Δόμνικα Γρηγοριάδη: «Βιρτουόζο σε κάνουν η αισθητική και η πρωτοτυπία»

«Εχω μεγαλώσει σε ένα περιβάλλον που για την εποχή του διέθετε πολύ ιδιαίτερη αισθητική».

Η Δόμνικα Γρηγοριάδη είναι μια γυναίκα που γεννάει ιδέες. Επί 20 συναπτά χρόνια στο χώρο της διαφήμισης, αυτό ακριβώς έπραττε. Από το 2012, όμως, αποφάσισε να ανοιχτεί σε κάτι που να φέρει πλέον τη δική της, διακριτή ταυτότητα. Πλέον, δουλεύει ως γραφίστρια δημιουργώντας websites, επιμελούμενη μοναδικές εκδόσεις και γεννώντας δημιουργικά brand identities.

Είναι μια γυναίκα γοητευτική, με έντονες καλλιτεχνικές ανησυχίες. Δραστήρια, ανήσυχη, δεν αφήνει τον εαυτό της να εγκλωβιστεί σε μια ταυτότητα, αλλά βουτάει στην περιπέτεια της αναζήτησης νέων ερεθισμάτων, πάντα με άξονα την δική της αισθητική. Γι’ αυτές τις ανησυχίες μας μίλησε στη συνέντευξη που παραχώρησε στο Andro, πίνοντας Nespresso Vertuo στο φωτεινό σαλόνι της.

– Τη δουλειά σας την επιλέξατε συνειδητά ή ήρθε τυχαία; 

Απολύτως συνειδητά! Με ενδιέφερε από μικρή. Ήξερα πολύ καλά τι θέλω να κάνω, πριν καν τελειώσω το σχολείο. Προέρχομαι από αρκετά καλλιτεχνική οικογένεια. Ο μπαμπάς μου είναι αρχιτέκτονας, η αδελφή του ήταν interior designer και η μητέρα μου είναι αρχαιολόγος, καίτοι δεν εξάσκησε ποτέ το επάγγελμα. Πάντα υπήρχε η αισθητική και η τέχνη μέσα στο σπίτι. Έχω μεγαλώσει σε ένα περιβάλλον που για την εποχή του διέθετε πολύ ιδιαίτερη αισθητική. Ήταν λογικό και επόμενο οι τέχνες να με τραβούν πάντα.

– Είναι μάλλον σπάνιο προνόμιο για ένα παιδί να γαλουχείται σε τέτοιο περιβάλλον. Το αντιλαμβάνεστε καλύτερα τώρα; 

Η αισθητική καλλιεργείται με τα χρόνια, αλλά νομίζω ότι είναι και έμφυτη. Ή το έχεις ή δεν το έχεις. Σαφώς και αισθάνομαι προνομιούχα γιατί έχω μεγαλώσει σε ένα ιδιαίτερο περιβάλλον. Ξέρετε όμως, κάτι τέτοιο μπορεί να είναι και καλό και κακό: Η αισθητική μου με διατρέχει στα πάντα με αποτέλεσμα να μου «κλωτσάνε» κάποια πράγματα, κι αυτό ενίοτε να με κάνει να δυστυχώ.

Με έναν Νespresso Vertuo η συζήτηση κυλάει αβίαστα.

– Τι σας «κλωτσάει» αισθητικά; Τι σας προκαλεί αρνητικά συναισθήματα στην καθημερινότητα; 

Η ηχορύπανση, η κακογουστιά και κάποιες συγκεκριμένες γειτονιές της Αθήνας.

– Η Αθήνα, αλλά και η Ελλάδα του σήμερα, καλλιεργούν την αισθητική; 

Εννοείται πως ναι. Άλλωστε η αισθητική μας έρχεται από τα αρχαία χρόνια. Άσχετα αν στην πορεία κάποια πράγματα δεν πήραν καλό δρόμο. Ας πούμε, η Αθήνα ήταν πανέμορφη πόλη, αλλά δυστυχώς κατά της διάρκεια της Μεταπολίτευσης κατακρεουργήθηκε σε πολλά σημεία της. Θα μπορούσε να είχε κρατήσει μια υπέροχη αισθητική με παλιά, καταπληκτικά σπίτια. Το χρήμα που έπεσε τη δεκαετία του ’80 στον οικοδομικό τομέα είχε ως αποτέλεσμα να χτιστούν πολλά κακόγουστα κτίρια. Αυτό ήταν αποτέλεσμα της έλλειψης παιδείας. Αν μπορούσα να αλλάξω κάτι, θα ήταν αυτή η όψη της πόλης. Το ίδιο ισχύει και σε κάποια νησιά.

Κρατώντας το λευκό από τα τρία εξώφυλλα του βιβλίου Mykonos που έχει επιμεληθεί με τον σύντροφο της, Γιώργο Κορδάκη.

– Από τη δεκαετία του ’80 και μετά υπήρξε ένας έντονος αρχοντοχωριατισμός που αποτυπώθηκε στα κτίρια εκείνης της περιόδου.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως πολλοί άνθρωποι απευθύνθηκαν εκείνα τα χρόνια σε πολιτικούς μηχανικούς και όχι σε αρχιτέκτονες. Εκεί επήλθε η καταστροφή.

– Τι σημαίνει επιτυχία για εσάς; Πώς την νοηματοδοτείτε; 

Από τα πολύ μικρά πράγματα που μπορώ να πετύχω στην καθημερινότητά μου μέχρι τα μεγάλα της δουλειά μου. Επιτυχία είναι να μεγαλώσω το παιδί μου με τις αξίες που θα έπρεπε να μεγαλώσει για να γίνει ένας σωστός άνθρωπος. Κάτι που δεν είναι εύκολο στις μέρες μας.

«Το απλό είναι πάντα πιο δύσκολο».

– Έχετε κάνει θυσίες για τη δουλειά σας; 

Ναι, έχω κάνει πολλές θυσίες. Ειδικά όταν ήμουν στο χώρο της διαφήμισης. Υπήρξαν φορές που ο πελάτης επενέβη στο δημιουργικό κομμάτι, προκειμένου να πουλήσει το προϊόν του, αλλά εσένα να σου κατακρεουργήσει τη δημιουργία σου. Μπορεί να έχεις σκεφτεί κάτι πιο προχωρημένο, ακόμα και εκθαμβωτικό και τελικά ο πελάτης να σου το προσγειώσει απότομα. Σε εκείνο το σημείο αναγκάζεσαι να κάνεις υποχωρήσεις.

– Τώρα είστε freelancer. Πώς είναι η αίσθηση να δουλεύει κανείς χωρίς αφεντικό πάνω από το κεφάλι του; 

Δεν υπάρχει πιο μαγικό πράγμα! Έχει, βέβαια, τα άγχη του, καθώς δεν υπάρχει σταθερός μισθός άρα και ασφάλεια, ωστόσο διαπραγματεύεσαι αλλιώς το χρόνο σου. Τώρα μπορώ να δουλέψω ακόμη και στις 10 το βράδυ αν μου έρθει η έμπνευση. Αυτό υπό άλλες συνθήκες δεν θα γινόταν. Ή μπορεί να σηκωθώ πολύ νωρίς το πρωί για να δουλέψω. Πλέον, έχω παραπάνω χρόνο για μένα. Αυτό μου δίνει τη δυνατότητα να βγαίνω έξω, να πηγαίνω σε εκθέσεις από όπου μπορώ να εμπνευστώ. Κάνω με διαφορετικό τρόπο την κατανομή του χρόνου μου. Αυτό είναι ανεκτίμητο.

Η Δόμνικα Γρηγοριάδη μας ετοίμασε καφέ με την νέα μηχανή Nespresso Vertuo.

– Σε έναν ανταγωνιστικό χώρο όπως ο δικός σας, τι καθιστά έναν επαγγελματία, βιρτουόζο; 

Η αισθητική, η διαφορετικότητα, η πρωτοτυπία και ο επαγγελματισμός.

– Το απλό είναι το πιο δύσκολο για να το πετύχει κανείς;

Σαφέστατα! Αυτό είναι το πιο δύσκολο. Το απλό, το πιο ιδιαίτερο και το πιο ενδιαφέρον είναι πάντοτε πράγματα δύσκολα και γνησίως δημιουργικά.

– Τι σας κάνει ή σας έχει κάνει υπερήφανη; 

Με κάνει υπερήφανη καθημερινά η κόρη μου, της το λέω κιόλας. Κάποια βραβεία που έχω πάρει κατά καιρούς στο χώρο της διαφήμισης. Αισθάνομαι πραγματικά υπερήφανη όταν ακούω ωραία λόγια για μια δουλειά μου. Όταν, επί παραδείγματι, με παρουσιάζουν και λένε πως έχω φτιάξει την εταιρική ταυτότητα του Zonar’s, τότε αισθάνομαι πολύ όμορφα. Τις προάλλες μια πρώην συνάδελφός μου έδωσε θερμά συγχαρητήρια για την έκδοση και προώθηση ενός βιβλίου για το νησί της Μυκόνου που έχω δημιουργήσει με τον σύντροφό μου Γιώργο Κορδάκη, αυτό επίσης με κάνει υπερήφανη.

– Θέλετε να μου πείτε περισσότερα γι’ αυτό το βιβλίο; 

Το δουλεύαμε δύο χρόνια, και είναι δική μας έκδοση. Εγώ έκανα το lay out και ο Γιώργος Κορδάκης το «έντυσε» με τις φωτογραφίες του. Αυτό το βιβλίο είναι η Μύκονος ιδωμένη μέσα από το δικό του πρίσμα. Θα έλεγα πως μεταφέρει το αυθεντικό κομμάτι της Μυκόνου. Η έκδοση περιλαμβάνει πολλές φωτογραφίες από παραλίες, τοπία, σπίτια, που υπό άλλες συνθήκες δεν θα ήταν εύκολο να φωτογραφηθούν, στοιχεία εσωτερικής διακόσμησης, αλλά και την bohemian διασκέδαση που μπορεί να σου προσφέρει η Μύκονος. Ο Γιώργος πηγαίνει στο νησί από 15 χρονών, επομένως γνωρίζει πράγματα που ακόμη και οι Μυκονιάτες απορούν πώς τα αποτύπωσε φωτογραφικά.

«Δεν είμαι ”επιθετική” με τη δουλειά μου. Μιλάει από μόνη της και δείχνει τι μπορώ να κάνω».

– Ένας άνθρωπος ήπιων τόνων όπως εσείς, πώς αντιδράει στον ανταγωνισμό; 

Δεν είμαι «επιθετική» με τη δουλειά μου. Μιλάει από μόνη της και δείχνει τι μπορώ να κάνω. Οποιαδήποτε δουλειά έχω, έρχεται από «στόμα σε στόμα». Δεν αυτοδιαφημίζομαι γιατί ο κόσμος γνωρίζει τη δουλειά μου και τι κάνω. Οχι βέβαια σε όλες τις περιπτώσεις, αλλά επειδή ήμουν πολλά χρόνια στο χώρο της διαφήμισης, έχω αναπτύξει έναν κύκλο που με γνωρίζει.

– Εχετε ξεκάθαρα σχέδια για το μέλλον; 

Τώρα έχω μπει σε ένα πιο καλλιτεχνικό κομμάτι. Αρχισα να έχω κάποιες άλλες αναζητήσεις και έχω ξεκινήσει να δημιουργώ έργα τέχνης. Αυτή τη στιγμή βγαίνει από μέσα μου αυτή η δημιουργική πλευρά. Είμαι ακόμη στην αρχή και το δουλεύω αρκετά. Πάω σιγά σιγά, και ίσως οργανωθώ κάποια στιγμή για να κάνω κάποια έκθεση.

– Αυτή η καλλιτεχνική αναζήτηση προέκυψε τώρα λόγω της πανδημίας ή προϋπήρχε; 

Προέκυψε έπειτα από ένα εκπληκτικό ταξίδι που έκανα στην Ιαπωνία! Εμπνεύστηκα πολύ από αυτό το ταξίδι, με πήγε σε άλλους δρόμους. Έχω χρησιμοποιήσει πολλά πράγματα στα έργα μου που παραπέμπουν στην ιαπωνική τέχνη.

«Στη ζωή μου δεν έχω μετανιώσει για δρόμους που έχω ακολουθήσει ή για επιλογές που έκανα».

– Η περίοδος της πανδημίας σας επηρέασε έντονα; 

Επαγγελματικά δεν με επηρέασε πολύ, αλλά προσωπικά με έχει επηρεάσει αρκετά. Με έχει κάνει να κλειστώ πιο πολύ μέσα. Να μην θέλω να έρχομαι σε επαφή τόσο πολύ με κόσμο. Ενώ δεν ήμουν ποτέ έτσι. Από την άλλη, έχω κάνει ένα ξεκαθάρισμα στο μυαλό μου. Θέλω να περνάω χρόνο με ανθρώπους που μου δίνουν ως επί το πλείστον χαρά. Να παίρνω θετική ενέργεια. Στην καθημερινότητά μας πολλές φορές συναναστρεφόμαστε με ανθρώπους οι οποίοι στο τέλος της ημέρας δεν μας αφήνουν ωραία γεύση. Αυτό θα είναι το μότο μου από εδώ και στο εξής: να είμαι περισσότερο με ανθρώπους που μου δίνουν χαρά.

– Αναθεωρείτε γενικώς; Μετανιώνετε για πράγματα που έχετε κάνει; 

Στη ζωή μου δεν έχω μετανιώσει για σημαντικούς δρόμους που έχω ακολουθήσει ή για κάποιες κεντρικές επιλογές που έκανα. Θεωρώ πως όλα αυτά είναι εμπειρίες. Μπορεί να μετανιώσω για μικροπράγματα, αλλά για σοβαρά, όχι, δεν έχω μετανιώσει. Οι αποφάσεις που πήρα με έκαναν καλύτερο άνθρωπο, πιο σκεπτόμενο. Ας ήταν και λάθος επιλογές.

«Την αγαπώ την Αθήνα και την γειτονιές της. Δεν νομίζω πως θα μπορούσα να ζω μόνιμα σε ένα νησί».

– Με τον οίκο Hermès τι σχέση έχετε; 

Η αδελφή του πατέρα μου, Ρένα Γρηγοριάδη-Dumas ήταν παντρεμένη με τον Jean-Louis Dumas. Ο Dumas ήταν ο πρόεδρος του οίκου για πάρα πολλά χρόνια, ο οποίος ανήκει ακόμα στην οικογένειά του. Η αδελφή του πατέρα μου είχε κάνει ένα δικό της γραφείο Interior Design στο Παρίσι και έζησε πολλά χρόνια εκεί. Είχαν δύο παιδιά, τα ξαδέλφια μου, με τα οποία έχουμε μια τρομερά αγαπημένη σχέση. Είχαν δύο παιδιά, τα ξαδέλφια μου, με τα οποία έχουμε μια τρομερά αγαπημένη σχέση. Έχουμε περάσει όλα μας τα παιδικά καλοκαίρια σ’ ένα σπίτι στην Αίγινα που νοικιάζαμε οι δύο οικογένειες μαζί.

– Αρα, έχετε καταβολές και από το χώρο της μόδας; 

Δεν μπορώ να πω ότι έχω επηρεαστεί ιδιαίτερα από αυτόν τον χώρο. Γενικά η μόδα μου αρέσει την παρακολουθώ, θαυμάζω τα όμορφα και εντυπωσιακά ρούχα ωστόσο δεν θα με δείτε να φοράω το τελευταίο ρούχο της μόδας. Επιλέγω ρούχα με μινιμαλ αισθητική και προπάντων άνετα. Θέλω το ρούχο να το φοράω και να μην με φοράει.

– Πώς φαντάζεστε τον εαυτό σας σε δέκα χρόνια από τώρα; 

Υπάρχουν στιγμές που θα ήθελα πάρα πολύ να έχω μια πολύ καλή ποιότητα ζωής εκτός πόλης, ίσως σε κάποιο νησί. Να μπορούσα να φτιάξω ένα ωραίο, μικρό σπίτι. Πραγματικά μικρό σπιτάκι και να ζω εκεί με τον σύντροφό μου. Δεν αναφέρω την κόρη μας γιατί σε δέκα χρόνια εύχομαι να της έχουμε δώσει όλα τα εφόδια για να ανεξαρτητοποιηθεί και να αρχίσει το ταξίδι της δικής της ζωής.

Το βιβλίο για την Μύκονο που δημιούργησαν η Δόμνικα Γρηγοριάδη και ο Γιώργος Κορδάκης.

– Σε ποιο νησί θα εκπληρώνατε το όνειρο σας;

Στην Κίμωλο θα ήθελα πολύ. Το έχω ανακαλύψει τα τελευταία τρία χρόνια και μου έχει «μιλήσει» πολύ αυτό το νησί, μου έχει βγάλει θετική ενέργεια. Είμαι πιο πολύ των μικρών νησιών παρά των μεγάλων. Μου αρέσει όλα να είναι γύρω μου, να μην χρειάζεται να κάνω μεγάλες διαδρομές. Οι κάτοικοι της Κιμώλου προσέχουν το νησί τους και το φροντίζουν, το σέβονται. Αυτό θα ήταν ένα όνειρο: τους μισούς μήνες να ζω σε ένα νησί και τους άλλους μισούς να ταξιδεύω ή να βρίσκομαι στην Αθήνα. Την αγαπώ την Αθήνα και τις γειτονιές της γι αυτό δεν νομίζω πως θα μπορούσα να ζω 100% μόνιμα σε ένα νησί. Θέλω να πηγαίνω στο θέατρο, στον κινηματογράφο, να βλέπω εκθέσεις και να μπορώ να ταξιδεύω.

Διαβάστε ακόμα, Γεωργιάννα Χιλιαδάκη: «Η λέξη προχειρότητα δεν υπάρχει στη ζωή μου».

TAGS :
hermes nespresso

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook