Νίκος Πετρόπουλος: «Ποτέ δεν μετάνιωσα που βγήκα για τρέξιμο»

Στον «Rout 2016» –έναν αγώνας περιπέτειας στα υπέροχα, απομονωμένα δάση της Ροδόπης–, 168 χιλιόμετρα με περίπου 8.000 μέτρα υψομετρική και μόνο έξι σταθμούς υποστήριξης, στην καλύτερή του εμφάνιση μέχρι σήμερα, με νέο ρεκόρ. (Φωτογραφία: Drossos Drosos)

Ποια είναι η βασική σας ασχολία στη ζωή;
Σκηνοθέτης στην τηλεόραση.

Γιατί τρέχετε;
Επειδή με κάνει να νιώθω όμορφα. Έτσι απλά τουλάχιστον ξεκίνησε. Εξελίχθηκε πολύ στη συνέχεια, έγινε μια βαθιά και πολύπλοκη ανάγκη, αλλά εξακολουθεί να με κάνει να νιώθω όμορφα.

Ποιος είναι ο στόχος σας;
Μόλις εκπλήρωσα ένα στόχο (ένα καινούργιο προσωπικό ρεκόρ στο Rout) και βρίσκομαι σε περίοδο προσδιορισμού νέων στόχων για τη νέα χρονιά. Σε πιο γενικές γραμμές, να νιώθω ότι βελτιώνομαι και ότι προσεγγίζω τα όρια των δυνατοτήτων μου.

Ποιο είναι το κίνητρό σας για να βγείτε από την πόρτα, ακόμα και όταν είστε κουρασμένος;
Τώρα πια η εμπειρία, η οποία λέει ότι ποτέ δεν μετάνιωσα που βγήκα για τρέξιμο. Όσο κουρασμένος κι αν νιώθεις, όσο δύσκολο κι αν μοιάζει να βγεις από την πόρτα, ένα τέταρτο μετά το ξεκίνημα σκέφτεσαι πόσο καλά έκανες που βγήκες! Αυτή η αίσθηση που είναι δύσκολο να περιγραφεί.

Έχετε κάποιο ρούχο ή αξεσουάρ-φετίχ που φοράτε στο τρέξιμο;
Όχι ιδιαίτερα. Κατά καιρούς έχω, φαντάζομαι. Όμως, αλλάζουν. Τίποτα, πάντως, δίχως το οποίο θα δυσκολευόμουν να πάω για τρέξιμο.

Τρέχετε μετά μουσικής;
Δεν τρέχω ποτέ με μουσική. Μου αρέσει να έχω πλήρη αίσθηση του τι γίνεται γύρω μου. Όχι τόσο για λόγους ασφαλείας, όσο για το ότι προτιμώ την αίσθηση. Ειδικά στα βουνά, όπου κάνω μεγάλο μέρος των προπονήσεών μου, οι ήχοι είναι μέρος της ενσωμάτωσης στη φύση.

«Στο Σπάρταθλον 2015», κατάκοπος και εμφανώς συγκινημένος αμέσως μετά τον τερματισμό. 13ος γενικής και 1ος Έλληνας, σε 27 ώρες και 40 λεπτά.

Τι σας «ρίχνει» στο τρέξιμο;
Ορισμένες συμπεριφορές ανθρώπων. Όπως σε κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα, υπάρχουν κι αυτοί που σου χαλάνε τη μέρα…

Και τι σας «ανεβάζει» περισσότερο;
Πέρα από την ευεξία που προσφέρει η ίδια η δραστηριότητα, πάλι οι άνθρωποι. Έχω κάνει καταπληκτικές φιλίες μέσα από το τρέξιμο.

Τι σκέφτεστε όταν διανύετε μεγάλες αποστάσεις;
Έλα ντε; Με ρωτάνε συχνά φίλοι που ακούνε ότι τρέχω υπεραποστάσεις και δεν ξέρω τι να απαντήσω. Περνάει πολλές φάσεις το μυαλό. Από απλές πρακτικές σκέψεις σε περιστάσεις ιδιαίτερης πνευματικής εγρήγορσης μέχρι στιγμές σχεδόν εξωσωματικής μυστηριακής εμπειρίας. Πάντως, στο τέλος σχεδόν πάντα δεν καταλαβαίνεις πώς πέρασε η ώρα.

Από πού αντλείτε έμπνευση για να πάτε ένα χιλιόμετρο παρακάτω, όταν φτάνετε στα όριά σας;
Ούτε εδώ είμαι σίγουρος για την απάντηση. Στις υπεραποστάσεις πρέπει συχνά να κάνεις τον πόνο φίλο σου. Σχεδόν τον καλοδέχεσαι. Δύσκολο να περιγραφεί με λόγια και προφανώς βγαίνει από τον εσωτερικό κόσμο του καθενός. Ένας στόχος που θέλεις πολύ να πραγματοποιήσεις πάντα βοηθάει να βλέπεις πέρα από τον πόνο της στιγμής, που η εμπειρία πια δείχνει ότι είναι προσπελάσιμος.

Διαβάστε ακόμα: «Όταν τρέξεις λίγα λεπτά, αυτό που σε τραβούσε πίσω, σε τραβάει μπροστά».

Το τρέξιμο είναι για εσάς και διαλογισμός; Νιώθετε ότι σας ωφελεί και ψυχικά;
Σαφώς, και σε πολλά επίπεδα. Πέρα από τις ιδιαίτερες στιγμές που ανέφερα παραπάνω, είναι και μια καθημερινή ψυχική εκτόνωση από την ένταση της καθημερινότητας που βοηθάει στην ψυχική μου ισορροπία.

Είναι αλήθεια ότι προκαλεί έναν γλυκό «εθισμό»; Πόσο εξαρτημένος νιώθετε;
Πολύ! Junkie κανονικό. Με ψυχοσωματικά συμπτώματα όταν απέχω πολύ.

Στον «Utmb 2014», την καλύτερη από τις τρεις εμφανίσεις του (53ος ανάμεσα σε περίπου 2.500 αθλητές, με επίδοση 26 ώρες και 47 λεπτά) σε αυτόν τον αγώνα –τον πιο διάσημο των ορεινών υπερμαραθωνίων– των 170 χιλιομέτρων και 11.000 μέτρων υψομετρικής γύρω από το Mont Blanc. (Φωτογραφία: Μπάμπης Γκιριτζιώτης)

Τι σας έχει μείνει από την εμπειρία των αγώνων;
Ο ενθουσιασμός που δημιουργείται, η κάποια αγωνία πριν (αν ο συγκεκριμένος αγώνας είναι σημαντικός για σένα), η συνύπαρξη με πολλούς ανθρώπους που σας συνδέει η αγάπη για το ίδιο άθλημα, οι ζωντανές συζητήσεις μετά, όλα αυτά είναι πράγματα που σε κάνουν να ξεφεύγεις από την καθημερινή ρουτίνα (έστω και ευχάριστη) των, συνήθως, μοναχικών προπονήσεων.

Έχετε τρέξει σε μαραθώνιο;
Ο πρώτος μου μαραθώνιος ήταν ο πρώτος μεγάλος στόχος που έβαλα ως δρομέας και ακόμα θυμάμαι εκείνο τον πρώτο τερματισμό με μεγάλη χαρά. Έχω ξανατρέξει βέβαια, αν και πια όχι τόσο συχνά, καθώς τρέχω κυρίως βουνά και υπεραποστάσεις.

Ποια είναι η κορυφαία σας επίδοση έως σήμερα;
Μάλλον η πρόσφατη νίκη μου στο Rout, με μια επίδοση που δεν πίστευα ότι μπορούσα να πετύχω.

Ποιο είναι το αγαπημένο σας υγιεινό σνακ;
Το πρωί μετά το τρέξιμο μου αρέσει να τρώω γιαούρτι (ή κεφίρ τώρα τελευταία) με μπανάνα και άλλα φρούτα. Στο μίξερ και λίγο στην κατάψυξη να παγώσει ελαφρά. Γενικά η διατροφή μου είναι μάλλον ισορροπημένη. Δοκιμάζω πράγματα χωρίς να με πιάνει τρέλα με κάθε καινούργια διατροφική τάση και υπερτροφές.

Συμμετέχοντας στον «Grand raid des Pyrenees 2010», αγώνα 100 μιλίων στη γαλλική πλευρά των Πυρηναίων.

Έχετε τραυματιστεί τρέχοντας;
Έχω τραυματιστεί από προπόνηση και από πτώση σε προπόνηση στο βουνό. Τίποτα τρομερό όμως που να με κράτησε πολύ καιρό μακριά από αυτό που αγαπώ.

Ποιο είναι το ωραιότερο σημείο που έχετε τρέξει;
Τόσο δύσκολο να διαλέξω! Θα ξεχωρίσω τα βουνά των Άλπεων και τα δάση της Ροδόπης το φθινόπωρο.

Διαβάστε ακόμα: Δαμάζοντας τις Ιταλικές Άλπεις στον XX Trofeo Mezzalama 2015.

Έχετε τρέξει στο σκοτάδι και πού;
Πολλοί από τους αγώνες στους οποίους τρέχω, λόγω διάρκειας, έχουν και νυχτερινό τρέξιμο. Είναι μάλιστα ένα από τα στοιχεία των υπεραποστάσεων που αγαπώ ιδιαίτερα. Άμα ξεπεραστούν οι όποιοι φόβοι, μπορεί να είναι μια μοναδική εμπειρία. Ειδικά το μοναχικό νυχτερινό τρέξιμο στα πυκνά δάση της Ροδόπης και ο μοναδικός ουρανός στα ξέφωτα και στις κορυφές δύσκολα ξεχνιούνται.

Κάνετε διατάσεις και πότε/πού;
Τώρα με πιάσατε, γιατί είμαι μάλλον τεμπέλης σε αυτόν τον τομέα και δεν κάνω συχνά, παρά μόνο, συνήθως, για να αντιμετωπίσω συγκεκριμένες ενοχλήσεις. Είμαι μάλλον άκαμπτος ως αποτέλεσμα, αν και δεν μπορώ να πω ότι έχω ιδιαίτερους τραυματισμούς. Καταλαβαίνω ότι δεν είμαι καλό παράδειγμα, αλλά…

Πώς μετράτε την απόσταση που διανύετε;
Με ρολόι που έχει gps. Δεν θεωρώ τον εαυτό μου ιδιαιτέρως… γκατζετάκια, αλλά σε κάποιες ευκολίες της τεχνολογίας υποκύπτω.

Προτιμάτε να τρέχετε μόνος ή με παρέα;
Έχουν και τα δυο τη χάρη τους. Έχω κάνει άπειρα μοναχικά χιλιόμετρα στην προπόνηση κι έτσι ευχαριστιέμαι πολύ το τελευταίο διάστημα που καταφέρνουμε να συντονιστούμε κάποιοι φίλοι σε όμορφες συντροφικές προπονήσεις. Στον αγώνα, τα πράγματα είναι πιο δύσκολα. Έχω βρεθεί για μεγάλα ευχάριστα διαστήματα να τρέχω με φίλους, αλλά θεωρώ δύσκολο να συντονιστεί απόλυτα ο αγωνιστικός ρυθμός δυο ανθρώπων, οπότε μοιραία κάποια στιγμή χωρίζουμε. Πρέπει να πω ότι μάλλον ευχαριστιέμαι τη μοναξιά τη στιγμή που τα πράγματα σε έναν υπερμαραθώνιο γίνονται σκούρα και πρέπει να ψάξεις βαθιά μέσα σου για τη δύναμη να συνεχίσεις. Δεν ξέρω αν υπάρχει κι άλλος δρόμος πέρα από το μοναχικό σε αυτές τις στιγμές.

Στον «Olympus Marathon 2011», μια από τις πολλές φορές που έχει τρέξει στον πιο γνωστό αγώνα στην Ελλάδα.

Barefoot (ξυπόλυτο) τρέξιμο;
Όχι. Έκανα τη δοκιμή μου με πιο μίνιμαλ παπούτσια, αλλά δεν πείστηκα ότι με βοηθάει.

Το τρέξιμο σας βοήθησε να ξεπεράσετε κάποια εξάρτηση;
Όχι. Την εξάρτηση του τσιγάρου την είχα κόψει ευτυχώς αρκετά προτού αρχίσω το τρέξιμο. Μια μάλλον υγιής εξάρτηση με το καλό φαγητό και το καλό κρασί δεν έχει μειωθεί πολύ με το τρέξιμο, βοηθάει πάντως να περιορίζω τις υπερβολές.

Αλήθεια τώρα: Δεν υπάρχουν εβδομάδες ή ακόμα και μήνες που βαριέστε να πάτε για τρέξιμο;
Κάθε χρόνο, στην αρχή του χειμώνα, σταματάω το τρέξιμο για τρεις εβδομάδες, κάτι σαν reset του οργανισμού. Τις πρώτες μέρες το κουρασμένο από όλη τη χρονιά κορμί νιώθει σχεδόν ανακούφιση για το τεμπέλικο πρωινό. Πολύ προτού κλείσουν οι τρεις εβδομάδες, όμως, έχω ήδη πεθυμήσει το τρέξιμο και δεν βλέπω την ώρα να πάρω πάλι τα βουνά.

Τελικά έχει πλάκα να τρέχεις, ή είναι συνήθεια για μαζοχιστές;
Αν είναι για μαζοχιστές, τότε έχει πλάκα να είσαι μαζοχιστής!

Γιατί νομίζετε ότι όλοι έχουν «τρελαθεί» τα τελευταία χρόνια και παίρνουν τους δρόμους τρέχοντας;
Σίγουρα είναι μόδα, αυτό όμως δεν είναι αναγκαστικά κακό. Το θέμα είναι ότι ακόμα και αν οι περισσότεροι ξεκινάνε λόγω μόδας, τελικά πολλοί συνεχίζουν, πράγμα που σημαίνει ότι κάτι όμορφο νιώθουν και κάποια ανάγκη τους καλύπτει.

Διαβάστε ακόμα: «Το τρέξιμο είναι το μεταφορικό μου μέσο για ένα ταξίδι αυτοβελτίωσης».

TAGS :
γιατι τρέχω Νίκος Πετρόπουλος

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook