Απλώνεις το χέρι σου, αλλά πώς; (Milo Manara).

Η ζωή σου δεν έχει σχέση με τα ερωτικά καρέ των 50 Αποχρώσεων του Γκρι, ούτε με τις περισσότερες σελίδες της Φιλοσοφίας στο Μπουντουάρ. Και, μάλλον, δεν θα έκανες ποτέ παρέα με κάποιον παίκτη reality ο οποίος δηλοί απερίφραστα «το μυστικό των γυναικών για να στρώνουν».

Από την άλλη, ποτέ δεν ξέρεις. Έχω έναν φίλο για τον οποίο δεν θα πίστευες με τίποτα ότι απολαμβάνει το σεξ κατά συγκεκριμένο τρόπο. Στο παρελθόν υπήρξε σχεδόν μη εκλεκτικός στην επιλογή παρτενέρ, τώρα σκίρτησε για μία η καρδιά του αλλά η χειροπέδα χειροπέδα και το ξύλο ξύλο. Συναινετικά πάντα και με κανόνες απαράβατους- απ’ότι μου λέει.

Χαστούκια, πνιγμός, φτύσιμο, τράβηγμα μαλλιών, ξυλιές σε συγκεκριμένα σημεία του σώματος. Όλα αυτά με ή χωρίς τα απαραίτητα εργαλεία. Τα χέρια κάνουν περισσότερη από την μισή δουλειά. Κι όλα αυτά συνιστούν ένα μέρος μόνο της βίας στο σεξ, που έρευνες δείχνουν ότι οι άντρες που την επιζητούν ενεργητικά υπερβαίνουν τις γυναίκες που την ψάχνουν παθητικά. Υπάρχουν οι γυναίκες που «δεν έχουν πρόβλημα» aka το ανέχονται και αυτές που, χωρίς την συναίνεσή τους, έχουν φάει σφαλιάρες που ποτέ τους δεν θα επέλεγαν ή δεν θα ζητούσαν.

Το πιο δημοφιλές και, αν θέλετε, εύκολο κομμάτι της βίας στο σεξ, είναι το λεκτικό. Απρεπείς χαρακτηρισμοί εκατέρωθεν που βοηθούν τον ερεθισμό των παικτών σε βαθμό που, και πάλι, μπορεί να ξεφύγει από την αρχική επιθυμία ενός από τους δύο-συχνότερα της γυναίκας- ή και να εκπλήξει ευχάριστα τους εραστές τινάσσοντας την ηδονή σε δυσθεώρητα ύψη.

Ενα πολύ μεγάλο ποσοστό των αντρών που βαράνε συστηματικά στο κρεβάτι δεν είναι ικανοποιημένοι με τις επιδόσεις τους.

Η πορνοποίηση του σεξ

Τις προάλλες δοκίμασα να κάνω σεξ σε κάποιον άντρα που μου αρέσει πολύ μόνο με τα μάτια. Νομίζω το κατάλαβε. Και, ναι, το κάναμε. Σεξ είναι όλα. Το σεξ, όμως, stricto sensu, είναι παντελώς πορνοποιημένο στην συνείδηση της κοινωνίας και των μελών της-ίσως να «εξαγνίζεται» από τον έρωτα, ο οποίος δυνητικά και υποσυνείδητα οδηγεί σε ή ταυτίζεται με τον γάμο, άρα την δημιουργία οικογένειας. Θρησκείες, γαρ. Η ίδια πράξη που μπορεί να συμβεί υπόκωφα, κάτω από μια βαριά κουβέρτα και να οδηγήσει σε εγκυμοσύνη που ευλογάει όλο το χωριό, συμβαίνει και σε άλλα πλαίσια, εντελώς «αμαρτωλά» είτε λόγω διαφορετικού στιλ, είτε λόγω της παρανομίας που ενέχει η επιλογή σεξουαλικού ή σεξουαλικών συντρόφων.

Τα αγόρια, κυρίως, μυούνται στο σεξ μέσω του πορνό. Μες στις δεκαετίες, τα πράγματα βάθυναν και σκλήρυναν. Από την ωραία γειτονοπούλα με τους κατάλευκους αστραγάλους και την προκλητική μπουγάδα, στα φουσκωμένα στήθη των περιοδικών και στις τριχωτές ήβες των σκοτεινών σινεμά, οδηγηθήκαμε στις μπάρες αναζήτησης των sites με ταινίες πορνό. Εκεί, γράφεις ό, τι θες και το βλέπεις. Σεξ με δέκα άτομα, σεξ πατέρα και κόρης, σεξ με νάνους, σεξ με άφραστη βία που οδηγεί σε αιμορραγίες και μελανιάσματα. Το σκοτεινό διαδίκτυο το έχει προχωρήσει ακόμα παραπέρα, σε επίπεδα που αγγίζουν την παρανομία.

Όταν με χαστούκισε κάποιος για πρώτη φορά στο κρεβάτι, εξεπλάγην και αφέθηκα.

Πίσω στα βασικά, το σεξ έχει αντιμετωπιστεί από την ευρύτερη βιομηχανία ως ένα προϊόν που απευθύνεται κυρίως σε άντρες. Οι άντρες στα πορνό βίντεο θέλουν ποθητές γυναίκες έτοιμες ανά πάσα στιγμή να κατεβάσουν το εσώρουχό τους, άριστα μακιγιαρισμένες, σφριγηλές και καυλωμένες στο διηνεκές. Πολύ δημοφιλείς επιλογές είναι το σεξ με φοιτήτριες ή και με γυναίκες-που-φαίνονται-ανήλικες, αλλά και με milfs. Γυναίκες που δακρύζουν καθώς μπουκώνονται με τα υπερμεγέθη πέη των αντρών ηθοποιών, γυναίκες που έχουν οργασμό ακόμα και σε στάσεις που η μέση, φυσιολογική γυναίκα είναι βιολογικά αδύνατο να έχει, γυναίκες που καβαλάνε άνετα δυο τρεις φαλλούς και, με κάθε τους οπή γεμάτη, βιώνουν την ευτυχία.

Όταν με χαστούκισε κάποιος για πρώτη φορά στο κρεβάτι, εξεπλάγην και αφέθηκα. Μόλις όμως του αντιγύρισα την κίνηση, δέχτηκα αντίσταση και είδα καθαρά την ενόχλησή του. Οι άντρες δεν είναι συνηθισμένοι σε γυναίκες που τους καβαλούν, τους τραβάνε τα μαλλιά και τους σφίγγουν δυνατά από τον λαιμό. Το έχουν κι αυτό φετιχοποιήσει, ονομάζοντας τις παρτενέρ με συγκεκριμένα γούστα αφέντρες κι, έτσι, παίρνουν κι αυτοί τον ρόλο τους. Εμείς όμως δεν αποκαλούμε αφέντη τον καλό μας που καυλώνει λίγο παραπάνω όταν «μας κοκκινίζει το κωλαράκι», σωστά;

Οι περισσότερες φίλες μου, από ό, τι έχουμε συζητήσει κατά καιρούς, απολαμβάνουν έναν άντρα δυναμικό στο κρεβάτι, εκείνον που ξεκουμπώνει το παντελόνι και τις κάνει να “πειθαρχούν” μέσω του σκληρού φαλλού του και των επιδέξιων κινήσεων των χεριών του, τα οποία, συχνά πυκνά, μπορεί και να ξεφύγουν από τα χάδια και να οδηγηθούν σε ξυλιές, τραβήγματα, σφιξίματα και τα λοιπά.

Το δεχόμαστε ως κάτι φυσιολογικό και, στον βαθμό που μας αρέσει, είναι. Βρήκα όμως ύποπτη μια σκέψη που έκανα πριν μερικά χρόνια με αφορμή έναν σύντροφο ο οποίος ήταν αρκετά βίαιος στο σεξ. Σκέφτηκα ότι δεν έχω θέμα να δεχθώ λίγη περισσότερη βία από αυτήν που μου αρέσει, αρκεί να αγαπιέμαι με τον άνθρωπο που μου την ασκεί. Μες στο κεφάλι μου, δηλαδή, έκανα απλώς μια παραχώρηση για χάρη εκείνων των αντρών με τους οποίους μετά μπορεί να αγκαλιαστώ, να βγω για φαγητό, να ανταλλάξω μηνύματα με λόγια στοργής και έρωτα.

Ίσως να ήμουν/είμαι απλώς συντηρητική.

Οι πιο βίαιοι εραστές που μου έτυχαν ήταν αυτοί που το πρωί φορούσαν σιδερωμένο πουκάμισο στην δουλειά, είχαν μόρφωση ή ασχολούνταν με την τέχνη.

Διαστροφή ή βίτσιο;

Κάνουμε το σεξ που κάνουμε λόγω συγκεκριμένων βιωμάτων, αναμνήσεων και νευρώσεων. Ακόμα και η επιλογή που κάνουμε στους ερωτικούς μας συντρόφους προέρχεται από τέτοιους παράγοντες, οι οποίοι, τις περισσότερες φορές, δεν είναι καθόλου προφανείς ή, έστω, είναι επικίνδυνο να απλοποιούνται.

Δεν έχω δώσει ποτέ ευκαιρία σε κάποιον άντρα ο οποίος μου φαίνεται μαλθακός και γλυκός-απλώς με απωθούν. Θα μου πείτε, τις περισσότερες γυναίκες. Όχι, ας γίνω πιο συγκεκριμένη. Το αίμα μου ζεσταίνεται στην θέα πολύ απλοϊκών αντρών, ο πλούτος και η επίδειξή του είναι για μένα το ισχυρότερο αντι-αφροδισιακό.

Οι περισσότεροι από τους εραστές μου είχαν παραβατικό παρελθόν, ήταν κακοί μαθητές, ασχολούνταν με χειρωνακτικές εργασίες ή αθλητισμό, δεν ντύνονταν προσεγμένα. Αυτοί οι εξαιρετικοί άντρες μού έχουν χαρίσει υπέροχα κρεβάτια και κανένας τους δεν θέλησε ποτέ κάτι περισσότερο από την επαφή μας. Περνάγαμε καλά χωρίς μαστίγια, δεσίματα και ξυλοκόπια.

Οι πιο βίαιοι που μου έτυχαν ήταν αυτοί που το πρωί φορούσαν σιδερωμένο πουκάμισο στην δουλειά, είχαν μόρφωση ή ασχολούνταν με την τέχνη. Δεν γενικεύω, ωστόσο αυτή είναι η άποψη που έχουν και οι φίλες μου που ρώτησα για την συγγραφή αυτού του κειμένου. Δικηγόροι, διανοούμενοι, ποιητές, πολυάσχολοι επιχειρηματίες, πολιτικοί, άνδρες με εξουσία βγάζουν συνήθως παράξενα γούστα. Ίσως, τους πιέζει πολύ η δουλειά τους. Ίσως “τρώνε ξύλο” από εργοδότες, συνεργάτες, από το ίδιο τους το άγχος.

Έρευνες έχουν αποκαλύψει ότι ένα πολύ μεγάλο ποσοστό των αντρών που βαράνε συστηματικά στο κρεβάτι δεν είναι ικανοποιημένοι με τις επιδόσεις τους, έχουν ή θεωρούν ότι έχουν μέγεθος πέους ανίκανο να προσφέρει χαρά στην παρτενέρ, βαριούνται να έρθουν απλώς σε σωματική επαφή μαζί της και δεν διανοούνται το σεξ χωρίς συνδηλώσεις υποταγής της γυναίκας, οι οποίες τους τονώνουν την στύση, την αυτοπεποίθηση, τον εγωισμό.

Ανοίγοντας τέτοια συζήτηση υπάρχουν αρκετοί κίνδυνοι: ο ένας και προφανής είναι το φλερτ με την πολιτική ορθότητα και τα ενίοτε κουραστικά λογύδρια – δόγματα – διδάγματα σχετικά με το πώς πρέπει να είναι και να νιώθει μια γυναίκα για να μην είναι ή να μην την βλέπουν ως θύμα, αλλά και σχετικά με την σωστή συμπεριφορά ενός άντρα για να μην είναι ή να μην τον βλέπουν ως σεξιστή. Δεν σας κρύβω ότι κουράζομαι λιγάκι με όλο αυτό και, ξέρω, ότι σε αρκετές και αρκετούς από εσάς προκαλώ θυμό αυτή τη στιγμή.

Δεν χτυπάμε δυνατά ή και καθόλου πρόσωπο, κοιλιά και αδένες (στήθος, μασχάλες).

Το θέμα είναι να υπάρχει συναίνεση στην αιχμαλωσία (Milo Manara).

Απλώς, δεν μπορώ να διανοηθώ πώς θα μπορέσει να επιτευχθεί ένα καλώς καμωμένο φλερτ στο μπαρ ή στον δρόμο από μεριάς ενός επίδοξου αρσενικού, το οποίο όμως θέλει να μην πατήσει καμία από τις κόκκινες γραμμές. Κυριολεκτικά, ναρκοπέδιο. Τρέμω στην σκέψη ότι καταλήγω στο κρεβάτι με έναν υπέροχο γκόμενο κι αυτός μου φέρεται αποκλειστικά τρυφερά για να μην με πληγώσει και να μην δείξει μάτσο. Αδιαφορώ αν το γεγονός ότι μπορεί να επιθυμώ κάτι τέτοιο πηγάζει από μια κοινωνία ανδροκρατούμενη. Εγώ το επιθυμώ. Και, όχι, δεν επιθυμώ να το ξε-επιθυμήσω.

Ο άλλος κίνδυνος είναι να βάλουμε σε ένα τσουβάλι-κάτι που επίσης απεχθάνομαι- τις διάφορες τάσεις περί την βία στο σεξ. Δεν υπάρχει κανένα ραντάρ που υποδεικνύει τι είναι φυσιολογικό και μέχρι ποιον βαθμό επιτρέπεται κάτι. Δηλαδή, στις δεκαπέντε σφαλιάρες καίγεσαι; Κι αν είσαι μια γυναίκα που αγαπάς να τις τρως, έχεις κι εσύ θέματα να λύσεις;

Γενικός κανόνας: συναίνεση πάντα. Να υπάρχει μια λέξη που να υποδηλώνει το στοπ και αυτή να γίνεται σεβαστή. Δεν χτυπάμε δυνατά ή και καθόλου πρόσωπο, κοιλιά και αδένες (στήθος, μασχάλες). Ιδανικά, όταν μπούμε στην διαδικασία να ασκήσουμε βία, είναι ευχάριστο να είμαστε έτοιμοι και να την δεχθούμε, εκτός κι αν αυτό δεν ικανοποιεί τα δύο μέρη της σεξουαλικής συμφωνίας, οπότε πάσο.

Κι εγώ θα το προχωρήσω ακόμα παραπέρα: όλο αυτό μου φαίνεται άρρωστο όταν αποτελεί άλλοθι. Όταν το σεξ είναι ένας τρόπος ξεσπάσματος κόμπλεξ και επιθυμιών εξευτελισμού της προσωπικότητας του ανθρώπου ο οποίος δέχεται την βία. Όταν ο φαλλός γίνεται τιμωρητικό όργανο και συνορχηστρώνεται από χέρια που θέλουν να πονέσουν για να στενοχωρήσουν.

Μου φαινόταν ανέκαθεν κάπως ύποπτη η επιθυμία για πολύ ξύλο στο κρεβάτι. Το bdsm είναι μια άλλη ιστορία, είναι ολόκληρη τέχνη, και δεν υπάρχει χώρος εδώ για ανάλυση επ’ αυτού. Τα προσωπικά όρια του κάθε ανθρώπου είναι λιγάκι ασαφή γιατί έχουν να κάνουν με το εκάστοτε σεξουαλικό ταίρι. Έχει βρεθεί στην ζωή μου ένας εραστής που αισθανόμουν γι’ αυτόν την ανάγκη να του υποταχθώ απολύτως (άτιμη φαλλοκρατία!) σε ό, τι κι αν μου ζητούσε – δεν μου ζήτησε ποτέ κάτι περίεργο, είναι η αλήθεια. Κι έχει βρεθεί κι άλλος ένας που με έκανε να θέλω να τον σαπίσω κυριολεκτικά, μέσα από μια θολωμένη κατάσταση καύλας, αγάπης και πόνου που μας συνέδεε. Πάλι δεν έκανα τίποτα περισσότερο από μερικές ανάποδες και λίγες ματωμένες γρατσουνιές στην πλάτη, τις οποίες υποθέτω ότι απόλαυσε.

Προσοχή στο κενό μεταξύ σεξ και βιασμού. Προσοχή στο κενό μεταξύ του τι σας αρέσει και τι αρέσει σε αυτόν ή αυτήν που τα δέχεται.

Δεν χτυπάμε όπου βρούμε, γενικώς. Χρησιμοποιούμε τα ένστικτά μας, αλλά και την λογική, για να δούμε τι και κατά πόσο μας παίρνει. Όχι, δεν είναι ξενέρωτο να συζητάμε πριν και μετά. Σίγουρα είναι καλύτερο να συνεννοούμαστε με τα μάτια, να αγγιζόμαστε σα να λέμε “προχώρα” ή “σταμάτα”. Για κάθε έναν μας υπάρχει ένας και δύο και τρεις ταιριαστοί παρτενέρ: αυτοί ή αυτές θα βρουν εξόχως απολαυστικά τα γούστα μας, όσο παράξενα ή απαγορευτικά τα θεωρούν κάποιοι άλλοι.

Προσοχή στο κενό μεταξύ ηδονής και οδύνης. Προσοχή στο κενό μεταξύ σεξ και βιασμού. Προσοχή στο κενό μεταξύ του τι σας αρέσει και τι αρέσει σε αυτόν ή αυτήν που τα δέχεται. Μετά από μια στιγμή μοιρασμένης απόλαυσης, ίσως έρθουν άλλα συναισθήματα που δεν θα μπορείτε να ελέγξετε.

Βεβαιωθείτε ότι σας αρέσει απλώς το βίαιο σεξ, όχι η βία αυτή καθ’ εαυτή, την οποία καμουφλάρετε με σεξ. Έχει τεράστια διαφορά που ίσως χρειαστεί να συζητήσετε με κάποιον ειδικό και, πρωτίστως, με τον εαυτό σας.

 

Διαβάστε ακόμα: Η λαγνεία του πέλματος: τι φετίχ κι αυτό!

 

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top