται τα βράδια που περνάς απ’ το λιμάνι και σκέφτεσαι αν έχει έρθει η ώρα να φύγεις ή αν μπορείς να τα βολέψεις ώστε να μείνεις λίγο ακόμα. Βλέπεις τα φώτα κάποιου πλοίου να ξεμακραίνουν, κι ίσως μαζί του παίρνει κάτι που θέλησες κι άργησες να ζητήσεις. Η Let’s Ferry σε ταξιδεύει στο νησί που γυρίστηκε το «Απέραντο Γαλάζιο», αλλά μήπως να περάσεις και από τη Νάξο;

Η μεγαλειώδης κλίμακα του νησιού. Εδώ όλα, μικρά και μεγάλα δονούνται εν συγχορδία. (Φωτό: Andro.gr).

BONUS: Μια βόλτα στην κοντινή Νάξο.

Αν αποφασίσεις να φύγεις απ’ την Αμοργό, μπορείς να με ακολουθήσεις στη Νάξο, την πρωτεύουσα της παραδοσιακής γαστρονομίας στις Κυκλάδες, κι αυτό γιατί το νησί έχει δικά του προϊόντα σε αφθονία. Το Σαγκρί, το Χαλκί κι οι Εγγαρές είναι μόνο κάποια απ’ τα χωριά στα οποία σερβίρεται μοναδικό φαγητό. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Αντονύ Μπουρνταίν επέλεξε τη Νάξο για να γυρίσει την εκπομπή του στην Ελλάδα.

Η Μικρή Βίγλα στη Νάξο.

Για μπάνιο προτιμώ τις αμμουδερές παραλίες στη Χαβάη και τη Μικρή Βίγλα, η οποία ενδείκνυται και για όσους θέλουν να δοκιμάσουν την τύχη τους στο kite surf. Η εξερεύνηση της ενδοχώρας για φαγητό κι η περιπλάνηση στις ιδιαίτερες παραλίες της Νάξου, ειδικά στο ανεξερεύνητο ανατολικό κομμάτι της, όχι μόνο γεμίζουν το πρόγραμμα, αλλά δίνουν νόημα στις διακοπές σου, πέρα από τα τουριστικά κλισέ.

Διαβάστε ακόμα, φαγητό, παραλίες, ομορφιές: Τα καλύτερα στα Κύθηρα.

TAGS :
Αμοργός τα στέκια των διακοπών ταβέρνες

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook