Στον καλοκαιρινό αγώνα των 20 χλμ. Tinos Running Experience το 2017.

– Ποια είναι βασική σας ασχολία στη ζωή;
Είμαι Διευθύνων Σύμβουλος σε εταιρεία Τηλεπικοινωνιών, και μπαμπάς του Τίμου και του Δημήτρη.

– Γιατί τρέχετε;
Απλή ερώτηση, σύνθετη απάντηση. Ποτέ δεν ήμουν ο άνθρωπος των αθλητικών επιδόσεων, αλλά μάλλον των επαγγελματικών επιδόσεων, με αποτέλεσμα να μην ακούω το σώμα μου και να βρεθώ στο χειρουργικό κρεβάτι για επέμβαση στη μέση, κάπου το 2005 σε ηλικία 38 ετών. Αυτό με ταρακούνησε και με πείσμωσε. Λίγα χρόνια αργότερα αποφάσισα να δω το τρέξιμο πιο συστηματικά, χωρίς στόχο αρχικά. Ο εθισμός ήλθε πολύ σύντομα, μετά το πρώτο 10αρι στη διοργάνωση του Μαραθωνίου της Αθήνας. Το 10αρι έγινε ημιμαραθώνιος και μετά Μαραθώνιος, συνειδητοποιώντας πως αυτό που μου φαινόταν άθλος είναι απόλυτα εφικτό, φτάνει να δουλέψεις σκληρά, με commitment. Το τρέξιμο με έφερε σε μια τρομερή ισορροπία απέναντι σε όλα όσα πρέπει να κάνω μέσα στην ημέρα μου και τη εβδομάδα μου, και απέναντι στις υποχρεώσεις μου, εφόσον πλέον προσπαθώ να διαθέτω αρκετό χρόνο για κάτι που με γεμίζει προσωπικά, με βελτιώνει, με ηρεμεί, με αναζωογονεί.

– Ποιος είναι ο στόχος σας;
Ο στόχος μου προέκυψε αγωνιστικός υπό την έννοια ότι σε κάθε αγώνα βάζω στόχο να βελτιώνω την προηγούμενη επίδοσή μου (και απογοητεύομαι όταν αυτό δεν συμβαίνει). Βέβαια δεν ισχυρίζομαι σε καμιά περίπτωση ότι είμαι δρομέας επιδόσεων, αλλά κατά τη γνώμη μου ο αγώνας τρεξίματος είναι ένας αγώνας απέναντι μόνο στον εαυτό σου, κυνηγάς να βελτιώσεις εσένα, και όχι να ανταγωνιστείς τους συναθλητές σου. Έχοντας τρέξει ήδη 7 Μαραθώνιους σε Ελλάδα και Ευρώπη, ο στόχος μου παραμένει να τερματίσω σε λιγότερο από 4 ώρες, ας είναι και 3:59.59… Αρχίζω πλέον να φοβάμαι ότι θα γεράσω προσπαθώντας (τι λες coach;).

– Ποιο είναι το κίνητρό σας για να βγείτε από την πόρτα, ακόμα και όταν είστε κουρασμένος;
Το κίνητρό μου είναι ο στόχος μου, και πάντα τρέχω με έναν στόχο. Έναν Μαραθώνιο, την γρήγορη αποκατάσταση από έναν τραυματισμό, κλπ. Το να υπάρχει ένας στόχος είναι αυτό που κάνει εμένα να σηκώνομαι νωρίς το πρωί απ’ το κρεβάτι μου για να κάνω ένα long run, να πηγαίνω στο Ολυμπιακό Στάδιο βράδυ μετά από πολλές ώρες δουλειάς και κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες για να κάνω μια διαλλειματική, να βγαίνω σε μια Ευρωπαϊκή πόλη που βρίσκομαι εκτάκτως για δουλειά, πριν το πρωινό για να συμπληρώσω τα χιλιόμετρά μου. Είναι φανταστικό να συνειδητοποιείς ότι από εκεί που νόμιζες ότι το πρόγραμμά σου είναι τόσο γεμάτο που δεν μπορείς να ανασάνεις, τελικά να καταφέρνεις να βρίσκεις τον τρόπο, ταχυδακτυλουργικά, να χωρέσεις 40-50 χιλιόμετρα την εβδομάδα, σε ένα πρόγραμμα 3 ή 4 προπονήσεων. Η αναβολή δεν είναι option.

«Είναι φανταστικό να συνειδητοποιείς ότι από εκεί που νόμιζες ότι το πρόγραμμά σου είναι γεμάτο, τελικά να βρίσκεις τρόπο να χωρέσεις 40-50 χιλιόμετρα την εβδομάδα».

– Έχετε κάποιο ρούχο ή αξεσουάρ-φετίχ που φοράτε στο τρέξιμο;
To βασικό μου αξεσουάρ είναι το GARMIN ρολόι μου, δεν λείπει από το χέρι μου σε καμιά προπόνηση, αλλά μάλλον και καμιά ώρα της ημέρας. Νομίζω είναι πλέον και ένα σημείο αναγνώρισης μεταξύ δρομέων σε χώρους δουλειάς, κοινωνικές συναντήσεις, κλπ. Ένα δρομικό ρολόι στο χέρι είναι το σημάδι και η αφορμή για συζήτηση. Από εκεί και πέρα, ναι μεν είναι αλήθεια ότι το τρέξιμο είναι ένα άθλημα που δεν απαιτεί μεγάλο κόστος για να το κάνεις, αλλά όσο μπαίνεις πιο βαθιά σε αυτό, ψάχνεις το επόμενο πιο ελαφρύ παπούτσι, το κατάλληλο αντιανεμικό, την κάλτσα, το gel, κοκ. Απόδειξη, ο αριθμός των εξειδικευμένων καταστημάτων running που έχουν ανοίξει στην Αθήνα.

– Τρέχετε μετά μουσικής;
Συνήθως τρέχω με φίλους ή συναθλητές από το running team μας, και προτιμώ την κουβέντα. Σε αντίθεση με ότι ισχυρίζονται πολλοί ότι το τρέξιμο είναι ένα μοναχικό άθλημα, στην πραγματικότητα είναι ένα πολύ κοινωνικό άθλημα. Τρέχεις με ανθρώπους που έχουν κάτι κοινό μαζί σου, έχεις μοιραστεί εμπειρίες μοναδικές μαζί τους, και συνήθως στην προπόνηση η κουβέντα πάει σύννεφο… Στις λίγες φορές που θα βάλω μουσική, προτιμώ κάτι που θα μου δώσει ρυθμό και ώθηση και αυτό το βρίσκω στην rock μουσική και στο hip hop.

– Τι σας «ρίχνει» στο τρέξιμο;
Το τρέξιμο μόνο με ανεβάζει. Μάλιστα είναι ο τρόπος να ανέβω, απέναντι σε τόσα άλλα που μπορεί να με ρίχνουν.

– Και τι σας «ανεβάζει» περισσότερο;
Πολλά είναι αυτά που με ανεβάζουν, δεν θα ξεχώριζα ένα. Η αίσθηση ότι μετά από κάθε διαδρομή έχω βελτιωθεί λίγο παραπάνω, η ευεξία που νιώθω μετά, η έμπρακτη απόδειξη ότι μπορώ, το τρέξιμο σε μια ωραία διαδρομή, ένας ακόμα Μαραθώνιος, το τρέξιμο ή ένας αγώνας με έναν απ τους δυο γιους μου.


Διαβάστε ακόμα: «Μισώ όλες τις ασκήσεις όταν προπονούμαι και καμία όταν βλέπω τα αποτελέσματα στο σώμα μου»


– Τι σκέφτεστε όταν διανύετε μεγάλες αποστάσεις;
Σκέφτομαι ένα σωρό πράγματα, και συνήθως ανάλογα με την φυσική μου κατάσταση, η σκέψη είναι πιο θετική ή πιο αρνητική, σκέφτομαι μια κακή ή καλή μέρα στη δουλειά, κάνω play back ένα διάλογο ή μια συζήτηση που προηγήθηκε, μπορεί να με βοηθήσει να πάρω και κάποια απόφαση. Σίγουρα είναι ποιοτικός χρόνος με εμένα. Περνάνε μπροστά μου οι εικόνες της διαδρομής, αλλά το μυαλό μου είναι αλλού. Την ώρα που τρέχω μεγάλες διαδρομές, ακούω και πολύ προσεχτικά το σώμα μου, τι με ενοχλεί, κούραση, πως συμπεριφέρεται ένας παλιός τραυματισμός, κλπ.

– Από που αντλείτε έμπνευση για να πάτε ένα χιλιόμετρο παρακάτω, όταν φτάνετε στα όριά σας;
Το τρέξιμο σε μεγάλο βαθμό είναι ένα mind game. To μυαλό στέλνει έντονα σήματα εγκατάλειψης όταν αρχίζει η κούραση, πολλαπλασιάζει το αίσθημα κόπωσης και σε προτρέπει να σταματήσεις. Είναι σημαντικό να έχεις εκπαιδευτεί να αγνοείς αυτά τα μηνύματα, να σε πεισμώνουν να συνεχίσεις. Σε ένα Μαραθώνιο, η αναμονή του τερματισμού (ειδικά αν αυτός είναι στο Καλλιμάρμαρο), οι άνθρωποί σου που σε περιμένουν εκεί, το αίσθημα της επίτευξης ενός δύσκολου στόχου, είναι αυτά που συνήθως υπερνικούν την κόπωση, τον πόνο, τα εγκεφαλικά μηνύματα.

– Το τρέξιμο είναι για εσάς και διαλογισμός; Νιώθετε ότι σας ωφελεί και ψυχικά;
Είναι μια άλλη μέθοδος ψυχοθεραπείας, με εξαιρετικά αποτελέσματα. Δίνει την ευκαιρία να αφιερώσεις χρόνο στον εαυτό σου, που σε συνδυασμό με την αίσθηση ικανοποίησης που σου δίνει, σε κάνει να βλέπεις τα πράγματα από τη θετική τους πλευρά.

– Είναι αλήθεια ότι προκαλεί έναν «γλυκό» εθισμό; Πόσο εξαρτημένος νιώθετε;
Είναι μεγάλη αλήθεια, που πριν την συνειδητοποιήσεις ο ίδιος, το έχουν παρατηρήσει οι άνθρωποι του περιβάλλοντός σου. Πώς προσαρμόζεις τις δραστηριότητές σου γύρω από αυτό, την «ιεροτελεστία» στην οποία υποβάλεις τον εαυτό σου πριν από ένα Μαραθώνιο, το άγχος πριν από έναν αγώνα, την γκρίνια ή την απογοήτευση αν χάσεις μια προπόνηση. Η αλήθεια είναι ότι κάποιες φορές μια καλύτερη επιλογή υπερτερεί της προπόνησης, αλλά μετά το πληρώνεις ακριβά. Το σίγουρο είναι ότι το τρέξιμο συνεχίζει και με κάνει ευτυχισμένο.

Ο Διονύσης Γρηγοράτος (δεξιά) στον Μαραθώνιο της Αθήνας το 2012.

– Τι σας έμεινε από την εμπειρία των αγώνων;
Έχω λάβει μέρος σε αρκετούς αγώνες, Μαραθώνιους, Ημιμαραθώνιους, 10αρια, ακόμα δεν τους έχω εμπλουτίσει το «βιογραφικό» μου με αγώνες βουνού, προτιμώ τις εικόνες της πόλης. Με διαφορά οι ωραιότερες εμπειρίες προέρχονται από Μαραθώνιους, το να τρέχεις μέσα σε μια όμορφη πόλη στο εξωτερικό, ή οι κορυφαίες στιγμές της τελικής ευθείας στην Ηρωδού Αττικού και του τερματισμού μέσα στο Καλλιμάρμαρο, δεν συγκρίνονται.

– Ποια είναι η κορυφαία σας επίδοση έως σήμερα;
Η κορυφαίες μου επιδόσεις είναι 4:07 σε Μαραθώνιο, και 49 λεπτά σε 10αρι, και η προσπάθεια συνεχίζεται.

– Ποιο είναι το αγαπημένο σας υγιεινό σνακ;
Δεν έχω κάποιο αγαπημένο σνακ. Το τρέξιμο λειτουργεί και ως δικαιολογία για την αδυναμία μου στα γλυκά. Αφού θα τα κάψω, τι πειράζει ένα γλυκό παραπάνω;

– Έχετε τραυματιστεί τρέχοντας;
Έχω τραυματιστεί αρκετές φορές, έχω γίνει ειδικός στην ανατομία αφού έχω ανακαλύψει όλους τους τένοντες του σώματός μου. Αχίλλειοι, ταινία, υπερακάνθιος, με έχουν ταλαιπωρήσει αρκετές φορές. Ευτυχώς καλοί φυσιοθεραπευτές και ο προπονητής μου, βοήθησαν στη γρήγορη αποκατάσταση εν αναμονή του επόμενου τραυματισμού.

«Το τρέξιμο λειτουργεί και ως δικαιολογία για την αδυναμία μου στα γλυκά. Αφού θα τα κάψω, τι πειράζει ένα γλυκό παραπάνω;».

– Που τρέχετε συνήθως και γιατί;
Μου αρέσουν οι αγώνες πόλεων και όχι αυτοί του βουνού. Λατρεύω τις εικόνες της πόλης, να τρέχω μέσα στην καθημερινότητά της, και τη βοή της. Η ησυχία του βουνού με αφήνει μάλλον αδιάφορο. Προπονητικά προτιμώ των Εθνικό Κήπο για τη σκιά του και τα μονοπάτια του, αλλά και τον Υμηττό για τη θέα του στην Αθήνα και στη θάλασσα.

– Ποιο είναι το ωραιότερό σημείο που έχετε τρέξει;
Θα ξεχώριζα μια διαδρομή που έκανα προπονητικά γύρω από τη λίμνη Βεγορίτιδα σε χειμωνιάτικο σκηνικό. Από τις αγαπημένες μου διαδρομές είναι ο δρόμος που καλύπτει τη νότια πλευρά της Τήνου, από τα Κιόνια μέχρι το Βρυόκαστρο, σχεδόν πάνω στη θάλασσα με θέα στη Σύρο, τη Δήλο και τη Μύκονο.

– Έχετε τρέξει στο σκοτάδι και που;
Οι περισσότερες προπονήσεις μου είναι βραδυνές. Μου αρέσει πολύ να τρέχω στο κέντρο της Αθηνάς, στη Πύλη του Αδριανού, στη Βουλή, στο Hilton, στο Καλλιμάρμαρο, κάποιες φορές πιο μακρυά προς Μετς, ή προς Μοναστηράκι και Γκάζι, αργά μετά το κλείσιμο των καταστημάτων, που το κέντρο παίρνει μια άλλη μορφή.

– Κάνετε διατάσεις και πότε/που;
Η αλήθεια είναι πώς στο θέμα των διατάσεων δεν είμαι πολύ επιμελής, αν και το ξέρω πως μέρος των τραυματισμών μου ή οι βραδυνές κράμπες που με ταλαιπωρούν, οφείλονται σε αυτό. Είναι όμως τόση η ανακούφιση μου στο τέλος μια επίπονης προπόνησης που εύκολα παραμελώ ή περιορίζω τις απαραίτητες διατάσεις. Σε αυτό είμαι φάουλ…

«Σε αντίθεση με ότι ισχυρίζονται πολλοί ότι το τρέξιμο είναι ένα μοναχικό άθλημα, στην πραγματικότητα είναι ένα πολύ κοινωνικό άθλημα. Τρέχεις με ανθρώπους που έχουν κάτι κοινό μαζί σου, έχεις μοιραστεί εμπειρίες μοναδικές μαζί τους, και συνήθως στην προπόνηση η κουβέντα πάει σύννεφο…» λέει ο Διονύσης Γρηγοράτος (δεξιά).

– Αν έχετε σκύλο, τον παίρνετε μαζί σας στην προπόνηση;
Έχω σκύλο με μεγάλη ανάγκη για τρέξιμο και εκτόνωση, καθώς είναι ένα Fox Terrier με κυνηγετικό DNA, που ζει σε διαμέρισμα. Κάποιες φορές τον παίρνω μαζί μου σε διαδρομές στον Εθνικό Κήπο ή στον Υμηττό που δεν ξεπερνούν τα 10 χιλιόμετρα, και έχει αρχίσει πλέον να τρέχει δίπλα μου στον δικό μου ρυθμό, ενω παλιότερα έβλεπες έναν τρελό με έναν σκύλο με λουρί, να τρέχει και να αλλάζει άτακτα κατεύθυνση ή να σκοντάφτει πάνω στο σκύλο του. Πλέον τα έχουμε βρει και είναι καλή παρέα, τα δε 10 χιλιόμετρα του είναι παιχνιδάκι.

– Το τρέξιμο σας βοήθησε να ξεπεράσετε κάποια εξάρτηση;
Η μόνη μου εξάρτηση είναι το ίδιο το τρέξιμο.

– Αλήθεια τώρα: Δεν υπάρχουν εβδομάδες ή ακόμα και μήνες που βαριέστε να πάτε για τρέξιμο;
Υπάρχουν ημέρες και εβδομάδες που βαριέμαι απίστευτα, κυρίως μέσα στο καλοκαίρι ή στις γιορτές. Δυστυχώς ακόμα και όταν ακούω το σώμα μου ή τη διάθεσή μου και σταματάω για λίγο, δεν το κάνω απενοχοποιημένα, αλλά με τύψεις. Βέβαια το να νικήσεις τη βαρεμάρα και να βγεις για τρέξιμο σε αποζημιώνει στο τέλος γιατί σου δίνει μια επιπλέον ικανοποίηση.

«Το τρέξιμο έχει γίνει trend. Ωστόσο η ικανοποίηση που προκαλεί, δεν θα το αφήσει να σβήσει γρήγορα όπως πολλά άλλα trends».

– Τελικά έχει πλάκα να τρέχεις ή είναι συνήθεια για μαζοχιστές;
Έχει μια δόση μαζοχισμού την οποία δεν καταλαβαίνεις ο ίδιος αλλά στο επιβεβαιώνουν εν χορώ οι φίλοι σου και οι άνθρωποί σου που δεν έχουν την ίδια συνήθεια, δηλαδή οι φυσιολογικοί άνθρωποι. Κυρίως όμως έχει πλάκα, τόση που υπερκεράζει τις βαρετές στιγμές, τις κακές στιγμές, τις όποιες στερήσεις. Φαίνεται στο πρόσωπό σου όταν γυρίζεις στο σπίτι μετά από έναν αγώνα ή μια προπόνηση.

– Γιατί νομίζετε ότι όλοι έχουν «τρελαθεί» τα τελευταία χρόνια και παίρνουν τους δρόμους τρέχοντας;
Όπως και πολλά άλλα πράγματα, έχει και το τρέξιμο γίνει ένα trend που μάλιστα άργησε να εξελιχθεί στην Ελλάδα. Η ικανοποίηση που προκαλεί όμως, δεν θα το αφήσει να σβήσει γρήγορα όπως πολλά άλλα trends. Είναι επίσης ένα άθλημα του οποίου τα ευεργετικά αποτελέσματα στη δύναμη, τη φυσική κατάσταση, τις επιδόσεις τα βλέπεις σε σύντομο χρονικό διάστημα, οπότε κερδίζει έναντι άλλων. Παρατηρώντας πόσο ετερόκλητο είναι το κοινό που ασχολείται με το τρέξιμο, καταλαβαίνεις πόσο πολυδιάστατα είναι τα οφέλη του. Τέλος, στο τρέξιμο δεν υπάρχει ηλικιακό όριο, μπορείς να μπεις οποιαδήποτε στιγμή και να αρχίσεις να εκπλήσσεις τον εαυτό σου με τις επιτεύξεις σου και τις υπερβάσεις σου, γιατί είπαμε στο τρέξιμο ανταγωνίζεσαι μόνο τον εαυτό σου.

– Έχετε κάποιον αγαπημένο δρομέα;
Με εντυπωσιάζει τα θαύμα που εξελίσσεται από τους υπέρ-αθλητές του Μαραθωνίου που πιέζουν το φράγμα των 2 ωρών, αγώνα με αγώνα.

 

Διαβάστε ακόμα: «Kαι ο Ομπάμα είχε ένα 24ωρο όπως εμείς, όμως έβρισκε κάθε μέρα χρόνο να γυμνάζεται!»

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top