Μιχάλης Χατζαντωνάς: «Κάθε πτυχή του αθλητισμού μπορεί να εφαρμοστεί στην καθημερινότητα»

«Με το personal training ασχολήθηκα μέχρι το 2018, που έκανα τον δικό μου χώρο στη Γλυφάδα, και εκεί έγινε και η πρώτη μου συνάντηση με την Ειρήνη Μιχαηλίδη».

Πρώην πρωταθλητής, νυν προπονητής, ο Μιχάλης Χατζαντωνάς, μέσα από τις εμπειρίες του, είναι σίγουρος πια ότι ο στόχος είναι η νούμερο ένα κινητήριος δύναμη για ό,τι θέλουμε να καταφέρουμε στη ζωή μας. Έτσι προπόνησε και την Ειρήνη Μιχαηλίδη, με πίστη και θάρρος που της μετέδωσε, για να καταφέρει τον δικό της στόχο: να γίνει πρωταθλήτρια Ευρώπης στα 100 μ. και δευτεραθλήτρια στα 200 μ. στους Ευρωπαϊκούς Αγώνες Μεταμοσχευμένων και Αιμοκαθαιρόμενων αθλητών. Ενας άνδρας με ενσυναίσθηση και γενναιοδωρία που μιλά για όλα απενοχοποιώντας σε. Ο,τι και όσο αντέχεις… Αρκεί να «σε φροντίζεις».

– Πώς φτάσατε στον αθλητισμό;

Γεννήθηκα στον Πειραιά, αλλά μεγάλωσα σε ένα χωριό που λέγεται Τακτικούπουλη, στην επαρχία Τροιζηνίας. Από μικρός είχα επαφή με τη φύση, λόγω της δουλειάς των παππούδων και των γιαγιάδων μου. Στο Δημοτικό και στην αρχή της εφηβείας μου ασχολήθηκα με τον στίβο, με τη βοήθεια του ομοσπονδιακού προπονητή Νίκου Καράμπαμπα, με τον οποίο συνεργαζόμαστε τώρα. Είχε έρθει να μας κάνει κάποια τεστ για τις ανάγκες της πτυχιακής του τότε και είδε ότι είμαι καλός. Έτσι ασχολήθηκα με τον αθλητισμό και μετά με τον πρωταθλητισμό στα 400 μ. με εμπόδια. Ο Νίκος μάς μύησε στον αθλητισμό και στα 16-17 μου, έγινα πανελληνιονίκης στα 400 μ. με εμπόδια.

– Τι κάνατε μετά το σχολείο;

Τελειώνοντας το λύκειο, πέρασα στην Γυμναστική Ακαδημία στα Τρίκαλα. Λόγω Εθνικής ομάδας όμως, πήρα μεταγραφή και έκανα τις σπουδές μου στη Γυμναστική Ακαδημία Αθηνών. Ύστερα από πέντε χρόνια στη σχολή, πήγα στο Ναυτικό, στον Πόρο. Τον αθλητισμό και τον πρωταθλητισμό δεν τον είχα αφήσει, το κεφάλαιο αυτό το έκλεισα καταλαμβάνοντας την 5^η θέση στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα ανδρών. Αποφάσισα τότε να δώσω κατατακτήριες για φυσικοθεραπεία και έτσι πέρασα στο ΤΕΙ Πατρών. Τελειώνοντας και από εκεί, το 2011, στα 30 μου πλέον, ανέβηκα στην Αθήνα, για να κάνω την πρακτική μου στο νοσοκομείο «Υγεία». Παράλληλα, για βιοποριστικούς λόγους, άρχισα να ασχολούμαι με τη θεραπεία και το personal training, τα οποία τελικά αποφάσισα να ακολουθήσω και έτσι δεν έμεινα στο «Υγεία».

– Αρα επιλέξατε σαφώς κάτι άλλο…

Με το personal training ασχολήθηκα μέχρι το 2018, που έκανα τον δικό μου χώρο στη Γλυφάδα, και εκεί έγινε και η πρώτη μου συνάντηση με την Ειρήνη Μιχαηλίδη, γιατί μου άρεσε να προπονώ και in και out. Ο αθλητισμός για μένα είναι άσκηση πνευματική, ψυχική και σωματική. Η Ειρήνη ήταν μία αιμοκαθαιρόμενη γυναίκα σε τελικό στάδιο, που ήθελε να γυμναστεί για την υγεία της. Μετά ανακαλύψαμε ότι υπάρχει μία Αθλητική Ομοσπονδία Νεφροπαθών και Μεταμοσχευμένων, που είχε ένα πανελλήνιο πρωτάθλημα και η Ειρήνη αποφάσισε να πάρει μέρος. Είδαμε ότι είναι γρήγορη, οι χρόνοι της ήταν σε καλά επίπεδα σε σχέση με τα πανευρωπαϊκά και τα παγκόσμια πρωταθλήματα και αρχίσαμε την προπόνηση -περάσαμε πολλά… Η Ειρήνη έκανε και μεταμόσχευση με νεφρό από τον άντρα της, αν και ήταν ασύμβατοι δότες. Γίνεται όμως και αυτό πλέον.

– Στην Ελλάδα έκανε την εγχείρηση;

Ναι, την έκανε εδώ, στο Λαϊκό. Οι γιατροί του είναι πολύ εξειδικευμένοι και κάνουν πάρα πολύ καλή δουλειά. Έκανε την εγχείρηση το 2019 και συνεχίσαμε τις προπονήσεις. Πέρυσι, το 2022, έγινε πανευρωπαϊκή πρωταθλήτρια στα 100 μέτρα και βγήκε και 2^η στα 200 μέτρα. Πετύχαμε τον στόχο μας!

«Όταν πας σε ένα γυμναστή, αυτός πρέπει να αξιολογήσει το μυοσκελετικό σου σύστημα, την κινητικότητα των αρθρώσεών σου σε όλο το σώμα».

 – Μπορεί κάποιος να θέλει να γυμναστεί, αλλά να μην έχει τον χρόνο ή την οικονομική δυνατότητα…

Πρώτα απ’ όλα θέλω να μιλήσω για τις γυναίκες, που προσπαθούν να γυμναστούν, αλλά λόγω του υπερβολικού φόρτου εργασίας, παιδιά, οικογένεια, δεν μπορούν ή δυσκολεύονται περισσότερο από τους άντρες. Θέλει κόπο για να το κάνεις. Αλλά το βασικό στοιχείο είναι να το αποφασίσεις και να έχεις ένα στόχο. Η άθληση μπορεί να είναι παντού στη ζωή μας. Ζούμε στην Ελλάδα, έχουμε πάρα πολλές ηλιόλουστες μέρες, που μπορείς να γυμναστείς σε εξωτερικό περιβάλλον. Έχουμε πάρκα, έχουμε φύση,που μπορείς να πας ανά πάσα στιγμή. Δεν σημαίνει ότι το να γυμνάζομαι ισούται με το να σηκώνω βάρη ή να μου δείχνει κάποιος τι να κάνω. Ένα περπάτημα έξω θεωρείται άθληση, απλά χρειάζεται πρόγραμμα και συντονισμός. Χρειάζεται απόφαση, στόχος και πρόγραμμα.

– Τι άλλο παίζει ρόλο στη γυμναστική; 

Στη γυμναστική παίζει ρόλο και η σωστή αξιολόγηση. Όταν πας σε ένα γυμναστή, αυτός πρέπει να αξιολογήσει το μυοσκελετικό σου σύστημα, την κινητικότητα των αρθρώσεών σου σε όλο το σώμα. Η γυμναστική που εφαρμόζω εγώ σε έναν άνθρωπο που έχει χαλαρές αρθρώσεις λέγεται ισομετρική ενδυνάμωση. Πλέον η γυμναστική δεν έχει να κάνει μόνο με το να σηκώνεις βάρη, το σημαντικό είναι να καταλάβεις ότι ενεργοποιείς το νευρικό σου σύστημα -αυτό εκπαιδεύεις.

– Όταν μιλάτε για στόχο, τι εννοείτε;

Ο στόχος μπορεί να είναι, θέλω να χάσω κιλά πολύ γρήγορα, ή θέλω να ξεκινήσω γυμναστική για να φτιάξω τον αυχένα μου, ή θέλω να βάλω τη γυμναστική στη ζωή μου. Εμείς καλούμαστε να σου δείξουμε τον σωστό τρόπο. Όταν έρθει κάποιος και μου πει, έχω τον αυχένα μου αλλά θέλω να χάσω και κιλά γρήγορα, εγώ θα του πω ότι με αυτό τον τρόπο θα τραυματιστεί. Πρέπει να βρω μια γυμναστική που να του ταιριάζει και να του πω ότι ο τρόπος είναι να περπατήσεις και να κάνεις πιλάτες. Να προσαρμόζεται το σώμα σε αυτά που ο ίδιος έχει ανάγκη και θέλει, σε αυτά που τον κάνουν να αισθάνεται καλά

– Δεν υπάρχει σήμερα μία πίεση για το τέλειο σώμα;

Πιστεύω ότι αυτό είναι ένα πράγμα που πλέον έχουμε ξεπεράσει. Το σημαντικό είναι να μην ασχολούμαστε με την εικόνα και χάνουμε την ουσία. Οταν ξεκινήσεις πραγματικά να αθλείσαι, να ασχολείσαι πραγματικά με τον εαυτό σου, αντιλαμβάνεσαι ότι δεν έχει πλέον σημασία το τι μορφή θα βγει προς τα έξω. Το σίγουρο είναι ότι από τη στιγμή που ξεκινάς να δουλεύεις σωστά και με στόχο, το αποτέλεσμα στο κορμί σου θα είναι θετικό.

«Πάντα πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας ότι προσπαθούμε για κάτι, είμαστε καλοί και κάθε χρόνο θέλουμε να έχουμε ένα αποτέλεσμα».

– Εννοείτε ότι η άσκηση βοηθάει στη βελτίωση της καθημερινότητας;

Βέβαια. Ο τρόπος ζωής μας πλέον μάς έχει φέρει σε ένα σημείο που απλά μπαίνουμε σε ένα αυτοκίνητο, δεν περπατάμε και ψάχνουμε να βρούμε τρόπους μέσα από τη γυμναστική να κάνουμε το μυαλό μας να καταλάβει ότι μπορεί να βελτιωθεί, π.χ. μπορεί να σκύψει και να σηκώσει κάτι από το έδαφος χωρίς να πονάει. Για αυτό κάνεις γυμναστική. Δεν κάνεις γυμναστική μόνο για να φτιάξεις το κορμί σου, κάνεις για να επανεκπαιδεύσεις το νευρικό σου σύστημα, ώστε να αντέξει τα καθημερινά φορτία που δέχεται από τη ζωή.

– Είχατε τον χαρακτήρα του αθλητή από μικρή ηλικία ή τον αποκτήσατε με τον καιρό;

Μέσα από τον αθλητισμό, επειδή ήμουν ένα υπερκινητικό παιδί με διάσπαση προσοχής, βρήκα μία διέξοδο, έναν τρόπο ηρεμίας. Τώρα που μεγάλωσα, κατάλαβα και αυτό που μου έλεγε ο προπονητής μου τότε, ότι αυτό που κάνεις τώρα, θα σε μάθει να αντεπεξέρχεσαι σε όλη σου τη ζωή. Έχεις να δώσει εξετάσεις, έχεις να διαχειριστείς κάτι δύσκολο, που εκτός από σωματική και πνευματική, είναι και ψυχική άσκηση. Δηλαδή, την ώρα που αθλούμουν και έπρεπε να κάνω έναν συγκεκριμένο χρόνο, διαχειριζόμουν το άγχος μου, δηλαδή την ψυχή μου, έτσι ώστε όταν ήμουν κουρασμένος, να μπορώ να το ξεπερνάω, χωρίς να πονάω. Να βάζω τον εαυτό μου σε μία διαδικασία, ώστε να σκέφτεται ότι μπορώ να γίνω καλύτερος, χωρίς να φέρνω το σώμα μου σε υπερβολική κούραση και χωρίς να απογοητεύομαι. Κάθε πτυχή του αθλητισμού μπορεί να εφαρμοστεί στην καθημερινή μας ζωή για πάντα. Πάντα πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας ότι προσπαθούμε για κάτι, είμαστε καλοί και κάθε χρόνο θέλουμε να έχουμε ένα αποτέλεσμα. Ο στόχος αυτός μπορεί να μην υλοποιηθεί το πρώτο χρόνο ούτε τον δεύτερο, αλλά τον τέταρτο. Εκείνη τη στιγμή είσαι έτοιμος να προχωρήσεις στον επόμενο στόχο, ακόμα πιο δυνατός.

«Χαμένη προπόνηση είναι αυτή που δεν έγινε, όχι αυτή που δεν πήγε καλά».

 – Σας λείπει ο πρωταθλητισμός;

Είμαι σε μια φάση που το διαχειρίζομαι, γιατί συμμετέχω ακόμα σε κάποιους αγώνες που γίνονται στην Αθήνα και μπαίνω στο τριπάκι και σκέφτομαι να τρέξω πιο γρήγορα, να μπορέσω να φτάσω ένα χρόνο πιο καλό, σε σχέση με αυτά που έκανα. Αλλά εκεί έρχεται η λογική μου και το συναίσθημά μου, που λέει ότι εγώ θέλω να μπορώ να τρέχω μέχρι τα βαθιά μου γεράματα. Οπότε κρατάω τον εαυτό μου σε ένα επίπεδο που να μην τον πιέζω πολύ, να μην ψάχνω να γίνω πρωταθλητής, αλλά να μπορώ να έχω μια καλή υγεία, ένα καλό μυϊκό σύστημα, ώστε να αντεπεξέρχομαι κάθε φορά στον στόχο που έχω βάλει με άνεση.

– Άρα το μικρόβιο του αθλητισμού δεν φεύγει ποτέ…

Το μικρόβιο δεν φεύγει. Σου αρέσει γιατί είναι 20 χρόνια από τη ζωή σου, είναι αυτό που ήσουν πριν και αυτό που είσαι τώρα. Επιλέγεις να το κάνεις σε ένα άλλο επίπεδο, αλλά είσαι μέσα σε αυτό, μέσα στην άθληση. Από εκεί και πέρα, προσπαθείς να το μεταδίδεις σε άλλους, που μπορούν να το κάνουν.

Το χαμόγελο δεν λείπει από την προπόνηση με την Ειρήνη Μιχαηλίδη.

– Όταν χάνεις, ξέρεις ότι υπάρχει η πιθανότητα της νίκης μπροστά σου. Οταν νικάς, έχεις μία χαρά, δεν σκέφτεσαι όμως ότι μπορεί να είναι και η τελευταία σου;

Όχι. Μόνο αν έχεις αποφασίσει να σταματήσεις. Όταν έχεις μια νίκη ή μια ήττα, ξέρεις ότι την επόμενη χρονιά έχεις έναν στόχο. Πάντα έχεις στο μυαλό σου τη νίκη. Πέρα από τη δύναμη ψυχής, έχουμε να κάνουμε με το χαμόγελο, την αγάπη και το ότι το κάνω απλά γιατί αυτό θέλω. Εγώ αντιμετωπίζω πάντα με χαμόγελο έναν άνθρωπο που έχει βάλει έναν στόχο και έρχεται και σου λέει, εγώ θέλω να κινηθώ σε αυτό, όπως η Ειρήνη.

– Δεν ήταν το θέμα ο πρωταθλητισμός;

Όχι, ο πρωταθλητισμός προέκυψε. Το θέμα ήταν ο αθλητισμός. Μέσα από αυτή τη διαδικασία, είδα ένα άτομο με χαμόγελο, παρ’ όλα τα προβλήματα. Τρεις φορές την εβδομάδα έκανε αιμοκάθαρση, με ένα μυϊκό σύστημα με κορτιζόνες που δεν αντέχει και μπορεί να πάθαινε κάταγμα κόπωσης, να τραυματίζονταν οι μύες της, οι εντάσεις ήταν πολύ μεγάλες για ένα κορμί που δεν τις γνώριζε πριν. Δεν ήταν πρωταθλήτρια μικρή, ξαφνικά ασχολήθηκε με τον στίβο. Όλα αυτά αντιμετωπίστηκαν με χαμόγελο, προσήλωση και στόχο.

– Σας άλλαξε η Ειρήνη;

Με άλλαξε στο γεγονός ότι αυτό που κάνουμε, απαιτώ και απαιτεί να είναι όσο το δυνατόν καλύτερο. Δεν πάμε να πούμε, «α, να πάμε καλά», πάμε να διεκδικήσουμε το μετάλλιο. Το πιστεύουμε και το θέλουμε. Πάμε εκεί χωρίς να έχουμε αρνητικές σκέψεις στο μυαλό μας. Για παράδειγμα, ένα μήνα πριν, μπορεί να έχει τραυματιστεί. Μπορούμε να το αλλάξουμε; Όχι. Θα προσαρμόσω λοιπόν τις προπονήσεις μας και θα κάνουμε το καλύτερο δυνατό με αυτό που έχουμε. Αυτό θα μας πάει όπου μπορεί να μας πάει.

– Προπονητικά σάς άλλαξε;

Ανακάλυψα πράγματα καινούργια, κυρίως στο να στήνω ένα πρόγραμμα σε σχέση με αυτό που βλέπω καθημερινά, με ένστικτο, αλλά και με προσοχή και επαγγελματισμό.

– Υπήρξαν φορές που φοβηθήκατε ότι ξεπερνάτε το όριο όσον αφορά την προπόνηση με την Ειρήνη;

Όχι. Η πρώτη κουβέντα που της είπα όταν επέλεξε να ξεκινήσει πρωταθλητισμό ήταν, «κοίτα να δεις, διάλεξες ένα δρόμο ο οποίος μπορεί να μας φέρει τραυματισμούς. Ό,τι και να γίνει, θα το κάνουμε με προσοχή, δεν θα υπερβούμε το όριο. Θα κοιτάξουμε να το κάνουμε με τέτοιο τρόπο, ούτως ώστε να είμαστε ασφαλείς και μέσα στα όρια.

– Το όριο αντοχών μας είναι ελαστικό;

Εγώ δεν θα πω, άμα θες, υπάρχει κι άλλο, θα αφήσω τον άλλο να καταλάβει πού μπορεί να φτάσει. Αν δω ότι δεν μπορεί εκείνη τη συγκεκριμένη μέρα να αποδώσει, δεν θα το συνεχίσω. Δεν θα κερδίσω κάτι πιέζοντας. Θα τον αφήσω και τη μέρα που θα δω ότι μπορεί, θα πάω να κερδίσω κάτι από αυτό. Αυτό θα είναι μια επιτυχημένη προπόνηση, για εμένα και τον αθλούμενο.

– Πώς ορίζει το μυαλό μας τη δύναμη του σώματός μας;

Όταν έχεις φτάσει στα όριά σου και θέλεις να κάνεις κάτι παραπάνω, η ψυχή σου είναι αυτή που θα διαχειριστεί το μυαλό σου. Ψυχή και μυαλό δουλεύουν μαζί. Χαμένη προπόνηση είναι αυτή που δεν έγινε, όχι αυτή που δεν πήγε καλά.

Διαβάστε ακόμα, Νίκος Μπαρμπούδης: «Mικρές αλλαγές στην ρουτίνα αποφέρουν μεγάλες αλλαγές στη ζωή μας».

TAGS :
πως κρατιέμαι σε φόρμα στίβος

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook