Απόστολος Μέμος: «Τρέχω γιατί έτσι βρίσκομαι πιο κοντά στη θετική πλευρά του εαυτού μου»

«Όταν δεν ξεκινάει η μέρα μου με τρέξιμο, δεν είμαι ο εαυτός μου!», τονίζει ο Απόστολος Μέμος. (Εδώ συμμετέχοντας στον αγώνα «Στα χνάρια του Δευκαλίωνα 25χλμ. 2015», στους Δελφούς).

Ποια είναι η βασική σας ασχολία στη ζωή;
Διατηρώ μια ατομική επιχείρηση (στον κλάδο της κομμωτικής), η οποία, εκτός από τις οικονομικές απολαβές, μου δίνει καθημερινά τη δυνατότητα να έρχομαι σε επαφή με πολύ κόσμο, γεμίζοντας τις ώρες εργασίας μου με ένα μωσαϊκό διαφορετικών χαρακτήρων, το οποίο δεν σε αφήνει να πλήξεις ποτέ.

Γιατί τρέχετε;
Από τη στιγμή που άρχισα να θυμάμαι τον εαυτό μου, συνέχεια έτρεχα. Συνεπώς, δεν τρέχω για να ξεφύγω από την καθημερινότητα, αλλά γιατί αυτό συνοψίζει ολόκληρη η ζωή μου. Τρέχω γιατί έτσι βρίσκομαι πιο κοντά στη θετική πλευρά του εαυτού μου.

Ποιος είναι ο στόχος σας;
Ο στόχος μου για τη φετινή σεζόν είναι να τρέξω και το υπόλοιπο πρωτάθλημα (skyrunning salomon), με πρωταρχικό σκοπό τη γνωριμία μου με περιοχές που δεν έχω επισκεφθεί και, κατά δεύτερον, να χαρώ τον υγιή ανταγωνισμό. Γενικότερα, ως στόχο έχω, μεγαλώνοντας ηλικιακά, να αυξήσω και τις χιλιομετρικές αποστάσεις, γιατί θεωρώ ότι εκεί δεν έρχεσαι αντιμέτωπος μόνο με τις αντιξοότητες της φύσης, αλλά μάχεσαι με τον ίδιο σου τον εαυτό.

Τρέχοντας στο βουνό και ατενίζοντας το απέραντο γαλάζιο στον αγώνα «Hydras Trail Event 26χλμ. 2016», όπου τερμάτισε στη δεύτερη θέση.

Ποιο είναι το κίνητρό σας για να βγείτε από την πόρτα, ακόμα και όταν είστε κουρασμένος;
Μπορεί να ακουστεί λιγάκι υπερβολικό, όμως δεν νομίζω να υπάρχουν τέτοιες μέρες –κι αν υπάρχουν, είναι ελάχιστες. Tο τρέξιμο είναι μεγάλο μέρος της ζωής μου και, όταν δεν ξεκινάει η μέρα μου με αυτό, απλώς δεν είμαι ο εαυτός μου.

Τρέχετε μετά μουσικής;
Στο βουνό δεν το κάνω ποτέ. Και ο λόγος είναι ότι, αφήνοντας έξω τους φυσικούς ήχους, χάνεται η μαγεία της εικόνας, ενώ επίσης πολλές φορές μπορεί να είναι και επικίνδυνο. Στο δρόμο ελάχιστες φορές, γιατί μ’ αρέσει η επαφή με τον κόσμο, είτε αυτό είναι ένα «μπιζάρισμα» είτε ακόμη και ένας απλός χαιρετισμός.

Τι σας «ανεβάζει» περισσότερο στο τρέξιμο;
Οι στιγμές έντασης, ο ιδρώτας, το λαχάνιασμα, το έντονο καρδιοχτύπι, εκεί που έρχεται η ψυχή να οδηγήσει το σώμα.

Τι σκέφτεστε όταν διανύετε μεγάλες αποστάσεις;
Τις πιο πολλές φορές χαίρομαι τον αγώνα χωρίς κάποιες συγκεκριμένες σκέψεις. Πάντα, όμως, στις μεγάλες αποστάσεις περνάνε από το μυαλό μου ερωτήματα όπως «πώς έμπλεξα εγώ εδώ;» ή σφοδρές επιθυμίες όπως «να μην τελειώσει ποτέ αυτός ο αγώνας». Το σημαντικό είναι να γίνεται σωστή διαχείριση, για να υπάρχει ισορροπία.

Δαμάζοντας τον Ταΰγετο, στον αγώνα «Taygetos Marathon 37χλμ 2016».

Από πού αντλείτε έμπνευση για να πάτε ένα χιλιόμετρο παρακάτω, όταν φτάνετε στα όριά σας;
Πηγή έμπνευσης είναι η οικογένειά μου. Πολλές φορές μέσα σε έναν αγώνα φτάνω τα όριά μου, όμως και μόνο στη σκέψη ότι στον τερματισμό με περιμένει η αγκαλιά τους τα πόδια μου βγάζουν φτερά.

Το τρέξιμο είναι για εσάς και διαλογισμός; Νιώθετε ότι σας ωφελεί και ψυχικά;
Επειδή πολλές φορές τρέχω μόνος μου, θέλοντας και μη, υπάρχουν κάποιες στιγμές διαλογισμού. Τρέχοντας, αισθάνομαι τόσο αγνός και ταπεινός που πραγματικά νιώθω ότι ψυχικά γίνεται μια αυτοκάθαρση.

Είναι αλήθεια ότι προκαλεί έναν γλυκό «εθισμό»; Πόσο εξαρτημένος νιώθετε;
Δεν θα μιλήσω για εθισμό ή για εξάρτηση. Απλώς πιστεύω ότι ο άνθρωπος από τη στιγμή της δημιουργίας του πάντα έτρεχε, παλαιότερα για να καλύψει κυρίως υλικές ανάγκες και στη σύγχρονη εποχή πιο πολύ σωματικές και ψυχικές. Θεωρώ ότι τρέξιμο και άνθρωπος είναι αλληλένδετα και δεν θα μπορούσα να είμαι εγώ η εξαίρεση.

Διαβάστε ακόμα – Δημοσθένης Ευαγγελίδης: «Εξελικτικά, το τρέξιμο είναι συνυφασμένο με την ύπαρξή μας»

Έχετε τρέξει σε μαραθώνιο;
Ναι, σε μαραθώνιους βουνού (Όλυμπο, Ταΰγετο, Μέτσοβο) και μια φορά στο Μαραθώνιο της Αθήνας.

Έτοιμος να περάσει τη γραμμή του τερματισμού στον «Taygetos Marathon 37χλμ. 2016» χέρι χέρι με τα παιδιά του. «Πολλές φορές», παραδέχεται, «μέσα σε έναν αγώνα φτάνω τα όριά μου, όμως και μόνο στη σκέψη ότι στον τερματισμό με περιμένει η αγκαλιά τους τα πόδια μου βγάζουν φτερά».

Ποια είναι η κορυφαία σας επίδοση έως σήμερα;
Κορυφαία μου επίδοση θεωρώ τον τερματισμό μου στο Μέτσοβο σε αγώνα 40 χλμ., όχι τόσο για τη χρονική επίδοση, αλλά γιατί κατάφερα να διαχειριστώ ένα σοβαρό τραυματισμό που είχα κατά τη διάρκειά του.

Ποιο είναι το αγαπημένο σας υγιεινό σνακ;
Ταχίνι με μέλι, ξηρούς καρπούς και αποξηραμένα φρούτα.

Μαζί με την Γλυκερία Τζιατζιά λίγο μετά τον τερματισμό τού «Hydras Trail Event 26χλμ. 2016», όπου κατέλαβε τη δεύτερη θέση. «Αγαπημένοι μου αθλητές είναι οι δυο πρωταθλητές μας στο βουνό, η Γλυκερία Τζιατζιά και ο Δημήτρης Θεοδωρακάκος», λέει. «Όχι μόνο για αυτά που έχουν πετύχει, αλλά για τον τρόπο που διαχειρίζονται όλη αυτή την επιτυχία».

Πού τρέχετε συνήθως και γιατί;
Συνήθως πηγαίνω στην Καστέλλα, στα σκαλάκια. Είναι κοντά στην εργασία μου και μπορώ, παράλληλα με την προπόνηση, να απολαμβάνω και τη θέα της θάλασσας.

Ποιο είναι το ωραιότερο σημείο που έχετε τρέξει;
Δεν μπορώ να διαλέξω, γιατί φοβάμαι ότι κάποιο θα αδικήσω –κάθε μέρος έχει τη δική του ομορφιά κι αυτό το κάνει μοναδικό. Θέλω να πιστεύω ότι το καλύτερο μέρος θα είναι πάντα το επόμενο, κρατώντας με σε ανυπομονησία μέχρι να το γνωρίσω.

Πώς μετράτε την απόσταση που διανύετε;
Χρησιμοποιώ ένα Suunto Ambit Peak, αλλά έχω κάποιο θέμα με την έναρξη και με τον τερματισμό λόγω αφηρημάδας. Συνεπώς, το ρολόι μου δεν λέει πάντα την «αλήθεια».

Προτιμάτε να τρέχετε μόνος ή με παρέα;
Θα προτιμούσα να τρέχω πιο συχνά με φίλους, την ώρα όμως που ξεκινάω εγώ πού να τους βρεις…

Αλήθεια τώρα: Δεν υπάρχουν εβδομάδες ή ακόμα και μήνες που βαριέστε να πάτε για τρέξιμο;
Το τρέξιμο για μένα είναι παιχνίδι, χαρά, ευτυχία, οπότε δεν περνάει καν από το μυαλό μου αυτή η «κακή» λέξη.

Σε ένα σημείο της διαδρομής του αγώνα «Olympus Marathon 2015».

Γιατί νομίζετε ότι όλοι έχουν «τρελαθεί» τα τελευταία χρόνια και παίρνουν τους δρόμους τρέχοντας;
Πιστεύω ότι κάποιο μικρό ποσοστό έχει επηρεαστεί από την προβολή που υπάρχει στο Διαδίκτυο και κάποιοι άλλοι μέσω του τρεξίματος προσπαθούν να βρουν διέξοδο από τη σκληρή καθημερινότητα.

Έχετε κάποιον αγαπημένο δρομέα;
Αγαπημένους αθλητές θα έλεγα τους δυο πρωταθλητές μας στο βουνό, τη Γλυκερία Τζιατζιά και τον Δημήτρη Θεοδωρακάκο, όχι μόνο γι’ αυτά που έχουν πετύχει, αλλά για τον τρόπο που διαχειρίζονται όλη αυτήν την επιτυχία. Θα ήθελα, όμως, να στείλω και ένα μήνυμα στα νέα παιδιά που κάνουν τώρα τα πρώτα τους βήματα: Να ξέρουν ότι ο πιο αγαπημένος τους αθλητής βρίσκεται στον καθρέφτη τους, αρκεί να το πιστέψουν.

Διαβάστε ακόμα: Η Γλυκερία Τζιατζιά και «πώς το τρέξιμο μετατρέπει την κούραση σε απόλαυση»

TAGS :
Απόστολος Μέμος γιατι τρέχω Γλυκερία Τζιατζιά

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook