OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Στάση για μια φωτογραφία στον Tor des Geants 2014. Ο δρόμος μπορεί να περιμένει (για λίγο…)

Ποια είναι η βασική σας ασχολία στη ζωή;
Καθηγητής Φυσικής Αγωγής – Σύμβουλος Σχολικού Επαγγελματικού Προσανατολισμού.

Γιατί τρέχετε;
Τρέχω από εσωτερική παρόρμηση. Για να νιώσω ελεύθερος. Ο εαυτός μου κι εγώ. Το τρέξιμο είναι η αλληγορία της ζωής. Ξεπερνάς προσωπικές δυσκολίες και προβλήματα. Μαθαίνεις να κάνεις υπομονή και να αγωνίζεσαι, αποκτάς επιμονή, νιώθεις ζωντανός, ανακαλύπτεις τα όριά σου. Διασκεδάζεις και συνάμα χαλαρώνεις.

Ποιος είναι ο στόχος σας;
Στόχος μου είναι η καλύτερη δυνατή προετοιμασία μου αναφορικά με τις ιδιαιτερότητες και τις δυσκολίες της κάθε διαδρομής, έτσι ώστε να ανταποκριθώ αποτελεσματικά την ώρα του αγώνα. Πρώτιστος στόχος ο τερματισμός και, ει δυνατόν, να ξεπεράσω προσωπικά όρια.

Ποιο είναι το κίνητρό σας για να βγείτε από την πόρτα, ακόμα και όταν είστε κουρασμένος;
Είναι εκείνη η ώρα που αναμετριέσαι με τον εαυτό σου ανάμεσα στο «θέλω» και το «πρέπει». Τελικά τις περισσότερες φορές υπερισχύει το «πρέπει», γιατί διαφορετικά οι τύψεις είναι ανυπόφορες.

DSC01270-1190

Συμμετέχοντας στον αγώνα Andorra Roda dels Cims 2013 (178 χλμ. D + 12.000 μ.).

«Το τρέξιμο πρώτα απ’ όλα πρέπει να είναι διασκέδαση και όχι εξαναγκασμός. Ό,τι κάνουμε με το ζόρι δεν έχει τύχη».

Τρέχετε μετά μουσικής;
Απεχθάνομαι να τρέχω με ακουστικά στ’ αφτιά. Μ’ αρέσει να τρέχω στο φυσικό περιβάλλον και να ακούω τους φυσικούς ήχους. Άλλωστε, το τρέξιμο είναι μια βιωματική ενέργεια και πρέπει να συμμετέχουν όλες οι αισθήσεις.

Τι σας «ρίχνει» στο τρέξιμο;
Με επηρεάζουν οι αρνητικές σκέψεις, ο περιορισμένος χρόνος για μια προπόνηση, τα σκουπίδια.

Και τι σας «ανεβάζει» περισσότερο;
Μια καλή διαδρομή σε πανέμορφα τοπία. Η θέα από ψηλά. Να τρέχω με ψιλόβροχο.

Τι σκέφτεστε όταν διανύετε μεγάλες αποστάσεις;
Επικεντρώνομαι στη διαχείριση των πραγμάτων που προγραμμάτισα να κάνω κατά τη διάρκεια του αγώνα. Ψάχνω για εναλλακτικές λύσεις σε προβλήματα που πιθανώς θα εμφανιστούν, αφήνομαι στη θέα του τοπίου και πολλές φορές κάνω αναδρομή σε ευχάριστες στιγμές της προσωπικής ζωής.

Διαβάστε ακόμα:«Τρέχω για να εξελίσσομαι ως άνθρωπος»

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Σε ενσταντανέ του Tor des Geants 2014, όπου σημείωσε την κορυφαία επίδοσή του μέχρι σήμερα: 133 ώρες, σε έναν αγώνα 330 χλμ., 24.000 μ. θετικής υψομετρικής διαφοράς και 150 ωρών όριο τερματισμού.

Από πού αντλείτε έμπνευση για να πάτε ένα χιλιόμετρο παρακάτω, όταν φτάνετε στα όριά σας;
Προσπαθώ να «ντοπάρω» τον εαυτό μου με θετικές σκέψεις. Επίσης, φέρνοντας στο μυαλό μου αγαπητά και πολύ κοντινά πρόσωπα, καθώς και την ανείπωτη χαρά του τερματισμού.

Το τρέξιμο είναι για εσάς και διαλογισμός; Νιώθετε ότι σας ωφελεί και ψυχικά;
Σίγουρα το τρέξιμο είναι μια ενδοσκόπηση, ένας προσωπικός διάλογος με τον εαυτό μας. Τρέχοντας πάντα παίρνω την κατάλληλη απόφαση σε προβλήματα που με απασχολούν.

Είναι αλήθεια ότι προκαλεί έναν γλυκό «εθισμό»; Πόσο εξαρτημένος νιώθετε;
Οι ενδορφίνες. Και πώς να μην νιώθω εξαρτημένος; Είμαι πολύ εξαρτημένος.

Έχετε λάβει μέρος σε αγώνες; Τι σας έμεινε από την εμπειρία;
Έχω λάβει μέρος σε πολλούς αγώνες. Τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Κάθε αγώνας και μια ξεχωριστή εμπειρία. Ένα βίωμα. Μου έμειναν τα υπέροχα τοπία και οι διαδρομές, τα επικίνδυνα περάσματα, περιστατικά με συναθλητές και, βέβαια, οι χαρές των τερματισμών.

Έχετε τρέξει σε μαραθώνιο;
Όχι. Δεν με ενθουσιάζει η ιδέα του τρεξίματος σε άσφαλτο ούτε ο γρήγορος ρυθμός του αγώνα.

Ποια είναι η κορυφαία σας επίδοση έως σήμερα;
133 ώρες στο Tor Des Geants το 2014. Ένας αγώνας 330 χιλιομέτρων, 24.000 μ. θετικής υψομετρικής διαφοράς και 150 ωρών όριο τερματισμού.

Έχετε τραυματιστεί τρέχοντας;
Στη δεξιά κνήμη από την υπερπροσπάθεια. Το 2011 στα Πυρηναία και το 2014 στο Tor des Geants.

Πού τρέχετε συνήθως και γιατί;
Τρέχω σε ορεινές διαδρομές, γιατί το πεδίο προσομοιάζει με αυτό των αγώνων που παίρνω μέρος. Επίσης εκεί απομονώνομαι.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

«Τρέχοντας, εκτός των άλλων, διασκεδάζεις και συνάμα χαλαρώνεις», λέει ο Μιχάλης Παπαδόπουλος. Εδώ, για του λόγου το αληθές, σε μια χαλαρή στιγμή στον Tor des Geants 2014.

«Τρέχοντας πάντα παίρνω την κατάλληλη απόφαση σε προβλήματα που με απασχολούν».

Ποιο είναι το ωραιότερο σημείο που έχετε τρέξει;
Κάθε διοργάνωση έχει τα ωραία σημεία της. Θα ξεχώριζα τα Ζωνάρια και το Σκολιό στον Όλυμπο, το πέρασμα κάτω από τη Τύμφη στο Tera, τα μεσαιωνικά χωριά του Ταΰγετου, το Φρακτό στο VFUT, το σημείο της κορυφογραμμής στο Corfu Mountain, τη διαδρομή στην Ανδόρα, τα όμορφα χωριουδάκια των Πυρηναίων και σίγουρα την περιοχή του Mont Blanc και της Αόστα.

Έχετε τρέξει στο σκοτάδι και πού;
Μ’ αρέσει να τρέχω στο σκοτάδι. Είναι ένα παιχνίδι με τις σκιές στο φως του φακού. Είναι η ησυχία της νύχτας, η απόλυτη συγκέντρωση στις αισθήσεις. Ειδικά με πανσέληνο, το τρέξιμο είναι μια μοναδική εμπειρία. Επειδή συμμετέχω σε πολυήμερους αγώνες, τρέχω πάντα με τη βοήθεια του φακού στο σκοτάδι.

Κάνετε διατάσεις και πότε;
Συνήθως στην αρχή και στο τέλος της προπόνησης.

Πώς μετράτε την απόσταση που διανύετε;
Δεν μ’ αρέσουν οι μετρήσεις και τα στερεότυπα. Έχω μάθει να μετράω εμπειρικά αποστάσεις, παλμούς κ.λπ. Η εμπειρία μου είναι ο βοηθός μου.

Προτιμάτε να τρέχετε μόνος ή με παρέα;
Προτιμώ να τρέχω μόνος, γιατί ο ρυθμός του καθενός ποικίλλει. Μ’ αρέσει, όμως, στις πολυήμερες διαδρομές και προπονήσεις να έχω παρέα.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Ο Μιχάλης Παπαδόπουλος δεύτερος από αριστερά στην αφετηρία του Tor des Geants 2014.

Διαβάστε ακόμα: «Το τρέξιμο είναι δωρεάν ψυχοθεραπεία!»

Barefoot (ξυπόλυτο) τρέξιμο;
Όχι. Είναι μια άλλη προσέγγιση πραγμάτων. Πιστεύω πως στο συγκεκριμένο τρόπο ζωής που κάνω είναι δύσκολο να συνηθίσω το barefoot.

Το τρέξιμο σάς βοήθησε να ξεπεράσετε κάποια εξάρτηση;
Πιστεύω πως ναι. Με το τρέξιμο αποκτάς αυτοπεποίθηση, αυτογνωσία και όπλα για να αντιμετωπίσεις κάθε εξάρτηση.

Αλήθεια τώρα: Δεν υπάρχουν εβδομάδες ή ακόμα και μήνες που βαριέστε να πάτε για τρέξιμο;
Αλίμονο. Μου έχει τύχει, κυρίως σε περιόδους συσσωρευμένης κούρασης. Μπορεί να μην πάω μια μέρα, αλλά εβδομάδα όχι.

Τελικά, έχει πλάκα να τρέχεις ή είναι συνήθεια για μαζοχιστές;
Πιστεύω πως το τρέξιμο, για να έχει συνέχεια, πρώτα απ’ όλα πρέπει να είναι διασκέδαση και όχι εξαναγκασμός. Ό,τι κάνουμε με το ζόρι δεν έχει τύχη.

Γιατί νομίζετε ότι όλοι έχουν «τρελαθεί» τα τελευταία χρόνια και παίρνουν τους δρόμους τρέχοντας;
Ένας λόγος είναι ίσως η εύκολη πρόσβαση στους χώρους προπόνησης και ο φθηνός εξοπλισμός. Ένας άλλος, η διαφυγή από το stress και τα προβλήματα της καθημερινότητας. Επίσης, λόγοι υγείας, η διαφήμιση, η μόδα της εποχής.

Έχετε κάποιον αγαπημένο(η) δρομέα;
Μ’ αρέσουν όλοι εκείνοι οι τύποι που έχουν ως στόχο να ξεπεράσουν τα προσωπικά τους όρια. Ως έναν ενδιαφέροντα τύπο θα ξεχώριζα τον Marco Olmo.

946270_10200089732066100_612854198_n

«Κάθε αγώνας είναι και μια ξεχωριστή εμπειρία. Ένα βίωμα. Μου έχουν μείνει στο μυαλό και στην ψυχή τα υπέροχα τοπία, οι διαδρομές, τα επικίνδυνα περάσματα, περιστατικά με συναθλητές και, βέβαια, οι χαρές των τερματισμών», τονίζει ο Μιχάλης Παπαδόπουλος –εδώ με τη διάθεση στα… ύψη και φόντο το «Θρόνο του Δία» στον Όλυμπο.

Διαβάστε ακόμα: Οι πιο αυθεντικές στιγμές του Αυθεντικού Μαραθωνίου 2015, με το φακό του Andro!

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top