Messini2014

Μαραθώνιος Μεσσήνης 2014. Ακόμα στην αρχή, κάπου κοντά στο 10. (Φωτο: Αλέξης Ζάννης).

Η βασική σας ασχολία στη ζωή;
Marketing Manager σε ιδιωτική εταιρεία.

Γιατί τρέχετε;
Διότι μας αρέσει, (θα πρέπει να) είναι η απάντηση, τουλάχιστον στην επιφάνεια. Παρακάτω; Τι υπάρχει; Πόσο πραγματικά εγωιστικό είναι; Ίσως πάρα πολύ. Ο κάθε ένας μας φτιάχνει, δημιουργεί, εκφράζει κάτι υποσυνείδητο και το προβάλλει. Κάποιοι μέσα από το τρέξιμο. Ο εγωισμός μας είναι αυτός που πρέπει να υπηρετήσουμε. Με διαφορετικό τρόπο για τον κάθε έναν. Ειδικά σε Μαραθωνίους, πάντα με εντυπωσιάζει, ενώ πλέον δεν θα έπρεπε, πόσοι τρέχουν με πολύ συγκεκριμένο, σαφώς εκπεφρασμένο, σκοπό: Μπλουζάκια παρεϊστικα που φτιάχτηκαν ειδικά για το συγκεκριμένο αγώνα. Ομάδες διάφορες, από σχολεία μέχρι ιδρύματα, σύλλογοι για τους Aμερικανούς βετεράνους πολέμου, ποδοσφαιρικές φανέλες. Κάποιοι τρέχουν για δικούς τους ανθρώπους που έχασαν…
Τρέχω, λοιπόν, επειδή μ’ αρέσει, για την απλή χαρά και ηδονή που προσφέρει το τρέξιμο. Για να ξεφύγω από κάτι που ακόμα το ψάχνω και δεν ξέρω αν θα το βρω. Για πλάκα.

Ποιος είναι ο στόχος σας; (Αγώνας, απόσταση, χρόνος, άλλο).
Να μπορώ να τρέχω απροβλημάτιστα και να το χαίρομαι για όσο το δυνατόν περισσότερα χρόνια.

Ποιο είναι το κίνητρό σας για να βγείτε από την πόρτα, ακόμα και όταν είστε κουρασμένος;
Το τρέξιμο ξεκουράζει. Όση κούραση και να έχει συσσωρευτεί. Ξέρω ότι μετά θα είμαι καλύτερα, σωματικά και σίγουρα ψυχολογικά. Όσες φορές αμφιταλαντεύτηκα και δεν πήγα, το μετάνιωσα. Όμως, ποτέ δεν έχω μετανιώσει όταν βγήκα να τρέξω.

Έχετε κάποιο ρούχο ή αξεσουάρ-φετίχ που φοράτε στο τρέξιμο;
Στους αγώνες, συνήθως τη φανέλα της Βραζιλίας. Αλλά κάθε τρεις Μαραθώνιους αποσύρω και μία!

Το αγαπημένο μου τραγούδι, όταν τρέχω, είναι το «Rock you like a hurricane» των Scorpions στην εκτέλεση με τη Φιλαρμονική του Βερολίνου.

Τρέχετε μετά μουσικής;
Όχι όταν συμμετέχω σε αγώνες. Tότε μ’ αρέσει να απολαμβάνω την σχεδόν τρομακτική ησυχία του δρόμου χωρίς αυτοκίνητα, να ακούω τους άλλους δρομείς, τον κόσμο. Όταν τρέχω μόνος μου, ναι. Διαχρονικά αγαπημένο και «ανεβαστικό» το «Rock you like a hurricane» των Scorpions στην εκτέλεση με τη Φιλαρμονική του Βερολίνου.

Τι σας «ρίχνει» στο τρέξιμο;
Τίποτα. Δεν υπάρχει απολύτως τίποτα που να μπορεί να με ρίξει όταν τρέχω, εφόσον σωματικά μπορώ.

Μ1450

Αριστερά: Άγρια χαρά υπό βροχή, μερικά μέτρα πριν από τη συμπλήρωση του 3Χ3, στον τερματισμό του 9ου Διεθνούς Μαραθωνίου Μ. Αλέξανδρος, 2014 (Φωτο: Γιώργος Τσιαντούκας). Δεξιά: Τερματίζοντας με ένα κλαδί ελιάς. 1ος Ημιμαραθώνιος Μαραθώνα, 2013 (Φωτο: Γιώργος Σπύρος).

Και τι σας «ανεβάζει» περισσότερο;
Η ευεξία, η αίσθηση της κίνησης. Τα πάντα, όταν τρέχεις, γίνονται είτε όμορφα είτε χωρίς σημασία.

Τι σκέφτεστε όταν διανύετε μεγάλες αποστάσεις;
Πολλά, πάρα πολλά και ετερόκλητα. Μικρές διαδικαστικές σκέψεις που έχουν σχέση με το τρέξιμο, προσπάθεια να περιορίσω τη μονοτονία της κίνησης εξετάζοντας κάθε φορά και κάτι διαφορετικό, λεπτομέρειες από το περιβάλλον, από άλλους δρομείς. Μετράω ανάποδα και κανονικά τα χιλιόμετρα. Ταξίδια αυτογνωσίας και αναζήτησης. Βενζινάδικα. Τα προσέχω ειδικά στην Κλασική και στη Θεσσαλονίκη. Σκέφτομαι ότι αν ήμουν αυτοκίνητο θα έμπαινα, θα ανεφοδιαζόμουν και θα έφευγα. Τρέχοντας, μου δίνεται η ευκαιρία να παρατηρώ ασήμαντες λεπτομέρειες, να τις εντάσσω στις προσπάθειές μου να μη βαρεθώ, να δουλεύει το μυαλό. Φανάρια. Η ίδια πλάκα σε κάθε αγώνα, θα περάσουμε με πράσινο άραγε; Παρατηρώ τους κύκλους όσο πλησιάζω. Τελικά, μερικά πράγματα μπαίνουν σε μια αναπόσπαστη ρουτίνα, η οποία -εντελώς παραδόξως- βοηθάει να μη ρουτινιάζει το τρέξιμο.

Το τρέξιμο είναι μοναχικό, ακόμα κι αν τρέχεις με φίλους. Τα οφέλη του στην ψυχολογική κατάσταση είναι τεράστια, ίσως περισσότερα από τα σωματικά, ειδικά στην εποχή μας.

Από πού αντλείτε έμπνευση για να πάτε ένα χιλιόμετρο παρακάτω, όταν φτάνετε στα όριά σας;
Δεν φτάνω ποτέ στα όριά μου, δεν βγαίνω από την comfort zone μου. Όταν η κούραση με καταβάλει, ειδικά στους Μαραθώνιους, σκέφτομαι τη στιγμή του τερματισμού, αυτήν την υπέροχη, μοναδική αίσθηση, η οποία είναι υπεράνω περιγραφής!

Το τρέξιμο είναι για εσάς και διαλογισμός; Νιώθετε ότι σας ωφελεί και ψυχικά;

Το τρέξιμο είναι μοναχικό, ακόμα κι αν τρέχεις με φίλους. Τα οφέλη του στην ψυχολογική κατάσταση είναι τεράστια, ίσως περισσότερα από τα σωματικά, ειδικά στην εποχή μας.

Είναι αλήθεια ότι προκαλεί ένα γλυκό «εθισμό»; Πόσο εξαρτημένος νιώθετε;
Runner’s high! Όλοι όσοι τρέχουμε είμαστε εξαρτημένοι. H διαφορά είναι ότι τις εξαρτησιογόνες ουσίες τις παράγει το ίδιο μας το σώμα.

Έχετε λάβει μέρος σε αγώνες; Τι σας έμεινε από την εμπειρία;
Ναι, περίπου σε 60 συνολικά. Μένει η ωραία συνολική αίσθηση, η μικρή αγωνία της εκκίνησης, ο κόσμος, οι κλειστοί δρόμοι για τα αυτοκίνητα, ο χαβαλές με γνωστούς και φίλους, η ομορφιά του τερματισμού.

ACM2012-ok

Αριστερά: Δεύτερος τερματισμός στο Καλλιμάρμαρο, Κλασικός Μαραθώνιος Αθήνας 2011 (Φωτο: Marathon Photos). Δεξιά: Χαμογελώντας σε φίλους, Double Road Race, 2013 (Φωτο: Γιώργος Σπύρος).

Έχετε τρέξει σε μαραθώνιο; Αν όχι, ονειρεύεστε να το κάνετε;
Έχω τρέξει σε 10 Μαραθωνίους, εκ των οποίων 5 της Αθήνας, 2 στη Μεσσήνη, 2 στη Θεσσαλονίκη, ένα στο Ναύπλιο. Φέτος, την άνοιξη, έκανα το 3Χ3, 3 Μαραθώνιοι σε 3 συνεχόμενες Κυριακές, Ναύπλιο-Μεσσήνη-Θεσσαλονίκη. Αν σε κάποιον αρέσει θεμελιωδώς το τρέξιμο, «πρέπει» να τρέξει τουλάχιστον ένα Μαραθώνιο. Το οφείλει στον εαυτό του!

Ποια είναι η κορυφαία σας επίδοση έως σήμερα;
5:10:23 στην Κλασική του 2012.

Ποιο είναι το αγαπημένο σας υγιεινό σνακ;
Δεν έχω αγαπημένο ΚΑΙ υγιεινό σνακ. Κάθε τι υγιεινό δεν μου άρεσε ποτέ, ούτε τα φρούτα. Κατ’ εξαίρεση, η μπανάνα!

Έχετε τραυματιστεί τρέχοντας;
Οι τραυματισμοί στο τρέξιμο προέρχονται από απροσεξία, ελλιπή ξεκούραση, απότομη αύξηση των χιλιομέτρων και, κυρίως, της έντασης. Το 2011 είχα μια θλάση δικεφάλου, στο αριστερό πόδι.

Πού τρέχετε συνήθως και γιατί;
Στην παραλία, Μαρίνες Αλίμου και Φλοίσβου. Η αίσθηση του τρεξίματος δίπλα στη θάλασσα είναι εκπληκτική, σε κάθε εποχή του χρόνου. Το υδάτινο στοιχείο σε χαλαρώνει και σε ταξιδεύει.

Ποιο είναι το ωραιότερο σημείο που έχετε τρέξει;
Πάνω στη Γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου, στους 2 αγώνες Ναύπακτος-Πάτρα, 2013 και 2014.

Έχετε τρέξει στο σκοτάδι και πού;
Σχεδόν πάντα τρέχω βράδυ. Οι αφέγγαρες βραδιές χωρίς σύννεφα που να αντανακλούν τα φώτα της πόλης είναι αρκετά σκοτειές και πραγματικά όμορφες.

SDYA10-2012

Στον Αγιο Κοσμά το 2012, τερματίζοντας τα 10 χλμ. του ΣΔΥΑ και χαιρετώντας φίλους (Φωτο: Γιώργος Σπύρος).

Κάνετε διατάσεις και πότε/πού;
Ανάλογα με το πού τρέχω. Στο 3.5 περίπου της συνηθισμένης μου διαδρομής, στη νότια προβλήτα της Μαρίνας Αλίμου, αγναντεύοντας τη φωτισμένη Καστέλλα. Στο τέλος του τρεξίματος, εκτός αν έχω τρέξει ημιμαραθώνιο και πάνω, τότε δεν κάνω καθόλου διατάσεις μετά.

Πώς μετράτε την απόσταση που διανύετε;
Δεν έχω γκατζετάκια, με gps ή χωρίς, ούτε καν χρονόμετρο. Τις αποστάσεις που τρέχω τις μετρώ με google earth ή με χιλιομετρητή αυτοκινήτου. Στους αγώνες, υπάρχει η μέτρηση της διοργάνωσης.

Προτιμάτε να τρέχετε μόνος ή με παρέα;
Συνήθως μόνος, αλλά υπάρχουν φορές που τρέχω με φίλους. Γενικά, για να τρέξεις με παρέα πρέπει να έχεις βεβαιωθεί ότι όλοι έχουν σκοπό να τρέξουν με τον ίδιο ρυθμό.

Αν σε κάποιον αρέσει θεμελιωδώς το τρέξιμο, «πρέπει» να τρέξει τουλάχιστον ένα Μαραθώνιο. Το οφείλει στον εαυτό του!

Έχετε κάνει trail running στο βουνό;
Ελάχιστο, μόνο δυο φορές σε αγώνες. Δεν μου αρέσει, δεν μου λέει κάτι το «αγωνιστικό» τρέξιμο σε μονοπάτια, διότι αυτά είναι εκεί, θα είναι και αύριο να έρθω να τα κάνω και μεθαύριο, και θα υπάρχουν άδεια, έτοιμα να υποδεχτούν τον δρομέα επιπέδου ή τον απλό περιπατητή. Στο μυαλό μου δεν είναι κάτι διαφορετικό, δεν είναι καν δρόμος.
Άσφαλτος. Tarmac, όπως λένε οι Αμερικανοί. Υλικά οδοποιίας. ΔΡΟΜΟΣ. Για αυτοκίνητα, για αυτοκίνηση, για την ελευθερία της μετακίνησης, για μια ακόμα προσπάθεια μείωσης των χρονικών αποστάσεων στην ξηρά. Διαγραμμίσεις σύγχρονες και παλαιότερες, καινούργιες και σκασμένες από τον χρόνο, «μάτια γάτας», σήματα, διασταυρώσεις, φανάρια, μπαριέρες, αντανακλαστικά, πικροδάφνες και διασταυρώσεις, δρόμοι αστικοί και μη.
Κατειλημμένοι από τα αυτοκίνητα για τα οποία φτιάχτηκαν, υπέροχοι πάντα και μοναδικά ξεχωριστοί όταν κλείνουν για αγώνες. Να τρέχω πάνω στο δρόμο, να πατώ τις γραμμές, να προσεγγίζω τη νησίδα. Δρόμοι κλειστοί για τα αυτοκίνητα και ανοιχτοί στους δρομείς, για λίγες ώρες.

Barefoot (ξυπόλητο) τρέξιμο;
Έχω δοκιμάσει μερικά χιλιόμετρα σε στάδιο. Ωραία αίσθηση ελευθερίας, αλλά θέλει ιδιαίτερη προσοχή.

Αν έχετε σκύλο, τον παίρνετε μαζί στην προπόνηση;
Δεν έχω!

Messini2014Back

Αναχώρηση από το σταθμό ανεφοδιασμού στο 37.5 με νερό, Μαραθώνιος Μεσσήνης 2014 (Φωτο: Μαρία Παναγιωτοπούλου).

Το τρέξιμο σάς βοήθησε να ξεπεράσετε κάποια εξάρτηση;
Ούτε εξαρτήσεις άλλες έχω! Αλλά το τρέξιμο είναι από μόνο του μια εξάρτηση.

Αλήθεια τώρα: Δεν υπάρχουν εβδομάδες ή ακόμα και μήνες που βαριέστε να πάτε για τρέξιμο;
Ναι, υπάρχουν. Απλώς δεν πάω. Δεν έχω πιέσει ποτέ τον εαυτό μου. Το τρέξιμο για μένα είναι ευχαρίστηση, δεν θα καταπιέσω τον εαυτό μου να το κάνει, αν δεν το θέλω θεμελιωδώς.

Τελικά, έχει πλάκα να τρέχεις ή είναι συνήθεια για μαζοχιστές;
Το ένα δεν αποκλείει το άλλο! Πάντως, μαζοχισμός δεν είναι.

Γιατί νομίζετε ότι όλοι έχουν «τρελαθεί» τα τελευταία χρόνια και παίρνουν τους δρόμους τρέχοντας;
Έχει να κάνει με την προβολή από τα ΜΜΕ. Θυμίζω ότι το 1987 όλοι έπαιζαν μπάσκετ. Τώρα, ειδικά μετά το 2010, το τρέξιμο έχει γίνει μόδα. Όπως κάθε μόδα, ακολουθείται άκριτα από το πλήθος. Πολλοί πιστεύουν ότι θα δουν γρήγορα αποτελέσματα μείωσης βάρους ή ότι θα φτιάξουν το σώμα που ονειρεύονται. Άλλοι πάλι βρίσκουν μια καινούργια ενασχόληση, άλλοι ξεφεύγουν από τα προβλήματά τους. Καλό είναι ο κόσμος να τρέχει, καλό για όλους. Απλώς μην ξεχνάμε τις απαραίτητες ιατρικές και καρδιολογικές εξετάσεις, ώστε να ελαχιστοποιήσουμε τους κινδύνους.

Έχετε κάποιον αγαπημένο(η) δρομέα;
Dean Karnazes και Γιάννης Κούρος. Με αυτήν τη σειρά!

 

Διαβάστε ακόμα: Γιάννης Κόντος και Γιάννης Κουρκουρίκης, φίλοι για πάντα και πρωταθλητές.

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top