Le Chabanais: Ο ωραιότερος οίκος ανοχής της Ευρώπης

Αριστερά: Ο προθάλαμος που έμοιαζε με υπόγεια σπηλιά, με τοίχους από τεχνητή πέτρα και νερό να ρέει από ψηλά. Δεξιά: Η Μαργκό, ένα από τα πιο γνωστά κορίτσια του Chabanais. (Φωτογραφίες: Au Bonheur du jour)

Αν κάποιος καταφέρει να συμβουλευτεί το παλιό The Pretty Women of Paris, οδηγό των πορνείων του Παρισιού, θα βρει έναν κατάλογο με τους 100 πιο classy οίκους ανοχής του 1883. Οι περισσότεροι ήταν γνωστοί μόνο με τη διεύθυνσή τους, όμως άλλοτε, πίσω από αυτές τις ανώνυμες προσόψεις στεγάζονταν τα πιο πολυτελή και διάσημα παλάτια της αμαρτίας.

Το πιο εξαίσιο όλων βρισκόταν στον αριθμό 12 της οδού Chabanais. Αν το Παρίσι ήταν τότε το άντρο της ακολασίας της Ευρώπης, το «Le Chabanais», όπως το αποκαλούσαν χαϊδευτικά οι Γάλλοι, ήταν το κόσμημά του, ο πολύτιμος λίθος του. Καθένα από τα 30 δωμάτιά του ήταν διακοσμημένα και σ’ ένα διαφορετικό στυλ, δημιουργώντας έναν ιδιαίτερα εκλεπτυσμένο κατάλογο των ερωτικών τεχνών. Φιλοξενούσε 25 έως 35 κορίτσια αυστηρά επιλεγμένα, καλλιεργημένα, με ευγενικούς τρόπους, του στυλ καλής οικογενείας. Μεταξύ αυτών η πανέμορφη Μαργκό, η κομψή Ίρμα, η πολύ αποτελεσματική Μάρθα.

Άνοιξε τις πόρτες του το 1878 από μια πάμπλουτη πρώην εταίρα, την Alexandrine Jouannet, γνωστή ως Madame Kelly, ηλικίας τότε 33 ετών. Δαπάνησε 1.700.000 γαλλικά φράγκα για την εσωτερική διακόσμηση, ποσό που σήμερα αντιστοιχεί σε €8,7 εκατ. Δεν επρόκειτο για έναν κλασικό οίκο ανοχής, αλλά για ένα ναό αφιερωμένο στη χλιδή. Δεν πήγαιναν εκεί μόνο για να ξεσαλώσουν, αλλά και για να βρεθούν με καλή παρέα. Η Kelly πέθανε το 1899, αλλά δεν σώζεται καμιά φωτογραφία της.

Το σαλόνι αλλά Πομπηία του Chabanais.

Μέσα σε ελάχιστο χρόνο, το Chabanais προσέλκυσε σωρεία βασιλέων, επισκόπων, πολιτικών, αριστοκρατών, διπλωματών, αλλά και διάσημους ηθοποιούς. Μεταξύ αυτών τον Πιερ Λουίς, τον Ανατόλ Φρανς, τον Μοπασάν ή ακόμα τη Μαρλέν Ντίτριχ. Ήταν ένας χώρος διεθνής. Κατά τη διάρκεια των εγκαινίων της Παγκόσμιας Έκθεσης του 1889, η γαλλική κυβέρνηση ζήτησε από τη Madame Kelly να υποδεχθεί τους αντιπροσώπους των αρχηγών των ξένων κρατών, μεταξύ των οποίων και τον καγκελάριο Μπίσμαρκ.

Σήμερα, η rue Chabanais είναι ένας μικρός, δενδρόφυτος και ήσυχος δρόμος πίσω από την Εθνική Βιβλιοθήκη, διάσπαρτος από μικρά εστιατόρια και γκαλερί τέχνης. Και ναι, η αλλοτινή πρόσοψη του αριθμού 12 -ένα μικρό οίκημα των οκτώ ορόφων- έχει παραμείνει ίδια, απλώς φρεσκοβαμμένη. Με τη διαφορά πως όταν τότε άνοιγαν οι πόρτες από έναν Αφρικανό με λαμπερή μαυριτάνικη στολή, ένας μαγικός κόσμος αποκαλυπτόταν. Σήμερα, στεγάζεται εκεί ένα συγκρότημα γραφείων.

Η Alexandrine Jouannet, γνωστή ως Madame Kelly, δαπάνησε 1.700.000 γαλλικά φράγκα για την εσωτερική διακόσμηση του Chabanais (ποσό που σήμερα αντιστοιχεί σε €8,7 εκατ.), ενώ φιλοξενούσε από 25 έως 35 κορίτσια καλλιεργημένα και με ευγενικούς τρόπους.

Ο προθάλαμος του πορνείου έμοιαζε με υπόγεια σπηλιά, με τοίχους από τεχνητή πέτρα και νερό να ρέει από ψηλά. Οι πελάτες ανέβαιναν στο πρώτο πάτωμα -την αίθουσα Pompéi, καλυμμένη εξ ολοκλήρου από καθρέπτες- όπου γυναίκες ελάχιστα ντυμένες άπλωναν το κορμί τους σε ρωμαϊκά ανάκλιντρα τριγυρισμένες από τοιχογραφίες (ποιου άλλου;) του Τουλούζ-Λωτρέκ, οι οποίες απεικόνιζαν Κενταύρους κάθε φύλου να επιδίδονται σε σεξουαλικές δραστηριότητες.

Διαβάστε ακόμα: Καζανόβα, 220 χρόνια από την εποποιία ενός γυναικοκατακτητή

Στον όροφο αυτό γίνονταν αποκλειστικά και οι οικονομικές συναλλαγές. Στους επάνω ορόφους ήταν κάτι που απαγορευόταν, οπότε οι πελάτες αγόραζαν εκεί μάρκες που μπορούσαν αργότερα να ανταλλάξουν με ποτά ή υπηρεσίες. Η ελάχιστη κατανάλωση ήταν 100 φράγκα –περί τα €500 σήμερα. Η σαμπάνια κόστιζε €200, το δωμάτιο €1.000 και η είσοδος €2.000. Στο στάδιο αυτό, οι πελάτες δεν είχαν παρά να διαλέξουν τη φαντασίωσή τους.

Οι δύο μεγάλες δημιουργίες του βασιλιά Εδουάρδου Ζ΄. Αριστερά «ο θρόνος του έρωτα», δηλαδή ένα κάθισμα του σεξ με μακριά μπράτσα για να κάνει έρωτα με δύο γυναίκες ταυτόχρονα, και δεξιά η τεράστια χάλκινη μπανιέρα σε σχήμα πλοίου.

Υπήρχε το ινδουιστικό δωμάτιο με έργα τέχνης από την Ινδία, το τουρκικό δωμάτιο διακοσμημένο με ανατολίτικα τεχνουργήματα ή το σαλόνι Λουδοβίκος ΙΕ’ για τους σκληροπυρηνικούς γαλλόφιλους. Το βενετσιάνικο δωμάτιο, το οποίο παρέπεμπε στην ιταλική Αναγέννηση, διέθετε ένα τεράστιο κρεβάτι σε σχήμα κοχυλιού. Στο ιαπωνικό σαλόνι, υπήρχαν έξι κρεβάτια που σχημάτιζαν κύκλο γύρω από έναν καυστήρα που λιβάνιζε το χώρο. Υπήρχε ακόμα το δωμάτιο των πειρατών, με φινιστρίνια πάνω στα οποία οι υπάλληλοι μπορούσαν να ρίχνουν θαλασσινό νερό. Kι ακόμα το ρωσικό δωμάτιο, το ισπανικό, το αραβικό.

Δεν προκαλεί καμία εντύπωση το γεγονός ότι το Chabanais ήταν το αγαπημένο στέκι του Πρίγκιπα της Ουαλίας. Εξάλλου, απείχε δυο βήματα από το σπίτι του. Είχε ιδιαίτερη προτίμηση στο ινδικό δωμάτιο και εκεί εγκατέστησε τα δύο περίφημα αξεσουάρ του, φτιαγμένα επί μέτρω. Το πρώτο ήταν μια τεράστια χάλκινη μπανιέρα σε σχήμα πλοίου που είχε για ακρόπλωρο μια γυμνόστηθη σειρήνα, την οποία του άρεσε να γεμίζει με σαμπάνια Mumm cordon rouge για τις αγαπημένες του.

Το άλλο δημιούργημα ήταν ο «θρόνος του έρωτα» ή αλλιώς «κάθισμα του σεξ». To 1890, η μέση του επονομαζόμενου και Bertie έφτανε τα 121 εκ., οπότε παράγγειλε ένα κατασκεύασμα που θα διευκόλυνε τις σεξουαλικές του επαφές. Είχε ιδιαίτερα μακριά μπράτσα, ώστε να μπορεί να κάνει έρωτα με δύο γυναίκες ταυτόχρονα. Το έξυπνο αυτό εργαλείο έμεινε στο Chabanais αρκετό καιρό μετά το θάνατο του βασιλιά το 1910 και οι ιδιοκτήτες το εξέθεταν υπερηφάνως όταν άρχισαν να κάνουν ξεναγήσεις τη δεκαετία του 1920 –κατά τη διάρκεια της ημέρας, τις ώρες που τα κορίτσια κοιμόνταν.

Το ινδικό δωμάτιο.

Η μνήμη τόσων αμαρτημάτων δεν θα μπορούσε εύκολα να εξανεμιστεί από την οδό Chabanais. Ακριβώς απέναντι από τον αριθμό 12 βρίσκεται σήμερα μια μπουτίκ με το όνομα Au Bonheur du Jour, η μόνη αφιερωμένη στον ερωτισμό σ’ ολόκληρο το Παρίσι, η οποία άνοιξε το 1999 εντελώς τυχαία στο συγκεκριμένο σημείο. Ιδιοκτήτριά της μια πρώην χορεύτρια και νυν συγγραφέας, η Nicole Canet, προσωποποίηση της παρισινής κομψότητας.

Στις βιτρίνες αυτής της «αρχαιολόγου του ερωτισμού» εκτίθενται μεταξύ άλλων ένα μπαστούνι από μπαμπού το οποίο χωράει 20 μάρκες οίκου ανοχής, περιλαίμια σκύλου για βικτωριανά SM παιχνίδια και το μαστίγιο με λαβή από κέρατο ρινόκερου της εταίρας Valtesse de la Bigne.

Το σαλόνι Λουδοβίκος ΙΕ΄, για τους σκληροπυρηνικούς γαλλόφιλους.

Εξηγεί πως μπορεί το Chabanais να έκλεισε το 1946, αλλά οι μέρες δόξας του έληξαν μαζί με την Belle Epoque, ενώ τα περιεχόμενά της βγήκαν σε δημοπρασία μόλις στις 8 Μαΐου του 1951. Οι τοιχογραφίες των Κενταύρων του Τουλούζ-Λωτρέκ αγοράστηκαν από άγνωστο συλλέκτη και εξακολουθούμε να αγνοούμε πού βρίσκονται. Η μπανιέρα του βασιλιά Εδουάρδου Ζ΄ αγοράστηκε από τον Σαλβαντόρ Νταλί στην τιμή των 110.500 φράγκων συν τους φόρους (δεδομένης της φοβερής υποτίμησης του νομίσματος μετά τον πόλεμο, αντιστοιχούν σε μόλις €2.400 σήμερα). Την εγκατέστησε στο Hôtel Meurice και τη μετέτρεψε σε τηλεφωνικό θάλαμο.

Τι, όμως, απέγινε ο βασιλικός θρόνος του έρωτα; Το μόνο που ξέρουμε είναι ότι δεν βρίσκεται πια στη Γαλλία. Μια ολόκληρη εποχή που δεν παύει να σαγηνεύει.

Διαβάστε ακόμα: Βοργίας Αλέξανδρος ΣΤ’, ο λιμπερτίνος Πάπας της Ρώμης

TAGS :
Le Chabanais οίκος ανοχής παρίσι

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook