Κώστας Πούλιος: «Ζω και αναπνέω μέσα από το τρέξιμο και την ένταση των αγώνων»

Ο Κώστας Πούλιος στον περιβάλλοντα χώρο του Ολυμπιακού Σταδίου στο Λονδίνο, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2012, στους οποίους συμμετείχε στο αγώνισμα του Μαραθωνίου. «Κύριος στόχος μου για το 2016 είναι να πετύχω για δεύτερη συνεχόμενη φορά την πρόκρισή μου για τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βραζιλίας», λέει.

Ποια είναι η βασική σας ασχολία στη ζωή;
Είμαι Προϊστάμενος στη Δημοτική Αστυνομία του Δήμου Φιλαδέλφειας – Χαλκηδόνος. Επίσης, προπονητής στίβου –ασχολούμαι κυρίως με την εκγύμναση δρομέων.

Γιατί τρέχετε;
Το τρέξιμο είναι κομμάτι του εαυτού μου. Είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την καθημερινότητά μου, δρώντας ως «μαγικό φίλτρο» που με βοηθά να γιγαντώνω το «μέσα μου» ώστε να πολεμήσει όλα τα «έξω» και «γύρω» μου. Βέβαια, όντας πρωταθλητής μεγάλων αποστάσεων, είναι ταυτόχρονα το όχημα για επιτυχίες στο χώρο του στίβου.

Πώς και σε ποια ηλικία ξεκινήσατε να ασχολείστε με το τρέξιμο; Και πώς περάσατε στο μαραθώνιο;
Ξεκίνησα να τρέχω το 1993 (16 ετών) στο προαύλιο του Λυκείου, μετά από παρότρυνση του γυμναστή του σχολείου να συμμετάσχω στους σχολικούς αγώνες στίβου, στο αγώνισμα των 800 μ. Τα πήγα αρκετά καλά για πρώτη φορά στους αγώνες αυτούς και φάνηκε ότι είναι κάτι που μου αρέσει και «το έχω». Έκτοτε κόλλησα και άρχισα να διακρίνομαι, έχοντας συνεχώς δίψα για νέες επιτυχίες στις μεσαίες αποστάσεις. Στο αγώνισμα του μαραθωνίου μεταπήδησα το 2010, με στόχο την πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2012 στο Λονδίνο. Την οποία και πέτυχα με την επίτευξη του 2:17:12 στο μαραθώνιο του Βερολίνου, το 2011.

Ποιος είναι ο στόχος σας;
Κύριος στόχος μου για το 2016 είναι να πετύχω για δεύτερη συνεχόμενη φορά την πρόκριση στο αγώνισμα του Mαραθωνίου για τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βραζιλίας. Για το λόγο αυτό θα πρέπει να γυμναστώ, ώστε να πετύχω μια επίδοση κάτω από το 2:19, που είναι το όριο πρόκρισης και γι’ αυτό το λόγο πιθανότατα θα αγωνιστώ στο μαραθώνιο του Αμβούργου ή του Ντίσελντορφ τον προσεχή Απρίλιο. Είναι, νομίζω, μέσα στις δυνατότητές μου, αρκεί να είμαι υγιής και έτοιμος τη στιγμή του αγώνα.

Με τον Kenenisa Bekele (έναν από τους δρομείς που θαυμάζει) και άλλους αθλητές στο εστιατόριο του Ολυμπιακού Χωριού του Λονδίνου, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2012.

Ποιο είναι το κίνητρό σας για να βγείτε από την πόρτα, ακόμα και όταν είστε κουρασμένος;
Συνήθως το τρέξιμο έρχεται τελευταίο στη διάρκεια της μέρας, οπότε πολλές φορές η κούραση των προηγούμενων ωρών είναι εμφανής. Το πάθος όμως για τον πρωταθλητισμό, ο προγραμματισμός της επιμελούς προπόνησης και η αγάπη για όλο αυτό αρκούν για να με βγάλουν έξω.

Τι σας «ρίχνει» στο τρέξιμο;
Πολλά είναι αυτά που μπορούν να σε «ρίξουν» ή να σε «κλονίσουν» στο να χαρείς μια προπόνηση. Όμως, στη διάρκειά της φροντίζω να τα απομονώνω ή να τα προσπερνώ, παίρνοντας πάντα το καλύτερο της ημέρας. Το τρέξιμο για μένα δρα ως ψυχοθεραπευτής και πάντα μετά από αυτό η σωματική και ψυχική ανάταση που νιώθω είναι δεδομένη.

Διαβάστε ακόμα: Χρήστος Μαυρίκιος: «Το τρέξιμο είναι το μεταφορικό μου μέσο για ένα ταξίδι αυτοβελτίωσης».

Και τι σας «ανεβάζει» περισσότερο;
Η καλή ψυχολογική διάθεση και η καλή σωματική αίσθηση πριν και κατά τη διάρκεια της προπόνησης. Όταν στην ιδιωτική μου ζωή όλα πάνε κατ’ ευχήν, στην προετοιμασία ενόψει ενός μεγάλου αγώνα νιώθω εξαιρετικά «ανεβασμένος» και έτοιμος για μεγάλα πράγματα!

Τι σκέφτεστε όταν διανύετε μεγάλες αποστάσεις;
Σε αβίαστες, χαλαρές προπονήσεις μεγάλων αποστάσεων συνήθως «δουλεύω» με τον εαυτό μου όσα με απασχολούν τη δεδομένη στιγμή στην προσωπική μου ζωή. Στις έντονες προπονήσεις, όμως, επικεντρώνομαι στο στόχο της κάθε προπόνησης και απομονώνω οτιδήποτε άλλο με αποσυντονίζει.

Από πού αντλείτε έμπνευση για να πάτε ένα χιλιόμετρο παρακάτω, όταν φτάνετε στα όριά σας;
Είμαι άνθρωπος που δεν τα παρατά με τίποτα και για το λόγο αυτό δεν εγκαταλείπω στους αγώνες, αν και αυτό πολλές φορές επιβαλόταν… Ξέρω καλά πως ο επιμένων πάντοτε στο τέλος επιβραβεύεται. Τη στιγμή που νιώθω ότι έχω φτάσει στο όριό μου, σκέφτομαι τα χαρούμενα πρόσωπα των κοριτσιών μου και προσπαθώ περισσότερο για αυτές, όπως και για όσους με αγαπούν και με ακολουθούν στις επιδιώξεις μου.

Διαβάστε ακόμα: Ο Αργύρης Παπαθανασόπουλος και όσα του έμαθαν οι υπερ-μαραθωνοδρόμοι Ινδιάνοι Τarahumara.

Τερματίζοντας πρώτος στο Double Road Race, το 2013.

Το τρέξιμο είναι για εσάς και διαλογισμός; Νιώθετε ότι σας ωφελεί και ψυχικά;
Το τρέξιμο είναι πολυδιάστατο και με ωφελεί –όπως και κάθε μυημένο δρομέα– σε σωματικό, ψυχικό και πνευματικό επίπεδο. Δεν νομίζω ότι ένας ψυχικά υγιής δρομέας μπορεί να μείνει στη διάσταση του σώματος και μόνο. Προσωπικά, όποτε γυμνάζομαι, φροντίζω να «γυμνάζω» και το μυαλό μου.

Είναι αλήθεια ότι προκαλεί έναν γλυκό «εθισμό»; Πόσο εξαρτημένος νιώθετε;
Στην περίπτωσή μου η «ασκησοεξάρτηση» στο τρέξιμο σε πολλές περιόδους της αθλητικής μου καριέρας έχει χτυπήσει κόκκινο! Όμως, τον τελευταίο καιρό η σύνεση και ο προσεκτικός προγραμματισμός με κρατούν σε νορμάλ πλαίσια άσκησης. Η υπερβολή φέρνει πάντα τα αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που επιδιώκεις.

Ποια είναι η κορυφαία σας επίδοση έως σήμερα στο μαραθώνιο;
Το 2:17:12 στο μαραθώνιο του Βερολίνου, το Σεπτέμβριο του 2011, το οποίο ήρθε τρέχοντας με συντηρητικά περάσματα, μιας και είχα βγάλει το νάρθηκα από το σπασμένο δεξί μου χέρι τέσσερις-πέντε μέρες πριν. Εκείνη την εποχή ήμουν για πολύ καλύτερη επίδοση, εφεξής όμως και μέχρι σήμερα δεν υπήρξαν οι ίδιες συνθήκες προπόνησης, ώστε να κάνω ένα καλύτερο ρεκόρ.

Τι σας έχει μείνει από την εμπειρία των συμμετοχών σας σε αγώνες;
Κάθε αγώνας στη μνήμη μου είναι συνδεδεμένος με την προετοιμασία που έχει προηγηθεί. Από κάθε περίοδο αγώνων λοιπόν έχω κρατήσει πολύ έντονα μέσα μου τις επιτυχίες, αλλά και παραχωμένες κάπου τις κακές στιγμές –που ήταν εξίσου πολλές–, τις οποίες πρέπει επίσης να κρατάς, για να μαθαίνεις και να θυμάσαι τι να αποφεύγεις. Η συμμετοχή μου στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου το 2012 και η ζωή στο Ολυμπιακό Χωριό είναι κάτι που το βιώνω ακόμη στα όνειρά μου! Γενικά, η όλη ατμόσφαιρα και αίσθηση των αγώνων είναι κάτι που δεν θα ήθελα να χάσω ποτέ. Ζω και αναπνέω μέσα από την ένταση των αγώνων!

«Έχω τρέξει σε πολλά και διαφορετικά ωραία μέρη. Από το φαράγγι του Βίκου, τα μονοπάτια του Ολύμπου και τον κάμπο των Τρικάλων ως τις παραλίες νησιών ή τις λίμνες και τα δάση στα περίχωρα του Ντίσελντορφ».

Ποιο είναι το αγαπημένο σας υγιεινό σνακ;
Μετά από μια καλή προπόνηση το αγαπημένο μου αλμυρό σνακ είναι το τοστ με ψωμί πολύσπορου, καπνιστό σολομό και τυρί Philadelphia. Αμέσως μετά την προπόνηση δεν παραλείπω να πίνω ένα στιγμιαίο ρόφημα Gunamino formula sport, το οποίο μου παρέχει τα τέσσερα απαραίτητα αμινοξέα χωρίς να μου προσθέτει καμία θερμίδα, για την άμεση μυική μου αποκατάσταση. Σε ό,τι αφορά τα φρούτα, δεν αλλάζω με τίποτα την μπανάνα.

Έχετε κάποιο ρούχο ή αξεσουάρ-φετίχ που φοράτε στο τρέξιμο;
Τα τελευταία χρόνια μου αρέσει να τρέχω με γυαλιά ηλίου Zerorh+, με την ευγενική χορηγία της εταιρείας Μπαϊράμογλου. Έχω ανοιχτόχρωμα μάτια και ο ήλιος με ενοχλεί αρκετά. Από ρούχα, δεν έχω κάτι που να μην το αλλάζω με τίποτα. Φροντίζω πάντοτε να φοράω τα άριστα προϊόντα της εταιρείας Mizuno Hellas, μιας και είναι υποστηρικτής μου από τον Σεπτέμβριο του 2011 έως και σήμερα.

Τρέχετε μετά μουσικής;
Ναι. Επειδή πάντα γυμνάζομαι μόνος, φροντίζω να έχω παρέα το mp3 μου.

Έχετε τραυματιστεί τρέχοντας;
Έχω τραυματιστεί, αλλά, ευτυχώς, όχι πολλές φορές στα τόσα χρόνια που τρέχω. Σε αγώνες, πάντως, όχι. Εκτός από τον Μαραθώνιο του Αμβούργου, τον Απρίλιο του 2015, που είχα την ατυχία από το 8ο χλμ. να σκιστεί το δέρμα μου κάτω από το δεξί πέλμα από βρεγμένη κάλτσα και να τελειώσω τον αγώνα με 2:20:01. Επίσης, πριν από τον Μαραθώνιο του Βερολίνου είχα σπάσει τον αγκώνα μου από πτώση, όταν κατά τη διάρκεια μιας προπόνησης… μπλέχτηκε στα πόδια μου ένα σκυλί. Κατά τα άλλα, είχα μόνο κάποιες τενοντίτιδες από υπέρχρηση στην προπόνηση και επειδή δεν έδινα πάντα τη δέουσα προσοχή στα σήματα που μου έδινε το σώμα μου. Πάντοτε πρέπει να ακούμε το σώμα μας!

Πού τρέχετε συνήθως και γιατί;
Τις περισσότερες φορές τρέχω στο ΟΑΚΑ: μέσα στο χόρτο για να ξεκουράζω τα πόδια μου και (όταν πρόκειται για έντονα προγράμματα προπόνησης) εξωτερικά, στο χώμα, στον περιβάλλοντα χώρο ανάμεσα στα στάδια, επειδή βαριέμαι τις πολλές στροφές. Λιγότερες, στο στάδιο της Νέας Ιωνίας (για το μαλακό ταρτάν του), στο άλσος της Φιλαδέλφειας ή στο άλσος Συγγρού, για να αλλάζω περιβάλλον στα «χαλαρά τρεξίματα», όπως και στους γύρω δρόμους ή περιοχές από το σπίτι μου στο Ηράκλειο για τα long run. Συνήθως αποφεύγω να περνάω από το ίδιο σημείο δυο φορές σε μια προπόνηση.

Ποιο είναι το ωραιότερο σημείο που έχετε τρέξει;
Έχω τρέξει σε πολλά και διαφορετικά ωραία μέρη. Από το φαράγγι του Βίκου, τα μονοπάτια του Ολύμπου και τον κάμπο των Τρικάλων ως τις παραλίες νησιών ή τις λίμνες και τα δάση στα περίχωρα του Ντίσελντορφ, κυρίως σε μονοπάτια και σε συσχετισμό με τη φύση.

Πριν από την εκκίνηση στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα ανωμάλου δρόμου 10.000 μ. στα Τρίκαλα, τον Φεβρουάριο του 2015, στο οποίο τερμάτισε τρίτος.

Έχετε τρέξει στο σκοτάδι και πού;
Πάρα πολλές φορές, με φακό κεφαλής, όταν χρειάζεται να βγω τα βράδια του χειμώνα για προπόνηση σε κάποιο άλσος –της Φιλαδέλφειας και το Συγγρού κυρίως– ή σε ένα μέρος υποφωτισμένο.

Κάνετε διατάσεις και πότε/πού;
Κάνω πάντοτε διατάσεις: ήπια πριν από την προπόνηση, πιο έντονα μετά το ζέσταμα και πάλι ήπια αλλά πιο πολλή ώρα στο τέλος της προπόνησης. Κάθε φορά θα ήθελα να είχα χρόνο για παραπάνω, καθώς οι σωστές διατάσεις αποτρέπουν τους τραυματισμούς και βοηθούν στις καλές επιδόσεις. Όποτε όμως έχω άνεση χρόνου χρησιμοποιώ το Blackroll μου, για να ρολάρω πάνω του και να χαλαρώσω τους μύες μου, καθώς και τη συσκευή ηλεκτροδιέγερσης Veinoplus για αποθεραπεία (επίσημος αντιπρόσωπος των προϊόντων αυτών είναι η εταιρεία Ostracon).

Προτιμάτε να τρέχετε μόνος ή με παρέα;
Θα προτιμούσα να τρέχω με παρέα, αλλά δεν έχω στάνταρ ώρες και μέρος προπόνησης για να προγραμματίσω κάποιον για παρέα. Επίσης δεν είναι εύκολο να βρεθούν την ώρα που θέλω δρομείς που ταιριάζουν στους ρυθμούς μου και το είδος της δικής μου προπόνησης για να τρέξουμε μαζί. Αυτό που θα ήθελα ιδανικά θα ήταν οι καλοί μαραθωνοδρόμοι να ήμασταν συγκεντρωμένοι σε ένα γκρουπ κάτω από τις προπονητικές συμβουλές ενός εθνικού προπονητή σε κάποιο προπονητικό κέντρο ενόψει των Ολυμπιακών Αγώνων και άλλων μεγάλων διοργανώσεων.

Πώς μετράτε την απόσταση που διανύετε;
Με το ρολόι Garmin Forerunner 920XT, το οποίο μου χορηγεί η εταιρεία Digital Tracer Electronics Α.Ε., επίσημος αντιπρόσωπος της Garmin.

Έχετε κάνει trail running στο βουνό;
Ναι, μια φορά, στη Ζήρεια, στο μεγάλο αγώνα των 31 χλμ. Ήταν πολύ ωραία να… περπατοτρέχεις στη φύση, αλλά, ταυτόχρονα, πολύ επικίνδυνο για τραυματισμό. Αυτό που είχα έννοια ήταν να τερματίσω αλώβητος, μιας και πήγα χωρίς να έχω σχετική εμπειρία και προπόνηση για το είδος αυτό. Πολύ διαφορετικό το βουνό από το τρέξιμο στο δρόμο ή στο στίβο. Το καθένα χρειάζεται εξειδίκευση για να φτάσεις ψηλά σε επιδόσεις. Το trail running δεν θα το ξανακάνω αγωνιστικά εφόσον κυνηγάω επιδόσεις στο μαραθώνιο, παρά μόνο για διασκέδαση. Είναι πολύ επικίνδυνο να χτυπήσεις, λόγω απειρίας στο βουνό και να χάσεις πολύτιμο χρόνο από μια προετοιμασία. Κατά τα άλλα, μου αρέσει πάρα πολύ! Όλα μαζί και καλά όμως είναι δύσκολο να συνδυαστούν σε υψηλό επίπεδο.

Διαβάστε ακόμα: «Πάντα υπάρχει χρόνος να γυμναστείς, αν το θες πραγματικά!

Barefoot (ξυπόλυτο) τρέξιμο;
Έχω κάνει πολλές φορές, σε παραλίες για προπόνηση, αλλά και σε χόρτο στο στάδιο, για να δυναμώσουν τα πέλματα. Είναι ωραία αίσθηση, αλλά μόνο για λίγο.

Αν έχετε σκύλο, τον παίρνετε μαζί στην προπόνηση;
Δεν έχω, αλλά αν είχα θα τον έπαιρνα σίγουρα. Ιδιαιτέρως στο τρέξιμο στη φύση. Πάντως, μια φορά είχα πάρει το σκύλο ενός συγγενή για ένα συνεχόμενο τρέξιμο στο δάσος και στο τέλος βρέθηκα να τον μεταφέρω πίσω στα χέρια κατάκοπο!

Αλήθεια τώρα: Δεν υπάρχουν εβδομάδες ή ακόμα και μήνες που βαριέστε να πάτε για τρέξιμο;
Δεν βαριέμαι ούτε μια στιγμή το τρέξιμο! Για το λόγο αυτό, δεν έχω σταματήσει ποτέ να τρέχω από τότε που ξεκίνησα. Όταν δεν πάω για τρέξιμο, είτε δεν θα είμαι σωματικά υγιής είτε θα έχω να κάνω κάτι που δεν παίρνει αναβολή.

Τελικά έχει πλάκα να τρέχεις, ή είναι συνήθεια για μαζοχιστές;
Το τρέξιμο είναι διασκεδαστικό. Όταν, βέβαια, κάνεις πρωταθλητισμό οι συνθήκες κάτω από τις οποίες γίνεται σε κάνουν να βιώνεις έντονη πίεση.

Γιατί νομίζετε ότι όλοι έχουν «τρελαθεί» τα τελευταία χρόνια και παίρνουν τους δρόμους τρέχοντας;
Για τον πολύ απλό λόγο ότι όποιος ανακαλύπτει το τρέξιμο, ανακαλύπτει ταυτόχρονα τη χαρά και τα πολλαπλά οφέλη που παίρνει από αυτό. Το θέμα είναι να γίνεται με το σωστό τρόπο.

Έχετε κάποιον αγαπημένο δρομέα;
Πολλούς. Όπως, για παράδειγμα, τον Kenenisa Bekele, τον Haile Gebreselasie, τον Hicham El Guerrouj. Αθλητές με μεγάλη πορεία και εκπληκτικό στυλ τρεξίματος, αλλά ταυτόχρονα και πρότυπα ως προσωπικότητες.

Στην έκθεση μαραθωνίου δρόμου, πριν από τον μαραθώνιο του Αμβούργου, τον Απρίλιο του 2015, τον οποίο ο Κώστας Πούλιος έτρεξε σε 2:20:00. Μέγας χορηγός του αγώνα ήταν η Mizuno, η οποία χορηγεί και τον ίδιο.

Διαβάστε ακόμα: Θέλεις να αδυνατίσεις; Μάρσαρε

TAGS :
fitness αθλητισμός γιατι τρέχω ζωή

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook