Photo Credit: shutterstock

    Άστατη διατροφή, λατρεία στα πικάντικα φαγητά, επίσκεψη στην τουαλέτα με την εφημερίδα στο χέρι. Μερικές από τις μικρές απολαύσεις της ζωής, για τις οποίες το μετανιώνεις πικρά. Photo Credit: shutterstock

    Είχε ο Μαρξ αιμορροΐδες; Η απορία αυτή μου ήρθε ξανά στο μυαλό, καθώς καταγραφόταν με εμφατικό τρόπο η δυναμική της ελληνικής Αριστεράς στις πρόσφατες δημοσκοπήσεις. Ο νους μου πήγε στα χρόνια της εφηβείας μου, όταν, αντί για Φυσική και Μαθηματικά, διάβαζα «Το Κεφάλαιο», προσπαθώντας με πείσμα να αποκτήσω κι εγώ ταξική συνείδηση. Θυμάμαι τον πατέρα μου λοιπόν να μπαίνει αιφνιδιαστικά στο δωμάτιο και με ύφος απογοήτευσης να επιχειρεί να με συνετίσει: «Μη διαβάζεις Μαρξ, αγόρι μου. Ο άνθρωπος είχε ζοχάδες και ό,τι έγραφε το έγραφε επειδή είχε πολλά νεύρα».

    Όπως ακριβώς και η κακοχωνεμένη στην Ελλάδα μαρξιστική θεωρία, έτσι και οι «ζοχάδες» αποτέλεσαν, διαχρονικά, προνομιακό πεδίο για την παραγωγή παρερμηνειών, απλουστεύσεων και στερεότυπων. Ακόμη και σήμερα, όπου σχεδόν ο ένας στους δύο Έλληνες υποφέρει λίγο έως πάρα πολύ από αυτό το ανοίκειο βάσανο, προτιμά να το κρατάει για τον εαυτό του παρά να απευθυνθεί σε κάποιον ειδικό, ο οποίος μπορεί να δώσει εύκολα τη λύση. Ο εριστικός και δύστροπος χαρακτήρας του «ζοχαδιακού» είναι επομένως αποτέλεσμα της προκατάληψης και όχι της εμφάνισης αιμορροΐδων.

    Μια αργή διαδικασία

    Στο μεταξύ, ο πατέρας μου –όπως και οι πατεράδες όλων των φίλων μου– εξακολουθούσε να μου δίνει, δίχως να το γνωρίζει, το κακό παράδειγμα: άστατο πρόγραμμα διατροφής, λατρεία στα πικάντικα φαγητά και, το χειρότερο απ’ όλα, επίσκεψη στην τουαλέτα με την εφημερίδα στο χέρι. Είναι κι αυτές μερικές από τις μικρές απολαύσεις της ζωής, για τις οποίες όμως έρχεται μια μέρα που το μετανιώνεις πικρά.

    Η αιμορροϊδοπάθεια είναι μια αργή διαδικασία, με στάδια, εξάρσεις και υφέσεις, συμπτώματα. Όταν τελικά ξεπεράσεις τη φάση της άρνησης και πας στο γιατρού, έχεις ήδη χάσει πολύτιμο χρόνο.

    Η αιμορροϊδοπάθεια, δηλαδή, δεν είναι ακριβώς θέλημα Θεού. Είναι μια αργή διαδικασία, η οποία περιλαμβάνει στάδια, εξάρσεις και υφέσεις, συμπτώματα. Όταν τελικά ξεπεράσεις τη φάση της άρνησης (φριχτός γαρ ο πόνος), προκειμένου να πάρεις τις συμβουλές του γιατρού σου, έχεις ήδη χάσει πολύτιμο χρόνο για τη συντηρητική (ανώδυνη) αντιμετώπιση του προβλήματος ή, ακόμα καλύτερα, την αποτροπή της εμφάνισής του. Προτού λοιπόν αποκτήσεις έναν ακόμα μπελά (pain in the ass, στα αγγλικά), καλό είναι να γνωρίζεις κάποια πράγματα.

    Πολλά χρόνια πριν, κατά το πρωκτικό στάδιο της ζωής σου, έμαθες –με κόπο, είναι αλήθεια– να ελέγχεις τους σφιγκτήρες σου. Πρόκειται για έναν περίπλοκο μηχανισμό από μύες, νεύρα και αγγεία που συγχρονίζονται για λογαριασμό σου, ώστε ο οργανισμός να διατηρεί τη φυσική του λειτουργία. Οι αγγειακοί ιστοί παρέχουν μπόλικο αίμα στην περιοχή, για να διευκολυνθεί το έργο των μυών όχι μόνο κατά την κένωση, αλλά και καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας. Με το πέρασμα των χρόνων, όμως, μαθαίνεις ότι οι ιστοί αυτοί χάνουν προοδευτικά την ελαστικότητά τους. Η υπερβολική πίεση και ο ερεθισμός τους μπορεί να οδηγήσει στη δημιουργία ογκιδίων, την ύπαρξη των οποίων αντιλαμβάνεσαι συνήθως μετά από μία κοπιώδη αφόδευση. Είναι η στιγμή όπου συνειδητοποιείς πως πρέπει να μάθεις από την αρχή πώς να κάνεις τα κακά σου…

    Στην επόμενη σελίδα: Οδηγίες για ανώδυνες επισκέψεις στην τουαλέτα.

    1 2

     

     

    x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

    Button to top