Καύσωνας με τη γάτα μου

Ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να συμβεί με τα γατάκια όταν ζεσταίνονται.

Ανοίγω τα μάτια. Αναπνέω. Η γάτα με κοιτάει. Αναπνέει. Βγαίνω από το δωμάτιο και με χαστουκίζει η ζέστη. Μπαίνω στο ντους. Το νερό είναι ζεστό. Το σαμπουάν καίει. Η γάτα με κοιτάει. Τη βρέχω λίγο. Δεν φεύγει. Τη βρέχω λίγο ακόμα. Κάθεται.

Πάω στο σαλόνι. Βάζω συνέδριο ΣΥΡΙΖΑ. Ακούω Ζωή. Με πιάνει μια λιποθυμία. Σηκώνομαι. Φτιάχνω καφέ, βάζω παγάκια. Τα παγάκια λιώνουν. Η γάτα με κοιτάει. Της βάζω φαγητό. Δεν τρώει. Πετάω ένα παγάκι στο νερό της. Εξατμίζεται. Το πίνει. Ρίχνω νερό στη μούρη μου. Επιστρέφω στο σαλόνι. Ανεβαίνει ο Λαφαζάνης. Να μην ανησυχούμε, λέει. Δεν ανησυχώ, δεν νιώθω τίποτα. Μόνο ζέστη. Τον κοιτάω από μακριά, η φωνή του μοιάζει να μην είναι συγχρονισμένη με το στόμα του. Κλείνω την τηλεόραση. Κοιτάω τη γάτα. Έχει κλειστά τα μάτια της. Τη σκουντάω. Δεν αντιδρά. Τη σκουντάω πιο πολύ. Κουνάει το δεξί της αφτί. Ζει.

Σηκώνομαι. Μπαίνω στο ντους. Ρίχνω παγωμένο νερό πάνω μου. Βγαίνω τυλίγομαι με το παρεό μου. Δεν στεγνώνω τα μαλλιά μου. Ανοίγω τον ανεμιστήρα και τον υπολογιστή. Στεγνώνω. Αμέσως. Ανοίγω το facebook. Γράφω «ζεσταίνομαι». Τρελή ανταπόκριση. Όλοι ζεσταίνονται. Νιώθω καλύτερα. Σηκώνομαι. Νιώθω σαν να περπατάω μέσα στη ζέστη σαν η ζέστη να είναι συμπαγής και να ανοίγω δρόμο μέσα της. Ρίχνω νερό στη μούρη μου. Γεμίζω ένα ποτήρι με παγάκια και νερό από το ψυγείο. Τα παγάκια λιώνουν. Η γάτα με κοιτάει χωρίς να κουνιέται. Τη σπρώχνω. Με γρατζουνάει.

Ανεβάζω ένα τραγούδι με θέμα τη ζέστη. Ανεβάζουν και οι άλλοι τραγούδια με θέμα τη ζέστη. Κάποιοι ανεβάζουν φωτογραφίες από παραλίες. Αυτούς τους βρίζουμε. Γελάω. Γελάω μόνη μου δυνατά. Πιάνω κουβέντα με έναν άγνωστο στο φουμπού. Μου λέει ότι γνώρισε μια γκόμενα που τον έδειρε, αλλά του άρεσε· όμως, τη φοβάται. Είναι 48. Του λέω να προσέχει και τον κλείνω. Με παίρνει η μαμά μου τηλέφωνο. Με ρωτάει αν κάνει ζέστη. Τσακωνόμαστε. Το κλείνω. Με πιάνουν τα γέλια. Αρχίζω να ανησυχώ για την ψυχική μου ισορροπία. Κοιτάω τη γάτα. Κοιμάται.

Αποφασίζω ν’ ανέβω στην ταράτσα να ποτίσω. Φοράω το παρεό μου και τις σαγιονάρες μου. Βρέχομαι. Διαπιστώνω ότι με κοιτάει ο ανοιακός γέρος από απέναντι. Ούτε αυτός κουνιέται. Χορεύω λίγο. Δεν αντιδρά. Με κοιτάζει, όμως. Αρχίζω να αισθάνομαι μία απίστευτη ευφορία και με πιάνουν πάλι τα γέλια. Πάω να ανησυχήσω ότι αρχίζω να τρελαίνομαι κανονικά, αλλά μου περνάει. Η γάτα έχει ανέβει στην ταράτσα και τρίβεται στα νερά. Τα νερά στεγνώνουν. Τη βρέχω. Κάθεται. Θέλω να βρέξω το γέρο και ξαναβρέχω τη γάτα. Της αρέσει. Κατεβαίνουμε μούσκεμα στο σπίτι. Στεγνώνω. Στεγνώνει κι αυτή.

Με πιάνει μια ξαφνική απελπισία. Αρχίζω να ακούω Πάνο Γαβαλά στο YouTube και δεν ξέρω καν γιατί. Νιώθω πολύ απελπισμένη, δε μ’ αγαπάς γι’ αυτό με βασανίζεις. Παίρνω τηλέφωνο μια φίλη μου μιλάμε 27 λεπτά. Διακόπτουμε για να κάνουμε ντους. Η γάτα έχει μπει στο νιπτήρα του μπάνιου. Τη βρέχω. Νιώθω καλύτερα μετά το ντους. Βγαίνω. Κάθομαι στον ανεμιστήρα. Στεγνώνω.

Μιλάω με φίλους. Ζεσταίνονται. Να βγούμε για μια μπίρα όταν πέσει ο ήλιος. Ναι. Βλέπω ειδήσεις. Λιώνω στον καναπέ, σβήνω. Τώρα πάει, το κανόνισα. Θα βγω έξω. Ο δρόμος έχει κόσμο. Προχωρούν όλοι μέσα στη ζέστη με κόπο, σε αργή κίνηση. Μου λείπει ο ανεμιστήρας μου. Μου λείπει το ντους μου. Μου λείπει αυτή η αναίτια ευφορία και η συνεπακόλουθη απελπισία. Μου λείπει το facebook κι ο Λαφαζάνης και η Σία Κοσιώνη. Δεν με χωράει ο τόπος. Γυρίζω.

Μπαίνω στο ντους. Η γάτα με κοιτάει. Εδώ μωρό μου της λέω. Εδώ, θα λιώσουμε μαζί. Μου γυρίζει την κωλάρα της και φεύγει. Τη βρέχω. Βγαίνω. Ανοίγω τον ανεμιστήρα, ανοίγω την τηλεόραση. Έχει CSI. Μία όμορφη γκαρσόνα φριχτά δολοφονημένη. Ο Οράτιος τα έχει πάρει. Νιώθω κάτι σαν ευτυχία. Σκουντάω τη γάτα. Έρχεται στην αγκαλιά μου. Με ζεσταίνει, αλλά μ’ αρέσει.

Διαβάστε ακόμα: Η αστή μονολογεί: Πότε θα πάω Ταϊλάνδη; Τι γυρεύω εδώ στην κρίση;

TAGS :
γάτα κατοικίδιο καύσωνας

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook