Ο Γιώργος Μυζάλης στο Ρότερνταμ.

Την θυμάμαι την πρώτη φορά που έτρεξα στο εξωτερικό. Που έτρεξα σε αγώνα, εννοώ, γιατί πάντοτε έτρεχα όπου κι αν πήγαινα, ακόμα και για αναψυχή. Δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος για να γνωρίσεις μια ξένη πόλη, από το να την τρέξεις. Πίσω και πάλι στην αφήγηση: ήταν 7 Απριλίου 2013, ημέρα Κυριακή φυσικά, όταν μαζί με τους φίλους συντρεχαλατζήδες από το myathlete στηθήκαμε στην γραμμή εκκίνησης του φημισμένου Μαραθωνίου της Πόλης του Φωτός – του Παρισίου. Την εξιστόρηση εκείνου του αγώνα μπορείτε να διαβάσετε εδώ σε ένα από τα πρώτα δρομικά κείμενα που έγραψα ποτέ. Εκείνη την ημέρα, στο Παρίσι (ή στα Παρίσια, αν προτιμάτε) απέκτησα μια καινούργια εμμονή, μια νέα αγαπημένη δραστηριότητα: τη συμμετοχή σε αγώνες δρόμου στο εξωτερικό.

Αν δεν έχετε τρέξει ποτέ στο εξωτερικό και μπορείτε, μην το σκεφτείτε καθόλου. Σας εγγυώμαι ότι θα σας μείνει αξέχαστο.

Ήταν (και είναι) τόσο διαφορετική η αύρα (και η οργάνωση) των αγώνων στις μεγαλουπόλεις του εξωτερικού, που αν συμμετάσχεις σε κάποιον από αυτούς, θες να πας κι αλλού και μετά αλλού κ.ο.κ. Στη δική μου λίστα, μετά το Παρίσι, προστέθηκαν οι εξής πόλεις (όχι πάντοτε για μαραθώνιο, αλλά και για άλλες απόστάσεις – από ημιμαραθωνίους μέχρι δεκάρια): Κωνσταντινούπολη, Γενεύη, Φρανκφούρτη, Βιέννη και Ρότερνταμ. Παράλληλα, έχω τρέξει στους δρόμους του Τόνσμπεργκ (Νορβηγία), του Λονδίνου (Αγγλία) και του Νιουσατέλ (Ελβετία) στα ταξίδια που έκανα για να ανταμώσω με φίλους – οικονομικούς μετανάστες. Φέτος, σε αυτές τις πόλεις (καλά να είμαστε), αρχής γενομένης από την Κυριακή που μας έρχεται (2/4), θα προστεθούν τρεις ακόμα. Όσοι διαβάζετε αυτή τη στήλη, γνωρίζετε ότι φέτος θα συμμετάσχω στο φημισμένο Μαραθώνιο της Βοστώνης στις 17 Απριλίου. Πριν από αυτόν τον αγώνα, όμως, σε μερικές μέρες από σήμερα, θα τρέξω στους δρόμους της (κατά γενική ομολογία) πιο «τρεξιματικής» πόλης της Ευρώπης, το Βερολίνο. Την Κυριακή διεξάγεται εκεί ο Ημιμαραθώνιος της πόλης και εγώ έχω δηλώσει τη συμμετοχή μου πολύ πριν την αντίστοιχη της Βοστώνης.

Ο Γιώργος Μυζάλης και η παρέα του στο Παρίσι.

Βλέπετε, για να τρέξεις μαραθώνιο στο Βερολίνο (στις αρχές Σεπτεμβρίου) πρέπει και να κληρωθείς ανάμεσα σε χιλιάδες υποψηφίους και να «θυσιάσεις» τις καλοκαιρινές σου διακοπές στην προετοιμασία. Σκέφτηκα, λοιπόν, πριν από καιρό, να μην κάνω τίποτα από τα παραπάνω και να γραφτώ στο half που γίνεται κάθε Απρίλη. Γραμμή εκκίνησης, λοιπόν, και αυτή την Κυριακή και «ε, ρε κάτι χόμπυ Κυριακάτικα» από το Βερολίνο (όσοι ξέρουν, ξέρουν). Έχω ανυπομονησία και έξαψη που θα τρέξω στους δρόμους αυτής της πόλης. Και σας διαβεβαιώ ότι σε επόμενο κείμενο θα σας περιγράψω την εμπειρία μου, μπας και σας «τσιγκλίσω» και το γυρίσετε κι εσείς στον… αθλοτουρισμό. Έτσι, για να μεγαλώνουν οι παρέες και να μειώνεται και το κόστος διαμονής.

Αν δεν έχετε τρέξει ποτέ στο εξωτερικό και μπορείτε, μην το σκεφτείτε καθόλου. Σας εγγυώμαι ότι θα σας μείνει αξέχαστο.

ΥΓ.: Για τον τρίτο φετινό (καλοκαιρινό) δρομικό μου προορισμό θα μιλήσουμε σε επόμενο κείμενο. Ως τότε, πάμε γερά – πάμε δυνατά!

 

Διαβάστε ακόμα: Το νυχτερινό τρέξιμο είναι η καλύτερη ξεκούραση.

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top