Γελάς χωρίς δεύτερες σκέψεις; (η φωτογραφία από την ταινία «My King».

O νεανίας έχει όλα τα δίκια με το μέρος του. Και τα άλλοθι επίσης. Είναι ανέγνωρος, παρθένος, ηλιακά έτοιμος για το μεγάλο άλμα, γεμάτος ορμές, αλλά και εξειδανικεύσεις που δεν τις έχει νοθεύσει η πείρα. Ο,τι και να του συμβεί σε μια σχέση, επειδή ακριβώς δεν έχει ακόμη τα εμπειρικά «εργαλεία» να τα εκλογικεύσει, τα μετατρέπει σε συναίσθημα.

Αυτός είναι ο τυπικός νέος ή νέα που περνάει τη μεγάλη πύλη της σχέσης. Στο βάθος του μυαλού του ξέρει πως αυτή δεν θα είναι η σχέση της ζωής του, ότι του μέλλονται κι άλλες, ότι έχει πολύ δρόμο ακόμη να διανύσει και πολλά σώματα να «περπατήσει», αλλά θέλει και να ζήσει τη στιγμή. Ποιος νοιάζεται για το αύριο; Έχετε ακούσει εσείς ποτέ κανέναν πιτσιρικά να σκέφτεται τι θα κάνει σ’ ένα ή δύο μήνες; Όσα πάνε κι όσα έρθουν.

Από το «όρος» της μέσης ηλικίας βλέπεις πολλά, αλλά όχι τα πάντα. Σου μένουν πολλά κεφάλαια προς διερεύνηση, ωστόσο δεν είσαι ανειδίκευτος «εργάτης» των σχέσεων.

Ο ηλικιωμένος έχει, επίσης, με τη σειρά του όλα τα δίκια και τα άλλοθι. Τα έχει ζήσει όλα ή, τέλος πάντων, όσα του όρισε η ζωή του να ζήσει. Κάνει τον απολογισμό, παίζει την παράταση, δημιουργεί λέξη λέξη τον επίλογό του. Είναι ασύγγνωστο να κάνει σχέδια για το μέλλον. Θα το ήθελε, αλλά, φευ, η ζωή δεν είναι ατελεύτητη.

Και η δική του περίπτωση, αλλά για τελείως άλλους λόγους, καταλήγει στο θυμόσοφο συμπέρασμα: όσα πάνε κι όσα έρθουν. Δεν θα έρθουν πολλά, αλλά δεν πειράζει.

Οπότε τι μένει; Η πιο περίεργη ηλικιακή ομάδα, αυτή των 50αρηδων. Από το «όρος» της μέσης ηλικίας βλέπεις πολλά, αλλά όχι τα πάντα. Σου μένουν πολλά κεφάλαια προς διερεύνηση, ωστόσο δεν είσαι ανειδίκευτος «εργάτης» των σχέσεων. Έχεις τα ένσημά σου. Έχεις κάνει τα απαραίτητα χιλιόμετρα για να μπορείς να κρίνεις αν ο δρόμος είχε ανηφοριές ή κατωφέρειες.

Αυτή η εμπεδωμένη πείρα έχει τα καλά της έχει και τα άσχημά της. Μπαίνεις, άραγε, ανεπεξέργαστος σε μια νέα σχέση ή, μήπως, κουβαλάς τα κατακάθια των προηγούμενων; Κάνεις συγκρίσεις και αναγωγές; Ας μην γελιόμαστε, κάνεις. Είναι ανθρώπινο. Το μυαλό λειτουργεί διαφορετικά από την καρδιά. Το ότι σε έλκει μια γυναίκα δεν σημαίνει ότι δεν απωθεί κάτι άλλο. Αυτή η μίξη που παλαιότερα δεν σου έλεγε και πολλά πράγματα, τώρα σε βάζει σε δεύτερες σκέψεις.

Για να καταφέρεις να μπεις σε μια σχέση πρέπει να αρχίσεις να ξεμαθαίνεις. Δεν είναι εύκολο, καθώς υπάρχει ένα παρελθόν που σε βαραίνει κι άλλοτε σε διδάσκει.

Πρόσφατα το πρώην μοντέλο Paulina Porizkova ανέβασε μια φωτογραφία με τον τωρινό της σύντροφο σε ένα άκρως τρυφερό και αγαπητικό ενσταντανέ (εκείνος τη φιλάει στο μάγουλο σαν να είναι ο μπαμπάς που ασπάζεται το κοριτσάκι του). Η σημειολογία της φωτογραφίας λέει πολλά για το πώς μεταστοιχειώνεται το πάθος δύο ανθρώπων, καθώς το ηλικιακό βάρος αρχίζει να πέφτει στους ώμους περισσότερο από ότι στα χείλη ή τους λαγόνες.

Εχει ενδιαφέρον και το συνοδευτικό κείμενο της Porizkova, ιδιαιτέρως στο σημείο όπου λέει ότι η εκλογή συντρόφου στη μέση ηλικία μοιάζει με λασπωμένη λακκούβα. Όχι πολύ ρομαντικό, αλλά μήπως έχει μια δόση αλήθειας; Διατείνεται πως οι ανύπαντρες φίλες της την συμβούλεψαν να μην επενδύει πολλά στο πρώτο ραντεβού και να δώσει το χρόνο να δοκιμαστεί η σχέση.

Παραδέχεται ότι τα τελευταία τρία χρόνια έχει κάνει περίπου σαράντα ραντεβού. Άρα, ο αριθμός σ’ αυτή την περίπτωση μετράει. Έχοντας κάνει τη δική της σφυγμομέτρηση αποφαίνεται πως το 70% των ανθρώπων της μέσης ηλικίας που κυκλοφορούν στα πέριξ και αναζητούν μια σχέση μοιάζουν με τα εμπορεύματα που είτε επιστρέφονται από τους… παραλήπτες είτε αυτοί θέτουν τον εαυτό τους σε διαθεσιμότητα πιστεύοντας πως αξίζουν καλύτερο παραλήπτη και ψάχνουν να τον βρουν.

Το αποτέλεσμα όλων αυτών είναι η δυσκολία δέσμευσης. Σ’ αυτή την ηλικία είναι σαν να βρίσκεσαι, που βρίσκεσαι δηλαδή, μεσοδρομίς. Κάποιοι είναι παντρεμένοι και ευτυχισμένοι, άρα μη διαθέσιμοι. Άλλοι είναι διαζευγμένοι, επομένως όχι πάντα διαθέσιμοι (ειδικά αν υπάρχουν και παιδιά) και κάποιοι που ως τώρα δεν κατάφεραν για κάμποσους λόγους να οικοδομήσουν μια καλή και στέρεη σχέση.

Θες να ενωθείς, αλλά δεν είναι εύκολο πια (φωτογραφία: από την ταινία «Love is all you need»).

Αν βγεις στον πηγεμό για την Ιθάκη μιας σχέσης θα τους συναντήσεις όλους αυτούς. Το κύριο χαρακτηριστικό, σε άλλον περισσότερο και σε άλλον λιγότερο, είναι ένα περίεργο μάγκωμα, ένα ύφος κάτσε-να-δούμε-τι-καπνό-φουμάρει-αυτή(ος). Δεν μπαίνεις με πατημένο το γκάζι. Ελέγχεις τη διάβαση, προσέχεις μην περνάει κανένας… πεζός και τον πάρεις παραμάζωμα. Ελέγχεις τα πάντα υπό το φόβο του τρακαρίσματος που θα σου αφήσει πολλές ζημιές.

Οι γυναίκες, ενδέχεται, να χρειαστεί να φιλήσουν πολλούς… βατράχους μέχρι να βρουν τον πρίγκιπα (δεν υπάρχουν πρίγκιπες, αλλά ας μην το κάνουμε θέμα).

Για να καταφέρεις να μπεις σε μια σχέση πρέπει να αρχίσεις να ξεμαθαίνεις. Δεν είναι εύκολο, καθώς υπάρχει ένα παρελθόν που σε βαραίνει κι άλλοτε σε διδάσκει. Μήπως, όμως, η πολλή διδαχή καταστρέφει τον αυθορμητισμό; Μήπως αξίζει να δώσεις μια δεύτερη ευκαιρία σ’ αυτόν που έχεις απέναντί σου, αλλά και στον εαυτό σου;

Οι γυναίκες, ενδέχεται, να χρειαστεί να φιλήσουν πολλούς… βατράχους μέχρι να βρουν τον πρίγκιπα (δεν υπάρχουν πρίγκιπες, αλλά ας μην το κάνουμε θέμα) και οι άντρες να κυνηγήσουν πολλά άπαρτα κάστρα μέχρι τη στιγμή που θα βρουν την ανοιχτή θύρα που τους επιτρέψει να μπουν στο παλάτι που έψαχναν.

Όλο αυτό είναι μια διαδικασία αχαρτογράφητη. Δεν είσαι σίγουρος πού πατάς και πού θα βρεθείς. Σαν να διαβαίνεις τη Ζώνη του Λυκόφωτος, αδυνατώντας να ποντάρεις σε θετική ή αρνητική έκβαση. Το πρωταρχικό ζήτημα, ωστόσο, είναι να αποφασίσεις να μπεις στο παιχνίδι της αναζήτησης. Όλα τα άλλα θα τα φέρει η ζωή. Ναι, όσα πάνε κι όσα έρθουν, όμως, για έναν 50αρη αυτή η ισορροπία θετικών και αρνητικών είναι πάντα επισφαλής και τρεμάμενη.

 

Διαβάστε ακόμα: Επιστροφή στην πρώην: Πάλι με χρόνια, με καιρούς, πάλι δικιά μας θά ‘ναι.

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top