Top 5 λογοτεχνικά ξενοδοχεία στην Αμερική

Ο Arthur Cravan. (Φωτογραφία: YouTube)

4. Hotel Juarez, Mεξικό

Τότε

Οι επιστολές που έστειλε απ’το ξενοδοχείο ο Arthur Cravan στη Mina Loy το Δεκέμβριο του 1917 ήταν ένα αριστούργημα. Ο ποιητής πρόδρομος του Ντανταϊσμού, δημιουργός το 1912 του περιοδικού Maintenant που συνέτασσε μόνος του με διάφορα ψευδώνυμα, παρουσιαζόταν ως «βιομηχανικός ιππότης, ναυτικός στον Ειρηνικό, αγωγιάτης, συλλέκτης πορτοκαλιών στην Καλιφόρνια, γητευτής φιδιών, κλέφτης σε ξενοδοχεία, ανιψιός του Όσκαρ Ουάιλντ, ξυλοκόπος, πρώην πρωταθλητής Γαλλίας στο μποξ, εγγονός του σφραγιδοφύλακα της βασιλίσσης, οδηγός αυτοκινήτων στο Βερολίνο, διαρρήκτης κ.λπ., κ.λπ.»

Με όλη τη δύναμη του μποξέρ, κάλεσε τη Μίνα Λόι, τη σύντροφό του και ποιήτρια των Αφορισμών πάνω στο Φουτουρισμό, η οποία είχε παραμείνει στη Νέα Υόρκη μετά το σκάνδαλο στη διάλεξη περί τέχνης στη Grand Central Gallery όπου ο Κραβάν ξεντύθηκε μπροστά σε μια πλατεία φίσκα από πουριτανές, να έρθει να τον βρει στο Μεξικό όπου έλιωνε χωρίς εκείνη. Όταν είχε φύγει, εκείνη του είχε ορκιστεί ότι θα έρθει να τον συναντήσει.

«Έχω τη φωτογραφία σου μουσκεμένη μπροστά μου και σε λατρεύω όπως κανένας άνδρας δεν λάτρεψε ποτέ γυναίκα». Της γράφει κάθε μέρα, παλεύοντας από έρωτα ενάντια του εαυτού του, ώσπου να βγει νοκ-άουτ… Αλλά οι παράφορες επιστολές, περνώντας από λογοκρισία, κάνουν τουλάχιστον ένα μήνα να φτάσουν στον προορισμό τους.

«Το σώμα μου είναι όλο και πιο πολύ κλονισμένο κι όλη την ώρα επαναλαμβάνω τη φράση του Musset: “Η ψυχή έσπασε το όργανο”. Ίσως να κρατήσω ένα ή δυο μήνες ακόμα, αλλά αμφιβάλλω αν θα τα καταφέρω για τόσο πολύ. Πεθαίνω για σένα». Σ’ αυτό το πρώτο γράμμα αποχαιρετισμού, ο Κραβάν ζητάει από τη Μίνα Λόι να προσευχηθεί για την ανάπαυσή του στον τάφο και να μην κάνει τα οστά του να ζηλέψουν.

Η Mina Loy. (Φωτογραφία: poetryfoundation.org)

Η Μίνα Λόι, η αλλόκοτα ακατανόητη φίλη του Marcel Dychamp, του James Joyce, του Man Ray, της Djuna Barnes, του Aragon, αφήνει τη Νέα Υόρκη, για να παντρευτεί τον Κραβάν. Τον συνοδεύει στην Κεντρική Αμερική όπου εκείνος αγοράζει ένα σκάφος και το επισκευάζει.

Ένα βράδυ, το σκάφος τελειωμένο, το ρίχνει θριαμβολογώντας στο νερό, για να το δοκιμάσει πριν από το δείπνο. Δεν επέστρεψε ποτέ. Η Μίνα, έγκυος, κοιτάζει από την όχθη το μικρό σκαρί να βγαίνει στ’ ανοιχτά. Για χρόνια πίστευε πως θα τον ξανάβλεπε. Η σωρός του Αρθούρου Κραβάν δεν ξεβράστηκε, δεν βρέθηκε ποτέ, κρατώντας έτσι την υπόσχεση που είχε δώσει στη μητέρα του ότι σκοπεύει να εξαφανιστεί και να θεωρηθεί νεκρός…

Σήμερα

Ελάχιστα πράγματα είναι γνωστά για τη ζωή του Αρθούρου Κραβάν στην Πόλη του Μεξικού. Σύμφωνα με τη μυθιστορηματική βιογραφία του David Lalé Τελευταίος σταθμός Σαλίνα Κρουζ (εκδ. Πάπυρος, 2007), ο Κραβάν στην αρχή έμενε «σε ένα ετοιμόρροπο αρχοντικό κάποιου κατώτερου ευγενούς, γνωστό ως “Ξενοδοχείο των Λιποτακτών”. Αμερικανοί αναρχικοί, αντιρρησίες συνείδησης και φυγόστρατοι που μόλις είχαν περάσει τα σύνορα κατέφευγαν εκεί».

Αποφάσισε να φύγει. Πήγε στο ουδέτερο Μεξικό […] Νοίκιασε ένα δωμάτιο σαν κελί φυλακής στην Παλαιά Πόλη, στην Calle Tacuba, κοντά στο Σόκαλο. Εκείνους τους πρώτους μήνες στην πόλη έμεινε εκεί, στον αριθμό 15, που σήμερα αντιστοιχεί σε ένα ερειπωμένο κτίριο με μια επιγραφή πάνω από την είσοδο η οποία δηλώνει πως πρόκειται για “Οδοντιατρείο”.

Στην επόμενη σελίδα: Η Στρογγυλή Τράπεζα του Algoguin.

1 2 3 4 5

TAGS :
Αμερική λογοτεχνία ξενοδοχεία

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook