Κρίτων Ρούντος: «Το τρέξιμο μιλάει στην καρδιά μου. Είναι πραγματική ελευθερία»

«Δεν με νοιάζει αν κάνει κρύο, αν χιονίζει αν, αν έχει ανηφόρες, αν έχει κόσμο στο δρόμο που βρίσκομαι».

– Ποια είναι η βασική σας ασχολία στη ζωή;
Εναλλάσσω το χρόνο μου μεταξύ της Cambo, του διαφημιστικού agency που ίδρυσα πριν από δέκα χρόνια, και της δίχρονης κόρης μου.

– Γιατί τρέχετε;
Πρόκειται για ερώτηση που μου έρχεται συχνά στο μυαλό, – ειδικά σε δύσκολες στιγμές σε αγώνες. Πέρα από τα προφανή, υγεία, καλή φυσική κατάσταση, ενδορφίνες… Το τρέξιμο μιλάει στην καρδιά μου, και η αίσθηση πραγματικής ελευθερίας που μου προσφέρει, με σπρώχνει σχεδόν καθημερινά έξω από την πόρτα του σπιτιού μου.

– Ποιος είναι ο στόχος σας; (Αγώνας, απόσταση, χρόνος, άλλο).
Φέτος θέλω να λάβω μέρος σε έναν υπερ-μαραθώνιο σε κάποιο βουνό, αλλά δεν έχω αποφασίσει ακόμη σε ποιον.

– Ποιο είναι το κίνητρό σας για να βγείτε από την πόρτα, ακόμα και όταν είστε κουρασμένος;
Η έκρηξη ενδορφίνης, το «high» που νιώθω μετά από κάθε καλή προπόνηση. Ναι, είμαι και εγώ ένα από τα επονομαζόμενα Running Junkies.

– Έχετε κάποιο ρούχο ή αξεσουάρ-φετίχ που φοράτε στο τρέξιμο;
Ένα μπλουζάκι North Face πράσινο που το φοράω σε κάθε αγώνα.

– Τρέχετε μετά μουσικής; Ποιο είναι το αγαπημένο σας τραγούδι;
Όχι, ποτέ με μουσική – νιώθω ότι η μουσική με απομονώνει από το περιβάλλον και με βάζει στο ρυθμό της. Εγώ θέλω ακριβώς το αντίθετο, ειδικά όταν τρέχω στο βουνό.

Με την ομάδα τρεξίματος της Cambo.

– Τι σας «ρίχνει» στο τρέξιμο;
Τίποτα. Δεν με νοιάζει αν κάνει κρύο, αν χιονίζει αν, αν έχει ανηφόρες, αν έχει κόσμο στο δρόμο που βρίσκομαι, αν αν αν… Αν όλα ήταν τέλεια, το τρέξιμο δεν θα είχε τόσο ενδιαφέρον.

– Και τι σας «ανεβάζει» περισσότερο;
Η πιο ωραία στιγμή στο τρέξιμο είναι η στιγμή που σταματάς να τρέχεις – ειδικά αν πριν έχεις τρέξει για πάρα πολλές ώρες. Μπορεί να ακούγεται λίγο οξύμωρο για κάποιον που δεν τρέχει, αλλά αν τρέχεις, καταλαβαίνεις.

– Τι σκέφτεστε όταν διανύετε μεγάλες αποστάσεις;
Κάποιες φορές τα πάντα – οργανώνω τη σκέψη μου, γίνομαι πιο δημιουργικός, σκέφτομαι λύσεις σε προβλήματα που με απασχολούν. Άλλες φορές πάλι, τίποτα. Υπάρχουν στιγμές στο τρέξιμο, που το μυαλό μου αδειάζει και απλά εξυπηρετεί τις κινήσεις του σώματός μου. Το τρέξιμο μου χαρίζει εκείνες τις στιγμές μέσα στην ημέρα που το μυαλό μου είναι εντελώς ελεύθερο, χωρίς αποσπάσεις από τηλέφωνα, μηνύματα υποχρεώσεις κτλ. Και λόγω αυτής της «καθαρότητας» του πνεύματος, πολύ συχνά μετά το τρέξιμο πάω και καταγράφω όλα αυτά που σκεφτόμουν, γιατί είναι ποιοτικές σκέψεις που μπορεί να χαθούν με την επιστροφή στην κανονικότητα.

Ο Κρίτων Ρούντος με τη δίχρονη κορούλα του.

– Από που αντλείτε έμπνευση για να πάτε ένα χιλιόμετρο παρακάτω, όταν φτάνετε στα όριά σας;
Το δύσκολο είναι να φτάσω στα όρια μου. Όταν όμως τα φτάσω, η διαδικασία είναι απλή. Καταλαβαίνω ότι το μόνο που έχω να κάνω, είναι να προσπαθήσω να τα ξεπεράσω! Ένας από τους λόγους που λατρεύω να τρέχω στο βουνό είναι αυτός, η συχνή συνειδητοποίηση πως έφτασε μια ακόμη φορά που βρίσκομαι μπροστά σε αυτή την απόφαση – να επανακαθορίσω τα δικά μου όρια!

– Το τρέξιμο είναι για εσάς και διαλογισμός; Νιώθετε ότι σας ωφελεί και ψυχικά;
Με το πέρασμα του χρόνου, σιγουρεύτηκα πως το τρέξιμο είναι ένα είδος διαλογισμού. Συνδυασμένο με τις ενδορφίνες που φέρνουν αυτή την απίστευτη αίσθηση ευφορίας, θα μπορούσες να πεις ότι είναι κάτι μεταξύ διαλογισμού και… «high».

– Είναι αλήθεια ότι προκαλεί έναν γλυκό «εθισμό»; Πόσο εξαρτημένος νιώθετε;
ΠΟΛΥ εξαρτημένος – όταν δεν τρέχω για κάποιες μέρες νιώθω ότι πέφτω, σαν να ενεργοποιείται μέσα μου κάποιο στερητικό σύνδρομο.

– Έχετε λάβει μέρος σε αγώνες; Τι σας έμεινε από την εμπειρία;
Ναι σε πολλούς – τρέχω 4-5 αγώνες βουνού το χρόνο. Οι αγώνες είναι τελείως διαφορετικοί από τις προπονήσεις. Το πιο βασικό στοιχείο είναι ότι τρέχεις μαζί με κόσμο, και θες – δεν θες, ξυπνάει μέσα σου και το στοιχείο της ανταγωνιστικότητας. Ταυτόχρονα είναι και μια πιο παρεΐστικη (ειδικά όταν πρόκειται για αγώνες βουνού και όχι δρόμου) διαδικασία – μετά από λίγο πιάνεις κουβέντα με άλλους δρομείς, ανταλλάζεις Strava και λοιπά social media, κτλ. Φυσικά, ένα από τα πιο όμορφα κομμάτια της εμπειρίας είναι ο τερματισμός, όπου με περιμένουν η γυναίκα μου μαζί με την κόρη μου.

– Έχετε τρέξει και σε μαραθώνιο; 
Ναι! Έχω τρέξει σε 2 μαραθώνιους δρόμου (Βαρκελώνη και Αθήνα) και σε ένα μαραθώνιο βουνού (Olympus Marathon).

– Ποια είναι η κορυφαία σας επίδοση έως σήμερα;
To Olympus marathon που είναι ο πιο δύσκολος αλλά και συγκλονιστικά όμορφος αγώνας που έχω τρέξει μέχρι τώρα. Ακολουθεί μια ιερή πορεία από τα αρχαία χρόνια, τότε που οι προσκυνητές της πόλης του Δίου ανηφόριζαν κάθε καλοκαίρι στις κορυφές του Ολύμπου για να τιμήσουν την υπέρτατη θεότητά τους, το Δία. Ο τερματισμός είναι στο Λιτόχωρο, 44χλμ μετά την εκκίνηση και αφού πριν έχεις… σκαρφαλώσει 3,400 μετρά υψομετρικών.
Συνολικά μου πήρε 9 ώρες να τερματίσω – 9 από τις πιο όμορφες ώρες της ζωής μου.

«Έχω τρέξει σε 2 μαραθώνιους δρόμου (Βαρκελώνη και Αθήνα) και σε ένα μαραθώνιο βουνού (Olympus Marathon)».

– Ποιο είναι το αγαπημένο σας υγιεινό σνακ;
Παστέλι και αποξηραμένα φρούτα.

– Έχετε τραυματιστεί τρέχοντας;
Μια φορά που έτρεχα στη Πάρνηθα, σκόνταψα σε μια πέτρα και έπεσα σε ένα γκρεμό… Ευτυχώς με σταμάτησαν κάποιοι θάμνοι. Δεν έσπασα τίποτα… αλλά μετά πονούσα παντού.

– Πού τρέχετε συνήθως και γιατί;
Μέσα στο Λυκαβηττό τα πρωινά και γύρω από την Ακρόπολη/Φιλοπάππου τα βραδιά. Τα σαββατοκύριακα πάω συνήθως στον Υμηττό.

– Ποιο είναι το ωραιότερο σημείο που έχετε τρέξει;
Είναι αμέτρητα τα όμορφα μέρη που έχω τρέξει – αλλά αν πρέπει να ξεχωρίσω κάποιο, είναι σίγουρα στον Όλυμπο κάτω από το θρόνο του Δία.

– Έχετε τρέξει στο σκοτάδι και πού;
Όταν έχω μεγάλες προπονήσεις, μπορεί να ξεκινήσω και γύρω στις 5 το πρωί, μέσα στο σκοτάδι.

– Κάνετε διατάσεις και πότε/πού;
Κάνω μετά από κάθε προπόνηση – αν και το καλύτερο tip για να αποφύγεις τραυματισμούς είναι παγωμένο ντους στα πόδια μετά από κάθε προπόνηση.

«Μόνο trail τρέχω πλέον – once you go trail, you don’t go back!».

– Πώς μετράτε την απόσταση που διανύετε;
Έχω ένα ρολόι με το οποίο μετράω.

– Προτιμάτε να τρέχετε μόνος ή με παρέα;
Μόνος! Όλη την υπόλοιπη μέρα είμαι με κόσμο, στο τρέξιμο θέλω να είμαι εγώ και η σκέψη μου!

– Έχετε κάνει trail running στο βουνό;
Μόνο trail τρέχω πλέον – once you go trail, you don’t go back!

– Barefoot (ξυπόλητο) τρέξιμο;
Στη παράλια μόνο.

– Το τρέξιμο σάς βοήθησε να ξεπεράσετε κάποια εξάρτηση;
Ναι. Την εξάρτηση της καθιστικής ζωής.

– Αλήθεια τώρα: Δεν υπάρχουν εβδομάδες ή ακόμα και μήνες που βαριέστε να πάτε για τρέξιμο;
Πάντα έρχεται κάποια στιγμή που όλα φαίνονται δύσκολα και σκέφτεσαι το κρεβάτι σου ή την άνεση του σπιτιού σου. Πάντα ωστόσο καταλήγω να βρίσκω τον εαυτό μου στο δρόμο – όπως λέει και η Nike, «Just do it!».

– Τελικά έχει πλάκα να τρέχεις, ή είναι συνήθεια για μαζοχιστές;
Ο άνθρωπος εξελίσσεται – πριν από 10 χρόνια πηγαίναμε για φραπέ και τώρα πάμε για τρέξιμο. Πέρα από την πλάκα, έχουμε περάσει μια μεγάλη περίοδο πίεσης και στρες… χρειαζόμαστε κάτι για να μας ανεβάζει, και δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι καλύτερο από το τρέξιμο.

– Έχετε κάποιον αγαπημένο(η) δρομέα;
Το προπονητή μου, Δημήτρη Θεωδορακάκο – έναν πραγματικό αθλητή. Είναι πρότυπο για εμένα.

Διαβάστε ακόμα: Σπύρος Παλούκης, «κάθε βήμα, κάθε αναπνοή, με κάνουν καλύτερο άνθρωπο».

TAGS :
γιατι τρέχω

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook