Ένα τρέξιμο εορταστικόν

Το τρέξιμο τέτοιες μέρες δεν προσμετράται στο πρόγραμμα προπόνησής μου, είναι πάντοτε «εξτραδάκι». Είναι για μένα.

Διανύουμε γιορτάρες μέρες, που λέγανε οι παλιοί. Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιά, Φώτα, παραμονές, ανήμερα. Με συνεχές ωράριο καταστημάτων, λαμπιόνια, χριστουγεννιάτικα δέντρα και καραβάκια, αλλά και κάλαντα και μελομακάρονα και κουραμπιέδες και δίπλες. Όλα αυτά εντάσσονται και ενσωματώνονται στη μεγάλη αγκαλιά της παράδοσης. Παραδοσιακές συναντήσεις με φίλους (επαναπατρισθέντες -νέο «φρούτο» αυτό- και μη), ετήσια ραντεβού με συναδέλφους ή και απλούς γείτονες κ.α. Κάθε παράδοση υπενθυμίζει το χρονικό σημείο που βρισκόμαστε. Υπάρχουν, όμως, και λιγότερο παραδοσιακές συνήθειες που, όμως, δίνουν ξεχωριστό χρώμα στις (προαναφερθείσες) γιορτάρες μέρες. Παραδόσεις αυτοσχέδιες ολίγων ατόμων, ή ακόμα και του ενός.

Από την πρώτη στιγμή που άρχισα να τρέχω «έστησα» τέτοιες παραδόσεις. Έτσι, έχω το λεγόμενο «election run»: σε κάθε εκλογική αναμέτρηση των τελευταίων δέκα χρόνων προσέρχομαι στην κάλπη με τα αθλητικά μου και πάντοτε αξημέρωτα προκειμένου να επιδοθώ «στο καπάκι» σε ένα 12άρι απολογιστικό της εκλογικής επιλογής μου (με τον Αλέξη -ένας είναι ο Αλέξης- βελτιώθηκε η φυσική μου κατάσταση). Με το ίδιο σκεπτικό έχω και τα: new year’s day run, Christmas run, carols run, Easter run κ.ο.κ. Εν ολίγοις, έχω προσθέσει ένα τρέξιμο σε κάθε παραδοσιακή περίσταση της ελληνικής κοινωνίας και οικογένειας. Το τρέξιμο αυτό ποτέ δεν προσμετράται στο πρόγραμμα προπόνησής μου, είναι πάντοτε «εξτραδάκι», και επίσης δεν περιλαμβάνει ρολόγια, χρόνους, καταγραφές, τέμπο και καρδιακές συχνότητες. Είναι ελεύθερο κι ατόφιο και δεν πτοείται από κακές καιρικές συνθήκες, ξενύχτια προηγούμενης νύχτας ή παραινέσεις φίλων να «ξεκολλήσω».

Εδώ από το περσινό εορταστικό τρέξιμο με φίλους ανήμερα των Φώτων.

Καθώς περνούσαν τα χρόνια και όσο πιο έντονα «ενσωματωνόμουν» στο δρομικό κίνημα, ανακάλυπτα ότι οι «παραδόσεις μου», δεν ήταν τελικά και τόσο «μου». Βρέθηκαν κι άλλοι δρομείς (παλαιότερα) και συντρεχαλατζήδες (τώρα πια) με τα ίδια «χούγια». Έτσι, τα εορταστικά τρεξίματα απέκτησαν παρέα και οι γιορτινές μέρες μια ακόμη διάσταση, αφορμή ή προέκταση. Την ώρα που γράφω αυτές τις γραμμές, το ημερολόγιο δείχνει Τρίτη 20 Δεκεμβρίου 2016 και το μυαλό μου «προ-τρέχει» στο πρωινό της Κυριακής των Χριστουγέννων, που θα βγούμε για ένα χαλαρό πρωινό τρεξιματάκι με τον Ανδρέα (και όποιον άλλο θελήσει). Κι όπως θα είμαστε χαμογελαστοί, χαρούμενοι και ξεχωριστοί (και μάλλον μόνοι) στους δρόμους της πόλης πρωινιάτικα, μπορεί και να «χτυπήσουμε» ένα μελομακάρονο επιστρέφοντας στο σπίτι και πριν το εορταστικό τραπέζι.

Και του χρόνου να είμαστε καλά, αδέρφια. Καλές γιορτές με τους αγαπημένους μας κοντά. Ας είναι το 2017 καλύτερο από το 2016 και χειρότερο από το 2018. Ρεφρέν: πάμε γερά – πάμε δυνατά.

ΥΓ.: Για την ιστορία, τα «εορταστικά τρεξίματα» μετατρέπονται σε «εορταστικά νοσταλγικά τρεξίματα» κάθε που το ημερολόγιο στέκεται σε επετείους αποχωρισμών και αποχωρήσεων. Κι εκεί μια «γιορτή» στήνεται. Αφιερωμένη, τιμητική, συγκινητική και ολοζώντανη. Και μοναχική. Καλούς δρόμους να έχουμε.

Διαβάστε ακόμα: Εσείς ξέρετε τι είναι η καλλισθενική γυμναστική;

TAGS :
γιορτές Γιώργος Μυζάλης τρέξιμο

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook