Η ξιφασκία επιστρέφει με αίγλη

Την προηγούμενη Κυριακή και στο πλαίσιο των Ολυμπίων στήθηκε μια πίστα στο περιστύλιο του Ζαππείου Μεγάρου.

Δεν υπάρχει τίποτε πιο ιπποτικό απ’ το να καλέσεις κάποιον σε ξιφομαχία για να λύσετε τις διαφορές σας. Η επικράτηση απαιτεί οξεία σκέψη, στρατηγική, υπομονή, ταχύτητα, δύναμη, ευλυγισία και τεχνική. Συνεπώς, ο νικητής επιβεβαιώνει τόσο την πνευματική, όσο και την σωματική του υπεροχή έναντι του αντιπάλου του. Ο ηττημένος τρέπεται σε φυγή, αλλά αν έχει δώσει μια καλή μάχη, μπορεί τουλάχιστον να αποχωρήσει με το κεφάλι ψηλά.

Αυτό το ευγενές άθλημα φαίνεται να ξαναβρίσκει την αίγλη του στην Ελλάδα, καθώς την προηγούμενη Κυριακή και στο πλαίσιο των Ολυμπίων -ενός αθλητικού θεσμού έμπνευσης του ευεργέτη Ευάγγελου Ζάππα- στήθηκε μια πίστα στο περιστύλιο του Ζαππείου Μεγάρου. Εκεί αγωνίστηκαν οι οκτώ καλύτεροι αθλητές της χώρας στο ξίφος μονομαχίας, διεκδικώντας το πολύτιμο χρυσό στεφάνι ελαίας.

Ο μεταλλικός κρότος δυο σπαθιών που έρχονταν σε σύγκρουση αντανακλούσε την ένταση που συσσωρευόταν στα χέρια των ξιφομάχων.

Στον ίδιο χώρο, είχε διεξαχθεί το άθλημα της ξιφασκίας, 126 χρόνια πριν, στους πρώτους σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες, κατέχοντας μάλιστα πρωταγωνιστικό ρόλο. Ο εμπνευστής των σύγχρονων αγώνων, ο βαρόνος Πιέρ ντε Κουμπερτέν ήταν ο ίδιος ξιφομάχος. Από το γεγονός ότι αποτελεί ένα από τα μόλις τέσσερα αθλήματα, που έχουν συμπεριληφθεί στο πρόγραμμα κάθε διοργάνωσης των σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων, από το 1896 μέχρι σήμερα, αντιλαμβάνεται κανείς εύκολα το κύρος του αθλήματος παγκοσμίως.

Στον ίδιο χώρο, είχε διεξαχθεί το άθλημα της ξιφασκίας, 126 χρόνια πριν, στους πρώτους σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Αν μη τι άλλο, το ξίφος μονομαχίας έχει μακρά πορεία, καθώς η σχέση του ανθρώπου με το σπαθί διαρκεί εδώ και τουλάχιστον έξι χιλιετίες. Η ξιφομαχία συχνά ασκούνταν στα gentlemen clubs, αφού κάθε κύριος ευγενούς καταγωγής όφειλε να γνωρίζει πως να χρησιμοποιεί το ξίφος. Η παλαιότερη λέσχη ξιφασκίας χρονολογείται στο 1613, στην κινηματογραφική Γάνδη, στην Confrerie de Saint-Michel, η οποία παραμένει ακόμα ενεργή. Στην Ελλάδα, τα μέλη της Αθηναϊκής Λέσχης έχουν τη δυνατότητα να εξασκηθούν, καθώς στον πέμπτο όροφο λειτουργεί αίθουσα ξιφασκίας.

Η Νικόλ Χατζησαράντου.

Πέρα από κλασικό όμως, πρόκειται αναμφισβήτητα και για ένα πολύ εντυπωσιακό άθλημα, κάτι που αναδείχθηκε ακόμα περισσότερο στο επιβλητικό περιστύλιο του Ζαππείου.

Ο μεταλλικός κρότος δυο σπαθιών που έρχονταν σε σύγκρουση αντανακλούσε την ένταση που συσσωρευόταν στα χέρια των ξιφομάχων. Όταν, δε, πρόκειται για δεξιοτέχνες του ξίφους, το κοινό παρακολουθεί με κομμένη την ανάσα, καθ’ όλη την διάρκεια του αγώνα.

Στο ξίφος μονομαχίας γυναικών, νικήτρια αναδείχθηκε η Νικόλ Χατζησαράντου, από τον Αθλητικό Όμιλο Αρίστων Παιανίας, συνεχίζοντας μια μεγάλη οικογενειακή παράδοση. Ο πατέρας της πρωταθλήτριας, Ιωάννης Χατζησαράντος, πέρα από εξαιρετικός δικηγόρος ήταν και ολυμπιονίκης ξιφομάχος, ο αδελφός της υπήρξε πρωταθλητής Ελλάδας, ενώ ο παππούς της, Ξενοφών, ίδρυσε το τμήμα ξιφασκίας του Παναθηναϊκού. Νικητής στους άντρες ήταν ο Στυλιανός – Ραφαήλ Φουστανάκης, από την Αθλητική Λέσχη Μεσσαράς. Αμφότεροι οι νικητές τιμήθηκαν και βραβεύτηκαν με το κομψό, χρυσό στεφάνι ελαίας.

Αγωνίστηκαν οι οκτώ καλύτεροι αθλητές της χώρας στο ξίφος μονομαχίας, διεκδικώντας το πολύτιμο χρυσό στεφάνι ελαίας.

Από το κοινό (και τις βραβεύσεις) δεν έλειψαν εκπρόσωποι της πολιτικής ηγεσίας του τόπου. Ίσως, μάλιστα, όσα παρακολούθησαν πάνω στην πίστα, να τους ενέπνευσαν εναλλακτικούς τρόπους επίλυσης διαφορών. Γιατί όχι, από εδώ και στο εξής να καλούν τους πολιτικούς τους αντιπάλους σε μονομαχία, μια και καλή, αντί να επιδίδονται σε καθημερινούς τηλεοπτικούς διαξιφισμούς, που έχουν αν μη τι άλλο, καταστεί βαρετοί.

Διαβάστε ακόμα: Πώς απολαμβάνουμε καλύτερα ένα τουρνουά τένις;

TAGS :
ξιφασκία σπορ

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook