Στις 28 Αυγούστου 1963, στο National Mall της Γουάσινγκτον, ο Martin Luther King απηύθυνε την ιστορική ομιλία “I have a dream” μπροστά σε 250.000 ανθρώπους (photo Clark University).

    Λίγο μετά τις 6 το απόγευμα της 4ης Απριλίου του 1968, ο Dr Martin Luther King Jr  πυροβολήθηκε θανάσιμα ενώ στεκόταν στο μπαλκόνι του δωματίου του, στο Lorraine Motel, στο Μέμφις του Τενεσί. Η σφαίρα, από όπλο ελεύθερου σκοπευτή, τον βρήκε στο σαγόνι και διαπέρασε τον νωτιαίο του μυελό. Ήταν μόλις 39 ετών.

    Τους προηγούμενους μήνες, ο King μαχόταν όλο και εντονότερα απέναντι στην κοινωνικοοικονομική ανισότητα της Αμερικής της δεκαετίας του ’60. Στις 28 Μαρτίου, είχε πάει στο Μέμφις για να στηρίξει με την παρουσία του τις διαμαρτυρίες των Μαύρων εργαζομένων στις υπηρεσίες καθαριότητας της πόλης. Όπου, την ίδια μέρα, μια δική τους πορεία, με τον King επικεφαλής, κατέληξε σε βίαια επεισόδια και στον θάνατο ενός παιδιού.

    Στις 3 Απριλίου, έκανε στο Μέμφις την τελευταία του ομιλία με το ιστορικό «Έχω δει τη Γη της Επαγγελίας. Μπορεί να μη φτάσω εκεί μαζί σας. Θέλω όμως να ξέρετε απόψε πως εμείς, ως λαός, θα φτάσουμε στη Γη της Επαγγελίας». (“I’ve seen the Promised Land. I may not get there with you. But I want you to know tonight that we, as a people, will get to the Promised Land.”)

    4 Απριλίου 1968. O Martin Luther King πηγαίνοντας προς το δωμάτιό του, στο Lorraine Motel, στο Μέμφις του Τενεσί. Λίγο αργότερα έπεφτε νεκρός από σφαίρα ριγμένη από το απέναντι κτήριο (photos Penn Live, PBS).

    Μια μέρα μετά, έπεφτε νεκρός. Με το που κυκλοφόρησε η είδηση της δολοφονίας του, διαδηλώσεις ξέσπασαν σε όλη τη χώρα, ενώ ειδικά στο Μέμφις και στη Γουάσινγκτον, επιστρατεύτηκε η Εθνοφυλακή. Στις 9 Απριλίου, ο King κηδεύτηκε στη γενέτειρά του, Ατλάντα. Δεκάδες χιλιάδες ακολούθησαν το φέρετρο, φορτωμένο σ’ ένα ταπεινό, ξύλινο καρότσι που έσερναν δυο μουλάρια.

    Στις 8 Μαΐου, ο Ray συνελήφθη από τη Scotland Yard σε αεροδρόμιο του Λονδίνου, λίγο πριν επιβιβαστεί σε αεροπλάνο για το Βέλγιο.

    Στο μεταξύ, το απόγευμα της μέρας της δολοφονίας, μια κυνηγετική καραμπίνα Remington είχε βρεθεί παρατημένη στο πεζοδρόμιο, δίπλα στην είσοδο ενός μικρού bed-and-breakfast που βρισκόταν λίγα μέτρα μακρύτερα από το Lorraine Motel.

    Τις εβδομάδες που ακολούθησαν, αυτόπτες μάρτυρες, το όπλο και τα δακτυλικά αποτυπώματα πάνω σε αυτό ενοχοποίησαν έναν μοναδικό ύποπτο: τον James Earl Ray που είχε δραπετεύσει, πριν από έναν χρόνο, από φυλακή του Μιζούρι όπου κρατείτο για διαρρήξεις, πλαστογραφία και ένοπλη ληστεία.

    Στις 8 Μαΐου, ο Ray συνελήφθη από τη Scotland Yard σε αεροδρόμιο του Λονδίνου, λίγο πριν επιβιβαστεί σε αεροπλάνο για το Βέλγιο έχοντας τελικό προορισμό, όπως ο ίδιος δήλωσε, τη Ροδεσία (Ζιμπάμπουε, σήμερα), χώρα που τότε διοικείτο από τη διεθνώς καταδικασμένη για ρατσισμό κυβέρνηση του Ian Smith.

    Στις 9 Απριλίου, ο King κηδεύτηκε στη γενέτειρά του, Ατλάντα. Δεκάδες χιλιάδες ακολούθησαν το φέρετρο, φορτωμένο σ’ ένα ταπεινό, ξύλινο καρότσι που έσερναν δυο μουλάρια (photos James L. Amos/Corbis, Lynn Pelham/The Life Picture Collection).

    O Ray εκδόθηκε στις ΗΠΑ και, τον Μάιο του 1969, έχοντας δηλώσει ένοχος, προκειμένου να αποφύγει τη δίκη με ενόρκους –και πιθανότατα την ηλεκτρική καρέκλα–, καταδικάστηκε σε 99 χρόνια φυλάκιση· αν και τρεις μόλις μέρες αργότερα, προσπάθησε να αποσύρει την ομολογία του, υποστηρίζοντας ότι ήταν θύμα συνομωσίας.

    Τη δεκαετία του ’90, η χήρα και τα παιδιά του King άρχισαν να υποστηρίζουν δημοσίως ότι ο Ray ήταν αθώος και ότι έπεσε θύμα συνομωσίας.

    Ισχυρίστηκε πως τον είχε προσεγγίσει κάποιος Raoul για να τον βοηθήσει σε λαθρεμπόριο όπλων και πως, όταν κατάλαβε πως θα ενοχοποιείτο αυτός για τη δολοφονία του King, διέφυγε στον Καναδά. Η προσφυγή του φυσικά απορρίφθηκε, όπως συνέβη και με δεκάδες άλλες που ακολούθησαν τα επόμενα 29 χρόνια.

    Ωστόσο, τη δεκαετία του ’90, η χήρα και τα παιδιά του King άρχισαν να υποστηρίζουν δημοσίως τον Ray και τους ισχυρισμούς του, δηλώνοντας πως και οι ίδιοι τον θεωρούσαν αθώο και πράγματι θύμα συνομωσίας, εμπλέκοντας σε αυτή την κυβέρνηση και τον στρατό των ΗΠΑ και, αναμενόμενα, το FBI του J. Edgar Hoover.

    Tη δεκαετία του ’90, η οικογένεια του King άρχισε να υποστηρίζει τον James Earl Ray, θεωρώντας τον αθώο και θύμα συνομωσίας, εμπλέκοντας την κυβέρνηση και τον στρατό των ΗΠΑ και το FBI του J. Edgar Hoover (photo The Life Picture Collection).

    Ομολογουμένως, ο διαβόητος «κομμουνιστομάχος» διευθυντής του FBI είχε εμμονή με τον King, όντας βέβαιος ότι καθοδηγείτο από κομμουνιστές. Τα τελευταία έξι χρόνια της ζωής του, ο King ήταν υπό συνεχή τηλεφωνική και άλλη παρακολούθηση, ενώ συχνά παρενοχλείτο από πράκτορες του FBI, με διάφορα προσχήματα.

    Η δολοφονία επανεξετάστηκε από ειδική επιτροπή του Κογκρέσου, από την Πολιτεία του Τενεσί και, τρεις μάλιστα φορές, από το Υπουργείο Δικαιοσύνης.

    Επιπλέον, λίγο πριν από τη δολοφονία, έχοντας καταγγείλει και τον πόλεμο στο Βιετνάμ, ο King είχε αρχίσει να παρακολουθείται και από τις μυστικές υπηρεσίες του αμερικανικού στρατού. Γεγονός είναι πάντως πως, μετά τα αιτήματά του για οικονομικές μεταρρυθμίσεις και εγγυημένο ετήσιο εισόδημα για όλους, οι φίλοι του King στην ψυχροπολεμική κυβέρνηση της εποχής είχαν μειωθεί σημαντικά.

    Παρ’ όλα αυτά, τα επόμενα χρόνια, η δολοφονία επανεξετάστηκε από ειδική επιτροπή του Κογκρέσου, από την Πολιτεία του Τενεσί και, τρεις μάλιστα φορές, από το Υπουργείο Δικαιοσύνης. Κάθε όμως επανεξέταση κατέληγε στο ίδιο συμπέρασμα: ο James Earl Ray ήταν αυτός που δολοφόνησε τον Martin Luther King.

    O Ray, που καταδικάστηκε για τη δολοφονία, είχε δραπετεύσει από φυλακή του Μιζούρι όπου κρατείτο για διαρρήξεις, πλαστογραφία και ένοπλη ληστεία (photo BBC).

    Η δε επιτροπή του Κογκρέσου αναγνώρισε πως, ναι, μπορεί να υπήρξε κάποια «χαμηλόβαθμη» συνομωσία με περισσότερους από έναν εμπλεκόμενους, δίχως ωστόσο να κατορθώσει να ανακαλύψει σχετικά αποδεικτικά στοιχεία.

    Ο Ray είχε ένα σημαντικό κίνητρο για να σκοτώσει τον King: το ρατσιστικό μίσος.

    Άλλωστε, εκτός της πληθώρας ενοχοποιητικών για εκείνον στοιχείων –μεταξύ άλλων, των αποτυπωμάτων του στη Remington και της εξακριβωμένης διαμονής του στο γειτονικό bed-and-breakfast τη μέρα της δολοφονίας– ο Ray είχε ένα σημαντικό κίνητρο για να σκοτώσει τον King: το μίσος. Σύμφωνα με την οικογένεια και φίλους του, ήταν φανατικός ρατσιστής, ο οποίος μάλιστα τους είχε πει πως κάποια μέρα θα σκότωνε τον King.

    Ο James Earl Ray πέθανε, από νεφρική ανεπάρκεια, σε νοσοκομείο φυλακής του Τενεσί, το 1998 σε ηλικία 70 ετών.

     

     

    Διαβάστε ακόμα: H 25η Μαρτίου στις ΗΠΑ – όταν ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ είπε το ιστορικό «How Long? Not long!».

     

     

    x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

    Button to top