Ξεκίνησα crossfit για να τρώω χωρίς τύψεις

Όπως και να έχει, δεν είχα φανταστεί ότι για να μπορώ να τρώω θα έπρεπε να κάνω κατακόρυφους, να σηκώνω βάρη και να αισθάνομαι σαν τον Πύρρο Δήμα -λέμε τώρα- κάθε φορά που οι κύριοι φωνάζουν «κάτσε κάτω από την μπάρα». (Φωτογραφίες: Αντρέας Μόργκαν)

Το φαγητό είναι μια από τις αδυναμίες μου. Και η αλήθεια είναι ότι δεν το κρύβω. Είναι από τις καλύτερες απολαύσεις που μπορούμε να έχουμε ως θνητοί σε αυτήν εδώ τη ζωή. Γι’ αυτό και προσπαθώ να την αναζητώ σε όλα τα μήκη και πλάτη αυτής της πόλης. Φυσικά είναι και μια απόλαυση που παχαίνει. Και πολύ μάλιστα! Ειδικά αν αφεθείς να σε συνεπάρει. Και επειδή το καλοκαίρι αρχίζει να πλησιάζει επικίνδυνα και θα πρέπει να βγω στην παραλία, είπα να κάνω κάτι ώστε να μην με βλέπουν οι πέτρες και να σηκώνονται να φεύγουν. Το να κόψω το φαγητό ούτε που μου πέρασε από το μυαλό. Αυτό θα ήταν αμαρτία, για να μην πω ιεροσυλία. Η αμέσως επόμενη σκέψη ήταν… γυμναστική. Καθόλου κακή σκέψη.

Ένα ολόκληρο Σαββατοκύριακο το συζητούσα με τον κολλητό. Γυμναστήριο το βαριόμουνα. Άσε με όλους αυτούς που καμαρώνουν στους καθρέφτες τους κοιλιακούς και τους μυς τους και μου δημιουργούν άγχος. Το τρέξιμο, σκέφτηκα, είναι μια καλή ιδέα. Πού όμως σε αυτήν την πόλη που δεν μπορείς να περπατήσεις ασφαλής ούτε καν στα πεζοδρόμια της; Τους άλλους βλέπω που τρέχουν στους δρόμους και αγχώνομαι, φανταστείτε να το κάνω εγώ. Κολύμπι, το επόμενο στη λίστα. Πισίνες ελάχιστες και μακριά από μένα. Απορρίφτηκε αμέσως.

Η προπόνηση στο crossfit πότε δεν είναι ίδια. Αλλάζει από μέρα σε μέρα, σαν πιάτο ημέρας.

Και εκεί που είχα απελπιστεί και ήμουν έτοιμος να τσακίσω ένα burger από την στεναχώρια μου, ο κολλητός είχε την μεγάλη ιδέα: «Crossfit!» μου λέει «πώς δεν το είχαμε σκεφτεί νωρίτερα. Είναι ένα πρόγραμμα γυμναστικής που συνδυάζεις την άρση βαρών, την ενόργανη γυμναστική, την κωπηλασία και το στίβο». Τέσσερα σε ένα, σκέφτομαι και έχω ήδη πατήσει στο youtube για να δω βίντεο. Αυτό ήταν, βρήκα την άσκηση που θα κάνω και θα μου επιτρέπει μετά να τρώω.

Και κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα. Στο box (έτσι ονομάζονται οι χώροι όπου κάνεις Crossfit) του CrossFit Kallithea. Σε ένα λιτό, ψηλοτάβανο χώρο που παλιά θα μπορούσε να ήταν κάποιο συνεργείο αυτοκινήτων ή αποθήκη, με μονόζυγα, κρίκους, μπάρες και κωπηλατικά, αφήνω σχεδόν καθημερινά τόνους ιδρώτα.

Στο CrossFit Kallithea, όπου πάω, οι προπονητές μου Βασίλης, Νίκολας και Δημήτρης, είναι πάντα πρόθυμοι να μου εξηγήσουν, να μου δείξουν και να με κατευθύνουν.

Η προπόνηση πότε δεν είναι ίδια. Αλλάζει από μέρα σε μέρα, σαν πιάτο ημέρας. Έτσι ποτέ δεν βαριέσαι και πάντα έχεις κάτι καινούργιο να μάθεις και να κάνεις. Στην αρχή, όλα μου φαίνονταν δύσκολα και είχα πολλές άγνωστες λέξεις: pull ups με keeping, kettlebell swings, overhead και front Squat. Αλλά και αρχικά όπως AMRAP (που σημαίνει όσες πιο πολλές επαναλήψεις μπορείς) και EMOM (every minute on the minute). Κάθε μέρα που πήγαινα ήθελα και μεταφραστή.

Μέχρι που οι προπονητές μου μού έφτιαξαν μια προσωπική καρτέλα με το λεξιλόγιο, όπως το δημοτικό, και σταμάτησα να ρωτάω πολλά. Γιατί ακόμα και τώρα μετά από έξι μήνες, συνεχίζω να γίνομαι σπαστικός και να ρωτάω για τις ασκήσεις. Αλλά παράπονο κανένα. Τόσο ο Βασίλης Ελευθεράκης, ο Νίκολας Βολιώτης όσο και ο Δημήτρης Σωτηριάδης, οι προπονητές μου, πάντα πρόθυμοι να μου εξηγήσουν, να μου δείξουν και να με κατευθύνουν. Πάντα από πάνω μου και δεν με αφήνουν να κλέψω καμία επανάληψη ακόμα και αν εγώ τους λέω πού να πάνε να φάνε μετά. Αλλά έτσι είναι…

Στο Crossfit «εχθρός» είναι ο ίδιος σου ο εαυτός, αλλά και ο χρόνος. Δεν άργησα να το καταλάβω. Αυτό το χρονόμετρο πάνω από κεφάλι μου με έχει κάνει να αγχώνομαι. Άσε που όσο περνάει η ώρα και φτάνει προς τη λήξη κάθε πρόγραμμα τόσο πιο πολύ φωνή βάζουν οι τρεις κύριοι. «Δώσε τώρα, δώσε! Λίγο έμεινε! Πάμε, πάμε…» λες και εγώ έχω και άλλο να δώσω και το κρατάω για μένα. Πάντως, κακά τα ψέματα, κάθε φορά που ολοκληρώνω την προπόνηση αισθάνομαι μια ηθική ικανοποίηση, ότι πάλι ξεπέρασα τον εαυτό μου.

Κακά τα ψέματα, κάθε φορά που ολοκληρώνω την προπόνηση αισθάνομαι μια ηθική ικανοποίηση, ότι πάλι ξεπέρασα τον εαυτό μου.

Αυτό που ξέχασα να σας πω είναι ότι κάνοντας Crossfit είχα και τα τυχερά μου. Έκανα καινούργιες γνωριμίες με κάτι πανέμορφα θηλυκά που ακούν στα ονόματα: Nasty, Elizabeth, Grace, Sindy και Tabata. Δύσκολες και απαιτητικές. Ένα ραντεβού μαζί τους σε κάνει άλλο άνθρωπο. Και όχι δεν πρόκειται για γυναίκες. Αυτά τα ονόματα αντιστοιχούν σε Crossfit προγράμματα που σου βγάζουν το λάδι και δοκιμάζουν την αντοχή σου.

Όπως και να έχει, δεν είχα φανταστεί ότι για να μπορώ να τρώω θα έπρεπε να κάνω κατακόρυφους, να σηκώνω βάρη και να αισθάνομαι σαν τον Πύρρο Δήμα -λέμε τώρα- κάθε φορά που οι κύριοι φωνάζουν «κάτσε κάτω από την μπάρα», να πετάω μια μπάλα των 6 ή 9 κιλών σε στόχο, να κάνω μονόζυγο και να κρεμιέμαι από τους κρίκους. Αλλά τελικά αξίζει τον κόπο. Γιατί όσο και να γκρινιάζω -που μερικές φορές μου αρέσει κιόλας- το Crossfit με έκανε να βάζω όρια και να τα ξεπερνάω. Αλλά και να τρώω…

Info
Crossfit Kallithea Σπαρτάκου 3, Καλλιθέα, τηλ. 694 475 0301.

Διαβάστε ακόμα: Εσείς ξέρετε τι είναι η καλλισθενική γυμναστική;

TAGS :
CrossFit γυμναστική φαγητό

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook