Μετά από περίπου 20 χρόνια στην Ινδονησία, ο Ανέστης Τζουτζουράκος επέστρεψε στην Ελλάδα και ετοιμάζεται για νέες περιπέτειες, αυτή τη φορά στη Λατινική Αμερική.

Ασίγαστος οδοιπόρος των θαλασσών και των ταξιδιών, πριν ακριβώς 20 χρόνια άφηνε πίσω την Ελλάδα για την Ινδονησία καθώς πάντα τον έλκυαν οι μακρινοί και εξωτικοί προορισμοί. Εκεί βρήκε τον προσωπικό του χαμένο παράδεισο όπως ήταν ακόμα τότε το Μπαλί, πριν γίνει διάσημος διεθνής προορισμός. Λάτρης των καταδύσεων και του σερφ, εγκαταστάθηκε εκεί, έγινε εκπαιδευτής αυτόνομης κατάδυσης, άνοιξε καταδυτικό κέντρο, ταξίδεψε σε ολόκληρη την ΝΑ Ασία. Αθεράπευτος ταξιδευτής και εξερευνητής του θαλασσινού τοπίου, πάνω και κάτω από την επιφάνεια του, δεν έχει παύσει όλα αυτά τα χρόνια να αναζητά ανά τον κόσμο ποιος είναι τελικά εκείνος ο τόπος που του πηγαίνει περισσότερο. Και παρόλο που πάντα επιστρέφει στην Ελλάδα, η πραγματική του πατρίδα είναι βέβαιο ότι είναι η θάλασσα.

«Η ινδουιστική κουλτούρα της αποδοχής σε όλα, η ηρεμία τους, το φοβερό πράσινο τοπίο, το ότι ήταν όλα καθαρά. Αυτά με κράτησαν εκεί».

– Πως ξεκίνησε η μεγάλη σου αγάπη για τη θάλασσα;
Από παιδί κάθε καλοκαίρι έκανα με τους γονείς μου ελεύθερο κάμπινγκ στους Ωραιούς στην Εύβοια. Ο πατέρας μου είχε βάρκα και τον ακολουθούσα παντού. Από εκείνον νομίζω πήρα το μικρόβιο. Ήταν αυτής της κουλτούρας, μεγάλες παρέες, ψάρεμα, έχω εικόνες να βγαίνω ξημέρωμα για ψάρεμα μαζί του, επί τόπου σούπες, ψήσιμο ψάρια…

– Χειμώνα – καλοκαίρι;
Όχι, μόνο καλοκαίρι. Κάνω την επανάσταση μου στα 18 με φίλους και ξεκινάω σαν χόμπι ελεύθερη κατάδυση και ψαροτούφεκο. Αυτό κράτησε κάποια χρόνια σαν έρωτας, μέχρι που φεύγω για σπουδές στο Λος Άντζελες στα 20 μου για σκηνοθεσία και φωτογραφία.

– Τμήματα της Καλιφόρνια θυμίζουν πολύ Ελλάδα.
Μόνο η Λαγκούνα θυμίζει Ελλάδα. Γι’ αυτό και μαζευόμασταν πολλοί Έλληνες εκεί. Έχει γκρεμούς, αρκετή φύση, κρυφές παραλίες. Εκεί ήταν η πρώτη μου επαφή με τη σερφοκουλτούρα. Επιστρέφω μετά από 2 χρόνια, και πιάνω την πρώτη μου δουλειά στα στούντιο ΑΤΑ. Έμεινα 3 μήνες κι έφυγα τρέχοντας, δεν μου πήγαινε καθόλου. Από εκεί έφαγα κάποια χρόνια στη δουλειά του πατέρα, στο σίγουρο, μέχρι που το 1998 φεύγω πρώτη φορά στο Μπαλί.

«Στην Καλιφόρνια, κατά την διάρκεια των σπουδών μυ, είχα την πρώτη μου επαφή με τη σερφοκουλτούρα».

– Ποια ήταν η αφορμή;
Μια μέρα όταν ακόμα δούλευα για τα ΑΤΑ βρέθηκα έξω από την πρεσβεία της Ινδονησίας, στο Παλιό Ψυχικό και βλέπω φωτογραφίες. Είχα ήδη γυρίσει 4 χρόνια από Αμερική και είχα μπουκώσει. Ήθελα να ξαναφύγω. Μπαίνω στην πρεσβεία και γίνεται μια καρμική γνωριμία με μια κοπέλα που δούλευε στην πρεσβεία. Την επόμενη χρονιά αποφασίζουμε και φεύγουμε μαζί για την Τζακάρτα.

– Κι από εκεί Μπαλί;
Ξεκίνησε με ένα ταξίδι που ήταν προγραμματισμένο για 4 μέρες, και τελικά μείναμε 6 μήνες.

– Τι σε κράτησε εκεί;
Η ινδουιστική κουλτούρα της αποδοχής σε όλα, η ηρεμία τους, το φοβερό πράσινο τοπίο, το ότι ήταν όλα καθαρά. Μιλάμε για το 1999. Λευκές παραλίες, φοίνικες, εκπληκτικά τοπία κατάδυσης, απίστευτης ομορφιάς βυθοί, κοράλλια, χρώματα, φοβερό κύμα για σερφ.

– Δεν είναι επικίνδυνες οι καταδύσεις εκεί;
Ναι, απευθύνεται σε έμπειρους καταδύτες. Το 90% των σποτ είναι για έμπειρους δύτες γιατί έχει πολύ ρεύμα. Θέμα καρχαριών δεν τίθεται, υπάρχουν μόνο reef sharks που δεν είναι επιθετικοί. Δεν προσελκύει η περιοχή λευκούς για κάποιο λόγο.

«Στο Μπαλί συνάντησα άντρες να καταδύονται μέχρι τα 40-50 μέτρα χωρίς βατραχοπέδιλα σε καλλιέργειες μαργαριταριών και αστακού».

– Ο στόχος της ελεύθερης κατάδυσης είναι το ψάρεμα ή η διασκέδαση;
Είναι δύο οι λόγοι, το ψάρεμα και το αθλητικό, δηλαδή στα πόσα μέτρα θα κατέβεις. Υπάρχει και παγκόσμιο πρωτάθλημα το οποίο θέλει πολλή προπόνηση και αφοσίωση. Το αυτόνομο με μπουκάλα απευθύνεται σε όλους από 11 μέχρι 100 απλά χρειάζεται εκπαίδευση. Με ελεύθερο εννοούμε να κατεβαίνεις 20 μέτρα και να χρησιμοποιείς μόνο τα πνευμόνια σου. Έτσι ξεκίνησα, και τώρα κάνω με μπουκάλα.

– Το Μπαλί σήμερα είναι από τους πιο διάσημους τουριστικούς προορισμούς διεθνώς.
Δυστυχώς. Το Μπαλί είναι το πιο υπερεκτιμημένο νησί της Ινδονησίας λόγω μαζικού τουρισμού. Υπάρχουν πολύ πιο αγνά νησιά όπως η Σούμπα, η Σουμπάουα, τα νησιά Φλόρες, το Κολόμποκ. Από τη στιγμή που έπρεπε να βιοποριστώ όμως έπρεπε να παραμείνω στο Μπαλί. Δραστηριοποιήθηκα σε δύο τομείς, της διασκέδασης και της εκπαίδευσης. Το ένα για να κατέβεις σε σποτ μαζί μου και το δεύτερο για όσους δεν έχουν κάνει ποτέ κατάδυση και χρειάζονται μαθήματα.

– Υπήρχε παράδοση στην ελεύθερη κατάδυση στο Μπαλί;
Ναι, υπάρχει παράδοση χωρίς εξοπλισμό. Συνάντησα άντρες να καταδύονται μέχρι τα 40-50 μέτρα χωρίς βατραχοπέδιλα σε καλλιέργειες μαργαριταριών και αστακού. Για να καταδυθούν κράταγαν πέτρες.

– Έλληνες με ανάλογα ενδιαφέροντα έφταναν μέχρι εκεί;
Ναι, είναι προορισμός για Έλληνες. Μέσα σε 1,5 χρόνο που κράτησα το καταδυτικό κέντρο -συνολικά έμεινα στην Ινδονησία 4 χρόνια- ήρθαν περί τα 20 άτομα για κατάδυση.

«Πέρασα από μέρη που δεν είχαν ξαναδεί λευκό. Οι περισσότεροι δεν ήξεραν κατά που πέφτει η Ελλάδα αλλά χαιρόντουσαν που μιλούσαν μαζί μου».

– Που αλλού έχεις ταξιδεύσει στην Ασία για χάρη των καταδύσεων;
Ταϊλάνδη, Μπανγκόκ, Φιλιππίνες, Σιγκαπούρη αλλά δεν μου ταίριαζαν. Παντού ωραίες παραλίες για κατάδυση, όμορφα μέρη αλλά η Ινδονησία μου ταίριαξε πιο πολύ. Υπάρχουν πολλά μέρη στην νοτιοανατολική Ασία που είναι πολλά χρόνια πίσω σε σχέση με την Ευρώπη. Πηγαίνεις σε ένα μέρος όπου βρίσκεις φυσική ομορφιά και θέλεις να απομονωθείς αλλά από την άλλη υπάρχουν και μέρη με ευρωπαϊκή κουλτούρα που μπορείς να προσαρμοστείς πιο εύκολα. Να φας λ.χ. σε ένα ευρωπαϊκό εστιατόριο. Στις Φιλιππίνες στο Σιαρκάρ δεν υπήρχε τίποτα. Και στην Ινδονησία υπάρχουν μέρη που είναι εντελώς απομονωμένα όπως το Λόμποκ που ήταν από τα πρώτα μέρη που επισκέφτηκα 40 λεπτά με αεροπλάνο από το Μπαλί, που τώρα έχει αρχίσει να αναπτύσσεται. Πέρασα από μέρη που δεν είχαν ξαναδεί λευκό. Παρολ’ αυτά οι ντόπιοι ήταν πάντα καλοπροαίρετοι, έτοιμοι να σου πιάσουν συζήτηση. Οι περισσότεροι δεν ήξεραν κατά που πέφτει η Ελλάδα αλλά χαιρόντουσαν που μιλούσαν μαζί μου.

– Η Ινδονησία είναι μουσουλμανικό κράτος;
Το μεγαλύτερο νησί μουσουλμάνων. Το Μπαλί είναι Ινδουιστές και η Σούμπα έχει Χριστιανούς, Προτεστάντες όπως η πρώην σύντροφος μου και μητέρα του γιου μου που ζει εκεί.

– Τι ήταν εκείνο που δεν έβρισκες στην Ελλάδα που βρήκες εκεί;
Η ινδουιστική κουλτούρα, ένας ιδιαίτερος τρόπος που αντιμετώπιζαν τη ζωή τους αλλά έχει πια εγκαταλειφθεί. Τώρα είναι τόσο μαζικός ο τουρισμός, ιδίως από το 2005 -2006 και μετά που έγινε μια μαζική μετανάστευση Ευρωπαίων και Ρώσων στο Μπαλί, που τους άλλαξε κατά πολύ. Οπότε δεν υπάρχει τίποτα που να με τραβάει εκεί πια. Έκλεισε ο κύκλος το προηγούμενο Μάιο.

– Η Σιγκαπούρη πως είναι;
Φρίκη. Νομίζω ότι είναι πιο αμερικανική και από την Αμερική. Δεν έχει καθόλου παραλίες, απίστευτα οργανωμένη κατά τα άλλα, κτισμένη με ουρανοξύστες, και μια από τις ακριβότερες χώρες του πλανήτη. Πήγα για κατάδυση, δεν μου έκανε καθόλου, έφυγα.

– Επόμενοι στόχοι;
Φέτος θα δουλέψω με βάση την Αρτέμιδα και το χειμώνα σκέφτομαι να πάω Περού. Από Λατινική Αμερική έχω πάει μόνο Κόστα Ρίκα και Μεξικό.

– Θα συνέκρινες τους Λατινοαμερικάνους με τους Ασιάτες;
Είναι πιο ειλικρινείς και λιγότερο ύπουλοι. Οι Ασιάτες δείχνουν ότι είναι όλα εντάξει και θα αντιδράσουν πισώπλατα. Οι Λατινοαμερικάνοι είναι πιο άμεσοι, πιο ευθείς. Σαν τοπίο μου κάνει πιο πολύ η Νότα Αμερική. Αλλά τα diving spot και στην Νοτιοανατολική Ασία όπως και στην Καραϊβική είναι το ίδιο φοβερά.

«Πάντα μου λείπει η Ελλάδα. Την θεωρώ από τους πιο όμορφους τόπους που υπάρχουν στον πλανήτη».

– Δεν αναφέρεσαι καθόλου στην Ελλάδα. Δεν υπάρχουν ενδιαφέροντα σποτ;
Η Σάμινα στην Πάρο έχει μεγάλο ενδιαφέρον, υπάρχει ένα βυθισμένο πάιπερ. Στην Μεσόγειο γενικά ενδιαφέρον έχουν τα ναυάγια.

– Σε τι βάθος τα συναντάς όλα αυτά, στα πόσα μέτρα κατεβαίνεις;
Υπάρχουν διαβαθμίσεις. Εγώ σαν εκπαιδευτής μπορώ να πάω 40 μέτρα μάξιμουμ, με απλές μπουκάλες οξυγόνου. Οι μαθητευόμενοι, όσοι κάνουν το πρώτο αστέρι, σαν να λέμε το πρώτο πτυχίο, το μάξιμουμ είναι τα 18 μέτρα. Στο επόμενο στάδιο μάξιμουμ είναι τα 30 μέτρα.

«Έχεις απόλυτη ησυχία. Είσαι ένα με το νερό. Όταν είσαι κάτω στον βυθό με μπουκάλα είναι αντίστοιχο του διαστήματος».

– Πως είναι η ησυχία εκεί κάτω; Είναι σκοτάδι;
Μέχρι τα 30 μέτρα, δεν έχει σκοτάδι, έχεις αρκετή ορατότητα. Τα χρώματα αλλάζουν μετά τα 20 μέτρα και το κόκκινο γίνεται μοβ και το μπλε πολύ πιο σκούρο. Η ησυχία είναι η μαγεία της κατάδυσης. Δεν υπάρχει τίποτα…

– Σαν μια άλλη διάσταση.
Με αυτό κολλάει ο περισσότερος κόσμος. Ότι έχεις απόλυτη ησυχία. Είσαι ένα με το νερό. Όταν είσαι κάτω στον βυθό με μπουκάλα είναι αντίστοιχο του διαστήματος.

– Τι κίνδυνοι ελλοχεύουν;
Αυτό που λέμε μέθη. Αυτό δημιουργείται αν πάρεις λάθος ανάσες. Βρίσκεσαι σε κατάσταση ευφορίας όπως όταν είσαι μεθυσμένος. Γι’ αυτό περνάς εκπαίδευση, έχουν υπάρξει πολύ λίγα φαινόμενα της νόσου παγκοσμίως.

– Κάτι ανάλογο με την νόσο των δυτών;
Όχι. Εκείνο δημιουργείται από την ξαφνική άνοδο. Όταν ανεβαίνεις πρέπει να υπάρχει ένας βαθμός ασφαλείας, 12 μέτρα άνοδος ανά λεπτό το μάξιμουμ. Συνήθως το πηγαίνουμε 6-7 μέτρα ανά λεπτό, και στα 5 μέτρα κάνουμε μια στάση ασφαλείας. Αυτό συμβαίνει γιατί από το άζωτο που εισπνέουμε δημιουργούνται μέσα στο αίμα φυσαλίδες. Για να φύγουν από το σώμα σου πρέπει να ανέβεις σιγά-σιγά. Αυτά δεν τα ήξεραν παλιότερα μέχρι που το πρόβλημα απαντήθηκε γύρω στο 1968 – 1970 μέσα από πειράματα του αμερικανικού ναυτικού. Δεν παρατηρείται πια εκτός αν γίνει κάποιο τραγικό λάθος.


Διαβάστε ακόμα: «Πώς έξι μήνες στην Ασία με άλλαξαν για πάντα»


– Τι ενδιαφέρον έχει ο ελληνικός βυθός;
Σπηλιές, ωραίο χρώμα, διαυγές νερό. Στα 30 μέτρα έχει έντονη ζωή από ψάρια, φύκι, βραχώδη τοπία πολύ όμορφα. Δεν είναι η τροπική ζωή αλλά όπως πάντα η κατάδυση είναι η ηρεμία που σου προσφέρει.

– Αυτό που έλεγε ο Κουστώ ότι η Μεσόγειος αργοπεθαίνει, ισχύει;
Θεωρώ ότι πεθαίνει πιο γρήγορα ο Ινδικός Ωκεανός. Εδώ δεν έχουμε κοράλλια οπότε δεν βλέπουμε το αποτέλεσμα της μόλυνσης έντονα. Όπου έχει κοράλλι ο θάνατος είναι πιο εμφανής. Με κάθε βαθμό ανόδου της θερμοκρασίας, επηρεάζεται το 40% των κοραλλιών. Αν προσθέσουμε και τη μόλυνση παρατηρούμε κοραλλιογενείς ύφαλους να είναι νεκροί και να αποσυντίθενται, να έχει εκλείψει και η ζωή των ψαριών γύρω τους. Είναι πολύ έντονο σε τέτοιες περιοχές. Αλλά υπάρχει πρόβλημα και στη Μεσόγειο καθώς είναι κλειστή θάλασσα και δεν καθαρίζει εύκολα. Σύμφωνα με μια έρευνα της PADI (Παγκόσμιος Οργανισμός Καταδύσεων) το 2025 τα σκουπίδια παγκοσμίως θα ισοδυναμούν σε ποσότητα, -μπορεί ακόμα και να την ξεπερνούν-, με τα ψάρια. Η μόλυνση από τα πλαστικά είναι τεράστια. Σε αυτά έρχεται να προστεθεί και η υπεραλίευση και η θανάτωση του γόνου. Στην Ινδονησία θανατώνουν κάθε χρόνο εκατό εκατομμύρια τόνους καρχαρία μόνο για το πτερύγιο. Προορίζεται για ένα πολύ ακριβό έδεσμα σούπας στην Ιαπωνία όπου εξάγεται. Το ποσοστό της εξαφάνισης τους, μιλάω για καρχαρίες που δεν είναι επιθετικοί στον άνθρωπο, το έχω παρατηρήσει κι εγώ συγκριτικά με το πόσους έβλεπα το 1999 όταν πρωτοπήγα και τώρα που έχουν μείνει ελάχιστοι.

«Με τη θάλασσα θέλει απόλυτο σεβασμό. Δεν θέλει υπερεκτίμηση των δυνατοτήτων σου. Υποβρυχίως δεν έχω νιώσει φόβο»..

– Ποτέ δεν ένιωσες αδύναμος απέναντι στη φύση;
Με τη θάλασσα θέλει απόλυτο σεβασμό. Δεν θέλει υπερεκτίμηση των δυνατοτήτων σου. Υποβρυχίως δεν έχω νιώσει φόβο. Στο σερφ και το γουίντ σερφ με τη δύναμη του κύματος, ναι. Σταθεροί έρωτες και αξίες. Η θάλασσα είναι έρωτας μεγάλος.

– Από όσο ξέρω ζεις σε τροχόσπιτο δίπλα σε παραλία.
Ναι, είναι η μεγάλη μου αγάπη. Μου δίνει την ελευθερία να μετακινούμε όπου θέλω και να μπορώ να ζω δίπλα στη θάλασσα.

– Στην ουσία είναι σαν να μην έχεις ρίζες.
Όταν έφυγα για Μπαλί πρώτη φορά χάρισα όλα μου τα πράγματα, έπιπλα, ρούχα, τα πάντα, σε φίλους. Μου έδωσε μια ελευθερία αυτό καθώς έμεινα με δύο βαλίτσες και δεν είχα τίποτα άλλο. Με το που επέστρεψα, είπα θέλω να είμαι αυτοκινούμενος, μου αρκούν οι δυο βαλίτσες μου.

– Όταν βρίσκεσαι μακριά από την Ελλάδα, νιώθεις νοσταλγία;
Πάντα. Μου λείπει η Ελλάδα. Την θεωρώ από τους πιο όμορφους τόπους που υπάρχουν στον πλανήτη.

– Θα μπορούσες να ζήσεις μακριά από θάλασσα;
Όχι, δεν θα μπορούσα. Είναι αδύνατον. Από την Ελλάδα μακριά θα μπορούσα, από τη θάλασσα όχι.

 

Διαβάστε ακόμα: Έτσι έτρεξα στους 6 μεγαλύτερους μαραθωνίους του κόσμου

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top