Formula 1: Που χάθηκε η μαγεία και η αγωνία του πιο γρήγορου αθλήματος του πλανήτη; 
H TUDOR επιστρέφει στη Formula 1 
Εντοάρντο Μορτάρα: «Στη Formula E τρέχουμε με οικολογική συνείδηση» 
Μαξ Φερστάπεν: φτιαγμένος για να γίνει Ιπτάμενος Ολλανδός 
Για πόσο ακόμα θα σκοτωνόμαστε τζάμπα στους δρόμους; 
Μέρος της μαγείας που θα συνοδεύει για πάντα τον Jim Clark είναι τα ρεκόρ του στην F1. Μέχρι τη μέρα του θανάτου του είχε περισσότερες νίκες (25), pole positions (33) και ταχύτερους γύρους (28) από κάθε άλλον οδηγό. Έχοντας επιπλέον νικήσει και στην Indy 500 του 1965. (photo credit redbull.com)
Βαθιά στην καρδιά ενός ήσυχου δάσους της Βάδης-Βυρτεμβέργης, στέκεται ένα μνημείο που θυμίζει μια από τις σκοτεινότερες ημέρες στην ιστορία των αγώνων αυτοκινήτου. Είναι αφιερωμένο στον καλύτερο (και πληρέστερο all-rounder) οδηγό όλων των εποχών, τον μεγάλο Jim Clark.
Το Hockenheimring κατασκευάστηκε το 1932, φιλοξενούσε αρχικά αγώνες μοτοσυκλετών, ενώ το 1936 μεγάλωσε για να χρησιμεύσει ως πίστα δοκιμών για τις Mercedes-Benz και Auto Union. To πρώτο Hockenheimring ήταν σχεδόν οκτώ χιλιόμετρα, σε αντίθετη μάλιστα με τη σημερινή φορά, και αποτελείτο από δυο μεγάλες ευθείες που ενώνονταν με μια κλειστή αριστερή στροφή στα ανατολικά (Ostkurve) και μια ακόμη πιο κλειστή αριστερή νότια (Sudkurve), μέσα στην πόλη του Hockenheim.
Η σημερινή, αποστειρωμένη πίστα (με έντονο μαύρο) είναι σκιά του φοβερού και τρομερού Hockenheimring του χθες. (photo credit Wikipedia)
Το 1968 όμως, το Hockenheimring είχε γίνει μια επικίνδυνη, στενή πίστα με διπλό μήκος από τη σημερινή εκδοχή της. Και θα μείνει για πάντα στην ιστορία ως η πίστα στην οποία έχασε τη ζωή του ο 32χρονος Jimmy. Η ειρωνεία δε είναι ότι ο Clark σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια ενός «μάλλον ασήμαντου», σύμφωνα με τα ΜΜΕ της εποχής, αγώνα F2.
Βλέπετε, εκείνη την εποχή οι περισσότεροι οδηγοί της F1, αντίθετα με τις πάμπλουτες πριμαντόνες του σήμερα, έπαιρναν μέρος σε κάθε είδους αγώνα, σε κάθε άκρη του κόσμου. Το τραγικό είναι πως, ενώ εκείνη τη μέρα ο Clark επρόκειτο να βρίσκεται σε άλλον αγώνα, στο Brands Hatch, για τα 1000 km της BOAC με σπορ πρωτότυπα, αποφάσισε τελικά να τρέξει για τη Lotus στη Γερμανία, κυρίως λόγω υποχρεώσεων του συμβολαίου του με τη Firestone.
Λόγω του πλήθους των συμμετοχών, ο αγώνας εκείνος της F2 ήταν σε δυο Σειρές. Στον 5ο γύρο της 1ης Σειράς, η Lotus 48 του Clark έφυγε από την πίστα με μεγάλη ταχύτητα, στο σημείο της πίστας που αργότερα ονομάστηκε προς τιμήν του, κι έπεσε με σφοδρότητα στα δέντρα. Τα τραύματα του Σκωτσέζου, στον αυχένα και στο κρανίο, ήταν θανάσιμα με αποτέλεσμα να ξεψυχήσει πριν καν φτάσει στο νοσοκομείο.
Η αιτία του δυστυχήματος δεν εξακριβώθηκε ποτέ. Ωστόσο, οι εμπειρογνώμονες ερευνητές κατέληξαν στο ότι για την έξοδο πιθανότατα έφταιγε ένα από τα πίσω Firestone της Lotus που έχανε αέρα σιγά-σιγά – κάτι που σήμερα βέβαια θα γινόταν αμέσως αντιληπτό στα pit της ομάδας μέσω της τηλεμετρίας.
Το φάντασμα της παλιάς Ostkurve, μιας από τις ιστορικές στροφές της χρυσής εποχής της F1. (photo credit f1technical.net)
Έγραψα παραπάνω πως το σημερινό Hockenheimring είναι σκιά του παλιού του εαυτού. Και όχι μόνο σε ό,τι αφορά το μήκος, την επικινδυνότητα ή το περιβάλλον. Γιατί το προηγούμενο Hockenheimring (πριν οι χαρτογιακάδες της F1 ζητήσουν να αλλάξει ριζικά για να φιλοξενήσει ξανά Grand Prix, κάτι που ολοκληρώθηκε το 2002), με τις μεγάλες του ευθείες από τη μια και με το στενό κομμάτι του «Σταδίου» από την άλλη, ήταν εξαιρετικά δύσκολο για τις ρυθμίσεις των αυτοκινήτων.
Στην παλιά πίστα, αν επέλεγες να έχεις υψηλή τελική ταχύτητα για τις μεγάλες ευθείες, άρα και μειωμένο downforce, όταν έμπαινες στο «Στάδιο» αλλού πατούσες κι αλλού βρισκόσουν. Στην αντίθετη περίπτωση, στη διαδρομή προς και από την Ostkurve, σε περνούσαν σαν σταματημένο – ακόμη και μετά την προσθήκη των σικέιν “Clark” και “Senna” [πρώην Bremsschikane (σικέιν των φρένων) I και ΙΙ].
Το αφιερωμένο στον Clark μνημείο έχει στηθεί στο σημείο όπου η σημερινή πίστα στρίβει δεξιά, αφήνοντας την παλιά να χαθεί μέσα στο δάσος. (photo credit thejordans.org.uk)
Αυτή λοιπόν η πρόκληση χάθηκε και μαζί της και ο χαρακτήρας της παλιάς πίστας. Το ακόμη δε χειρότερο είναι ότι μετά την κατάργηση της παλιάς διαδρομής, οι ιθύνοντες της πίστας όχι μόνο δεν την άφησαν να ηρεμήσει και να χορταριάσει, ξεχασμένη μόνη της στο δάσος, όπως συνέβη για παράδειγμα με την παλιά Monza, αλλά, τυπικά τευτονικά, ξήλωσαν την παλιά άσφαλτο αφήνοντας το δάσος να επαναδιεκδικήσει τα χαμένα.
Όταν βρέθηκα στο Hockenheimring, πριν αρκετά χρόνια, αναζήτησα το μνημείο που οι αρχές της πίστας έφτιαξαν για τον Jim Clark. Το οποίο βρίσκεται στην εξωτερική πλευρά της σημερινής στροφής #2, για να είναι, υποθέτω, και εύκολα ορατό και επισκέψιμο. Το πραγματικό όμως σημείο του μοιραίου δυστυχήματος είναι αρκετά μακρύτερα, βαθιά μέσα στο σημερινό κοντά δάσος, λίγο πριν το παλιό σικέιν “Clark”.
Ένας απλός ξύλινος σταυρός, χαμένος βαθιά μέσα στο δάσος, στοιχειώνει το πραγματικό μέρος όπου έχασε τη ζωή του ο κορυφαίος οδηγός όλων των εποχών. (photo credit mapio.net)
Και δεν είναι παρά ένας ταπεινός, ξύλινος σταυρός ανάμεσα σε δυο ψηλά δέντρα. Τα ίδια πιθανότατα που πήραν τη ζωή του Jimmy Clark…
Διαβάστε ακόμα: Formula 1, τα οδυνηρά μαθήματα
-
- Follow us:
Ακολουθήστε το Andro στο Facebook
