iolas_kolaz4

Αριστερά: Η βίλα του Αλέξανδρου Ιόλα ήταν ένα πραγματικό μουσείο. Δεξιά: Ότι απέμεινε από τη βίλα μετά τις καταστροφές και τις λεηλασίες.

Πολιτισμός ή βαρβαρότητα.

Στην πάνω φωτογραφία (αριστερά) ήταν το υπνοδωμάτιο του Συλλέκτη και Μαικήνα της Τέχνης Αλέξανδρου Ιόλα στη βίλα του στην Αγία Παρασκευή Αττικής. Η οποία καταστράφηκε. Η οποία κάηκε. Η οποία λεηλατήθηκε.

Ενώ ζούμε σε μια χώρα που γέννησε τον πολιτισμό, ακόμα φωλιάζει η βαρβαρότητα και η παρακμή μέσα μας.

Αυτό εξηγώ στην ξενάγηση που βλέπετε, 5 χρόνια πριν, ακριβώς σαν σήμερα, -τι σου θυμίζει το Facebook- αδύναμος καθώς ήμουν τότε από μια περιπέτεια της υγείας μου, μέσα εκεί, στο ίδιο το υπνοδωμάτιό του, στο οποίο υποδεχόταν τους φίλους του, ξαπλωμένος συνήθως στο ανάκλιντρό του.

Εξηγώ στους φίλους μου πως ένας πολιτισμένος λαός μπορεί να γίνει συγχρόνως τόσο βάρβαρος, τόσο καταστροφικός. Το κίνητρο ήταν η κλοπή. Η καταστροφή. Η αρπαγή. Η λεηλασία. Το μίσος.

15073503_901062050030063_3355766350263172320_n

Ο Νίκος Σταθούλης ξεναγώντας τους φίλους του στο ερειπωμένο υπνοδωμάτιο του Ιόλα πριν από 5 χρόνια.

Εξηγώ στους φίλους μου ότι μέσα εκεί, στο υπνοδωμάτιο του με τις κολώνες της Ραβέννας, οι οποίες ήταν σπασμένες σε κομμάτια, πεταγμένες στα πόδια μας, και τα πάντα ήταν ρημαγμένα, ότι το μίσος και η κακία έχουν πρόσωπο.

Μαζί με τους 10.000 θησαυρούς πέθανε και η Ανθρωπιά μας, εξηγώ, πίνοντας ένα ποτήρι κόκκινο κρασί, -σπονδή- σαν αίμα.

Έτσι γίναμε πιο φτωχοί. Γιατί δεν αποδεχτήκαμε τη δωρεά του, αποστερώντας από τον εθνικό πολιτιστικό θησαυρό 10.000 έργα τέχνης.

«Αγάπησα πολύ αυτό το μέρος, στο οποίο ονειρευόμουν να φτιάξω για την Ελλάδα ένα από τα λίγα μουσεία Σύγχρονης Τέχνης». Αλέξανδρος Ιόλας.

Θυμάμαι….. Μιλώντας με τον Αλέξανδρο Ιόλα.

Πώς ξεκίνησε το σπίτι εδώ;
Στην αρχή ήταν ένα δωμάτιο και μια σάλα για τα έργα Τέχνης. Επιστάτης ήταν ο γέρος πια πατέρας μου και ο αδερφός μου ο Δημήτρης, ο οποίος πέθανε πολύ νέος από καρδιά. Ο Παύλος Μεντζελόπουλος, ο ζωγράφος, αντικατέστησε τον Πικιώνη, ο οποίος έκανε τα αρχικά σχέδια και το πλακόστρωτο. Είχα φέρει τις κολώνες από τη Ραβένα, το λιοντάρι και τον κριό από την Άνω Ιταλία.

Το αγαπήσατε πολύ αυτό το σπίτι…
Αγάπησα πολύ αυτό το μέρος, στο οποίο ονειρευόμουν να φτιάξω για την Ελλάδα ένα από τα λίγα μουσεία Σύγχρονης Τέχνης. Σιγά-σιγά έφτιαξα το δρόμο. Έδωσα ένα κομμάτι από το οικόπεδό μου και έγινε επιτέλους ο δρόμος αυτός.

Ερχόσασταν τακτικά στην Ελλάδα; Για πόσο καιρό;
Δεν καθόμουν πολύ. Θυμάμαι ότι μια φορά είχα έρθει με τον Νουρέγιεφ στην Αγία Παρασκευή και κανείς δεν τον γνώριζε. Ήταν μαζί ο Μarcel Duchamp, δύο μήνες προτού πεθάνει, προκειμένου να φτιάξει ένα έργο για την Ελλάδα. Είχε εμπνευστεί τόσο ο Μarcel Duchamp που χάθηκε στα δρομάκια της Αγίας Παρασκευής, έμπλεξε μέσα στα αμπέλια. Τον χάσαμε και, τελικά, τον βρήκε η χωροφυλακή, η οποία τον πέρασε για γεωργό.

iolas_kolaz1

Δεν αποδεχτήκαμε τη δωρεά του, αποστερώντας από τον εθνικό πολιτιστικό θησαυρό 10.000 έργα τέχνης.

Λάτρεψε την Ελλάδα ο Μarcel Duchamp. Θυμάμαι ότι κάποτε μου είπε: «Μέχρι τώρα το φως ήταν ένα από τα από τα μεγαλύτερα αινίγματα του κόσμου. Τώρα, εδώ, είδα την εκπληκτική σχέση της χώρας με το φως. Το μόνο κακό είναι ότι σε αυτήν τη χώρα λύνονται τα μυστήρια».

Δύο ή τρεις μήνες μετά ο Μarcel Duchamp πέθανε και το τελευταίο του έργο ήταν εμπνευσμένο από την Ελλάδα. Ήταν ένα φως που έμπαινε μέσα από την «κλειδαρότρυπα», ένα έργο που το έφτιαξε μέσα σε τρεις ημέρες, λίγο προτού φύγουμε για την Αμερική. Έλα, πάμε να στο δείξω…

Το ίδιο βράδυ ετοιμαζόταν να φιλοξενήσει για λίγες μέρες στην Ελλάδα τον Αμερικανό καλλιτέχνη Harold Stevenson, τη δουλειά του οποίου εκτιμούσε πάρα πολύ. Μάλιστα οι παραγγελίες του στον καλλιτέχνη αυτόν ήταν πάντα μνημειακών διαστάσεων.

Αυτά. Και πολλά είπα…

 

Διαβάστε ακόμα: Ο Νίκος Σταθούλης θυμάται ένα γεύμα με τον Andy Warhol

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top