«Μέσα από την περιπέτειά μου στο Βαρούλκο, γνώρισα υπέροχους ανθρώπους, ευγενικές ψυχές που με βοήθησαν να γίνομαι καλύτερος κάθε μέρα».

Γεννήθηκε, έπαιξε και μεγάλωσε στον Πειραιά, τον οποίο βλέπει ακόμα με τα μάτια του παιδιού που υπήρξε κάποτε. Αγαπά πολύ την ζωή, τους ανθρώπους και την κουζίνα του. Αποκαλεί το Βαρούλκο «βαπόρι» του, ένα βαπόρι το οποίο έχει θεμέλια να στέκεται και όχι σκαρί να πλέει.  Από τα 13 του, δεν έχει πάψει στιγμή να δουλεύει. Είναι ένας γήινος (αν και μαιτρ των θαλασσινών) άνθρωπος με ξεχωριστή αντίληψη για τον σκοπό -τον δικό του σκοπό- της ύπαρξης. Απαντώντας στο ερωτηματολόγιο του Andro για το Νόημα της Ζωής, εξομολογείται όλα εκείνα που του έδωσαν δύναμη και πίστη να προοδεύσει από μικρός και να δημιουργήσει τον δικό του μύθο.

– Πόσο συχνά νοσταλγείτε ή μετανιώνετε για το παρελθόν;
Κατ’ αρχήν, δεν μετανιώνω για το παρελθόν. Ούτε το νοσταλγώ, μπορώ να πω, απλώς θυμάμαι. Η ζωή συνεχίζεται και συνεχίζεται όμορφα όταν κάνεις πράγματα που σου αρέσουν, που σε γοητεύουν και σε κρατάνε ζωντανό. Νομίζω πως αν γεννιόμουν σήμερα, πάλι τα ίδια θα έκανα.

Ανησυχείτε για το αύριο ή κάνετε όνειρα ότι όλα κάποτε στο μέλλον θα είναι καλύτερα;
Αισθάνομαι καλά σήμερα και δεν γνωρίζω τι θα γίνει αύριο. Δεν ζω για να είναι καλύτερο το αύριο, αλλά για να παραμένει καλό το σήμερα. Πάντα απολαμβάνω την καινούργια μέρα που ξημερώνει με τις προκλήσεις της.

«Δένομαι με τον άνθρωπο και όταν τον στερούμαι, δυστυχώ. Φυσικά, αυτή είναι η ζωή και συνεχίζεται».

– Πώς καταφέρνετε να ζείτε στο παρόν χωρίς να τρέχει αλλού ο λογισμός σας;
Σχεδιάζω το αύριο, ενώ απολαμβάνω στο έπακρον το τώρα. Έχω ζήσει όλη μου την ζωή στο κόκκινο! Αν το μέλλον έρθει τόσο όμορφο όσο το παρόν, τότε δεν χρειάζεται να ανησυχώ για τίποτα.

– Έχετε νιώσει αληθινά ευτυχής;
Ζώντας απλά την ζωή μου, νομίζω ότι μπορώ να είμαι ευτυχής. Δεν εξαρτώμαι από τα υλικά αντικείμενα και αυτό νομίζω ότι είναι ένα από τα κλειδιά…

«Το ότι ξυπνάς και έχεις κερδίσει άλλη μια μέρα από την ζωή είναι το πιο σημαντικό, όσο απλό και να φαίνεται. Πολύ σπουδαίο πράγμα!»

– Έχετε νιώσει βαθιά δυστυχής;
Ναι, όταν έχασα αγαπημένους ανθρώπους. Δένομαι με τον άνθρωπο και όταν τον στερούμαι, δυστυχώ. Φυσικά, αυτή είναι η ζωή και συνεχίζεται. Και ένας καινούργιος άνθρωπος που μπαίνει στην ζωή μου, μπορεί να με ισορροπήσει για κάτι που έχασα πριν λίγες μέρες…

– Θυμάστε τι σας παρακινούσε όταν ήσασταν παιδάκι;
Η ίδια η ζωή ζητούσε να είμαι συνέχεια «εδώ» και με βοήθησε να σκέφτομαι καλύτερα, να ωριμάσω λίγο πιο σύντομα σε σχέση με άλλα παιδιά. Προέρχομαι από μια εργατική οικογένεια με τις δικές της δυσκολίες και αυτό που με παρακίνησε, ουσιαστικά, είναι η επιθυμία μου να είμαι αυτάρκης. Άρα, πήρα από νωρίς την ζωή στα χέρια μου και την έφτασα εδώ που είμαι σήμερα. Ξεκίνησα να δουλεύω από τα 13 μου.

«Ποτέ δεν ζήτησα την εύνοια της τύχης, ζήτησα απλώς από την ζωή να μην βάλει περιττά εμπόδια».

– Θυμάστε τις υποσχέσεις που δώσατε στον εαυτό σας στην εφηβεία;
Είχα επίγνωση του ποιος είμαι και τι κάνω, ένας άνθρωπος που έχει ανάγκη να εργαστεί για να ζήσει. Ήξερα από μικρός τι ήθελα και τι μου άρεσε να κάνω. Είπα, κάποια στιγμή, ότι έχω ένα μυαλό χάρη στο οποίο μπορεί και να καταφέρω να κερδίσω την ζωή μου πολύ καλύτερα από κάποιους άλλους.

«Για να φτιάξεις ένα ωραίο πιάτο, πρέπει να το αντιμετωπίσεις σαν μια γυναίκα. Θες να είναι όμορφο, γλυκό, επιθυμητό».

– Καταφέρνετε να χαίρεστε με τα απλά πράγματα της ζωής και ποια είναι αυτά για εσάς;
Το ότι ξυπνάς και έχεις κερδίσει άλλη μια μέρα από την ζωή είναι το πιο σημαντικό, όσο απλό και να φαίνεται. Πολύ σπουδαίο πράγμα! Εκτιμώ την παρουσία και την συντροφιά των ανθρώπων που έχω στην ζωή μου. Που τους είχα χθες, τους έχω σήμερα και, από ό, τι δείχνει, θα τους έχω και αύριο. Κι έπειτα, χαίρομαι όταν κυλάει η μέρα ομαλά και βγαίνουν όλα, ή έστω τα περισσότερα, όπως πρέπει. Άλλωστε, ποτέ δεν ζήτησα την εύνοια της τύχης, ζήτησα απλώς από την ζωή να μην βάζει σε μένα και σε ό, τι είναι γύρω από μένα περιττά εμπόδια. Πάντως, το να χαίρεσαι με τα απλά είναι θέμα φιλοσοφίας στον άνθρωπο. Αν ο άλλος είναι «γρουσούζης» και τα βλέπει όλα μαύρα δεν υπάρχει περίπτωση να εκτιμήσει την ομορφιά του να ξυπνάς με έναν καφέ και θέα θάλασσα.

– Έχετε πάθη; Αφήνεστε στα πάθη σας ή αντιστέκεστε;
Ουαί κι αλίμονο αν δεν είχα πάθη! Όλη μου η ζωή είναι στο κόκκινο. Δε νομίζω ότι υπάρχει άνθρωπος που μπορεί να χαρεί χωρίς πάθη. Τα δικά μου νομίζω πως δεν είναι πάθη συμφοράς και εξαρτήσεων. Έχω πάθος, όμως, να δημιουργήσω ένα καινούργιο πιάτο, να γνωρίσω έναν καινούργιο άνθρωπο, έναν καινούργιο τόπο, να δοκιμάσω ένα κρασί που μου έχουν συστήσει, να απολαύσω μια όμορφη μέρα καβάλα στην μοτοσικλέτα μου… Όλα αυτά συνιστούν το ευ ζην, όπως το αντιλαμβάνομαι προσωπικά.

– Τελικά ο έρωτας είναι δύναμη δημιουργίας ή μια φενάκη;
Για να είσαι ένας ευτυχισμένος άνθρωπος πρέπει να έχεις ερωτευτεί. Η ζωή η ίδια είναι έρωτας! Χωρίς έρωτα δε νομίζω ότι μπορείς να δημιουργήσεις. Για να φτιάξεις ένα ωραίο πιάτο, πρέπει να το αντιμετωπίσεις σαν μια γυναίκα. Θες να είναι όμορφο, γλυκό, επιθυμητό. Το ίδιο το φαγητό στηρίζεται στον έρωτα και στα τερτίπια της ψυχής, της καρδιάς, της συντροφιάς. Προσωπικά, ας πούμε, δεν μπορώ να φάω χωρίς καλή παρέα. Ούτε μια τυρόπιτα στον δρόμο δεν μπορώ να φάω! Ούτε τσίχλα!

– Ο κόπος που έχετε αφιερώσει στη δουλειά σας, άξιζε τελικά;
Άξιζε πάρα πολύ. Έγινα καλύτερος άνθρωπος, έμαθα να διαχειρίζομαι την ζωή κι εμένα. Μέσα από την δουλειά και τις συναναστροφές, μέσα από την περιπέτειά μου στο Βαρούλκο, γνώρισα υπέροχους ανθρώπους, ευγενικές ψυχές που με βοήθησαν να γίνομαι καλύτερος κάθε μέρα. Ουσιαστικά, χρωστάω πολλά στους επισκέπτες και τους φίλους του Βαρούλκου.

– Έχετε βρει έναν μηχανισμό για να θυμάστε ότι όλα είναι περαστικά, και τα καλά και τα κακά;
Θεωρώ ότι αυτή η ερώτηση είναι σημαντική. Κάθε τι δυσάρεστο που σε βρίσκει κινητοποιεί έναν μηχανισμό μέσα σου για να μπορέσεις να το αντέξεις. Αυτός ο μηχανισμός σε θωρακίζει. Πριν πολλά χρόνια, κάηκα και απέκτησα εγκαύματα τρίτου βαθμού. Κατάφερα και το ξεπέρασα αυτό το σοκ μέσα από τον μηχανισμό που ο ίδιος ανέπτυξα. Είπα ότι εμένα δεν θα μείνουν σημάδια και δεν μου έμειναν, πράγματι! Πέστε το θαύμα, πέστε το όπως θέλετε… Αυτός ο έσω μηχανισμός μπορεί να αποδειχθεί θεραπευτικός. Πιστεύω πολύ στην ψυχολογία του ανθρώπου.

– Νιώθετε εξαρτημένος από τα αντικείμενα που σας περιβάλλουν; Αν έπρεπε ξαφνικά να τα αφήσετε όλα πίσω σας τι θα επιχειρούσατε να περισώσετε;
Μόνο με τους ανθρώπους δένομαι. Θα πήδαγα από το βαπόρι μου για να σώσω κάποιον. Δεν με νοιάζει το βαπόρι μου. Ακόμα και τα βιβλία, τα οποία αγαπώ και τα διαβάζω αρκετά, τα δανείζω, κάτι που δεν συνηθίζεται σε έναν τυπικό βιβλιοφάγο. Θέλω να δώσω την χαρά αυτού που πήρα εγώ από μια ιστορία σε κάποιον που θέλω να την μοιραστώ μαζί του.

«Το ίδιο το φαγητό στηρίζεται στον έρωτα και στα τερτίπια της ψυχής, της καρδιάς, της συντροφιάς».

– Λέμε συχνά ότι δεν αξίζει να στεναχωριόμαστε αρκεί να έχουμε την υγεία μας. Τι κάνετε για να έχετε υγεία, ευεξία και μακροζωία; Τι κάνετε για τον εαυτό σας;
Δεν είμαι από τους ανθρώπους που φροντίζουν ιδιαίτερα τον εαυτό τους. Δεν αθλούμαι ιδιαίτερα, δεν κοιμάμαι νωρίς, χτυπάει ανάποδα το ρολόι. Γενικώς, στην ζωή μου δεν θυμάμαι πολλές φορές να έχω κοιμηθεί περισσότερες από πέντε έξι ώρες. Όμως, δεν υπάρχει περίπτωση να φύγω από το σπίτι μου χωρίς να έχω κάνει μπάνιο και ξύρισμα, χωρίς να έχω βάλει την κολώνια μου. Ξεκινάω έτσι την ημέρα μου και έτσι, μόνο έτσι, μπορώ να απολαύσω τον πρώτο καφέ της ημέρας σπίτι μου.

– Και τι κάνετε για το κοινωνικό σύνολο; Τι προσφέρετε στους άλλους;
Πολύς κόσμος γνωρίζει τι έχω κάνει και τι έχω προσπαθήσει, δεν θα ήθελα να απαριθμήσω εδώ κάποιες κινήσεις προσφοράς και αγάπης στον συνάνθρωπο. Χωρίς να μου ζητηθεί, έχω δηλώσει το παρών μου σε διάφορες περιστάσεις που έκρινα απαραίτητο. Γνωρίζω τι σημαίνει να μην έχεις να φας και πού να κοιμηθείς, όπως επίσης πόσο επώδυνο είναι να μην έχεις να πάρεις κάτι στο παιδί σου. Ευτυχώς, όχι από προσωπικά βιώματα, παρά την όποια δύσκολη κατάσταση που επικρατούσε στην οικογένειά μου-έχω εικόνες της γειτονιάς στην οποία μεγάλωσα και έκανα τα πρώτα μου βήματα. Όπου μπορούσα και όπου μπορώ να βοηθήσω, το κάνω με καλή διάθεση. Είναι πολύ σπουδαίο να μεγαλώνεις και να αφήνεις πίσω το χνάρι σου, το αποτύπωμά σου στην κοινωνία. Κάτι που μου άρεσε πολύ είναι που σχεδίασα το μενού για το κοινωνικό και περιβαλλοντικό project Σχεδία home. Περισσότερα κανείς μπορεί να ψάξει να βρει πολύ εύκολα.

«Φοβάμαι τον θάνατο, γιατί αγαπώ την ζωή».

– Πιστεύετε ότι είστε ένας καλός άνθρωπος; Ποιες είναι οι μεγάλες σας αδυναμίες;
Πιστεύω ότι είμαι ένας άνθρωπος λειτουργικός, ο οποίος προσπαθεί να προσφέρει στην κοινωνία τα αποτυπώματά του και είναι ευαίσθητος και τίμιος. Αν όλα αυτά σε κάνουν καλό άνθρωπο, ναι, είμαι καλός άνθρωπος. Δεν μου αρέσει η βία, λατρεύω τα ζώα και τους ανθρώπους, αγαπώ την ζωή… Χωρίς αυτά, ίσως να μην ήμουν καλός άνθρωπος. Πάντως, στην εκκλησία δεν πάω, δεν μπορώ να πω ότι είμαι καλός χριστιανός. Αυτό είναι κάτι άλλο!

– Τι φοβάστε περισσότερο;
Φοβάμαι τον θάνατο, γιατί αγαπώ την ζωή. Δεν ξέρω πώς είναι κι ό, τι είναι άγνωστο σε φοβίζει. Δεν θέλω να υποφέρω, όταν έρθει εκείνη η ώρα. Αυτό με κάνει πολύ προσεκτικό οδηγό και ειδικά πάνω στην μοτοσικλέτα. Βέβαια, έρευνες έχουν δείξει ότι αυτοί που οδηγούν μηχανή γερνούν εγκεφαλικά δεκαπέντε χρόνια αργότερα από τους υπόλοιπος, γιατί είναι σε συνεχή εγρήγορση.

– Καθώς μεγαλώνετε συμφιλιώνεστε με τη φθορά ή νιώθετε πικρία για τον χαμένο χρόνο;
Δεν έχω αισθανθεί τον ερχομό της φθοράς μέχρι στιγμής. Η ίδια η εμπειρία της ζωής με φορτίζει θετικά: με κάνει πιο δημιουργικό, πιο σοφό, πιο καλό στην δουλειά μου, πολύ πιο γρήγορος στην σκέψη. Πετυχαίνω πολλά περισσότερα πράγματα από ό, τι πριν μερικά χρόνια που έψαχνα να «καλυβώσω και τον ψύλλο».

– Σκέφτεστε τον θάνατο και με ποιον τρόπο;
Τον έχω συνδέσει με τον πόνο. Δεν μου αρέσει να πονάω και τρέμω ακόμα και τον οδοντίατρο. Μόνο με εφτά ενέσεις τον αντέχω! Έχω περάσει κολικό νεφρού, έναν πόνο συγκρίσιμο με αυτόν του τοκετού, και έχω εργαστεί το Βαρούλκο σε αυτήν την κατάσταση με ενέσεις κάθε τόσο. Όταν πονάω γίνομαι πολύ γκρινιάρης και θέλω τους ανθρώπους που αγαπώ εκεί γύρω, κοντά μου.

– Όταν φύγετε από την ζωή πιστεύετε ότι θα έχετε αφήσει ένα χνάρι; Ή θεωρείτε μάταιο το πέρασμα του καθενός μας;
Αυτό που έχω δημιουργήσει, το έχω κάνει με πολλή αγάπη για τους άλλους και το θεωρώ πολύτιμο. Δεν θέλω να καταστραφεί ή να χαθεί, γιατί, όχι, δεν θεωρώ μάταιο το πέρασμα κανενός και καμιάς που δούλεψε σκληρά και δημιούργησε από την ψυχή του. Εύχομαι οι άνθρωποι που θα συνεχίσουν το έργο, να το πάνε ακόμα καλύτερα. Πιστεύω ότι μπορεί και να γίνει.

«Δεν υπήρξα ποτέ τοκογλύφος, αλλά δεν πήγα και ποτέ στην εκκλησία».

– Πιστεύετε στην μετά θάνατον ζωή; Στην μετενσάρκωση; Στην κόλαση και στον παράδεισο;
Δεν πιστεύω ότι όλη αυτή η ενέργεια αυτού του ανθρώπου χάνεται. Κάπου στο καλό θα πηγαίνει! Δεν μπορεί να εξανεμίζεται έτσι απλά, με το που πεθαίνει η καρδιά! Λες κανείς να γίνεται σκύλος, γάτος, Κινέζος; Δεν έχω ιδέα. Για φανταστείτε να επέστρεφα ως κριτικός εστιατορίων. Όσο για κόλαση και παράδεισο… πιστεύω ότι τα καλά παιδιά πάνε στον παράδεισο, τα κακά παντού!

– Για την ζωή σε άλλους πλανήτες τι ψυχανεμίζεστε; Υπάρχει, και αν ναι θα θέλατε να έρθετε και να έρθουμε ως ανθρωπότητα σε επαφή μαζί της;
Μου είναι δύσκολο να πιστεύω ότι είμαστε μόνοι μας. Ποιος μας επέλεξε για να είμαστε μόνοι μας; Σε ένα τεράστιο, αχανές σύμπαν κάτι θα υπάρχει ακόμα… Δεν ξέρω, δεν έχω κάποιες ενδείξεις. Αυτό που δεν θέλω όμως, είναι να μην μείνω εγώ μόνος, μακριά από τους ανθρώπους που νοιάζομαι και με νοιάζονται, την οικογένειά μου, την εγγόνα μου, ας πούμε, η οποία μου λείπει ήδη, γιατί ζει εκτός Ελλάδας. Δεν μπορώ να σκεφτώ την μοναξιά του πλανήτη, το καταλαβαίνετε, νομίζω αυτό!

«Πιστεύω ότι κάθε άνθρωπος γεννιέται για να πετύχει κάτι στην ζωή του και ότι ελάχιστα πράγματα παίρνει στα χέρια του».

– Υπάρχει θεός; Σε τι πιστεύετε μεταφυσικά;
Δεν ξέρω, δεν ξέρω… Πιστεύω στους ανθρώπους και σε αυτό που έχω απέναντί μου. Πάντως, ποτέ δεν με έτρωγε να πω την άποψή μου γύρω από αυτά τα ζητήματα. Ξέρετε, δεν υπήρξα ποτέ τοκογλύφος, αλλά δεν πήγα και ποτέ στην εκκλησία. Έχω πειστεί ότι υπάρχουν κάποιες δυνάμεις πάνω από μένα και από εμάς. Δεν θα το ψάξω κιόλας, όμως, δεν με απασχολεί. Με απασχολεί αν είναι καλά οι συνεργάτες και οι φίλοι μου κάθε πρωί.

– Γιατί αισθάνεστε ότι ερχόμαστε στη ζωή; Έχει κάποιο νόημα η ύπαρξη μας; Είναι μέρος ενός γενικότερου σχεδίου;
Θεωρώ ότι ό,τι είναι να γίνει θα γίνει. Πιστεύω ότι κάθε άνθρωπος γεννιέται για να πετύχει κάτι στην ζωή του και ότι ελάχιστα πράγματα παίρνει στα χέρια του. Είναι θέμα του μυαλού του, πια, το πού θα οδηγήσει ή και αναστρέψει, ως ένα βαθμό, το ριζικό του.

– Είναι τελικά στο χέρι μας να νοηματοδοτήσουμε την ύπαρξη μας; Και ποιον τρόπο έχετε επιλέξει εσείς να το κάνετε στο χρόνο που σας έλαχε σε αυτόν τον πλανήτη;
Φυσικά και είναι, αρκεί να ξέρουμε τι μας γίνεται. Για κάποιους που είναι ταγμένοι σε μια ζωή «λοχία» και παραδομένοι στην μοίρα τους, ίσως φαντάζει αδύνατο. Το δικό μου όνειρο ήταν να δημιουργήσω ένα βαπόρι που να μην κουνάει και να μαγειρεύω εκεί μέσα. Και έγινε. Αυτό έδωσε νόημα στην ζωή μου. Κι αν τύχει κανείς να «κολυμπάει» εκεί τριγύρω και ρωτήσει «ζει ο βασιλιάς Λευτέρης;», η απάντηση είναι «ζει, ζει και πάει μια χαρά». Καθένας μας κρύβει μέσα του έναν «Μέγα» και έναν σπόρο δημιουργίας. Αν έχεις την ευλογία να γεννηθείς και ταλαντούχος άνθρωπος, γιατί αυτό δεν καλλιεργείται, τότε νομίζω ότι κρατάς στα χέρια σου μεγάλο κομμάτι από αυτό που λέμε… νόημα της ζωής.

 

Διαβάστε ακόμα: Αλέξης Πανσέληνος – «Νιώθω ευτυχής κάθε μέρα. Ακόμη και στην πιο μεγάλη δυστυχία».

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top