Εμμανουήλ Καραλής: από την κατάθλιψη στο ασημένιο ευρωπαϊκό

Πόσο απέχει η θλίψη από την επιτυχία; Ισως όσο ένα μετάλλιο από την απαξίωση.

Mε μια δόση υπερβολής που πάντα μας διακατέχει για τα προβεβλημένα πρόσωπα, ειδικά αυτά του αθλητισμού, θεωρούμε πως υπάρχουν άνθρωποι που έχουν βρει το μαγικό ελιξήριο να γίνονται άτρωτοι, απαραβίαστοι, σχεδόν εξωπραγματικοί.

Ισως, διότι πάνω στη δική τους πανοπλία (πλουμιστή, δίχως ρήγματα) έχουμε μάθει να αποθέτουμε τη δική μας φτενή σκευή. Πάντα χρειάζεσαι κάποιον ανώτερο για να αντέξεις τη δική σου έλλειψη. Λειτουργεί μέσα σου η σύγκριση σαν σωτήριο άλλοθι. Ναι, δεν είμαι κάποιος, αλλά για δες τι θα μπορούσα να γίνω.

Κι όμως, οι πρωταθλητές δεν είναι υπεραθλητές κι ας ονομάζονται έτσι κατά παράβαση κάθε λογικής. Είναι απλώς ασκημένοι άνθρωποι. Γαλβανισμένοι από τη μέγιστη προσπάθεια και προσαρμοσμένοι σε συνθήκες άκρατου πόνου. Μπορεί, όμως, ο ανθρώπινος πόνος να είναι δίχως όρια; Κι αν το σωματικό άλγος συνηθίζεται, τι γίνεται με το ψυχικό;

Στις 19 Αυγούστου 2022 ο επικοντιστής Εμμανουήλ Καραλής ενημέρωσε δημόσια, μέσω των προσωπικών του λογαριασμών στα social media, όλες τις πληροφορίες για το πιο προσωπικό του τραύμα. Δεν θα έμπαινε σε χειρουργείο, δεν θα ακολουθούσε μια σκληρή περίοδο αποθεραπειών ή συντηρητικής αγωγής. Ήταν τόσο βαθύ εκείνο το τραύμα που αψήφησε τα όρια που θέτει ο ιδιωτικός βίος (ακόμη και το ιατρικό απόρρητο) και δήλωσε πως είχε πέσει σε μια μαύρη χοάνη.

Έγραφε χαρακτηριστικά: «Για πρώτη φορά φέτος έπαθα μια πλήρη κρίση πανικού που κατά συνέπεια με έκανε να βυθιστώ στο άγχος και την κατάθλιψη για αρκετό καιρό. Πίεσα πολύ τον εαυτό μου για να ανατρέψω αυτή την κατάσταση, αλλά αυτό έκανε τα πράγματα χειρότερα και δυστυχώς ο ”κακός” Μανόλο κυριάρχησε. Ανάγκασα τον εαυτό μου να συνεχίσει τη σεζόν και να προσπαθήσω να είμαι θετικός και να απολαμβάνω κάθε αγώνα όπως κάνω, αλλά πάντα ένιωθα χαμένος και χωρίς κίνητρο.

Είμαι κουρασμένος και νιώθω εντελώς εξαντλημένος. Τελειώνω τη σεζόν μου εδώ. Χρειάζομαι λίγη ξεκούραση και πρέπει να επικεντρωθώ στην ψυχική μου υγεία για λίγο. Πρέπει να κάνω ένα διάλειμμα για να ανακτήσω το χαμόγελό μου».

Επτά μήνες μετά, ο Καραλής πηγαίνει στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα κλειστού στίβου στην Κωνσταντινούπολη και κατακτά το ασημένιο μετάλλιο στο επί κοντώ. Το λες και «ανάσταση» ή «επιστροφή» στο μοναπάτι της χαράς. Είναι, όμως, μια εύκολη διαδρομή;

Κάποιος μπορεί να πει ότι επτά μήνες είναι πολύ μικρός χρόνος για να επουλωθούν οι πληγές της ψυχής και να αρχίσει το σώμα να αντιδράει θετικά, όπως χρειάζεται να κάνει για να αντέξει τη καταπόνηση της έντονης προπόνησης.

Επίσης, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως ένας αθλητής είναι συνεχώς εκτεθειμένος. Δύσκολα μπορεί να κρατήσει κρυφές πτυχές της ζωής του κι ακόμη πιο δύσκολα να τις διαχειριστεί όταν γνωρίζει πως αυτοστιγμεί έχουν γίνει δημόσιο κτήμα.

Ο Καραλής άκουσε πολλά για τον προπονητή του που τυχαίνει να είναι ο πατέρας του. Για το είδος της προπόνησης που ακολουθούσε και που για κάποιους αποδεικνυόταν αναποτελεσματική. Οποιος νομίζει πως οι αθλητές προσπερνούν τις κριτικές που δέχονται δίχως δεύτερη σκέψη, μάλλον ξεχνάει πως έχουμε να κάνουμε με νέα παιδιά που μαθαίνουν να ισορροπούν από πολύ νωρίς σε ένα τεντωμένο σχοινί.

Ο πρωταθλητισμός είναι μια στιγμή επιτυχίας και δεκάδες άλλες αποτυχίας. Η χαρά κρατάει λίγο, η στεναχώρια περισσότερο. Αυτό που μπορεί να αλλάξει το ισοζύγιο είναι ο βαθμός του πείσματος που κουβαλάει κάθε αθλητής.

Πολλές φορές χρειάζεται να κάνεις ένα βήμα πίσω. Να δεις τις προοπτικές με άλλο μάτι. Να σκεφτείς πως δεν είσαι ένας εξωτερικά ρυθμισμένος μηχανισμός που θα πηγαίνει αιωνίως μπροστά. Υπάρχει και η ψυχική στροφορμή που μπορεί να σε πετάξει έξω. Απρόβλεπτος παράγοντας μεν, αλλά ουσιαστικός καθώς μιλάμε για ανθρώπους.

O Kαραλής είναι μόλις 23 ετών. Που σημαίνει πως διαθέτει ακόμη αυτό το ισχυρό έρμα θέλησης να υπερβεί δύσκολες καταστάσεις. Εστω κι αν η ηλικία από μόνη της δεν φτάνει για να σε τοποθετήσει πάλι στο δρόμο της ηρεμίας. Αν μη τι άλλο, έχουμε δει νέους ανθρώπους να βουλιάζουν υπό το βάρος της ζωής που τους έτυχε.

Ο συγκεκριμένος, όμως, απέδειξε στην Πόλη ότι είναι φτιαγμένος από γερό υλικό. Οχι ανίκητο, αλλά τουλάχιστον ικανό να κλείνει τρύπες συναισθηματικής φύσεως σε ταχύτερο χρόνο. Είναι κι αυτό κάτι που σε μαθαίνει ο αθλητισμός.

Να ξεπερνάς πιο εύκολα κάποιες αιχμηρές καταστάσεις, να μην στέκεσαι τόσο στο παρελθόν, να φτιάχνεις δρόμους ακόμη κι εκεί που όλες οι δίοδοι δείχνουν να είναι φραγμένες. Το σίγουρο είναι ότι ο Εμμανουήλ Καραλής έχει μπόλικο δρόμο μπροστά του.

Διαβάστε ακόμα: Kατάθλιψη. Το «μαύρο σύννεφο» που δεν νοιάζεται αν είσαι πλούσιος ή φτωχός.

TAGS :
κατάθλιψη στίβος

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook