Αριστοτέλης Αποσκίτης: Η ζωή μου με τον Ακμπάρ

Αν κυκλοφορείτε μεσημέρι στο κέντρο της Αθήνας είναι πιθανόν να τους πετύχετε. (photo: Χρήστος Καβαλιώτης).

–Σκύλος ή γάτα; 

Μου αρέσουν και τα δύο, προτιμώ όμως τον σκύλο, γιατί μπορείς να κάνεις καλύτερη παρέα.

-Τι ράτσα είναι το «παιδί»;

Tibetan mastiff: μια πολύ σπάνια ράτσα, που θεωρείται πως είναι η αρχική μορφή του σκύλου! Είναι 65.000 χιλιάδων ετών ράτσα…

–Πως το λένε;

Akbar που σημαίνει μεγάλος στα Αραβικά. Όπως βλέπουμε του ταιριάζει τέλεια.

-Τι ζώδιο είναι; Εσύ; Τι λένε τ’ άστρα, ταιριάζετε;

Είναι Υδροχόος και εγώ Καρκίνος, οπότε ταιριάζουμε απόλυτα. Είναι αυτό που συνεννοούμαστε με τα μάτια. Δεν χρειαζόμαστε άλλο.

-Πως έγινε η πρώτη επαφή;

Ήταν μόλις 25 ημερών. Πήγα και τον είδα-ήταν με τις εφτά αδερφές του, και την μητέρα του. Μπαμ, έρωτας με την πρώτη ματιά.

-Ποια είναι η χειρότερή του συνήθεια;

Είναι πολύ πεισματάρης. Ειδικά αν του αλλάξεις το καθημερινό δρομολόγιο, στυλώνει τα πόδια και δεν πάει πουθενά.

-Ποιο είναι το πιο καλό του χαρακτηριστικό;

Είναι πανέξυπνος. Κυκλοφορεί σε όλη την Αθήνα χωρίς λουρί, δίπλα μου, δεν πειράζει γατιά, ανθρώπους, άλλα σκυλιά, περνάει με πράσινο και σταματάει στο κόκκινο. Πολλές φορές, όταν ανάβει πράσινο, ξεκινά και εγώ μένω πίσω επίτηδες, σταματά στη μέση του δρόμου, γυρνά, με κοιτά και γαβγίζει τύπου: «ε Πράσινοοοοοοοο, ξεκίνα».

Κάθε μέρα ο Ακμπάρ απολαμβάνει μια μεγάλη βόλτα που διαρκεί τέσσερις και βάλε ώρες – και φυσικά περνά από την Πλάκα (photo: Αριστοτέλης Αποσκίτης).

-Ποια είναι η ποιο αγαπημένη σας κοινή συνήθεια;

Κάθε μέρα κάνουμε τον γύρο του Λυκαβηττού, εσωτερικά, στο άλσος (μένουμε και κοντά). Μετά περπατάμε στον Εθνικό κήπο, στα Αναφιώτικα, στην Πλάκα, κάνουμε το γύρο του Θησείου, κατεβαίνουμε Μοναστηράκι, ανεβαίνουμε την Ερμού, φτάνουμε στο Σύνταγμα και πίσω στο Κολωνάκι. 4,30 ώρες! Τον Άκμπαρ τον γνωρίζει πια όλη η Αθήνα… Έτσι και βγω χωρίς αυτόν, με ρωτάνε συνέχεια στον δρόμο: «μα που τον αφήσατε τον κούκλο σήμερα»;

–Υπάρχουν στιγμές που σκέφτεσαι τη ζωή σου χωρίς αυτόν;

Βασικά ανησυχώ τι θα γίνει εάν πεθάνω, γιατί το αντίθετο ούτε να το σκέπτομαι.

-Όταν είσαι σε bad mood πως αντιδρά;

Έρχεται κοντά μου, με γλύφει στην παλάμη,  με κοιτάει με απορία και μετά χώνει το κεφάλι του στην αγκαλιά μου.

–Τι κάνει το πρωί όταν ξυπνάς;

Το πρωί αυτός είναι που με ξυπνάει γιατί ανεβαίνει στο κρεβάτι και με αγκαλιάζει. Μετά γυρνάει ανάσκελα και παίρνει το χέρι μου στο στόμα του και το δαγκώνει πολύ ελαφριά.

–Πως είναι με τους άλλους ανθρώπους;

Με τους άλλους ανθρώπους είναι τελείως αδιάφορος, εκτός από δύο φίλους που τους κάνει χαρές και τους λατρεύει. Είναι το πιο σνομπ σκυλί που έχω δει ποτέ μου! Αλλά έτσι είναι αυτή η ράτσα.

-Όταν γυρίζεις από τη δουλειά που το βρίσκεις συνήθως;

Είναι πάντα στην μπροστινή αυλή και περιμένει και κάνει λίγες χαρές. Τα Θιβετιανά τα λένε γατόσκυλα, γιατί ο χαρακτήρας τους δεν είναι πολύ εκδηλωτικός, μόνο όταν αυτά αποφασίσουν πως αξίζει τον κόπο να γίνουν εκδηλωτικά. Δηλαδή εάν φύγω για μια ώρα και γυρίσω, δεν είναι εκδηλωτικός. Εκφράζει τη χαρά του με κλαματάκια, κούνημα της ουράς και αγκαλιές, όταν λείπω για ώρες.

Ένας «γιος» σε μόνιμη εφηβεία. (photo: Αριστοτέλης Αποσκίτης).

-Πόσο κοστίζει η συγκατοίκηση; Έχεις υπολογίσει;

Τον χρόνο; Περίπου 1600 ευρώ. Για τροφές, γιατρούς, φάρμακα, πλύσιμο. Δεν βάζω μέσα αρρώστιες και θεραπείες, γιατί έως τώρα που είναι 2,5 ετών, δεν έχει αρρωστήσει.

-Υπάρχει κάποιο κομμάτι μουσικής ή τραγούδι που του αρέσει;

Μπα, μόνο όταν βάλω «Animal Planet» στην τηλεόραση, πολλές φορές έρχεται δίπλα μου και παρακολουθεί και αντιδρά με γαβγίσματα και κλαματάκια.

-Τι ρόλο παίζει αυτή η αγάπη και στοργή στη ζωή σου;

Είναι για μένα το παν, είναι σαν να έχω γιο στην εφηβεία. Εύκολο δεν το λες.

–Ποιο είναι το μεγαλύτερο του ταλέντο;

Νομίζω είναι το πως φλερτάρει τις θηλυκές (δεν είναι στειρωμένος και είναι ήδη μπαμπάς)! Και το πόσο χαριτωμένος είναι, η κίνηση του δηλαδή σε σύγκριση με τον όγκο.

-Τι προτιμά για φαγητό;

Βραστό κοτόπουλο με πολλά λαχανικά ή συκώτι μοσχαρίσιο με λαχανικά, συνδυασμένο με ξηρά τροφή.

-Πόσο συχνά τον ταΐζεις στο στόμα;

Κάθε μέρα στην βόλτα μας. Το κέρασμα που του δίνει ο Μπαϊρακτάρης στο Μοναστηράκι: Γύρο από κοτόπουλο! Προχωράμε εγώ μπροστά αυτός από πίσω και το κρατάω κομματάκι -κομματάκι και αυτός το παίρνει απαλά -απαλά και ο κόσμος το σχολιάζει το πόσο απαλά δηλαδή παίρνει τα κομματάκια, χωρίς να με δαγκώνει. Τέσσερα μαγαζιά με το που περνάμε τον κερνάνε φαΐ! Στο Degustation στο Κολωνάκι, μόλις πλησιάζουμε τρέχει και χώνεται μέσα στο μαγαζί από μόνος του πια – ο ιδιοκτήτης ο Μάικλ βέβαια μου δίνει εμένα δύο φέτες ζαμπόν για να του δώσω, γιατί από τον ίδιο δεν τις τρώει, δεν τρώει από κανέναν άλλον, τρώει μόνο από το δικό μου χέρι. Το ίδιο συμβαίνει σε δύο χασάπικα στο Κολωνάκι που οι ιδιοκτήτες του δίνουνε κιμά!

–Συνήθειες ύπνου: Τι γίνεται στο κρεβάτι;

Εγώ θέλω να είναι στο κρεβάτι, αλλά αυτός ζεσταίνεται. Έρχεται για λίγο, κάνουμε αγκαλίτσες και μετά από κανένα μισάωρο φεύγει!

-Έχει κάνει κάτι που να σε έχει τρομάξει;

Ο ίδιος όχι. Την μόνη φορά που τα χρειάστηκα είναι όταν έπαθε αλλεργικό σοκ από κάμπιες. Ήταν κουτάβι έξι μηνών και δεν ήξερε! Τον έσωσα γιατί είχα στο σπίτι όλα τα απαραίτητα ενέσιμα αντιαλλεργικά.

-Σκέφτεσαι καθόλου την ώρα του «αποχωρισμού»;

Δυστυχώς τα σκυλιά ζούνε λιγότερο από ότι εμείς, έχω χάσει πολλά ως τώρα και η ώρα του αποχωρισμού είναι πάντα η χειρότερη στιγμή… Δεν θέλω καθόλου να το σκέπτομαι, είναι ακόμα βέβαια πολύ μικρός και αυτή η ράτσα ζει πολλά χρόνια!

Διαβάστε ακόμα: Πέτρος Μπιρμπίλης, η ζωή μου με τον Ρίκο.

TAGS :
Tibetan mastiff Αριστοτέλης Αποσκίτης δεσμοί κατοικίδιο

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook