Το σαλόνι που φωτογραφήθηκε από το World of Interiors. Η παλέτα των χρωμάτων στους τοίχους, τα έπιπλα και η διακόσμηση στα δωμάτια και τους περιβάλλοντες χώρους, όλα, συνθέτουν μια ανατολίτικη και δυτική χροιά.

«Απαλά όπως πέφτουν τα φρούτα από τα δέντρα, το ίδιο περνούν και οι μέρες στη Ρόδο». Ο συγγραφέας Λόρενς Ντάρελ, άπατρις και πλάνης σε όλη του τη ζωή, μαγεύεται το 1945 από τη Ρόδο και μιλάει γι’ αυτήν με ποιητική γλυκύτητα. Δίχως δεύτερη σκέψη αποφασίζει να εγκατασταθεί στο μικρό σπίτι του φύλακα του παλαιού τουρκικού νεκροταφείου.

Από αυτό το σπίτι ως ορμητήριο διέτρεξε το νησί πόντο-πόντο και το εξύμνησε, τελικά, στο βιβλίο του Reflections on a Marine Venus, το οποίο δεν είναι τίποτα λιγότερο από τη λυρική έκφανση της Ρόδου, δίχως όμως τις αιχμηρές γωνίες των ταραγμένων καιρών που αποσιώπησε με εύσχημο τρόπο.

Εξαρχής η πρόθεση των δημιουργών του Marco Polo ήταν να φέρουν κοντά διαφορετικούς πολιτισμούς.

Η Ρόδος είναι μαγευτική και δίχως να υπήρχαν λογοτεχνικές αναφορές γι’ αυτήν. Το πιστοποιούν τα εκατομμύρια των τουριστών που την έχουν επισκεφθεί τόσα χρόνια και συνεχίζουν να την εμπιστεύονται για τις διακοπές τους. Η μείξη του παλαιού με το καινούργιο, του αναλλοίωτου από το χρόνο με το νεωτερισμό των σύγχρονων καιρών της προσδίδουν μια διττή χάρη. Είναι νησιωτική και αστική ταυτόχρονα. Ένα χωνευτήρι πολιτισμών που διαμόρφωσαν το χαρακτήρα της.

Μπάνιο που μοιάζει με χαμάμ. Δωμάτιο που παραπέμπει στις 1001 νύχτες.

Από τη στιγμή που έγινε εξώφυλλο στο εμβληματικό περιοδικό World of Interiors, η φήμη του Marco Polo ξεπέρασε κατά πολύ τα ροδίτικα σύνορα.

Είχε δίκιο ο Ντάρελ: τόσο απαλά μπορούν να περάσουν οι μέρες στη Ρόδο. Αν διαμένεις, δε, και σε ένα μέρος όπου μπορείς να βιώσεις την ευφάνταστη ένωση διαφορετικών πολιτισμών, συνδυασμένη με υπηρεσίες που εξυψώνουν την έννοια της φιλοξενίας, τότε έχεις βρει τον τέλειο συνδυασμό.

Δεν χρειάζεται να κάνεις σφυγμομέτρηση ούτε να μπεις στον πειρασμό να κοιτάξεις τα reviews των κατά καιρούς επισκεπτών του boutique hotel Marco Polo που βρίσκεται στην Παλαιά Πόλη. Από τη στιγμή που έγινε εξώφυλλο στο εμβληματικό περιοδικό World of Interiors (το 1999), η φήμη του ξεπέρασε κατά πολύ τα ροδίτικα σύνορα. Τώρα, πλέον, δεν γίνεται να μην περάσεις από την οδό Αγ. Φανουρίου 40-42 στη Ρόδο και να μη θαυμάσεις, έστω και περαστικός, αυτό το πρώην τούρκικο αρχοντικό με τον κρυμμένο κατάφυτο κήπο του και την ατμοσφαιρική του αύρα.

Όταν η αύρα του 16ου αιώνα ενοποιείται μ’ αυτήν του 21ου.

Το εσωτερικό του μαγεύει ακόμη περισσότερο. Τα δωμάτια και οι περιβάλλοντες χώροι είναι σαν να έχουν αναδυθεί από τους λεπταίσθητους τόμους του εκδοτικού οίκου Taschen. O εκλεκτικισμός τους είναι εύγλωττος: βαυαρικά και τούρκικα χαλιά, επενδύσεις στους τοίχους που έλκουν την έμπνευσή τους από την Ινδία, έπιπλα της Ανατολής σε σκούρους τόνους, έντονοι χρωματισμοί στους τοίχους και εκκεντρικά παιχνιδίσματα με πολυελαίους.

Ορισμένοι όροφοι είναι φτιαγμένοι από κέδρο που ήρθε από το Λίβανο κι άλλοι που θυμίζουν αρχαία Πομπηία. Η αίσθηση ότι βρίσκεσαι σε ένα ιταλικό palazzo είναι κάτι περισσότερο από εμφανής, ενώ δεν θα λαθέψεις καθόλου αν φανταστείς πως το σκηνικό σε μεταφέρει -ως θαυμαστή χρονομηχανή- πίσω στο 16ο αιώνα.

Το Marco Polo θα μπορούσε να είναι μια μόνιμη εικαστική εγκατάσταση. Μάλλον, είναι κι αυτό. Άλλωστε, η ιστορία πίσω από τη δημιουργία του δείχνει πως ούτε τυχαία φτιάχτηκε έτσι ούτε τυχαία διατήρησε τα απτά χαρακτηριστικά του στιλ του.

Ο κατάφυτος κήπος που είναι κρυμμένος μέσα στο παλαιό τούρκικο αρχοντικό.

Η κυρία Έφη Δέδε γνωρίζει πολύ καλά όλη την ιστορία του Μarco Polo, από την αρχή του έως και σήμερα, καθώς μαζί με τον Ιταλό Τζουζέπε Σάλα δημιούργησαν αυτόν το χώρο από το μηδέν. Ήταν το 1998 όταν ξεκίνησαν όλα. Ο Σκάλα, χρόνια πριν, αναζητούσε να αγοράσει σπίτι στη Ρόδο για να ασχοληθεί με τα διαβάσματά του. Ήταν ένας αυθεντικός καλλιτέχνης, επειδή όμως εκείνα τα χρόνια δεν μπορούσε να ξεπεράσει τη γραφειοκρατία, τον βοήθησε η Έφη Δέδε. Από το 1990 έως το 1999 δεξιώθηκε ουκ ολίγους Ιταλούς καλεσμένους του στην γκαλερί που διατηρούσε. Μόνο που επίσης, εκείνα τα χρόνια, οι ξενοδοχειακές υποδομές ήταν συγκεκριμένες.

Το εξώφυλλο του πασίγνωστου περιοδικού The World of Interiors με το Marco Polo να κοσμεί το εξώφυλλο. Πίσω στο μακρινό 1999.

Ο Σάλα ήθελε οι καλεσμένοι του να αισθάνονται οικεία -σχεδόν σαν στο σπίτι τους- εκεί που θα έμεναν, κάτι που ως εκείνη τη στιγμή δεν μπορούσε να συμβεί. Τότε συναντήθηκε η αγάπη του Σκάλα για την ethnic κουλτούρα με την εμπνευσμένη απόφαση της κας Δέδε να βρει ένα παλιό τουρκικό αρχοντικό στη Νέα Αγορά και να το μετατρέψουν από κοινού σε ένα ευφάνταστο boutique hotel.

Όπως λέει στο Andro η κα. Δέδε: «Το εγχείρημα είχε επιτυχία αμέσως. Το ’98 είχαμε ήδη επτά δωμάτια. Φυσικά βοήθησε η φωτογράφιση που μας έκανε το περιοδικό World of Interiors. Έκτοτε ακολούθησαν κι άλλες φωτογραφίσεις. Είχαμε σταθερούς πελάτες που μας προτιμούσαν».

«Αυτήν τη στιγμή, το εστιατόριο έχει μεγαλύτερη φήμη από το ξενοδοχείο. Τελικά, γίναμε και γαστρονόμοι».

Κάποια στιγμή, με ανανεωτική διάθεση, αλλά και με προθέσεις επέκτασης του κύκλου εργασιών, αποφάσισαν να ανοίξουν δειλά-δειλά και ένα εστιατόριο που θα λειτουργεί παράλληλα με το Marco Polo. Η επιτυχία ήρθε εις διπλούν. Λέει η κα Δέδε: «Αυτή τη στιγμή το εστιατόριο έχει μεγαλύτερη φήμη από το ξενοδοχείο. Τελικά, γίναμε και γαστρονόμοι».

«Μου αρέσει να δουλεύω με νέους μάγειρες και να κάνουμε μαζί ένα γευστικό ταξίδι. Να προσφέρουμε στους πελάτες μας μια mixed culture άποψη στα πιάτα».

Πριν από δύο χρόνια, ο Σάλα έφυγε αδόκητα από τη ζωή. Ωστόσο, αν και το Marco Polo φέρει αρκετά στοιχεία της προσωπικότητάς του, συνέχισε να λειτουργεί. Άλλωστε, η φήμη του ήταν τόσο καλά εδραιωμένη με τα χρόνια που δύσκολα θα μπορούσε να ανακοπεί η πορεία του.

Συνδυασμοί που συνθέτουν κουζίνες διαφορετικών χωρών. Τι πιο ενδιαφέρον;

Τώρα, η επιχείρηση είναι αμιγώς οικογενειακή (ο άντρας και ο γιος της κας Δέδε συμπληρώσουν το παζλ) και συνεχίζει την παράδοση που έχτισε πριν από δύο δεκαετίες. Στόχος είναι να συνεχιστεί το ταξίδι μεταξύ των διαφορετικών πολιτισμών τόσο στο ξενοδοχείο όσο και στην κουζίνα του εστιατορίου. «Μου αρέσει να δουλεύω με νέους μάγειρες και να κάνουμε μαζί ένα γευστικό ταξίδι. Να προσφέρουμε στους πελάτες μας μια mixed culture άποψη στα πιάτα. Άλλωστε, τι άλλο είναι το φαγητό από ταξίδι;»

 

Διαβάστε ακόμα: Μπήκαμε πρώτοι στο Aristotle’s Cigar Lounge του αναγεννημένου Αστέρα Βουλιαγμένης.

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top