460274_206199932815479_1782245861_o

Ο Σωτήρης Λυμπερόπουλος ατενίζοντας τη θάλασσα της Μεσσηνίας. «Είναι λυπηρό», γράφει, «το πώς η κοινωνία μας έχει βάλει στο περιθώριο το σημαντικότερο πράγμα στη ζωή, που είναι η πραγματική ευτυχία».

Παντού διαφημίζουν επαγγελματικά πετυχημένους ανθρώπους. Καλοβαλμένους ανθρώπους με επιχειρήσεις που πουλάνε στα πέρατα της γης και κερδίζουν εκατομμύρια, κλείνοντας συμφωνίες και κάνοντας καινοτομίες. Είναι το πρότυπο κάθε σπουδαγμένου νέου, και κυρίως των γονιών του που τους αρέσει να κοκορεύονται για την επαγγελματική επιτυχία του παιδιού τους. Αναρωτήθηκε κανείς αν αυτοί οι άνθρωποι είναι πραγματικά ευτυχισμένοι; Ρώτησε κανείς τα παιδιά τους πόσο συχνά τους βλέπουν; Αν έχουν χρόνο να ασχοληθούν με το χόμπι τους και πότε ήταν η τελευταία φορά που ένιωσαν να αγαπάνε; Αν το βράδυ κοιμούνται καλά και αν νιώθουν γεμάτοι με τη ζωή τους; Οι περισσότεροι από αυτούς που έχω γνωρίσει πλέουν σε πελάγη δυστυχίας. Μέσα τους, γιατί απέξω συνέχεια χαμογελάνε.

Είναι λυπηρό το πώς η κοινωνία μας έχει βάλει στο περιθώριο το σημαντικότερο πράγμα στη ζωή, που είναι η πραγματική ευτυχία. Το κύριο ερώτημα που βασανίζει τα εφηβικά μυαλά είναι τι επάγγελμα θα κάνω, πώς θα πετύχω, πώς θα βγάλω λεφτά, πώς θα γίνω αναγνωρίσιμος. Ε και; Θα έχεις γαλήνη μέσα σου; Δεν αναρωτιέται κανείς τι ζωή θέλει να ζήσει. Αν θέλει να ξυπνάει με ξυπνητήρι, να βλέπει τσιμέντα, να είναι κολλημένος στην κίνηση, να τρώει το μεσημέρι με την οικογένειά του. Τι σημασία έχει να είσαι πετυχημένος αν δεν είσαι ευτυχισμένος;

Αναρωτήθηκε κανείς αν αυτοί οι άνθρωποι είναι ευτυχισμένοι; Ρώτησε κανείς τα παιδιά τους πόσο συχνά τους βλέπουν; Πότε ήταν η τελευταία φορά που ένιωσαν να αγαπάνε;

Πολλοί λένε ότι δεν υπάρχει ευτυχία, αλλά μόνο μερικές στιγμές ευτυχίας. Το λένε μάλλον επειδή θέλουν να αποφύγουν την αλήθεια. Η ευτυχία είναι μια διαρκής κατάσταση, που περιλαμβάνει και τη χαρά και την λύπη, και την αγάπη και το μίσος, και το καλό και το κακό.

Μιλούσα με έναν φίλο μου που είχε πάει στους «Γιατρούς Χωρίς Σύνορα» και μου έλεγε ότι οι περισσότεροι από τους ασθενείς του, παρόλο που είχαν μερικούς μήνες ζωής, ήταν γεμάτοι αγάπη για τη ζωή και ελπίδα για το μέλλον τους. Εμείς, που η ζωή μας είναι το όνειρο δισεκατομμυρίων ανθρώπων πάνω στην Γη, υποφέρουμε από κατάθλιψη εξαιτίας της οικονομικής κρίσης σε μια χώρα που ακόμα και τώρα είναι στις 40 πιο πλούσιες του κόσμου (στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας για το 2012). Τα παιδιά μας προβληματίζονται γιατί δεν έχουν μαρκαδόρους, όταν τα μισά παιδιά της γης δεν έχουν πρόσβαση σε τροφή και πόσιμο νερό.

Το μέγα ερώτημα είναι από πού πηγάζει η ευτυχία. Η απάντηση είναι «από μέσα σου». Όπως και να είναι ο κόσμος γύρω σου, εσύ οφείλεις να προσπαθείς να είσαι χαρούμενος, γιατί, απλώς, ζεις. Αυτό είναι αρκετό. Και αν θες να καταλάβεις αν είσαι ευτυχισμένος, σκέψου ότι την επόμενη στιγμή μπορεί να πεθάνεις. Όσο και αν φαίνεται πεσιμιστικό, το μόνο σίγουρο πράγμα στην ζωή είναι ο θάνατος. Την επόμενη ώρα μπορεί να μην υπάρχεις. Λίγο πριν φύγεις λοιπόν πρέπει να νιώθεις ότι έζησες ακριβώς όπως ήθελες. Σκέψου το τώρα. Αν δεν έκανες τα πράγματα που ήθελες, αν χρειαζόσουν λίγο χρόνο ακόμα, αν ήθελες να πεις κάτι και δεν το είπες, λυπάμαι, έχασες.

 

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top