Le Monocle: Το μυθικό λεσβιακό καμπαρέ της Μονμάρτρης και των Années folles

Το αναπόφευκτο στέκι γυναικών που ντυνόντουσαν άντρες και συμπεριφέρονταν σαν αυτούς (messynessychic.com).

Το Monocle ήταν ένα καμπαρέ της Μονμάρτρης, γνωστό κυρίως γιατί το απαθανάτισε ο Georges Brassaï λίγο μετά αφότου άνοιξε και οι υπέροχες φωτό του φιγουράρουν στο ιστορικό του λεύκωμα Le Paris secret des années 1930 (Το μυστικό Παρίσι της δεκαετίας του ’30).

Θα μπορούσες να πεις ότι επρόκειτο για το Paname του Léo Ferré στα Années folles. Ένα κέντρο της avant-garde και του αντικονφορμισμού. Μποέμ και καλλιτέχνες. Την εποχή εκείνη, το μονόκλ (όπως και το costume trois pieces) συνιστούσε σημάδι αναγνώρισης της λεσβιακής κοινότητας στο Παρίσι, το Λονδίνο, το Βερολίνο.

Βρισκόταν καταχωνιασμένο σ’ ένα δρομάκι, στο νούμερο 60 του βουλεβάρτου Edgar-Quinet, στο 14ο διαμέρισμα, ακριβώς απέναντι από τον οίκο ανοχής Le Sphinx, κι ήταν το αναπόφευκτο στέκι γυναικών που ντυνόντουσαν άντρες και συμπεριφέρονταν σαν αυτούς. Ήταν οι «garçonnes», τα αγοροκόριτσα όπως έγιναν γνωστά από το σκανδαλιστικό μυθιστόρημα του Victor Margueritte (1922). Με τα σμόκιν και το αγορίστικο μαλλί τους.

Το κλαμπ άνοιξε τις πόρτες του το 1932. Ιδιοκτήτρια η Lucienne Franchi, η περίφημη Lulu de Montparnasse. Η γυναικεία ορχήστρα του θα ζωντανεύει ως τη δεκαετία του ’70 τις νύχτες νοσταλγικών λεσβιών που είχαν αφήσει πίσω προ πολλού την πρώτη τους νιότη. Ήταν, εκείνη την εποχή του Μεσοπολέμου, ένα από τα πρώτα ενδιαιτήματα του είδους, μαζί με το Fétiche, το μπαράκι στην Πιγκάλ, και το La Vie Parisienne της τραγουδίστριας Suzy Solidor, στην οδό Sainte-Anne. Και προοριζόταν αποκλειστικά για μια σαπφική πελατεία.

Το πάρτι θα λήξει με την κατάκτηση του Παρισιού από τους Ναζί (messynessychic.com).

Το 1934, διαδέχτηκε τη Λουλού, η οποία την έκανε για να ανοίξει ένα άλλο μαγαζί στην Πιγκάλ, η Simone Conquet, λεγόμενη και «Boby», η οποία προσέλαβε την περιώνυμη Frede ως επί της υποδοχής και «εκγυμνάστρια». Ήταν εκείνη που στα είκοσί της χρόνια (άντε 22) σαγηνεύει την Αναΐς Νιν κι αποπλανεί τη Μάρλεν Ντήτριχ.

Σπουδαίες συγγραφείς καταλύουν εδώ και αφηγούνται. Από την Κολέτ στο Ηθικό και Ανήθικο (1932) ώς τη Σιμόν ντε Μπωβουάρ στο Δεύτερο Φύλο (1949). Οι θαμώνες έπιναν το καταπέτασμα, κάπνιζαν του σκοτωμού και μιλούσαν σαν νταλικιέρηδες. Ωστόσο, τα ενσταντανέ περιγράφουν γυναίκες υπέρκομψες, σε στυλ τελείως Κοκό Σανέλ.

Το πάρτι θα λήξει με την κατάκτηση του Παρισιού από τους Ναζί, οι οποίοι το έπαιζαν no gay-friendly και κυνήγησαν άγρια τους ομοφυλόφιλους. Παρ’ όλα αυτά, το ανταγωνιστικό καμπαρέ Chez Moune παρέμεινε ανοιχτό. Με την Απελευθέρωση το Μονόκλ ξανάνοιξε, αλλά η μπουρλέσκ διάθεση των Années folles είχε χαθεί. Θα κλείσει τη δεκαετία του ’70.

Με την Απελευθέρωση το Μονόκλ ξανάνοιξε, αλλά η μπουρλέσκ διάθεση των Années folles είχε χαθεί. Θα κλείσει τη δεκαετία του ’70 (messynessychic.com).

Στις αρχές τις επόμενης, ενώ τα ομοφυλόφιλα αγόρια έχουν τα στέκια τους σε δυο-τρεις περιοχές, όπως το Marais ή τις Halles, τα λεσβιακά μπαρ είναι διασκορπισμένα εδώ και κει. Το Monocle ξανανοίγει τις πόρτες του υπό τη διεύθυνση ενός νεαρού γκέι και με καινούργιο όνομα: le Lolita.

Θα επιχειρήσει να βάλει πόρτα, όπως γινόταν στα περισσότερα μπαρ για αγόρια. Με τη διαφορά ότι αυτά ήταν καμιά εκατοστή, ενώ για τα κορίτσια περιορίζονταν στα τέσσερα. Οπότε η κίνηση αυτή, έτυχε πολύ κακής υποδοχής. Το περιοδικό Lesbia, που σήμερα έχει κλείσει, δημοσιεύει ένα λίβελο και ζητάει να το μποϋκοτάρουν. Το μέρος κατεβάζει ρολά.

Λίγο αργότερα, θα το αναλάβει μια γυναίκα, η Pascale, η οποία θα θελήσει να το επανασυνδέσει με το ένδοξο παρελθόν του. Τώρα λέγεται New-Monocle, βρίσκεται πάντα στο ίδιο σημείο, μόνο που το ντεκόρ έχει αλλάξει, με μια κυριαρχία του κόκκινου χρώματος και μια μικρή πίστα για χορό όπου ανεβαίνουν πότε-πότε και παραστάσεις. Video-walls πίσω από την μπάρα προβάλλουν κινούμενα σχέδια.

Διαβάστε ακόμα: Στα σεξ κλαμπ της Γερμανίας τη δεκαετία του ’70.

TAGS :
καμπαρέ λεσβία παρίσι

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook