David Purley: Ο ήρωας του Zandvoort

Ο David Purley ανήκε σ’ εκείνη τη γενιά των οδηγών που, στα πέτρινα χρόνια της F1, ήταν απόλυτα συμβιβασμένοι με τον ξαφνικό θάνατο ως αντάλλαγμα για τη ζωή που λάτρευαν να κάνουν. (photo credit redbull.com)

Αφορμή για το παρακάτω είναι το άρθρο για το Βρετανικό Grand Prix, το προηγούμενο Σαββατοκύριακο, στο Silverstone, και πιο συγκεκριμένα ένα συμβάν που έζησα από κοντά στο ίδιο μέρος, για τον ίδιο αγώνα, αλλά 40 ολόκληρα χρόνια νωρίτερα, τον Ιούλιο του ’77.

Ήταν τα χρόνια που, λόγω των πολλών συμμετοχών για τα Grand Prix, είχε καθιερωθεί ένα σύστημα pre-qualifying, για τις ομάδες και τους οδηγούς που δεν ήταν μέλη της FOCA (Formula One Constructors Association), δοκιμασία που διεξαγόταν πριν το Σαββατοκύριακο του αγώνα.

Έτσι, την Τετάρτη, 13 Ιουλίου, 14 οδηγοί πήραν μέρος στο pre-qualifying για το Βρετανικό Grand Prix. Ανάμεσά τους κι ένας David Purley, με δικό του σασί, κατασκευασμένο σ’ ένα υπόστεγο της οικογενειακής επιχείρησης, και κινητήρα τον αναπόφευκτο V8 της Cosworth.

Σ’ έναν από τους πρώτους γύρους, το γκάζι του Lec-Cosworth CRP1 κόλλησε, φουλ ανοιχτό, με αποτέλεσμα το μονοθέσιο να καρφωθεί με πολλά χιλιόμετρα στον εξωτερικό τοίχο της δεξιάς στροφής Becketts. Ήμουν εκεί κοντά, στην έξοδο της προηγούμενης στροφής, και θυμάμαι τον ανατριχιαστικό ήχο και την ανήσυχη, άβολη σιωπή που επικράτησε μετά.

Το μονοθέσιο του Purley μετά το ατύχημα στο Silverstone. Η επιβράδυνση των 179,8g που υπέστη ο οδηγός, όταν από τα 173 km/h ακινητοποιήθηκε πλήρως μέσα σε μόλις 66 εκ., θεωρείται η υψηλότερη που έχει ποτέ καταγραφεί – για κάποιον που έχει επιζήσει. (photo credit Simon Lewis)

Η ακαριαία επιβράδυνση των 179,8g (συγκριτικά, ένα δυνατό φρενάρισμα αυτοκινήτου της F1 είναι περίπου 6g) που υπέστη ο Purley, όταν από τα 173 km/h ακινητοποιήθηκε πλήρως μέσα σε μόλις 66 εκ., θεωρείται η υψηλότερη που έχει ποτέ καταγραφεί -αναφέρεται μάλιστα και στο Βιβλίο Guinness- για κάποιον τουλάχιστον που επέζησε για να την περιγράψει μετά.

Διότι ο Purley πράγματι επέζησε, έστω και με πολλαπλά κατάγματα και εσωτερικά τραύματα σε όλο του το σώμα, και με την καρδιά του να σταματάει περισσότερες από μια φορές στον δρόμο για το νοσοκομείο. Και αυτό δεν θα ήταν παρά ένα ακόμη συμβάν από τα δεκάδες εκείνης της εποχής, και μάλιστα από εκείνα τα ελάχιστα με ευτυχή σχετικά κατάληξη.

Μόνο που ο David Purley, που συμμετείχε σε μόλις εφτά Grand Prix, δεν έχει μείνει στην ιστορία, ως ένας από τους αληθινούς ήρωες της σύγχρονης εποχής, για εκείνη την καλοκαιρινή μέρα του Ιουλίου του ’77, αλλά για μια άλλη, ενός άλλου Ιουλίου, τέσσερα χρόνια νωρίτερα. Μια από τις τραγικότερες μέρες στην ιστορία της F1.

Πάμε όμως πρώτα λίγο πιο πίσω… Ο David Purley γεννήθηκε στο παραθαλάσσιο Bognor Regis, στο Δυτικό Sussex της Αγγλίας, το 1945. Ο πατέρας του ήταν ιδρυτής και ιδιοκτήτης της Longford Engineering Company (αργότερα Lec Refrigeration) που κατασκεύαζε οικιακά ψυγεία και καταψύκτες.

Τελειώνοντας το σχολείο, ο νεαρός και άτακτος David κατατάχτηκε στον στρατό και υπηρέτησε ως αλεξιπτωτιστής στην Υεμένη – όπου έσπασε το πόδι του όταν δεν άνοιξε το αλεξίπτωτό του, με αποτέλεσμα να προσγειωθεί πάνω στον διοικητή του. Στα τέλη της δεκαετίας του ’60, εγκατέλειψε τον στρατό για να ασχοληθεί με τους αγώνες αυτοκινήτου.

Διαβάστε ακόμα: Έξι δεκαετίες F1 – H επικράτεια των Gentlemen

Η εμπλοκή του με την F1 -νωρίτερα είχε διακριθεί στην F3, νικώντας δυο φορές και τον James Hunt, Πρωταθλητή F1 το ‘76- ξεκίνησε στις αρχές του 1973. Όταν ο πατέρας του, αγόρασε ένα σασί March, δεύτερο χέρι, με σκοπό να συμμετάσχει ο γιος του στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα εκείνης της χρονιάς.

Πρώτος αγώνας του Purley στην F1, με αυτή τη March-Cosworth και υποστήριξη από την οικογενειακή Lec, ήταν στο Μονακό όπου δεν κατάφερε να διακριθεί. Έμελλε όμως να γίνει γνωστός στον δεύτερό του αγώνα, στο Ολλανδικό Grand Prix, στο Zandvoort, αλλά για λόγους που σίγουρα δεν επιθυμούσε.

Εκεί, στον 8ο γύρο του αγώνα, η March του Roger Williamson, φίλου του και ανερχόμενου ταλέντου της F1, συνεπεία πιθανότατα κλαταρισμένου ελαστικού, αναποδογύρισε στη στροφή Tunnel Oost και, πιάνοντας φωτιά, σύρθηκε στην πίστα για πολλά μέτρα, με τον 25χρονο Βρετανό παγιδευμένο από κάτω της.

Ο David Purley μπροστά στα απομεινάρια της March του αδικοχαμένου φίλου του, Roger Williamson, στο Ολλανδικό GP του ’73, στο Zandvoort. (photo credit Wikipedia)

Ο Purley, που ακολουθούσε, σταμάτησε αμέσως, παράτησε το δικό του αυτοκίνητο, έτρεξε στην απέναντι πλευρά της πίστας και άρχισε έναν απεγνωσμένο αγώνα, προσπαθώντας να επαναφέρει μόνος του την αναποδογυρισμένη, φλεγόμενη March για να βγάλει από μέσα τον φίλο του.

Έτρεξε μετά απέναντι, πήρε έναν πυροσβεστήρα από τους κριτές που απλώς παρατηρούσαν (τέτοια συμβάντα ήταν, είπαμε, συνηθισμένα) και προσπάθησε να σβήσει την πύρινη κόλαση μόνος του. Αλλά η March του Williamson, μετά από οκτώ μόνο γύρους αγώνα, ήταν γεμάτη καύσιμα και δεν επρόκειτο ποτέ να σβήσει μ’ έναν μόνο φορητό πυροσβεστήρα.

Ακούγοντας τις σπαραχτικές κραυγές του φίλου του, προσπάθησε ξανά και ξανά να γυρίσει μόνος του το αναποδογυρισμένο αυτοκίνητο, καλώντας τους κριτές να τον βοηθήσουν. Μάταια… O Williamson πέθανε, όπως διαπιστώθηκε αργότερα, από ασφυξία πριν απανθρακωθεί.

Φάνηκε μετά πως οι μεν κριτές ήταν εντελώς ακατάλληλα ντυμένοι και εξοπλισμένοι για φωτιά, ενώ οι υπόλοιποι οδηγοί, μιας και δεν είχαν ειδοποιηθεί για το αντίθετο, νόμιζαν πως το φλεγόμενο αυτοκίνητο ήταν του Purley και πως αυτός είχε ήδη βγει έξω – τον έβλεπαν, άλλωστε. Έτσι, κανείς τους δεν σταμάτησε για να βοηθήσει.

Η απελπισία, η απόγνωση, η οργή και η οδύνη του Purley είναι καταφανείς στο video που ακολουθεί. Ενώ για τις αληθινά ηρωικές του προσπάθειες παρασημοφορήθηκε αργότερα με το George Medal του Ηνωμένου Βασιλείου.

Σημείωση: το ίδιο παράσημο απονεμήθηκε λίγο αργότερα και σ’ έναν άλλο οδηγό F1 -τον Mike Hailwood- που σ’ ένα ανατριχιαστικά παρόμοιο συμβάν, στο Νοτιοαφρικανικό Grand Prix της ίδιας χρονιάς, κατάφερε να βγάλει ζωντανό τον Clay Regazzoni από ένα άλλο φλεγόμενο αυτοκίνητο.

Ο David Purley συμμετείχε σε δυο ακόμη αγώνες του ‘73, χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία. Παρ’ όλα αυτά, έχοντας αργότερα κατακτήσει το Βρετανικό Πρωτάθλημα F5000 του ’76, είπε να κάνει άλλη μια προσπάθεια στην F1. Έτσι, πήρε μέρος σε τρία Grand Prix του ’77 (Βέλγιο, Σουηδία, Γαλλία) με τον Βρετανικό γύρο να αποδειχτεί τελικά ο τελευταίος του αγώνας.

Το Lec-Cosworth CRP1 επανεμφανίστηκε μετά από 37 ολόκληρα χρόνια στο Goodwood Festival of Speed του 2014. (photo credit f1fanatic.com)

Ή έτσι τουλάχιστον νομίζαμε. Διότι, το ‘79 επανήλθε στους αγώνες, στο τοπικό Πρωτάθλημα F1 – ήταν η εποχή που, εκτός του επίσημου Πρωταθλήματος F1, διεξάγονταν κι άλλα τέτοια πρωταθλήματα και, ειδικά στο Νησί, χορταίναμε αγώνες. Κάνοντας στην πορεία ένα απίστευτο comeback για κάποιον που, δυο χρόνια πριν, είχε τραυματιστεί τόσο βαριά.

Αναμενόμενα, δεν κάθισε στ’ αυγά του στη συνέχεια. Έχοντας εγκαταλείψει τα αυτοκίνητα, στράφηκε, πού αλλού; σε αεροβατικούς αγώνες. Για να χάσει τη ζωή του έναν άλλο Ιούλιο, εκείνον του ‘85, όταν το Pitts Special που πιλοτάριζε βούτηξε στη Μάγχη, πολύ κοντά στο Bognor Regis όπου είχε γεννηθεί 40 χρόνια νωρίτερα.

Διαβάστε ακόμα: Πεθαίνοντας στη Monza

TAGS :
David Purley Formula 1 ατυχήματα

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook