Τον περασμένο μήνα όλοι μιλούσαν για «ματωμένες» φράουλες. Μετανάστες, που δουλεύουν για ένα κομμάτι ψωμί και μένουν σε αποθήκες, και απάνθρωποι έμποροι, που λειτουργούν σαν αποικιοκράτες στο Βελγικό Κονγκό, γέμισαν τις οθόνες και τα έντυπα σε όλη την Ελλάδα. Λες και δεν γνωρίζαμε ότι όλη η αγροτική παραγωγή στην Ελλάδα βασίζεται σε φτηνά εργατικά χέρια μεταναστών! Νομίζετε ότι οι ντομάτες, τα αγγούρια και οι ελιές μαζεύονται από τους καλοφτιαγμένους και χαμογελαστούς αγρότες που βλέπουμε στις διαφημίσεις; Χωρίς τη φτηνή και παράνομη εργασία αυτών των ανθρώπων, τα κηπευτικά και τα φρούτα στην Ελλάδα θα ήταν τουλάχιστον τρεις φορές ακριβότερα, καθώς δεν διαθέτουμε ακόμα τις παραγωγικές δομές των Ολλανδών, για να μετατρέψουμε την αγροτική παραγωγή από δραστηριότητα εντάσεως εργασίας σε εντάσεως κεφαλαίου και να μειώσουμε το μέσο κόστος.
Η σκληρή αλήθεια είναι ότι στις δυτικές κοινωνίες έχουμε συμφωνήσει σιωπηρά να χρησιμοποιούμε «δούλους» (όπως έκαναν πάντα, άλλωστε, οι Ευρωπαίοι), προκειμένου να καταναλώνουμε φτηνά αγαθά. Τα ρούχα μας, τα τηλέφωνά μας, τα αυτοκίνητά μας φτιάχνονται σε χώρες που, αν βλέπαμε τις συνθήκες που δουλεύουν οι άνθρωποι, η Μανωλάδα θα φαινόταν παράδεισος. Για την κατάσταση που επικρατεί, δεν φταίνε μόνο κάποιοι ανήθικοι επιχειρηματίες, είμαστε υπεύθυνοι όλοι εμείς που ζητάμε αγαθά ολοένα και περισσότερα, ολοένα και φτηνότερα. Κάθε φορά που γεμίζω το αυτοκίνητό μου με βενζίνη, σκοτώνω έναν άνθρωπο και καταστρέφω ένα πανέμορφο βιότοπο χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από εμένα. Την ίδια στιγμή εξεγείρομαι, όταν η Αμερική και η Ευρώπη πάνε στο Ιράκ για να μην μου λείψει το πετρέλαιο. Μήπως ήρθε η ώρα να δούμε την αλήθεια;
Αν θέλουμε μια πιο δίκαιη κοινωνία, πρέπει να αρχίσουμε να μειώνουμε την ακόρεστη δίψα μας για κατανάλωση, η οποία είναι η πηγή κάθε αδικίας που υπάρχει σε αυτόν τον πλανήτη. Σκεφτείτε ότι ως κοινωνία επιλέγουμε να παράγουμε ζωοτροφές για περίπου 500 εκατομμύρια κατοικίδια ζώα, ενώ την ίδια στιγμή εκατομμύρια παιδιά πεθαίνουν από ασιτία σε χώρες όχι πολύ μακριά από εμάς. Οι πόροι της γης, αν και περιορισμένοι, είναι αρκετοί για να μας θρέψουν όλους, αν τους εκμεταλλευτούμε σωστά. Αυτό, βεβαίως, δεν σημαίνει ότι πρέπει να ζήσουμε στερημένοι, αλλά ότι πρέπει να αρχίσουμε να ξοδεύουμε τα χρήματά μας με κάπως μεγαλύτερη επίγνωση. Η δύναμή μας ως πολίτες δεν είναι στην ψήφο μας, αλλά στις καταναλωτικές μας επιλογές, που προσδιορίζουν πολλά περισσότερα από αυτά που αντιλαμβανόμαστε. Σκέψου, λοιπόν, λίγο πριν αγοράσεις!