«Βασική επιδίωξη μου είναι η απόλαυση τόσο της προπόνησης, όσο και ενός αγώνα».

– Ποια είναι η βασική σας ασχολία στη ζωή;
Είμαι συνταξιούχος τραπεζικός υπάλληλος.

– Γιατί τρέχετε;
Το τρέξιμο για μένα σημαίνει πολλά. Χαρά, υγεία, αίσθηση ελευθερίας και αποτοξίνωση από το όποιο άγχος.

– Ποιος είναι ο στόχος σας;
Πλέον δεν κυνηγώ κάποιο συγκεκριμένο στόχο. Βασική επιδίωξη μου είναι η απόλαυση τόσο της προπόνησης, όσο και ενός αγώνα. Βέβαια στον αγώνα πιέζω, σε λογικά όρια, τον εαυτό μου.

– Ποιο είναι το κίνητρό σας για να βγείτε από την πόρτα, ακόμα και όταν είστε κουρασμένος;
Αν δεν τρέξω μια ημέρα αισθάνομαι ένα κενό μέσα μου. Η κούραση, εκτός ακραίων περιπτώσεων, είναι μόνο ένα άλλοθι για να αποφύγουμε κάτι. Εξάλλου αποδεδειγμένα και ιατρικά τεκμηριωμένα το τρέξιμο λειτουργεί αγχολυτικά αλλά και ανασταλτικά στην κούραση.

– Έχετε κάποιο ρούχο ή αξεσουάρ-φετίχ που φοράτε στο τρέξιμο;
Όσο αφορά το ενδυματολογικό προτιμώ στο τρέξιμο, αλλά και στην ζωή μου γενικότερα, τα φωτεινά χρώματα.


Διαβάστε ακόμα: Παναγιώτης Ευθυμίου – «Αν μετά τα 40 παραμελήσεις το σώμα σου αρχίζουν τα προβλήματα υγείας»


– Τρέχετε μετά μουσικής; Ποιο είναι το αγαπημένο σας τραγούδι;
Όχι. Αν και αγαπώ την μουσική, ιδιαίτερα την κλασική και την έθνικ, δεν τρέχω ποτέ με μουσική. Προτιμώ να αφιερώνομαι σε αυτό που κάνω. Ίσως αν έτρεχα υπεραποστάσεις, οπότε οι προπονήσεις και οι αγώνες θα διαρκούσαν πολλές ώρες, να έτρεχα με μουσική .Με την ευκαιρία το αγαπημένο μου τραγούδι το My way, ιδιαίτερα στην εκτέλεση του από τον Elvis.

– Τι σας «ρίχνει» στο τρέξιμο;
Τώρα πια τίποτε. Η ζέστη κάποτε με αποσυντόνιζε, αλλά το ξεπέρασα.

– Και τι σας «ανεβάζει» περισσότερο;
Το τρέξιμο σε ένα όμορφο φυσικό περιβάλλον.

– Τι σκέφτεστε όταν διανύετε μεγάλες αποστάσεις;
Είναι γεγονός ότι και ο εγκέφαλος είναι ένας πολύ καλός δρομέας. Πηγαίνει παντού και με μεγάλη ταχύτητα. Προσπαθώ όσο γίνεται να σκέφτομαι θετικά, δηλαδή ταξίδια, στόχους που θέλω να υλοποιήσω στη ζωή κλπ. Ποτέ δεν αφήνω το νου να περάσει σε προβλήματα.

– Από που αντλείτε έμπνευση για να πάτε ένα χιλιόμετρο παρακάτω, όταν φτάνετε στα όριά σας;
Ίσως το πιο δύσκολο σημείο είναι η υπέρβαση των ορίων. Καθότι ο εγκέφαλος στέλνει στον οργανισμό συνεχή εκφοβιστικά μηνύματα. Σκέφτομαι ότι στη ζωή, κατά καιρούς, έχω ξεπεράσει κάτι που θεωρούσα πριν αδύνατο και αδιανόητο, άρα λέω στον εαυτό μου ότι αυτή η πρόκληση είναι πολύ πιο εύκολη από τις προηγούμενες.

«Το αγαπημένο μου υγιεινό σνακ είναι οι μπάρες με δημητριακά και δεν λείπουν ποτέ από το διαιτολόγιο μου.

– Το τρέξιμο είναι για εσάς και διαλογισμός; Νιώθετε ότι σας ωφελεί και ψυχικά;
Ναι, είναι μοναδική ευεξία που νιώθω κατά την διάρκεια του τρεξίματος αλλά και μετά, κατά τη διάρκεια της ημέρας. Όταν εργαζόμουν, έτρεχα πολλές φορές νωρίς το πρωί, και όλη την ημέρα ήμουν σε μια θαυμαστή ισορροπία.

– Είναι αλήθεια ότι προκαλεί έναν γλυκό «εθισμό»; Πόσο εξαρτημένος νιώθετε;
Από όλα αυτά που έχω αναφέρει εύκολα συνάγεται ότι είμαι ένας running addict. Πάντως θα πολεμήσω μέχρις εσχάτων όσους με πρόσχημα, αλλά και με αληθινό ενδιαφέρον για το καλό μου, θελήσουν να με βάλουν σε ομάδα απεξάρτησης.

– Έχετε λάβει μέρος σε αγώνες; Τι σας έμεινε από την εμπειρία;
Στα εννέα χρόνια που ασχολούμαι με το τρέξιμο (τα τελευταία πέντε πιο συστηματικά) έχω πάρει μέρος σε πολλούς αγώνες. Την μερίδα του λέοντος έχουν οι ημιμαραθώνιοι. Είναι η αγαπημένη μου απόσταση και έχω συμμετάσχει σε πάνω από τριάντα. Κάθε αγώνας έχει την δική του ομορφιά. Παρότι έχει αλλάξει η φιλοσοφία μου πάντα έχω ένα γλυκό άγχος μέχρι να ξεκινήσει και πάντα, παρά τις προσπάθειες που καταβάλω να το σταματήσω, στο τέλος λέω ότι θα μπορούσα να πάω καλύτερα.

– Έχετε τρέξει σε μαραθώνιο;
Έχω λάβει μέρος σε πέντε μαραθώνιους .Ο πρώτος το 2010 στην Κλασική ιδιαίτερα βασανιστικός αλλά και μοναδικός σαν εμπειρία. Δυστυχώς στον περσινό μαραθώνιο της Θεσσαλονίκης αναγκάστηκα να εγκαταλείψω. Ακόμα ντρέπομαι…

«Μου αρέσει να τρέχω με παρέα, παρόλο που αποφεύγω να μιλάμε κατά την διάρκεια της προπόνησης. Η ομιλία θεωρώ ότι αποσυντονίζει».

– Ποια είναι η κορυφαία σας επίδοση έως σήμερα;
Θα μπορούσα να πω το 1.27′ στον ημιμαραθώνιο. Καλός σχετικά και ο χρόνος μου στο δεκάρι 40.27”, ενώ στον μαραθώνιο έχω κάνει 3.17′. Ελπίζω την άνοιξη να το βελτιώσω.

– Ποιο είναι το αγαπημένο σας υγιεινό σνακ;
Μου αρέσουν οι μπάρες με δημητριακά πάρα πολύ και δεν λείπουν ποτέ από το διαιτολόγιο μου.

– Έχετε τραυματιστεί τρέχοντας;
Αθλητισμός χωρίς τραυματισμό δεν μπορεί να υπάρξει. Αλώβητοι είναι μόνο όσοι ασκούνται στα επιτραπέζια παιγνίδια, αν δεν πάθουν θλάση στον καρπό. Οι σοβαρότεροι που με άφησαν σχεδόν δυο μήνες εκτός προπονήσεων ήταν στους κοιλιακούς (καθαρά δική μου ευθύνη λόγω ελλιπών διατάσεων) και το σπάσιμο πλευρών από πτώση από τον διάδρομο γυμναστηρίου (έλλειψη προσοχής).

– Πού τρέχετε συνήθως και γιατί;
Προτιμώ το γήπεδο στο Θέατρο Βράχων στον Βύρωνα, το Στάδιο του Αγίου Δημητρίου, ενώ για τα long run συνήθως επιλέγω τη Φιλοθέη και τον Υμηττό.

– Ποιο είναι το ωραιότερο σημείο που έχετε τρέξει;
Χωρίς αμφιβολία στο Περτούλι. Πρωινό τρέξιμο μέσα στα έλατα, running in paradise.

– Έχετε τρέξει στο σκοτάδι και πού;
Ναι κάποιες φορές το χειμώνα γύρω στις 11 ξεκινώ από το Παγκράτι και πηγαίνω ως το Νέο Ψυχικό και επιστρέφω. Νύχτα μαγική!

– Κάνετε διατάσεις και πότε/πού;
Ναι, κάνω πάντα διατάσεις, τόσο πριν την έναρξη της προπόνησης όσο και μετά την ολοκλήρωση της άσκησης. Οι πρώτες διαρκούν περίπου πέντε λεπτά και οι δεύτερες περίπου δεκαπέντε. Πάντα στο χώρο που προπονούμαι.

– Πώς μετράτε την απόσταση που διανύετε;
Όταν δεν τρέχω σε στάδιο χρησιμοποιώ το GPS. Πάντως συνήθως τρέχω τα long run σε διαδρομές που είναι ήδη μετρημένες.

– Προτιμάτε να τρέχετε μόνος ή με παρέα;
Σαφέστατα προτιμώ με παρέα, παρόλο που αποφεύγω να μιλάμε κατά την διάρκεια της προπόνησης. Η ομιλία θεωρώ ότι αποσυντονίζει. Μόνο στα πολύ μεγάλα κομμάτια, όταν ο χρόνος φαίνεται ατελείωτος, λίγες κουβέντες λειτουργούν ευεργετικά.


Διαβάστε ακόμα: Ξεκίνησα crossfit για να τρώω χωρίς τύψεις


– Έχετε κάνει trail running στο βουνό;
Όχι, δεν έχω κάνει αγώνες βουνού. Αν και αγαπώ το βουνό, πολύ περισσότερο από την θάλασσα, μου αρέσει και η ορειβασία, δεν σκέφτομαι να ασχοληθώ με το trail running.

– Barefoot (ξυπόλητο) τρέξιμο;
Το ξυπόλητο τρέξιμο φαντάζει μια πρόκληση. Αν ήμουν νεότερος πιθανόν να το δοκίμαζα.

– Το τρέξιμο σάς βοήθησε να ξεπεράσετε κάποια εξάρτηση;
Δεν κάπνιζα, παρά μόνο δυο χρόνια όταν ήμουν είκοσι ετών, ούτε είχα ποτέ ιδιαίτερη αγάπη στο ποτό. Είχα φτάσει όμως να είμαι αιχμάλωτος του κομπιούτερ και περνούσα πολλές ώρες στο διαδίκτυο. Το τρέξιμο ήλθε την κατάλληλη στιγμή. Ο διαδικτυακός χρόνος μειώθηκε στο ελάχιστο και περιορίστηκε στις απολύτως επαγγελματικής ή επιστημονικής κατεύθυνσης αναζητήσεις.

– Αλήθεια τώρα: Δεν υπάρχουν εβδομάδες ή ακόμα και μήνες που βαριέστε να πάτε για τρέξιμο;
Όχι, μέχρι σήμερα που διανύω τον ένατο χρόνο του δρομικού μου βίου, δεν υπήρξε μήνας, ακόμα και εβδομάδα που να αισθάνθηκα απροθυμία και έλλειψη διάθεσης και κινήτρου για προπόνηση. Βέβαια, μιλώντας αντικειμενικά θεωρώ, ότι είμαι περισσότερο από το πρέπον αυστηρός με τον εαυτό μου και πνίγω εν τη γενέσει κάθε αρνητική διάθεση. Ίσως και να μην πράττω ορθά. Όμως είναι δύσκολο να προσδιορίσεις πότε μιλάει η γλώσσα του σώματος, που οφείλουμε να την ακούμε, και πότε ο εγκέφαλος δίνει «ψεύτικα μηνύματα» επειδή δεν θέλει την επιβάρυνση.

«Η κρίση και η αδυναμία του κόσμου να ασχοληθεί με πιο δαπανηρά σπορ, βοηθάει την στροφή του πληθυσμού στο τρέξιμο».

– Τελικά έχει πλάκα να τρέχεις, ή είναι συνήθεια για μαζοχιστές;
Μα και ο μαζοχισμός δεν είναι μια πλάκα; Μια πλάκα που σκαρώνει ο εγκέφαλος στο σώμα. Πάντως η χαρά που αισθάνεσαι μετά από μια καλή διαλειμματική προπόνηση, από ένα κοπιαστικό long run και βέβαια λίγο μετά τον τερματισμό ενός αγώνα που τα έχεις δώσει όλα, δεν μπορεί να συγκριθεί με καμία άλλη

– Γιατί νομίζετε ότι όλοι έχουν «τρελαθεί» τα τελευταία χρόνια και παίρνουν τους δρόμους τρέχοντας;
Πολλοί οι λόγοι. Πρώτα απ’ όλα είναι ένα εύκολο σπορ το οποίο δεν χρειάζεται ιδιαίτερο εξοπλισμό. Όλοι σχεδόν έχουν κοντά ένα γήπεδο, ένα πάρκο ή κάποιο άλλο χώρο, όπως επίσης και κάποιους δρόμους με ελάχιστη κυκλοφορία. Άρα δεν χρειάζεται ιδιαίτερη μετακίνηση για να απολαύσουν το συγκεκριμένο άθλημα. Το τρέξιμο είναι και ομαδικό (εννοώ όσον αφορά την προπόνηση) και δεν έχει τους κινδύνους των αθλημάτων που έχουν σωματική επαφή. Επίσης μπορεί να το κάνει όλη η οικογένεια μαζί, ανεξάρτητα της ηλικίας των μελών αλλά και του επιπέδου φυσικής κατάστασης – ο καθένας ακολουθεί τον ρυθμό του. Αυτό όμως που βοηθάει την εξάπλωση του και γοητεύει και συναρπάζει τον κόσμο είναι η βελτίωση που βλέπεις με την προπόνηση και τους αγώνες. Είτε αυτή καταγράφεται στην επίδοση είτε με την μορφή της δυνατότητας να διανύει κάποιος όλο και μεγαλύτερη απόσταση, που πριν μερικούς μήνες του φαινόταν εξωπραγματική. Η χαρά που προκαλεί «το ατομικό ρεκόρ» και η διάθεση να ξεπερνάς τον εαυτό σου, πράγμα εύκολο τουλάχιστον στην αρχή, και μάλιστα με «αδιάψευστες αποδείξεις» (χρόνος) είναι κάτι που δεν μπορεί να προσφέρει άλλο άθλημα. Σαφέστατα η κρίση και η αδυναμία του κόσμου να ασχοληθεί με πιο δαπανηρά σπορ, ή με άλλα που απαιτούν μετακινήσεις, βοηθάει την στροφή του πληθυσμού στο τρέξιμο.

– Έχετε κάποιον αγαπημένο(η) δρομέα;
Από την τωρινή γενιά αθλητών θαυμάζω περισσότερο τον Μο Φάρα και τον Ντέηβιντ-Λεκούτα Ρουντίτσα. Όπως βέβαια θαύμαζα ιδιαίτερα και τους «μύθους» Γκεμπρεσελασιέ και Ελ Γκερούζ, που εγκατέλειψαν την ενεργό δράση πριν μερικά χρόνια.

 

Διαβάστε ακόμα: «Ο αθλητισμός είναι σαν τον αγώνα της ζωής. Έχει αρχή, μέση, τέλος και βιώνεις όλα τα συναισθήματα»

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top