Ήμουν εκεί: καμπαρέ, αισθησιασμός και πολυτέλεια στο Lio Mykonos

Ξεκίνημα με… «βουρδουλιές».

Η πτήση 376 της Aegean για Μύκονο είναι γεμάτη πολυεθνικούς ταξιδιώτες. Όχι μόνο από διαφορετικές φυλές, αλλά και διηπειρωτικούς ταξιδευτές. Είναι ένα νέο κοινό που μπορεί να ξημερώνεται στη Νέα Υόρκη και σε μερικές ώρες να αγναντεύει το Αιγαίο από ψηλά. Πετάω με το Andro για τη Μύκονο καθώς το επόμενο βράδυ ανοίγει το Lio Mykonos, το μικρό αδερφάκι του σέξι καμπαρέ που γεννήθηκε το 2011 στην Ίμπιζα, από τον όμιλο Pacha. Κι ενώ η πτήση διαρκεί ελάχιστα, οι jet setters συνταξιδιώτες μου, εκείνοι που κάθονται πίσω και μπρος μου, προλαβαίνουν να ανταλλάξουν whatsapp και Instagram μηνύματα: «Τα λέμε στο Lio».

Στην έξοδο του αεροδρομίου Μαντώ Μαυρογένους, με περιμένει το shuttle του Destino Pacha, του νέου ξενοδοχείου που άνοιξε στη Μύκονο το περυσινό καλοκαίρι. Στην Ίμπιζα μετρά περί τη δεκαετία αυτό το υβρίδιο απίθανης φιλοξενίας και κλαμπ αισθητικής. Είναι στο DNA του ομίλου η διασκέδαση: το Pacha της Ίμπιζα ήταν ο προπομπός και τώρα πια ο «πασάς» των κλαμπ και των μεγάλων DJs, όπως ο Νταβίντ Γκετά και ο Μπόμπ Σινκλαίρ. Ακολουθώ τα κερασάκια- λογότυπο πάνω στην πινακίδα με το όνομα μου, και σε λίγα λεπτά βρίσκομαι στον Άγιο Στέφανο.

Αβάνα, Ίμπιζα ή Μύκονος; Οι Κυκλάδες απέκτησαν και καμπαρέ.

Ανάσα βαθιά, η θάλασσα εκτείνεται παντού, η ζεν ατμόσφαιρα σε ακολουθεί σε κάθε βήμα: το ευγενικό προσωπικό με τις κομψές στολές, η δωρική αισθητική του ξενοδοχείου που ευτυχώς σέβεται τα σύμβολα του νησιού, η εντυπωσιακή πισίνα με θέα είναι σχεδόν 360 μοιρών. Πέριξ της απλώνονται τραπέζια, σεζ λονγκ και ευρύχωροι καναπέδες. Κι εδώ, ο DJ ακολουθεί τις βουτιές μας και τις αβρές προπόσεις: «καλώς ήρθατε στο καλοκαίρι».

Έτσι είναι. Σκέφτομαι τους συνταξιδιώτες της πτήσης: η διπλανή μου ερχόταν από το Λονδίνο ενώ ο μπροστινός μας, με τον οποίο γιορτάσαμε, τρόπον  τινά, τα γενέθλια του την επόμενη ημέρα στο Lio Mykonos, ερχόταν από το Μόναχο. Η Μύκονος είναι προορισμός διεθνής και εύκολος πια. Στις αναπαυτικές ξαπλώστρες του Destino Pacha βλέπω τον ήλιο να μας περιτριγυρίζει και η παρέα μου ολοένα μεγαλώνει: προστίθενται ο Μίλαν Γιοβάνοβιτς, general manager του Lio.

Η αγωνία της ομάδας του Lio για το άνοιγμα του καμπαρέ μπλέκεται με την προσμονή και ημερεύει από την καλή προετοιμασία τους. Τίποτα δεν έχει αφεθεί στην τύχη του κι όλα είναι έτοιμα: Εκείνο το βράδυ της παραμονής της επίσημης πρεμιέρας, θα παρακολουθούσαν όλοι το θέαμα: ένα soft opening και μια πρόβα τζενεράλε για τους συνεργάτες τους.

Ο Άλκης Βαρδαραμάτος, chef του Lio, δημιούργησε ένα μενού με βάση τη μεσογειακή κουζίνα στη μυκονιάτη εκδοχή της.

Την επόμενη μέρα, πάνω από τα καλοφτιαγμένα αυγά μπένεντικτ του πρωινού και με τη θάλασσα τόσο ήρεμη όσο δεν την έχω δει ποτέ στο νησί των ανέμων, ο διευθυντής του Destino Pacha μάς περιγράφει την επικείμενη εμπειρία: το θέαμα, τις εναλλαγές, την ενέργεια, την τελευταία λέξη της τεχνολογίας σε ό,τι αφορά τον ήχο και το φως.

Ο Άλκης Βαρδαραμάτος, chef του Lio, περιγράφει το μενού που θα απολαμβάνουν οι θαμώνες, το οποίο πατά στην αρχή του κλαμπ της Ίμπιζα για μεσογειακή κουζίνα, και εστιάζει στην ελληνική και δη τη μυκονιάτικη εκδοχή της. Στην πισίνα χαλαρώνει και ο Felix da Housecat, ο θρυλικός DJ που θα παίξει μουσική αμέσως μετά το τέλος του σόου της πρεμιέρας του Lio. Μέσα στο καλοκαίρι, κορυφαίοι DJ θα αναλαμβάνουν τα διαδοχικά πάρτι.

Clandestine την αναφέρουν την είσοδο του Lio. Μυστική, απαγορευμένη. Βολτάρουμε τα στενά της Μυκόνου, που τόσο όμορφη είναι αυτή την εποχή. Πράγματι, η είσοδος είναι διακριτική όμως η κοπέλα που μας υποδέχεται μας βάζει με τρόπο extravagant και ευφάνταστο στο κλίμα της βραδιάς που θα ζήσουμε: με το μικρό της δερμάτινο μαστίγιο στο χέρι μάς υποδέχεται: «καλώς ήρθατε στο Lio», θα μας πει πονηρά, και την προϋπάντηση ολοκληρώνει μια βουρδουλιά (!).

Τα φώτα ανάβουν. Showtime.

Περνώντας την είσοδο, μπαίνεις σε ένα άλλο σύμπαν: Ναι, η αίσθηση είναι Μυκονιάτικη με τις μπουκαμβίλιες, τις αληθινές ελιές και το λευκό του ασβέστη να πρωταγωνιστεί αλλά καταλαβαίνεις ότι κάτι εξωτικό δονείται εδώ. Είναι μόλις 9 το βράδυ, και τα τραπέζια γεμίζουν. Δίπλα μας, ο συνεπιβάτης της πτήσης που σας ανέφερα εισαγωγικά, γιορτάζει ήδη τα γενέθλιά του. Χορευτές και τραγουδιστές βρίσκονται παντού στον χώρο: στη σκηνή, στα τραπέζια δίπλα μας και στους διαδρόμους. Όμορφοι και λαμπεροί, μας υποδέχονται ενόσω καθόμαστε στο τραπέζι μας.

«Θα τραγουδήσω για σας στο αυτί», μου λέει η καλλονή Aida Blanco. «At last, my love has come along», μου ψιθυρίζει α καπέλα. Όλοι τραγουδούν σε όλους στο αυτί. Παραγγέλνω το πρώτο Russian Mule της βραδιάς: πικάντικο όσο και το σόου που υποψιάζομαι ότι θα δούμε. Joie de vivre και  ηδονισμός, μπουρλέσκ και θέαμα, καμπαρέ και αισθησιακό σόου.

Το σόου συνδυάζει την αμεσότητα της Μεσογείου, την αισθητική ενός glamorous καμπαρέ και την πολυτέλεια ενός κλαμπ.

Οι καλλιτέχνες συγκεντρώνονται δίπλα μας για να μας μάθουν το χορευτικό που θα μας συντροφεύσει το σύνολο της βραδιάς. Ένα σαλιγκάρι, μια σούπα που ανακατεύουμε, λίγο ποτό, αυτά κατάλαβα, αυτά σημείωσα στο μπλοκάκι που είχα μαζί μου στο γρανιτένιο τραπέζι. Γελάς, πίνεις, χορεύεις. Καθώς περνούσε η βραδιά, χορεύαμε με ολοένα και περισσότερο ενθουσιασμό. Σε αυτόν τον συνδυασμό dining cabaret, κανείς δεν σε αφήνει μόνο: οι καλλιτέχνες που παίζουν μαζί σου, οι σερβιτόροι που είναι πάντα δίπλα σου για ό,τι επιθυμήσεις.

Στην υπερυψωμένη σκηνή εκτυλίσσεται ένα σόου πλούσιο, καλοδουλεμένο και διασκεδαστικό. «Αγαπώ τους Έλληνες, ανακάλυψαν τα όργια», θα πει ο κομπέρ Pol Galcera. Ένα ζευγάρι θα χορέψει κάτω από πραγματική βροχή το Easy on me,  θα ακούσουμε το Addicted to Love με συνοδεία μηχανής και αγοριών που φορούν δερμάτινα κοστούμια. Η μουσική είναι η ραχοκοκαλιά του σόου, στις ανάσες μεταξύ των acts, όλοι όρθιοι τραγουδάμε το «Sally Can Wait» των Oasis ενώ στην άρια της Turandot «Nessun Dorma» που ζωντανά τραγουδά η απίθανη σοπράνο, είμαστε όλοι όρθιοι από ενθουσιασμό και χειροκροτούμε.

Το σόου δεν σταματά, το sexiness εναλλάσσεται με στοιχεία δυναμικά, γυμναστικά.

Το δείπνο έχει ολοκληρωθεί και για επιδόρπιο, οι χορευτές και οι χορεύτριες μοιράζουν γλειφιτζούρια, τα οποία παίρνεις είτε από το μπούστο είτε από το στόμα τους. Μειδιάς στο παιχνίδι με τη Ραφαέλα Καρά, σαστίζεις με τα δεινότητα του χορευτή πάνω στο στύλο για το χατήρι μιας κοπέλας που πήρε από το κοινό ή με το κορίτσι που ακροβατεί στο κεφάλι του παρτενέρ της. Χαλαρώνεις με το παιχνίδι των δυο κοριτσιών με τα πολύ σέξι bodysuits πάνω στο κρεβάτι με το κόκκινο σατέν σεντόνι. Είμαστε πια όλοι μια παρέα, τι ωραίο πράγμα να ζεις τη χαρά της ζωής έπειτα από 2 χρόνια φόβου και περιορισμών.

Η μουσική είναι η ραχοκοκκαλιά του σόου.

Κλακέτες και φλαμένγκο, Beatles και Billie Eilish, η ώρα ρέει και στο διπλανό τραπέζι του εορτάζοντα που δεν συστηθήκαμε ποτέ, οι Dom Perignon και η τούρτα είναι το σύνθημα για να τραγουδήσουμε όλοι μαζί το Happy Birthday. Το σόου δεν σταματά, το sexiness εναλλάσσεται με στοιχεία δυναμικής χορογραφίας: η προίκα της Μαντόνα και η παρακαταθήκη της Beyoncé με τη μαινόμενη χορεύτρια να παίζει με την μακριά κοτσίδα της και τους τυμπανιστές της. Όλοι όρθιοι, χορεύουμε το «This is America» και στο νου μου έχω ακόμη τη χορεύτρια και τα κρόσσια από το κόκκινο κορμάκι της που λικνίζονταν κι εκείνα μπροστά στη μύτη μου, στον ρυθμό του Childish Gambino. Υπαινικτικά σέξι και τσαχπίνα.

Τα signature κοκτέιλ είναι σωστά εκτελεσμένα.

Lio στα ισπανικά σημαίνει χαμός, αυτό που λέμε «άνω κάτω». Στην πιο αισθησιακή εικόνα της βραδιάς, ο πρωταγωνιστής chef patissier ζωγραφίζει με ρευστή σοκολάτα το γυμνό μπούστο -και όχι μόνο- της παρτενέρ του, ενώ εκείνη ολοκληρώνει (το χορευτικό) αδειάζοντας ένα ποτήρι γάλα επάνω της. Βρισκόμαστε στο Lio, κάθε βράδυ είναι διαφορετικό. Κάθε χορευτικό είναι διαφορετικό, υπό την επιμέλεια του Joan Gracia, του Creative Director της Pacha.

Κάθε χορευτικό είναι διαφορετικό, υπό την επιμέλεια του Joan Gracia, του Creative Director της Pacha.

Βιώσαμε ένα υπερθέαμα που όμοιό του δεν βρίσκεις στη Μύκονο. Συνδυάζει την αμεσότητα της Μεσογείου, την αισθητική ενός glamorous καμπαρέ και την πολυτέλεια ενός κλαμπ που απολαμβάνεις φιλοξενία πέντε αστέρων. Τα φώτα ανάβουν αλλά μόνο για λίγο: αφήνοντας το τραπέζι μας, μάς οδηγούν στο club, εκεί όπου μπορεί να κλείσει κάποιος τραπέζι για τα sets των διάσημων guests τους, όπως του David Morales στις 11 Ιουνίου. Εμείς απολαύσαμε τον Felix da Housecat, στιβαρό εκπρόσωπο της παγκόσμιας dance σκηνής. Μέσα στο καλοκαίρι θα είναι πολλοί οι καλεσμένοι DJs ενώ η εμφάνιση της Φουρέιρα την Κυριακή πριν του Αγίου Πνεύματος είναι ήδη sold out.

Lio στα ισπανικά σημαίνει χαμός, αυτό που λέμε «άνω κάτω».

Το επόμενο πρωί, βουτάω στα άγια νερά της Φτελιάς. Όσο πρέπει δροσερή. Εξαγνιστική. Την ημέρα που ήμασταν εκεί ολοκληρώνονταν οι εργασίες για το άνοιγμα του φρέσκου Ftelia Pacha, του all day προορισμού για μπάνιο, φαγητό αλλά και πάρτι καθώς το καλεντάρι είναι γεμάτο εμφανίσεις DJs  σχεδόν κάθε μέρα. Είπαμε, για τον όμιλο Pacha, God is a DJ. Κι αν πέρυσι, στην εναρκτήρια σεζόν του Lio και του Destino στη Μύκονο, τα μέτρα για τη μουσική και τους καθήμενους καθήλωσαν τον ενθουσιασμό, φέτος DJs, τραγουδιστές και πελάτες είναι έτοιμοι να καλοπεράσουν επί δυο.

Ο πρωταγωνιστής chef patissier ζωγραφίζει με ρευστή σοκολάτα το σώμα μιας γυναίκας.

Ό,τι συμβαίνει πίσω από την clandestine πόρτα του Lio Mykonos, μένει εκεί. Έτσι μας είπε ο κομπέρ. Τον παράκουσα για να σας μεταφέρω κάποιες εμπειρίες -όχι όλες. Από το αεροδρόμιο, παίρνω inflight σούσι και κοκτέιλ κι απολαμβάνω το ηλιοβασίλεμα από ψηλά. Πόσο έχει αλλάξει ο τρόπος που ταξιδεύουμε… Αναρωτιέμαι: ποιος θα είναι ο νέος χάρτης της Μυκόνου; Πώς θα ορίζεται η ανθρωπογεωγραφία και τα στέκια στο μέλλον;

Περισσότερες πληροφορίες εδώ.

Διαβάστε ακόμα: «Οι Έλληνες πρέπει να πληρώνουν άλλες τιμές στη Μύκονο», λέει ο hotelier Μάκης Κουσαθανάς.

TAGS :
μύκονος

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook