Ερωτευμένος με το πορνό

Μόλις πρόσφατα η βρετανική κυβέρνηση απαγόρευσε την παραγωγή βίντεο όπου απεικονίζονται σεξουαλικές πρακτικές. Δεκάδες διαδηλωτές αντέδρασαν στην απόφαση και αναπαρέστησαν αυτές τις πρακτικές έξω από το Κοινοβούλιο σε κλίμα κεφάτο και περιπαικτικό.

«Μπαίνετε σε μια κινηματογραφική αίθουσα. Αν οι πρωταγωνιστές για να πάνε από το Α στο Β χρειάζονται περισσότερο χρόνο απ’ ό,τι θα επιθυμούσατε, αυτό σημαίνει ότι η ταινία είναι πορνό». Με αυτήν την εύστοχη σύνοψη, ο Ουμπέρτο Έκο προσδιόρισε κάποτε την έννοια του πορνό και, ταυτόχρονα, υπαινίχθηκε τη διαμόρφωση του μοντέρνου ψυχαγωγικού προϊόντος όπου ο «νεκρός χρόνος» καθίσταται αναγκαίο να συρρικνωθεί δραματικά, προκειμένου μια ταινία, για παράδειγμα, να έχει τον καταιγιστικό ρυθμό ενός βίντεο κλιπ. Επίσης, «νεκρός χρόνος» στο πορνό είναι όταν οι πρωταγωνιστές πρέπει να πάνε από το Α στο Β μέχρι ν’ αρχίσουν να κάνουν σεξ.

Βέβαια, το «σημέιωμά» του αυτό ο Έκο το είχε γράψει πολύ πριν δημιουργηθεί το Ίντερνετ και συντελεστεί η ντε φάκτο επικυριαρχία του πορνό σε αυτό με 420 εκατομμύρια ενεργές ιστοσελίδες να προβάλουν χιλιάδες πορνογραφικά βίντεο, όπου οι πρωταγωνιστές χρειάζονται μερικά μόνο δευτερόλεπτα για να πάνε από το Α στο Β ή τους πετυχαίνουμε κατευθείαν στο Β. Η μαζική επιρροή του διαδικτυακού πορνό δεν ήταν απλώς σαρωτική για την ποπ κουλτούρα. Η ανάδυση του pornosexual άνδρα (διάδοχου του metrosexual), με αισθητική αναφορά στην εικόνα των φουσκωμένων πορνοστάρ ή το γεγονός ότι νέοι μουσικοί ανεβάζουν τη δουλειά τους στα πορνοσάιτ (ναι, εννοούμε τραγούδια) είναι απλώς επιφαινόμενα αυτού που ονομάστηκε «το μεγαλύτερο πείραμα της Ιστορίας»: τη χωρίς περιορισμούς πρόσβαση σε μια ανεξάντλητου περιεχομένου πορνογραφία.

Είναι, λοιπόν, η πραγμάτωση μιας ουτοπίας, αυτή η μπορχεσιανή, ατέρμονη βιβλιοθήκη της σεξουαλικής Βαβέλ, αλλά εμείς δεν ξέρουμε ακόμα πώς να την αντιμετωπίσουμε. Μόλις πρόσφατα η βρετανική κυβέρνηση έδωσε μια λάθος απάντηση σ’ ένα λάθος ερώτημα, απαγορεύοντας την παραγωγή βίντεο όπου απεικονίζονται σεξουαλικές πρακτικές, όπως το σπάνκινγκ ή η γυναικεία εκσπερμάτιση. Δεκάδες διαδηλωτές (γυναίκες και άνδρες) που αντέδρασαν στην απόφαση αναπαρέστησαν αυτές τις πρακτικές έξω από το Κοινοβούλιο, σ’ ένα κλίμα ευφορικό και περιπαικτικό – ούτε καν διονυσιακό. Η ακραία ενοχοποίηση της πορνογραφίας (πάντοτε μεταξύ συναινούντων ενηλίκων), για την εκδήλωση αντικοινωνικών και βίαιων συμπεριφορών, παραμένει μια αδιέξοδη και αυταρχική μέθοδος συμμόρφωσης και εντελώς ακατάλληλη για τους ανθρώπους που έχουν πραγματικά την ανάγκη κάποιου ειδικού. Η απομόνωση και η κοινωνική απόσυρση είναι, άλλωστε, τα πιο κραυγαλέα συμπτώματα για έναν τέτοιο εθισμό.

Απ’ την άλλη, είναι σχεδόν σαδιστικά ειρωνικό το γεγονός ότι όσοι αισθάνονται την ανάγκη να διαπιστώσουν αν είναι πράγματι εθισμένοι στο διαδικτυακό πορνό προστρέχουν, συνήθως, στο Διαδίκτυο για να αναζητήσουν απαντήσεις. Ένα κλικ μακριά από την αγαπημένη μας ιστοσελίδα, δεκάδες σάιτ προσφέρουν χοντροκομμένα ερωτηματολόγια με επιστημονικοφανείς αλγορίθμους και υπόγεια ηθικοπλαστικά στερεότυπα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα της κοινής ρητορικής που αναπτύσσουν είναι η επίκληση του φαινομένου Κούλιτζ, το οποίο υποτίθεται ότι ενεργοποιεί η συστηματική παρακολούθηση πορνό και ορίζεται ως η ανάγκη για νέα κάθε φορά ερέθισματα (ή καινούργιες γυναίκες). Το φαινόμενο Κούλιτζ, βέβαια, ανιχνεύθηκε αρχικά στο εργαστήριο και σε ποντίκια, τα οποία φυσικά δεν είχαν δει ποτέ τους άλλα ποντίκια να κάνουν σεξ…

Το πρόβλημα με όλα αυτά τα διαδικτυακά «κατηχητικά» είναι ότι καταλήγουν να ενοχοποιούν το ίδιο το σεξ και αρνούνται να αναγνωρίσουν ότι η παρακολούθηση πορνό μας έκανε καλύτερους εραστές. Σ’ αυτό που έχουν δίκιο είναι ότι ο εθισμός συνίσταται σε μια βιοχημική διεργασία, όπου οι υποδοχείς του εγκεφάλου χρειάζονται όλο και μεγαλύτερο όγκο ερεθίσματος για να παράγουν το ίδιο αίσθημα «ανταμοιβής». Όπως, άλλωστε, συμβαίνει με όλους τους εθισμούς: στο αλκοόλ, τη ζάχαρη ή την έκθεση στη διαδικτυακή δραστηριότητα, γενικά.

Στην πραγματικότητα αυτοί που είναι εθισμένοι είναι ελάχιστοι και δεν είναι απαραίτητη η μαγνητική τομογραφία εγκεφάλου, για να το διαπιστώσουν οι ίδιοι ή οι κοντινοί τους άνθρωποι. Προφανώς, η εμμονική παρακολούθηση πορνό, σε ένα έδαφος συναισθηματικής ή άλλης ψυχικής διαταραχής επιβαρύνει τη λειτουργικότητά τους. Οι δυσλειτουργικές ψυχοκοινωνικές συνθήκες, εξάλλου, προκαλούν σοβαρές επιπτώσεις στη σεξουαλική υγεία ή ακόμα και επιπέδωση του συναισθήματος, προτού καν εμφανιστεί ένας τέτοιος εθισμός.

Αυτό που απασχολεί τους περισσότερους από εμάς, τελικά, είναι αν αυτό που βλέπουμε στις οθόνες μας είναι πιο σέξι από αυτό που ζούμε στο κρεβάτι μας. Λοιπόν, ναι είναι! Και όσο πιο γρήγορα διαχωρίσουμε τη φαντασίωση από την εξιδανίκευση του ειδώλου μας και της σεξουαλικής μας εμπειρίας τόσο πιο εύκολα μπορούμε να διαχειριστούμε τη σεξουαλική μας ζωή και να βελτιώσουμε ακόμα και τις επιδόσεις μας, αφού ο οργασμός μας (και πολύ περισσότερο ο δικός της) είναι μια διεργασία σωματική και διανοητική. Όσο το πορνό παραμένει ελεύθερο και μας ακολουθεί παντού, μέσα απ’ την οθόνη του κινητού μας, άλλο τόσο βγαίνει από τα σκοτεινά δωμάτια και τις μοναχικές μας στιγμές και γίνεται εργαλείο για καλύτερο σεξ.

Ο Τζέι Τζάστερ, ένας Αμερικανός ψυχολόγος και μπλόγκερ που δεν έχει φτάσει ακόμα τα τριάντα, εξηγούσε ότι τα αγόρια και τα κορίτσια στο κολέγιο συνηθίζουν να συζητούν μεταξύ τους για τους αγαπημένους τους πορνοστάρ και τις περίτεχνες σεξουαλικές στάσεις που προτιμούν (αλλά ενδεχομένως δεν θα καταφέρουν ποτέ να πετύχουν) με την ίδια ευχάριστη και χαλαρή διάθεση που κουβεντιάζουν το οποιοδήποτε άλλο θέμα. Όσο εξωτικό κι αν ακούγεται σε μας, τα περισσότερα από αυτά τα παιδιά είχαν παρακολουθήσει πορνό πολύ πριν κλείσουν τα 14, αλλά συνέχισαν το σχολείο, αποφοίτησαν από απαιτητικές σχολές κι είχαν πλούσιες σεξουαλικές εμπειρίες και αληθινούς συναισθηματικούς δεσμούς με τους συντρόφους τους. Γιατί το πορνό είναι αδύνατο να γίνει εμμονή σε ανθρώπους που επενδύουν στις διαπροσωπικές τους σχέσεις.

Χαλαρώστε. Το πορνό είναι αδύνατο να γίνει εμμονή σε ανθρώπους που επενδύουν στις διαπροσωπικές τους σχέσεις.

Επομένως, το δεκάλεπτο που ξεκλέβεις εδώ κι εκεί για μια γρήγορη εκτόνωση, μπορεί να μην είναι ντροπιαστική νεύρωση, αλλά η εκδήλωση της αδυναμίας σου να διαχειριστείς το συναίσθημά σου. Και, φυσικά, η βιομηχανία του είδους θα φροντίσει να σε εξυπηρετήσει, όπως ένα φαστφούντ. Δεν χάθηκε κι ο κόσμος να ξεγελάσεις την πείνα σου με κάτι «πρόχειρο», αλλά σκέψου ότι η πραγματική ικανοποίηση κατακτιέται όταν μαζί με την «πρωταγωνίστριά» σου απολαμβάνετε και τη διαδρομή από το Α στο Β.

5 τρόποι να αποφύγεις τον εθισμό:

1. Βάλε το μυαλό σου να δουλέψει. Η ανάμνηση των σεξουαλικών εμπειριών που έχεις ζήσει και των γυναικείων οργασμών που (μάλλον) έχεις προκαλέσει είναι πιο ερεθιστική από το γκρο πλαν μιας διείσδυσης.
2. Μίλα της. Και ενθάρρυνέ την να σου μιλήσει για όλα αυτά που θα θέλατε να κάνετε ο ένας στον άλλο. Μερικά, απλώς ψιθύρισέ της τα.
3. Δείτε μια ταινία μαζί. Που θα έχει επιλέξει εκείνη. Και μετά σκηνοθετήστε το δικό σας sex tape.
4. Κάνε έρωτα με κανονικές γυναίκες. Όχι wannabe μοντέλα. Εξάλλου, τα καλύτερα βίντεο είναι τα amateur.
5. Άνοιξε κανένα βιβλίο. Διάβασε (της) Απολινέρ και Αναϊς Νιν. Ντε Σαντ, αν έχει προχωρήσει η σχέση.

Διαβάστε ακόμα: Αν πιστεύεις ότι το διαδίκτυο είναι πιο σέξι από την αληθινή ζωή, «ξεκόλλα» επειγόντως.

TAGS :
internet porn Διαδίκτυο πορνό

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook