Ο σκηνοθέτης David Lynch και ο ηθοποιός Russell Brand σε κατάσταση διαλογισμού. Αμφότεροι τον χρησιμοποιούν καθημερινά για να ισορροπούν (Photo by Slaven Vlasic/Getty Images).

Ο χρόνος τρέχει, οι ρυθμοί ανεβαίνουν, οι φωνές (μέσα και έξω) περιζώνουν. Το άγχος είναι σύμφυτο με τη σημερινή εποχή – δεν προλαβαίνεις να πάρεις μια ανάσα. Στοπ. Έστω, pause. Κάντε κάτι που να διακόπτει το φρενήρη ρυθμό. Δώστε στον εαυτό σας το δικαίωμα να αναπνεύσει λίγο. Να πάρει μια ανάσα. Να διαλογιστεί. Ναι, να διαλογιστεί.

Έχουμε την εντύπωση πως διαλογισμό κάνουν μόνο οι δάσκαλοι του ζεν και ότι, τέλος πάντων, πρέπει να ενστερνιστείς την κουλτούρα της Άπω Ανατολής για να μπορέσεις να τους ακολουθήσεις στις ασκήσεις χαλάρωσης και ηρεμίας που κάνουν. Μέγα λάθος! Ο διαλογισμός είναι απλές ασκήσεις που μπορεί να κάνει οποιοσδήποτε για να ελαττώσει το στρες και να κάνει ενέσεις χαλάρωσης και χαράς μέσα στην ημέρα. Τα αποτελέσματα είναι άμεσα.

Αυτό που χρειάζεται πρώτα και κύρια να κάνουμε είναι να βρούμε μια καθημερινή ρουτίνα. Ακόμη και λίγα λεπτά διαλογισμού κάθε μέρα μπορούν να κάνουν τη διαφορά. Το ζητούμενο δεν είναι να αφήσεις τις σκέψεις σου να ταξιδεύουν δεξιά και αριστερά, ούτε να αδειάσεις εντελώς το μυαλό σου. Αυτό που καταφέρνεις με τον διαλογισμό είναι να κοιτάζει αυτό που συμβαίνει τώρα, αυτή τη στιγμή, να μην το αφήνεις να γλιστράει από τα χέρια σου.

Οι ειδικοί του διαλογισμού λένε πως οι σκέψεις είναι τόσο φυσικές στον άνθρωπο όπως η αναπνοή του.

Φυσικά, επειδή κάτι τέτοιο δεν είναι εύκολο, ένας δάσκαλος πάντα βοηθάει να μας δείξει τον τρόπο να μην χάνουμε την παρούσα στιγμή. Ο ίδιος είναι σε θέση να μας προτείνει και πώς μπορούμε να διαλογιζόμαστε καθώς περπατάμε ή πώς να τρώμε δίχως τα βάρη της ημέρας να μας καταπλακώνουν και να… μετρούν τις μπουκιές μας.

Είναι αναπόδραστο: το μυαλό δεν γίνεται να μην δουλεύει. Προφανώς και κατά τη διάρκεια του διαλογισμού θα υπάρξουν σκέψεις που δεν γίνεται να ανακόψετε. Δεν χρειάζεται να αντιδράτε αρνητικά σ’ αυτό. Οι ειδικοί του διαλογισμού λένε πως οι σκέψεις είναι τόσο φυσικές στον άνθρωπο όπως η αναπνοή του. Παρεμπιπτόντως: οι ανάσες παίζουν σημαντικό ρόλο. Μόλις, λοιπόν, οι σκέψεις αρχίζουν να χοροπηδούν, καλό είναι να επικεντρωθούμε και να είμαστε «παρόντες» στις εκπνοές και τις εισπνοές μας. Το σημαντικό είναι πώς αντιδρούμε στις σκέψεις που μας έρχονται εκείνη τη στιγμή στο μυαλό κι όχι να τις διακόψουμε με βίαιο τρόπο ή να κατηγορήσουμε τον εαυτό μας επειδή σκέπτεται.

Πέραν της αναπνοής, όμως, υπάρχει και μια άλλη μέθοδος που μπορεί να σας βοηθήσει: το body scan. Το σκανάρισμα του σώματος, δηλαδή, από την κορφή έως τα νύχια. Ξεκινήστε από το κεφάλι και αργά-αργά δώστε προσοχή στην επιφάνειά του δέρματός σας (πόντο-πόντο). Προσπαθείστε να αισθανθείτε τα μέρη του προσώπου σας αγγίζοντάς τα και συνεχίστε έτσι με όλο το υπόλοιπο σώμα. Κάποιες αισθήσεις που θα αποκομίσετε θα είναι ευχάριστες, κάποιες ουδέτερες και κάποιες δυσάρεστες. Μην τις κατηγοριοποιήσετε, μην αντιδράσετε απότομα. Αυτό που έχει σημασία είναι να κατανοήσετε πλήρως τι αισθάνεστε εκείνη τη στιγμή και να συνεχίσετε τον «έλεγχο» του σώματός σας.

Στόχος δεν είναι να σταματήσουμε να σκεφτόμαστε ή να αδειάσουμε το σώμα μας, αλλά να προσδεθούμε όσο μπορούμε περισσότερο στο παρόν δίχως καμία διάθεση να το δικαιώσουμε ή να το καταδικάσουμε (Credit: New York Times).

Για να το πούμε απλά: ο διαλογισμός είναι ένας τρόπος να προπονήσουμε το μυαλό μας. Συχνά αισθανόμαστε πως μεταφερόμαστε στο μέλλον, στο παρελθόν, σκεφτόμαστε διάφορα, το μυαλό μας εκτρέπεται διαρκώς. Ο διαλογισμός είναι σε θέση να μας επαναφέρει στο παρόν και να μας δώσει τα «εργαλεία» να αποβάλλουμε το άγχος και να γίνουμε περισσότερο ανεκτικοί με τον εαυτό μας και τους άλλους. Εντέλει, αυτό που προσφέρει είναι ισορροπία και μια πολύ σημαντική εκπαίδευση στην προσοχή που δίνουμε στο τώρα.

Τα τελευταία χρόνια, ολοένα και περισσότερο αναπτύσσεται ο διαλογισμός που περιλαμβάνει αυτό που λένε οι ψυχολόγοι «ενσυνειδητότητα». Δηλαδή: στόχος δεν είναι να σταματήσουμε να σκεφτόμαστε ή να αδειάσουμε το σώμα μας, αλλά να προσδεθούμε όσο μπορούμε περισσότερο στο παρόν δίχως καμία διάθεση να το δικαιώσουμε ή να το καταδικάσουμε. Τα αποτελέσματα είναι άμεσα. Αποκτούμε έλεγχο των ενεργειών μας και δίνουμε την ευκαιρία στον εαυτό μας να βγάλει προς τα έξω περισσότερη καλοσύνη και ηρεμία. Πολλοί πιστεύουν πως αυτό σχετίζεται με κάποιες θρησκείες και κρίνουν με σκεπτικισμό τον διαλογισμό. Άλλο ένα μέγα λάθος! Ο διαλογισμός είναι εξάσκηση στο να ενδιαφερόμαστε τον εαυτό μας.

Αυτό που χρειάζεται μόνο να κάνετε είναι να έχετε θέληση να το κάνετε. Βρείτε λίγο χρόνο κάθε μέρα, αναζητήστε ένα ήσυχο μέρος όπου μπορείτε να αυτοσυγκεντρωθείτε δίχως να περισπούν άλλα πράγματα. Δεν χρειάζεται να φοράτε ειδικά ρούχα ή να έχετε κάποια αξεσουάρ μαζί σας. Αρκετοί τα χρειάζονται, αλλά δεν είναι απαραίτητα. Μια άνετη καρέκλα και μια ήσυχη γωνιά φτάνουν και περισσεύουν.

Δεν πρέπει ποτέ να πιστέψουμε πως ο διαλογισμός είναι πανάκεια που θα διώξει όλες τις κακές σκέψεις από το κεφάλι μας.

Με τον καιρό θα μπορείτε να γευτείτε νέες εμπειρίες κάνοντας το ίδιο την ώρα που περπατάτε ή που τρώτε. Ειδικά στην δεύτερη περίπτωση τα αποτελέσματα είναι εντυπωσιακά. Τρώμε από συνήθεια, πολλές φορές δίχως καν να έχουμε όρεξη. Τρώμε διότι έτσι πρέπει να κάνουμε δίχως να προσέχουμε τις αντιδράσεις μας. Ο διαλογισμός θα σας βοηθήσει να δώσετε λίγο περισσότερο χρόνο στη διαδικασία της κατάποσης.

Πολλοί αυτομαστιγώνονται στην αρχή ότι δεν μπορούν να συγκεντρωθούν, άλλοι αισθάνονται υπνηλία ή βαριούνται να μην κάνουν τίποτα. Σε ορισμένους, οι πόνοι που «δίνει» το σώμα τους τούς είναι ανυπόφοροι (Credit: New York Times).

Συνολικά, όταν αποφασίσουμε να ξεκινήσουμε διαλογισμό δεν πρέπει να έχουμε δεύτερες σκέψεις επ’ αυτού. Καλό είναι να έχουμε θετική εκτίμηση της απόφασής μας. Η καλή διάθεση δεν έβλαψε κανέναν. Και επιπλέον: δεν πρέπει ποτέ να πιστέψουμε πως ο διαλογισμός είναι πανάκεια που θα διώξει όλες τις κακές σκέψεις από το κεφάλι μας. Δώστε λίγο χρόνο στον εαυτό σας και με τον καιρό θα δείτε πως ολοένα και περισσότερο στέκεστε στο παρόν δίχως κριτική διάθεση.

Τέλος, μην σας φοβίσουν κάποιες αρχικές αντιδράσεις που θα έχετε. Πολλοί αυτομαστιγώνονται στην αρχή ότι δεν μπορούν να συγκεντρωθούν, άλλοι αισθάνονται υπνηλία ή βαριούνται να μην κάνουν τίποτα. Σε ορισμένους, οι πόνοι που «δίνει» το σώμα τους τούς είναι ανυπόφοροι. Και πάλι η υπομονή πρέπει να είναι ο οδηγός σας. Τίποτα δεν γίνεται από τη μια στιγμή στην άλλη. Το να ενταχθείτε σε μια ομάδα και να έχετε την καθοδήγηση ενός ειδικού θα σας βοηθήσει να ξεπεράσετε αυτά τα αρχικά στάδια μπλοκαρίσματος και να βιώσετε όλη την εμπειρία που θα ανοιχτεί μπροστά σας. Απλώς κάντε το. Αξίζει τον κόπο.

 

Διαβάστε ακόμα: Δρ. Νικόλαος Κωστόπουλος, «Η ζωή είναι τώρα, πρέπει να το πιστέψεις».

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top