Μιλτιάδης Σαλβάνος: «Αν επιτρέπονταν θα έτρεχα και γυμνός»

Σε μονοπάτι στον Δρόμο Βουνού, Υμηττός 2018 (ορεινός ημιμαραθώνιος).

-Ποιά είναι η βασική σας ασχολία στη ζωή;

Είμαι ναυπηγός και διατηρώ μελετητικό γραφείο με ένα φίλο, είμαι παντρεμένος και μπαμπάς μιας κόρης 4 χρονών και ανάμεσα σ’ αυτά και τα άλλα προσπαθώ και να ζωγραφίζω όσο περισσότερο μπορώ.

-Γιατί τρέχετε;

Ξεκίνησα για λόγους υγείας, ευεξίας, ματαιοδοξίας… συνεχίζω αποκλειστικά για την αγάπη του αθλήματος.

-Ποιος είναι ο στόχος σας; 

Ο στόχος μου είναι να συνεχίσω να τρέχω. Λόγω ηλικίας δεν νομίζω ότι μπορώ πια να δω αγωνιστικά τις μικρές αποστάσεις, άρα από ημιμαραθώνιο και πάνω. Α και τώρα τελευταία έχω εμφανίσει μια ανησυχητική ροπή προς τις υπεραποστάσεις (τα ultra που λέμε). Οπότε… φεύγουμε για ROUT στη Ροδόπη, τέλος Οκτωβρίου, Mythical το καλοκαίρι στον Όλυμπο και αν είμαστε τυχεροί θα δοκιμάσουμε και την τύχη μας στο Σπάρταθλο, από Αθήνα στην Σπάρτη.

-Ποιο είναι το κίνητρό σας για να βγείτε από την πόρτα, ακόμα και όταν είστε κουρασμένος;

Στις απογευματινές προπονήσεις ξέρω ότι θα συναντήσω φίλους και θα περάσουμε ωραία, στις πρωινές (τις δύσκολες, τις αξημέρωτες) ξέρω ότι με περιμένει όποιος είναι κάθε εποχή που προετοιμαζόμαστε μαζί και ντρέπομαι να τον στήσω.

-Έχετε κάποιο ρούχο ή αξεσουάρ-φετίχ που φοράτε στο τρέξιμο;

Γενικά προτιμώ όσο ελαφρύτερο ρουχισμό επιτρέπει ο καιρός. Το ρολόι GPS βοηθάει.

Τρέχετε μετά μουσικής; Ποιο είναι το αγαπημένο σας τραγούδι;

Παλιότερα πολύ, τώρα σχεδόν ποτέ. Αν άκουγα κάτι θα ήταν Goa trance που πραγματικά κάνει την προπόνηση υπερβατική. Ή ΚόρεΥδρο (γιατί απλά είναι οι ΚορεΥδρο).

-Τι σας «ρίχνει» στο τρέξιμο;

Ένας επίμονος πόνος, μια γαστρεντερική αναστάτωση, τέτοια πράγματα μπορούν να σου χαλάσουν όλη τη διάθεση.

-Και τι σας «ανεβάζει» περισσότερο;

Κάποιες φορές τυχαίνει να μπαίνεις σε έναν συγκεκριμένο ρυθμό, μια ημι-δύσκολη προσπάθεια και αισθάνεσαι ότι μπορείς να συνεχίσεις να τρέχεις έτσι για πάντα. Είναι η φαση “zone” που λέει ο Scott Jurek.

-Τι σκέφτεστε όταν διανύετε μεγάλες αποστάσεις;

Είναι περίεργο, αλλά όταν με ρωτάνε τι σκεφτόμουν σε έναν αγώνα 6-8-12 ωρών, πραγματικά δεν θυμάμαι να  απαντήσω. Όχι σπουδαία πράγματα πάντως, περισσότερο τι θα φας, τι θα πιεις, αν πονάει το γονάτο σου, τέτοια. Νομίζω ότι είναι ακριβώς αυτός ο περιορισμός της σκέψης στα βασικά που σε απελευθερώνει στις μεγάλες αποστάσεις.

-Από που αντλείτε έμπνευση για να πάτε ένα χιλιόμετρο παρακάτω, όταν φτάνετε στα όριά σας;

Στις προπονήσεις χρόνου/απόστασης προσπαθώ να απομακρύνομαι πολύ ακριβώς για να έχω κίνητρο να γυρίσω. στις προπονήσεις ταχύτητας πάλι από το χτύπημα στην πλάτη του συναθλητή σου που θα σου πει “κοίτα που το βγάλαμε ρε φίλε…”

-Το τρέξιμο είναι για εσάς και διαλογισμός; Νιώθετε ότι σας ωφελεί και ψυχικά;

Κυκλοφορεί η άποψη ότι το τρέξιμο είναι ψυχοθεραπεία άλλα εγώ δε συμφωνώ. Ό,τι και αν είναι αυτό που σε τρώει, η προπόνηση το μόνο που θα σου δώσει είναι κάποιες ώρες να μη το σκέφτεσαι. Όταν τελειώσεις όμως, θα τα βρεις όλα εκεί που τα άφησες.

-Είναι αλήθεια ότι προκαλεί έναν γλυκό «εθισμό»; Πόσο εξαρτημένος νιώθετε;

Δε θέλω να το παραδέχομαι, αλλά ναι όταν δεν τρέξω για 3-4 μέρες νιώθω “κάπως”.

-Έχετε λάβει μέρος σε αγώνες; Τι σας έμεινε από την εμπειρία;

Πολλούς, τα πρώτα χρόνια έτρεχα σε αγώνα σχεδόν κάθε δεύτερη Κυριακή. Τώρα διαλέγω 5-6 “σημαντικούς” το χρόνο (το τι είναι “σημαντικός” αγώνας βέβαια διαφέρει για τον καθένα). Γενικά όσο πιο μικρός είναι ο αγώνας τόσο πιο ανταγωνιστικός, ενώ όσο μεγαλώνουν οι αποστάσεις τόσο αυξάνει και η συντροφικότητα. Πολλές φορές από τους αγώνες θυμάσαι τα “συνοδευτικά” περισσότερο δηλαδή την προετοιμασία, το πακετάρισμα, το ταξίδι να πας στο μέρος που γίνεται, τη βόλτα μετά κτλ και όχι τον αγώνα αυτόν καθεαυτόν.  Από τον ίδιο τον αγώνα, λόγω της μεγάλης έντασης και της κούρασης πολλές φορές ξεχνάς και τι είδες. Έχω στο μυαλό μου ένα σωρό ορεινά τοπία που κάθε φορά μπερδεύομαι σε ποιόν αγώνα ανήκει το καθένα.

-Έχετε τρέξει σε μαραθώνιο; Αν όχι, ονειρεύεστε να το κάνετε;

Ναι, 4 Κλασσικούς και περίπου άλλους τόσους βουνού. Επίσης UTP, Ευχίδα, Κρόνιο.

-Ποια είναι η κορυφαία σας επίδοση έως σήμερα;

Θεωρώ ότι κάνω καλή επίδοση όταν τερματίζω μέσα στο πρώτο 10%-15% της κατάταξης.  Τώρα αν ρωτάς για χρόνους, τίμιες επιδόσεις θεωρώ το 3:30 μου στον Κλασσικό, 1:32 στον ημιμαραθωνιο της Αθήνας και το 12:20 στον Ευχίδειο Άθλο.

Athens Dental Run 2018: H απόπειρα του Μιλτιάδη να χτυπήσει 5αρι κάτω από 20′ με χτυπημένο γόνατο (κακή ιδέα, καλό αποτέλεσμα).

-Ποιο είναι το αγαπημένο σας υγιεινό σνακ;

Ψωμί με μέλι, φυστικοβούτυρο και μπανάνες.

-Έχετε τραυματιστεί τρέχοντας;

Έχω παραπατήσει και έχω φάει τα μούτρα μου. Απο υπερπροπόνηση όχι, προσπαθώ να ακούω το σώμα μου και να το προστατεύω γιατί το θέλω και για άλλες δουλειές

-Πού τρέχετε συνήθως και γιατί;

Συνήθως τρέχω με τα παιδιά του συλλόγου μας ΣΑΠΠΑΖ στους δρόμους της Πολυτεχνειούπολης/Πανεπιστημιούπολης Ζωγράφου και στα μονοπάτια του Υμηττού.

-Ποιο είναι το ωραιότερο σημείο που έχετε τρέξει;

Όλα τα βουνά που έχω τρέξει έχουν πολύ όμορφα τοπία αν έχεις διάθεση να να σταματήσεις 1 λεπτό να τα κοιτάξεις. Η κλίμακα του Ολύμπου είναι κάτι που πάντα με εντυπωσιάζει. Επίσης τα χρώματα στο Πήλιο. Ο Υμηττός όμως είναι το σπίτι μας, και σαν το σπίτι δεν έχει αλλού…

-Έχετε τρέξει στο σκοτάδι και πού;

Συχνά. Οπουδήποτε. Με έναν καλούτσικο φακό κεφαλής του 10ευρου γίνεται η νύχτα μέρα. Εκτός και έχει φεγγάρι οπότε δε χρειάζεσαι καν το φακό και είναι πολύ πιο όμορφα. Το να τρέχεις με φεγγάρι σε ένα μονοπάτι σου τσιτώνει τόσο τις αισθήσεις λες και παίζεις την τελευταία πίστα σε videogame(λίγο προσοχή μόνο μην είναι πραγματικά η τελευταία σου πίστα).

-Κάνετε διατάσεις και πότε/πού;

Σχεδόν ποτέ. Προσπαθώ ωστόσο να κάνω γιόγκα μια φορά τη βδομάδα μπας και ρεφάρω.

-Πώς μετράτε την απόσταση που διανύετε;

Με το ρολόι GPS, αλλά μπορείς και εκ των προτέρων από το Google Earth.

-Προτιμάτε να τρέχετε μόνος ή με παρέα;

Νομίζω μέχρι τώρα πως έχει γίνει σαφές ότι προτιμώ με παρέα. Προσπαθώ όμως κάθε τόσο να κάνω και μια μεγάλη προπόνηση μόνος μου, νιώθω ότι σκληραγωγούμαι.

-Έχετε κάνει trail running στο βουνό;

Ο μεγαλύτερος όγκος των χιλιόμετρων μου βγαίνει στο βουνό. Η προπόνηση στο βουνό είναι κάπως πιο σφαιρική, σίγουρα λιγότερο βαρετή και το απρόβλεπτο τερέν σε προφυλάσσει από τραυματισμούς κόπωσης λόγω του μη επαναληπτικού πατήματος.

-Barefoot (ξυπόλητο) τρέξιμο;

Ναι αμέ, και barefoot και topless και nudist (γυμνός) αν επιτρεπότανε.

-Αν έχετε σκύλο, τον παίρνετε μαζί στην προπόνηση;

Δεν έχω σκύλο άλλα κάποιες φορές που πήραμε μαζί σκύλους φίλων έχω να πω ότι μας ξεφτίλισαν.

-Το τρέξιμο σάς βοήθησε να ξεπεράσετε κάποια εξάρτηση;

Με βοήθησε να κόψω το κάπνισμα – το συστηματικό τουλάχιστον.

-Αλήθεια τώρα: Δεν υπάρχουν εβδομάδες ή ακόμα και μήνες που βαριέστε να πάτε για τρέξιμο;

Ολόκληρες βδομάδες όχι, δεν έχει τύχει μέχρι τώρα. Υπάρχουν μέρες όμως που απλά δεν θες, οπότε απλά δεν πας.

-Τελικά έχει πλάκα να τρέχεις, ή είναι συνήθεια για μαζοχιστές;

Έχει πάρα πολύ πλάκα είναι πολύ διασκεδαστικό και δίνει αυτό το κάτι επιπλέον στη μέρα σου. Θα μπορούσε να είναι κάποιο άλλο άθλημα βέβαια, ποδήλατο ας πούμε ή κολύμπι… Είναι όμως μια δέσμευση απέναντι στον εαυτό σου ότι θα τον προσέξεις έστω και για μια ώρα τη μέρα.

Faethon Olympus Marathon 2017: ο πιο σκληρός ορεινός μαραθώνιος στην Ελλάδα.

-Γιατί νομίζετε ότι όλοι έχουν «τρελαθεί» τα τελευταία χρόνια και παίρνουν τους δρόμους τρέχοντας;

Γιατί το άθλημα είναι εύκολο, έχει πρακτικά μηδενική καμπύλη εκμάθησης, βλέπεις πολύ γρήγορα βελτίωση και στην επίδοση και στην ευεξία σου και γενικά είναι μια πολύ “φυσική” δραστηριότητα του ανθρώπου. Επιπρόσθετα όλη αυτή η φάση με του συλλόγους λαϊκού αθλητισμού νομίζω δίνει στον κόσμο μια συλλογικότητα που αναζητούσε -είναι κάτι σαν τους πολιτιστικούς -εξωραϊστικούς συλλόγων στις μικρές πόλεις και τα χωριά.

-Έχετε κάποιον αγαπημένο(η) δρομέα;

Παρακολουθώ τον Tommy Rivs, θαυμάζω το ταλέντο του Killian και από Έλληνες συμπαθώ πολύ το Φάνη Αρκουμάνη και το Λεωνίδα τον Αθανασόπουλο.

TAGS :
fitness γιατι τρέχω Μιλτιάδης Σαλβάνος

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook