Olympos 2012

Ο Γιάννης Κουρκουρίκης (αριστερά) κι ο Γιάννης Κόντος (δεξιά) στον Όλυμπο το 2012.

Ο Γιάννης Κουρκουρίκης, παγκόσμιος πρωταθλητής στην κωπηλασία και με συμμετοχή σε Ολυμπιάδα, εδώ και αρκετά χρόνια δοκιμάζει τα όριά του στους αγώνες υπερ-αποστάσεων. Πρόσφατα έτρεξε στο Σπάρταθλον, τα 246 χλμ. της διαδρομής Αθήνα – Σπάρτη, και ήταν ο πρώτος από τους Έλληνες που τερμάτισαν, και με τον τερματισμό του είχε το κουράγιο να σύρει τα βήματά του στο ρυθμό του «Ζορμπά».

Ο Γιάννης Κόντος, επίσης παγκόσμιος πρωταθλητής στην κωπηλασία, καθηγητής φωτογραφίας και φωτοδημοσιογράφος, συνεργάτης των διεθνών γαλλικών πρακτορείων SYGMA και GAMMA, αλλά και του αμερικανικού POLARIS IMAGES, έχει πραγματοποιήσει αποστολές σε περισσότερες από σαράντα πέντε χώρες: από την Παλαιστίνη και το Ιράκ έως τη Δυτική Σαχάρα και τη Σιέρα Λεόνε και από τη Βόρεια Κορέα και το Αφγανιστάν έως το Μεξικό και την Κολομβία. Έχοντας επιλέξει να περιορίσει τα ταξίδια στο εξωτερικό, πλέον διοχετεύει το περίσσευμα της ενέργειάς του στο μαραθώνιο και τους αγώνες ορεινού τρεξίματος.

Από τα πρώτα χρόνια της φιλίας τους, από την εποχή της κωπηλασίας, Βέλγιο 1991

Από τα πρώτα χρόνια της φιλίας τους, από την εποχή της κωπηλασίας, Βέλγιο 1991

Γιάννης Κουρκουρίκης: «H πρώτη μας συνάντηση διήρκεσε όσο να πιούμε δυο χυμούς»

1987, στη λίμνη της Καστοριάς γινόταν το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Κωπηλασίας. Εγώ αγωνιζόμουν στο σκιφ παίδων και ο Γιάννης στο τετραπλό παίδων. Ήμασταν και οι δύο 16 χρόνων – με είκοσι μία μέρες διαφορά. Έχω τελειώσει τον αγώνα και πηγαίνω για αντιντόπινγκ κοντρόλ. Μπαίνω, λοιπόν, στην αίθουσα του κοντρόλ, όπου συναντώ τον Γιάννη. Πρώτος εγώ στο σκιφ, πρώτος αυτός στο τετραπλό. Ο Γιάννης έχει ένα στυλ λίγο σνομπ και με καλοπροαίρετο θράσος με ρωτά: «Εσύ κέρδισες το σκιφ;» Ψαρωμένος, του απαντάω καταφατικά. Αυτή ήταν η πρώτη μας γνωριμία – η συνάντησή μας διήρκεσε όσο να πιούμε δυο χυμούς, προτού περάσουμε τη διαδικασία του αντιντόπινγκ κοντρόλ.

«Ησαΐα, χόρευε» στον τόπο κατοικίας των δώδεκα θεών.

Όλγα και Γιάννης Κόντος: «Ησαΐα, χόρευε» στον τόπο κατοικίας των δώδεκα θεών.

Μετά βρεθήκαμε το 1989, όταν ανέβηκα στα Γιάννενα –εγώ είμαι από τη Νέα Πέλλα Γιαννιτσών και ο Γιάννης από τα Γιάννενα–, για να προπονηθώ με κάποιους Γιαννιώτες κωπηλάτες. Στα Γιάννενα πια κάναμε παρέα, γιατί ένιωθα ότι είχαμε πολλά κοινά. Και μάλιστα η σχέση μας επεκτάθηκε και στους γονείς μας, οι οποίοι γνωρίστηκαν και φιλοξενούσαν οι μεν τους δε όταν χρειαζόταν.

Την πώρωση που είχαμε μικροί για τον αθλητισμό και έτσι συναντιόμασταν στο πεδίο της σκέψης την έχουμε και τώρα.

Με τον Γιάννη ήμασταν μαζί και στη Γυμναστική Ακαδημία Θεσσαλονίκης, όταν πήρε μετεγγραφή στη σχολή από την Αθήνα. Πάντα είχαμε ο ένας για τον άλλο θετική σκέψη, ενώ αυτό που σίγουρα μας ένωσε από την πρώτη στιγμή ήταν τα κοινά ενδιαφέροντα και πάνω απ’ όλα ο αθλητισμός. Την πώρωση που είχαμε μικροί για τον αθλητισμό και έτσι συναντιόμασταν στο πεδίο της σκέψης την έχουμε και τώρα.

Ο Γιάννης, αν και είχε τις προϋποθέσεις, εγκατέλειψε το 1991 τον πρωταθλητισμό, για να ξεκινήσει μια καινούργια καριέρα: σπουδές, φωτογραφία… έφυγε. Εγώ συμμετείχα στην Ολυμπιάδα της Ατλάντα και, στη συνέχεια, πήρα μετάλλιο στο παγκόσμιο πρωτάθλημα των ανδρών. Ακόμη και αν οι αθλητικοί μας δρόμοι δεν διασταυρώνονταν πια, πάντα υπήρχε στο μυαλό μας πώς είναι ο ένας για τον άλλο. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι κάποια στιγμή είχαμε να μιλήσουμε τρεις μήνες. Τον παίρνω στο τηλέφωνο και μου λέει πως είναι στο Μεξικό.

Διαβάστε ακόμα: Η κόρη του Πέσκια τον φωνάζει «Μπεφ».

Ο Γιάννης έδινε μια άλλη διάσταση στη δική μου καθημερινότητα. Βέβαια, γνώριζα τα πάντα σχετικά με τις περιπέτειές του στον κόσμο από τη μητέρα του, η οποία ήταν ο συνδετικός μας κρίκος την εποχή που γύριζε όλη τη Γη. Όταν συναντούσα τη μητέρα του στα Γιάννενα –πήγαινα συχνά στην πόλη, για προπόνηση–, ήταν σαν να έβλεπα τον Γιάννη. Όταν επιτέλους καταλάγιασε η adventure κατάστασή του, σε ό,τι αφορά τα πολλά ταξίδια, βρεθήκαμε ξανά, αρχικά μέσω του μαραθωνίου. Αλλά, ουσιαστικά μιλώντας, δεν χαθήκαμε ποτέ.

Η Όλγα, με περιβολή νύφη-δρομέα, προϋπαντεί τον αγαπημένο της και τον κουμπάρο τους.

Η Όλγα, με περιβολή νύφη-δρομέα, προϋπαντά τον αγαπημένο της και τον κουμπάρο τους.

Γιάννης Κόντος: «Mε τον Γιάννη, ψυχικά ποτέ δεν απομακρύνθηκε ο ένας από τον άλλο»

Ναι, βρεθήκαμε εκ νέου όταν άρχισα την ενασχόληση με τον αθλητισμό. Είχα θεωρήσει ότι έκανα έναν κύκλο – θεωρώ ότι η ζωή συντίθεται από διάφορους κύκλους, τους οποίους αφήνεις και κάποια στιγμή αργότερα μπαίνεις ξανά στην τροχιά τους. Έτσι, έχοντας πολύ καλή σχέση με τον αθλητισμό και αντίστοιχα βιώματα από τον πρωταθλητισμό και, θεωρώντας πως ο αθλητισμός και η προπόνηση είναι το απόγειο της αξιοκρατίας, δεν θα μπορούσα παρά να επιστρέψω. Κι έτσι, βρεθήκαμε πάλι κοντά με τον Γιάννη, αν και ψυχικά ποτέ δεν απομακρύνθηκε ο ένας από τον άλλο.

Θεωρώ πως αθλητισμός και προπόνηση είναι το απόγειο της αξιοκρατίας.

Την πρώτη φορά που εγκατέλειψα τον αθλητισμό θα έπρεπε να αποφασίσω ποια επαγγελματική διαδρομή θα ακολουθούσα. Ήμουν στη Γυμναστική Ακαδημία, θα τελείωνα και μετά τι; Έτσι, έχοντας κάποια ερεθίσματα σε σχέση με τη φωτογραφία από τον πατέρα μου, αποφάσισα να ασχοληθώ σοβαρά με το χώρο. Και επειδή είμαι άνθρωπος που με ό,τι καταγίνομαι, το κάνω με πάθος και θέλω να το φτάνω στα όρια, αρχικά σπούδασα φωτογραφία στα ΤΕΙ, δούλεψα επαγγελματικά, έκανα μεταπτυχιακό στο εξωτερικό, στη συνέχεια διδακτορικό κι αυτήν τη στιγμή είμαι καθηγητής φωτογραφίας.

Αν και αυτός ο κύκλος δεν έχει κλείσει, άνοιξα και πάλι εκείνον του αθλητισμού μέσω του τρεξίματος, το οποίο είναι η πιο ανώδυνη (θεωρητικά) μορφή του. Ύστερα, λοιπόν, από μια έντονη ζωή μέσα από τη φωτοδημοσιογραφία, ξεκίνησα το 2008-09 να αθλούμαι και πάλι.

03_Olympus_Wedding_2012

Γαμήλια συνάντηση υπό τη σκέπη του Θρόνου του Δία.

Γιάννης Κουρκουρίκης: «Μεγάλωσα με τον Γιάννη και έπλασα το χαρακτήρα μου μαζί του»

Εγώ ξεκίνησα το τρέξιμο μαζί με την κωπηλασία. Όταν άρχισα την κωπηλασία, στην πραγματικότητα άρχισα και το τρέξιμο. Ο πρώτος μου προπονητής ερχόταν τρεις φορές την εβδομάδα στον όμιλο. Έτσι, τις υπόλοιπες τέσσερις μέρες, ο μόνος τρόπος για να γυμναστώ στο χωριό μου ήταν στο γήπεδο, όπου έτρεχα.

Στο λύκειο είχα συμμετάσχει σε μερικούς αγώνες, στο πλαίσιο των περιφερειακών σχολικών πρωταθλημάτων ανώμαλου δρόμου, αλλά ποτέ εκείνη την εποχή δεν εστίασα στο τρέξιμο. Όταν μπήκα στη Γυμναστική Ακαδημία, διοργανωνόταν ένας αγώνας στη Θεσσαλονίκη, στον οποίο συμμετείχα, και τότε αντιλήφθηκα πόσο πολύ μου άρεσε αυτό. Το 1997 έτρεξα στον πρώτο μου μαραθώνιο στη Θεσσαλονίκη και στην Αθήνα το 2001. Με τον Γιάννη βρεθήκαμε στον Κλασικό Μαραθώνιο, το 2008.

Στενοχωρήθηκα πολύ που δεν μπόρεσα να πάω στο γάμο του. Βέβαια, εκείνος τελικά έγινε κουμπάρος μου.

Ένα χρόνο πριν είχε σταματήσει να φεύγει για επικίνδυνες αποστολές στο εξωτερικό… Τελοσπάντων, αυτό που ποτέ δεν πρόκειται να ξεχάσω είναι η πρώτη μου γνωριμία με τον Γιάννη, γιατί αποδείχτηκε εκ των υστέρων πως δεν ήταν μια φευγαλέα γνωριμία, αλλά η αρχή μιας αδιατάρακτης μέσα στο χρόνο φιλίας. Μεγάλωσα με τον Γιάννη και έπλασα το χαρακτήρα μου μαζί του.

Γιάννης Κόντος: Είναι αυτό που λέμε «ανδρωθήκαμε μαζί». Είναι από τις φιλίες και τις σχέσεις που κρατάνε για πάντα. Δεν είναι ούτε η φιλία του συμφέροντος ούτε της συγκυρίας. Ο Γιάννης ήταν πάντα εκεί για μένα κι εγώ θα είμαι πάντα εδώ γι’ αυτόν. Όσο και να ακολουθήσαμε διαφορετικές διαδρομές, όσο και να βρέθηκα στα πέρατα του κόσμου, ήξερα πως ο Γιάννης προσωποποιεί τη σταθερά της φιλίας. Ας πούμε, στενοχωρήθηκα πολύ γιατί δεν μπόρεσα να πάω στο γάμο του. Βέβαια, ο Γιάννης τελικά έγινε κουμπάρος μου και μας πάντρεψε με την Όλγα στον Όλυμπο.

Ας αρχίσουν οι χοροί: με τον τερματισμό ξεκινά το γαμήλιο γλέντι.

Ας αρχίσουν οι χοροί: με τον τερματισμό ξεκινά το γαμήλιο γλέντι.

Γιάννης Κουρκουρίκης: «Πήραμε μέρος στο Μαραθώνιο του Ολύμπου και μετά τον πάντρεψα»

Καλά αυτό είναι ολόκληρο concept που το είχαν στο μυαλό τους τα παιδιά, τα οποία αποφάσισαν να παντρευτούν στη διάρκεια του Μαραθώνιου Ολύμπου το 2012 και επέλεξαν για κουμπάρους τους εμένα και την Ιωάννα. Μια μέρα πριν από την εκκίνηση ανέβηκαν στο βουνό σχεδόν εβδομήντα άτομα που συνόδευαν τη νύφη –μαζί τους και ο παπάς–, περπάτησαν μέχρι το καταφύγιο, όπου διανυκτέρευσαν.

Διαβάστε ακόμα: Γιάννης και Θανάσης Αντετοκούνμπο.

Την επόμενη μέρα, ελικόπτερα μετέφεραν στο καταφύγιο τους ηλικιωμένους συγγενείς, για τους οποίους ήταν δύσκολο να ανέβουν περπατώντας το βουνό. Στις 6.05 το πρωί ξεκίνησε ο Μαραθώνιος Ολύμπου από το Δίον, εγώ με τον Γιάννη ήμασταν στην εκκίνηση, υπολογίζαμε πως χρειαζόμαστε περίπου τέσσερις ώρες για να ανεβούμε πάνω, οπότε προσδιορίσαμε την ώρα του γάμου γύρω στις 10.00. Φτάσαμε στο καταφύγιο και ανεβήκαμε στο εκκλησάκι του προφήτη Ηλία, στα 2.803 μ. υψόμετρο.

Γιάννης Κόντος: Με την Όλγα ήμασταν είκοσι χρόνια μαζί και, για να παντρευτούμε, έτρεξα είκοσι χιλιόμετρα.

Γιάννης Κουρκουρίκης: Έγινε ο γάμος, μια όμορφη τελετή, έχοντας ο Γιάννης και η Όλγα όλους τους καλούς ανθρώπους γύρω τους που τους αγαπούσαν. Κατεβήκαμε, κι εγώ με τον Γιάννη συνεχίσαμε τον αγώνα, ενώ η νύφη (με το νυφικό της) και η γυναίκα μου τρέχοντας έφτασαν μέχρι τα Πριόνια, απ’ όπου τις πήρε αυτοκίνητο, για να τις μεταφέρει στο Λιτόχωρο, όπου και μας περίμεναν για να τερματίσουμε όλοι μαζί.

Στον ultra μαραθώνιο 160 χλμ. στο Παρανέστι το 2013.

Γιάννης Κόντος και Γιάννης Κουρκουρίκης στον ultra μαραθώνιο 160 χλμ. στο Παρανέστι, το 2013.

Εμείς τερματίσαμε μία ώρα σχεδόν πριν από τη λήξη του αγώνα και ακολούθησε ένα πάρτι χωρίς τελειωμό! Όταν σταμάτησε η καταιγίδα –αμέσως μετά τον αγώνα άνοιξαν οι ουρανοί–, μεταφέραμε το πάρτι στην παραλία του Λιτόχωρου και κράτησε μέχρι την ανατολή του ηλίου.

Tο πρωί ξεκίνησε ο Μαραθώνιος από το Δίον, ήμασταν στην εκκίνηση, υπολογίζαμε πως χρειαζόμαστε περίπου 4 ώρες για να ανεβούμε πάνω, οπότε προσδιορίσαμε την ώρα του γάμου γύρω στις 10.00.

Γιάννης Κόντος: Δεν έχουμε μαλώσει ποτέ, περισσότερο κάνουμε debate, debate που έχουν να κάνουν με τη διαφορετικότητα του χαρακτήρα. Είμαστε εκ διαμέτρου διαφορετικοί χαρακτήρες. Μπορεί να έχουμε την ίδια νοοτροπία, τη νοοτροπία του πρωταθλητή, αλλά διαφέρουμε στη συμπεριφορά. Ο Γιάννης είναι πιο ήπιων και χαμηλών τόνων, πιο ήρεμος και καθόλου εριστικός. Προσωπικά, και λόγω δουλειάς, είμαι πιο άκαμπτος, πιο απότομος, πλέον δεν έχω πολλές ανοχές, νιώθω ότι εξαντλείται εύκολα το απόθεμα της υπομονής μου. Ίσως έχει να κάνει και το γεγονός ότι μέσα από τις επαγγελματικές μου εμπειρίες βίωσα την κοινωνική αδικία πολύ έντονα.

Διαβάστε ακόμα: Ο «Δύσκολος» και ο «Σπάνιος»

Οι δύο Γιάννηδες αριστερά στο AlpamayoPro Trailrace 2013 και δεξιά στον Κλασικό Μαραθώνιο 2012.

Οι δύο Γιάννηδες αριστερά στο AlpamayoPro Trailrace 2013 και, δεξιά, στον Κλασικό Μαραθώνιο 2012.

Γιάννης Κουρκουρίκης: Αυτό που έζησα στην εφηβεία μου είναι το πραγματικό, το άλλο (αυτό που εμπεριέχει την υποτιθέμενη τρέλα της εφηβείας) θα ήταν το πλασματικό. Στην εφηβεία μου υπήρξα πολύ παραγωγικός, και αυτό ήταν κάτι που επέλεξα εγώ ο ίδιος. Ο πρώτος μου προπονητής, ο μέντοράς μου, μου είχε πει να κάνω πράγματα για μένα και μόνο για μένα, εκείνα που θα με ευχαριστούσαν. Και αυτά που έκανα με ευχαριστούσαν. Διασκέδαζα όταν εγώ ήθελα να διασκεδάσω και όχι γιατί έπρεπε να το κάνω.

Aν με πάρει τηλέφωνο η Όλγα και με ρωτήσει αν είμαι με τον Γιάννη, ακόμη και αν δεν είμαι μαζί του, θα τον καλύψω με κάθε τρόπο.

Γιάννης Κόντος: Κι εμείς ζήσαμε κάποιες καταστάσεις από την «τρέλα» της εφηβείας στη διάρκεια των φοιτητικών μας χρόνων. Σίγουρα, εξαιτίας του αθλητισμού, χάσαμε κάποια πράγματα από τη στιγμή που ήμασταν υποχρεωμένοι να κάνουμε προπόνηση κάθε μέρα, να κοιμόμαστε από τις 9.00 το βράδυ για να αντεπεξέλθουμε στις απαιτήσεις της προπόνησης. Όμως, δεν το μετανιώνω. Θεωρώ ότι ο αθλητισμός ισχυροποίησε το χαρακτήρα μου και, σε τελική ανάλυση, κέρδισα περισσότερα πράγματα από αυτά που έχασα.

Διπλό σκιφ στον ποταμό Λουδία το 1991.

Διπλό σκιφ στον ποταμό Λουδία το 1991.

Ακόμη και σήμερα κοιμάμαι στις 10.00 το βράδυ, ξυπνάω στις 5.30 το πρωί και πηγαίνω για προπόνηση στο άλσος Συγγρού. Στερούμαι μέρος της κοινωνικής ζωής, αλλά αυτή είναι προσωπική μου επιλογή. Επειδή είμαι άνθρωπος των άκρων, βέβαια, όταν σταμάτησα την κωπηλασία, έκανα κάποια extreme πράγματα, αλλά είδα ότι η ουσία δεν ήταν εκεί, δεν ήταν αυτό που με γέμιζε. Γι’ αυτό επέστρεψα σε έναν υγιεινό, αθλητικό τρόπο ζωής, καθώς πιστεύω πως το αγαθό που δεν αξίζει να στερηθείς με μεγάλη ευκολία είναι η Υγεία.

Spartathlon_2014_Check_Point_180km

Check point στο φετινό Σπάρταθλο: ο Γιάννης Κουρκουρίκης έτρεξε μια διαδρομή 246 χλμ., τερματίζοντας πρώτος από τους Έλληνες δρομείς, και ο Γιάννης Κόντος ήταν ο supporter του.

Γιάννης Κουρκουρίκης: Τι είναι η ανδρική φιλία; Θα σας πω κάτι: αν με πάρει τηλέφωνο η Όλγα και με ρωτήσει αν είμαι με τον Γιάννη, ακόμη και αν δεν είμαι μαζί του, θα τον καλύψω με κάθε τρόπο. Οι άντρες μιλάνε και συνεννοούνται εντελώς διαφορετικά –σε σχέση με τις γυναίκες– μεταξύ τους. Στο μεταξύ, παραμένουμε πιο παιδιά απ’ ό,τι οι γυναίκες. Και αυτό είναι πλεονέκτημα.

Γιάννης Κόντος: Οι άντρες έχουν μεταξύ τους έναν ξεχωριστό κώδικα επικοινωνίας. Είναι λιγότερο πολύπλοκος από τον αντίστοιχο των γυναικών και πολύ πιο ξεκάθαρος.

 

Διαβάστε ακόμα :«Θα μπορούσαμε να έχουμε γίνει θανάσιμοι εχθροί…»

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top