Στους δρόμους του κρασιού: με το Nissan Qashqai 1.3 DiG-T Ηybrid 140 PS στο Κτήμα Μοντοφώλι

Τo σημερινό Qashqai δεν θα μπορούσε να είναι οτιδήποτε άλλο από Nissan. Παρά τις οπτικές αλλαγές (μάσκα πλαισιωμένη από μεγάλα φώτα, «ψαρωτικό» εμπρός προφυλακτήρα κ.ά.) παραμένει και Qashqai και Nissan (photo Αλ. Κορέσσης/Andro).

Το Nissan Qashqai, όντας το μοντέλο που ουσιαστικά ξεκίνησε την τάση για ψηλότερα οικογενειακά αυτοκίνητα (που επικράτησε να λέγονται crossover) τα οποία φέρνουν σε τετρακίνητα «τζιπ», δίχως όμως τα κόστη που συνοδεύουν τα δεύτερα, θεωρείται η «Γένεσις», αν όχι ολόκληρη η Πεντάτευχος, της «Βίβλου» των SUV.

Και όχι εντελώς αδικαιολόγητα μιας και η Nissan, πίσω στο 2007 (ναι, πάνε κιόλας 15 χρόνια), με τη δημιουργία ενός ψηλότερου hatchback, αντί για ένα ακόμη SUV, χτύπησε «φλέβα χρυσού» παρουσιάζοντας έτσι όχι απλώς ένα crossover, αλλά ΤΟ crossover.

Η τολμηρή για την εποχή στρατηγική της εταιρείας να απεμπολήσει την εξέλιξη περαιτέρω παραγώγων ανώδυνων οικογενειακών μοντέλων, όπως τα Almera και Primera, βρήκε γρήγορα ανταπόκριση στο αγοραστικό κοινό που αναζητούσε (ακόμα αναζητά) look 4×4, χώρους station-wagon (χωρίς το «σύνδρομο του υδραυλικού») και λογικό κόστος χρήσης.

Τολμηρή γιατί κανείς δεν ήξερε αν θα πετύχαινε· ούτε καν η ίδια η Nissan, εδώ που τα λέμε. Όπως όμως δείχνει η αυτοκινητική ιστορία, η συνταγή τελικά πέτυχε. Γρήγορα δημιουργήθηκαν ανταγωνιστικά μοντέλα, με συνέπεια σχεδόν τα μισά από τα αυτοκίνητα με παρόμοιες διαστάσεις σήμερα να είναι crossover/SUV.

Η Nissan, με το πρώτο Qashqai, χτύπησε «φλέβα χρυσού», δημιουργώντας όχι απλώς ένα crossover, αλλά ΤΟ crossover. Δεκαπέντε χρόνια μετά, το μοντέλο εξακολουθεί να κυριαρχεί στην κατηγορία (photo Αλ. Κορέσσης/Andro).

Η εξέλιξη των αυτοκινητικών ειδών είναι όμως ανελέητη. Είναι δε προφανές ότι πρακτικά κάθε μάρκα επιθυμεί να επενδύσει σε αυτή την, να την πούμε καταναλωτική μανία; για τη συγκεκριμένη κατηγορία. Έτσι, παρόλο που το Qashqai παραμένει εκ των best-seller της κατηγορίας για περισσότερο από μια δεκαετία, η Nissan όφειλε να συνεχίσει να το εξελίσσει.

Και αν η δεύτερη γενιά του 2014 δεν ήταν πολύ παραπάνω από ένα, εκτενές έστω, facelift που βοήθησε στο να αποτελέσει το Qashqai το Nissan με τις περισσότερες πωλήσεις (πάνω από 3 εκατ.) στην ιστορία της μάρκας στην Ευρώπη, η σημερινή τρίτη γενιά είναι σημαντικά αλλαγμένη. Επί τα βελτίω προφανώς, μιας και οι ανταγωνιστές του Qashqai είναι πλέον περισσότερο ικανοί από ποτέ, όπερ σημαίνει ότι ο πελάτης υπολογίζει, επίσης περισσότερο από ποτέ, σε ποιον θα δώσει τα χρήματά του.

Οπτικά πάντως, τo σημερινό Qashqai δεν θα μπορούσε να είναι οτιδήποτε άλλο από Nissan. Παρά τις οπτικές αλλαγές, (μάσκα πλαισιωμένη από μεγάλα φώτα LED, «ψαρωτικό» μπρος προφυλακτήρα, προφίλ που φέρνει περισσότερο σε coupé crossover αντί για SUV) παραμένει και Qashqai και Nissan. Οι δε μεγαλύτερες διαστάσεις (από 3 εκ. και σε μήκος και σε πλάτος, και 2 εκ. στο μεταξόνιο) μεταφράζονται σε απτά αποτελέσματα στους χώρους και για τους επιβάτες και για τις αποσκευές τους.

Ήδη στην 3η του γενιά, το Qashqai έχει μεγαλώσει και σε μήκος και σε πλάτος. Το δε προφίλ του παραπέμπει πλέον περισσότερο σε μεγάλο coupé παρά σε SUV (photo Αλ. Κορέσσης/Andro).

Και μιας και αναφερθήκαμε στο εσωτερικό, πάνε εκείνες οι μέρες που η Nissan αντιστάθμιζε τη χρήση σκληρών και γυαλιστερών πλαστικών με τη «δεν-σπάει-δεν-χαλάει» ποιότητα συναρμογής τους. Διότι εξίσου απτά, αν όχι εντυπωσιακά, είναι και τα αποτελέσματα της αναβάθμιση του περιβάλλοντος.

Η πρώτη αίσθηση που αποκομίζει κανείς [είχα και κάμποσο καιρό να μπω σε Qashqai] είναι αυτή ενός εσωτερικού λεγόμενου premium, με καλοσχεδιασμένο, εργονομικό ταμπλό με μαλακά και ποιοτικά υλικά και επιμελή συναρμογή, κομψές δερμάτινες και μεταλλικές αισθητικές παρεμβάσεις και μια εικόνα γενικά στιβαρότητας.

Όσο για τον εξοπλισμό, αυτός είναι, στο πνεύμα των καιρών, ανάλογα αναβαθμισμένος. Αξιοσημείωτα, συστήματα όπως Forward Emergency Braking, Lane Departure Prevention & Warning, Traffic Sign Recognition, Cross-traffic Alert, Frontal Collision Warning, Back-up Collision Intervention, και βοηθήματα όπως Intelligent Cruise Control, High Beam Assist, Hill Assist κ.ά. είναι στάνταρ από τη «βασική έκδοση» Elite.

Μιλώντας δε για εκδόσεις, το Qashqai βγαίνει με έναν mild-hybrid βενζινοκινητήρα 1.3, με turbo φυσικά, και απόδοση 140 ή 158 άλογα. Η «δική μας» έκδοση με τα 140, την οποία, σε συνδυασμό με τη μείωση του βάρους του σημερινού μοντέλου σε σχέση με το απερχόμενο, βρήκα υπεραρκετή, συνδυάζεται μόνο με μπροστινή κίνηση και ένα σωστά κλιμακωμένο μηχανικό κιβώτιο έξι σχέσεων.

Όλα δε τα παραπάνω μηχανολογικά απαντώνται σε τέσσερις εκδόσεις εξοπλισμού (Elite, Premium, N-connecta, Techna). Εκτός και αν προτιμήσετε τελικά την έκδοση με τα 158 άλογα η οποία, μη έχοντας έκδοση Elite, ξεκινά από την Premium, αλλά υποθέτω πως με 158 άλογα κάτω από το καπό ζείτε και χωρίς Elite.

Το Qashqai μπροστά από τον παλιό ναό του Αγίου Μάρκου, που σήμερα είναι η κάβα του Κτήματος Μοντοφώλι, και με φόντο το Κόκκινο Σπίτι. Για να περάσουμε στη Ν. Εύβοια προτιμήσαμε τη διαδρομή Αγ. Μαρίνα-Νέα Στύρα (photos Αλ. Κορέσσης/Andro).

Η πρώτη ουσιαστική οδηγική εμπειρία με το Qashqai, καθ’ οδόν προς το Montofoli Wine Estate, ήταν στον παλιό, απαιτητικό και πολύ γραφικότερο της νέας χάραξης δρόμο ο οποίος, ξεκινώντας από το λιμάνι στα Νέα Στύρα, περνά από τα (παλιά) Στύρα και, παρακάμπτοντας το Μαρμάρι, οδηγεί στην Κάρυστο.

Με την αφορμή, στα Νέα Στύρα φτάνει κανείς με παραδοσιακή «παντόφλα» από την Αγία Μαρίνα. Προτιμήστε αυτό το κροσάρισμα, που περνά ανάμεσα στην Παρθενόπη, το Στουρονήσι (όπου υπουργός της προηγούμενης κυβέρνησης ήθελε να στήσει καζίνο ή κάτι τέτοιο, ποιος ενδιαφέρεται πλέον) και τα άλλα ερημονήσια του Ν. Ευβοϊκού, αντί του βαρετού, μακρύτερου και λιγότερο συχνού Ραφήνα-Μαρμάρι)

Εκεί λοιπόν που αρχικά είσαι επιφυλακτικός για τις εγγενείς αργές αντιδράσεις ενός ψηλού αυτοκινήτου σε παλιό, στενό, γλιστερό δρόμο, ανακαλύπτεις μετά τις πρώτες απανωτές στροφές ότι το Qashqai είναι πολύ πιο ικανό απ’ όσο θα περίμενες.

Φυσικά και δεν πρόκειται να πειραματιστείς με το πόσο «μαζεύει μούτρα» όταν αφήσεις απότομα το γκάζι στη μέση της στροφής, ούτε θα δοκιμάσεις να ελέγξεις την υποστροφή ισχύος στην έξοδο – αυτά είναι για έμπειρους δοκιμαστές, όχι για τον γράφοντα…

Σοβαρά πάντως, το συμπέρασμα που γρήγορα προκύπτει μετά από λίγα σβέλτα χιλιόμετρα με τούτο δω το μπροστοκίνητο Qashqai είναι ότι οι ικανότητές του κατά πολύ υπερβαίνουν αυτές του τυπικού του αγοραστή. Ενώ εδώ είναι που κάνει έτι εντονότερη την εμφάνισή της η αίσθηση στιβαρότητας στην οποία αναφέρθηκα νωρίτερα.

Η ανάρτηση ισοπεδώνει κάθε ανωμαλία χωρίς να… στενάζει –κάτι που επιβεβαιώσαμε και την επόμενη μέρα οδηγώντας στους οργωμένους από βαριά φορτηγά δρόμους των ξεχασμένων, μέχρι την ανάγκη δημιουργίας αιολικών πάρκων, χωριών του Καφηρέα–, το πλαίσιο δεν τρέμει, ενώ το σαφές, αν και κατά τι ελαφρύ, τιμόνι και η θέση οδήγησης προσδίδουν εμπιστοσύνη.

Καλοσχεδιασμένο ταμπλό με ποιοτικά, μαλακά υλικά και εύληπτο infotainment. Πάει η εποχή που η Nissan αντιστάθμιζε τη χρήση σκληρών πλαστικών με την «αλεξίσφαιρη» ποιότητα συναρμογής τους. Στάνταρ 6τάχυτο μηχανικό κιβώτιο για την έκδοση με τα 140 άλογα και τρία προγράμματα οδήγησης (photos Αλ. Κορέσσης/Andro, Drive).

Όσο για τις επιδόσεις, αυτές είναι παραπάνω από αξιοπρεπείς. Συνεπικουρούμενος από το ήπιο υβριδικό σύστημα και ανάλογα με το επιλεγμένο πρόγραμμα οδήγησης (Eco, Standard, Sport), ο γνωστός, όχι μόνο από μοντέλα της Nissan, αλλά και από αντίστοιχα των Mercedes-Benz και Renault/Dacia, κινητήρας των 1332 κ.ε. βοηθά το Qashqai των 140 ίππων να πετύχει ένα αξιέπαινο 10,2” για τα 100 km/h από στάση καθ’ οδόν προς μια τελική ταχύτητα που αγγίζει τα 200 km/h.

Η δε κατανάλωση, παρά τις σφιχτές διαδρομές σε ορεινούς, στενούς δρόμους και στη συνέχεια στην πόλη, δίχως δηλαδή ταξίδι σε αυτοκινητόδρομο, δεν ξεπέρασε τα 7,5 lt/100 km. Μεγέθη τα παραπάνω που στηρίζουν το προαναφερθέν «υπεραρκετή» για τη συγκεκριμένη έκδοση.

Εκείνη των 158 ίππων, η οποία ίσως σας κεντρίσει το ενδιαφέρον αν έχετε οικογένεια (που για τις μετακινήσεις της, παρά το μεγάλο πορτμπαγκάζ, απαιτεί και μπαγκαζιέρα οροφής) ή/και τρέιλερ με μεγάλο φουσκωτό), είναι είτε μπροστοκίνητη είτε τετρακίνητη και συνδυάζεται αποκλειστικά με το αυτόματο κιβώτιο X-tronic διαρκώς μεταβαλλόμενης σχέσης (CVT).

Εντάξει, μπορεί κάτω από τις 2000 rpm να μη συμβαίνουν και πολλά (1332 κ.ε. είναι αυτά), κάτι που μαθαίνεις να αντισταθμίζεις χρησιμοποιώντας κατάλληλα το εξάρι κιβώτιο, ή το Qashqai να μην είναι ακριβώς αυτό που λέμε διασκεδαστικό στον δρόμο, αλλά ποιο crossover/SUV είναι; [Ποιος είπε «η Porsche Macan»;]

Κλείνοντας, δεν μπορούμε παρά να συγχαρούμε τη Nissan· όχι μόνο για το ότι, κινούμενη σε αχαρτογράφητα πριν 15 χρόνια νερά, έφτιαξε ένα ικανότατο αυτοκίνητο το οποίο, γενιά προς γενιά, εξελίσσει και εξοπλίζει εκθετικά, αλλά και για το ότι, με το trend-setting Qashqai, δημιούργησε μια κατηγορία που διαθέτει περισσότερα πλέον μοντέλα για περισσότερους πλέον αγοραστές. Κάτι που δεν ξέρουμε αν αρέσει στη Nissan, αλλά φαίνεται πως αρέσει στον κόσμο εκεί έξω.

⇒ Δείτε περισσότερα για το Nissan Qashqai εδώ.

Το Κτήμα Μοντοφώλι βρίσκεται στην Παλαιά Χώρα Καρύστου, κάτω από το χτισμένο σε βάσεις Βυζαντινού οχυρού μεσαιωνικό κάστρο, γνωστό ως Castello Rosso (Φωτογραφίες: Andro.gr).

Montofoli Wine Estate and Villas: ένας σύντομος τιπούκειτος

Το Κτήμα Μοντοφώλι βρίσκεται στην Παλαιά Χώρα Καρύστου, κάτω από το χτισμένο σε βάσεις Βυζαντινού οχυρού μεσαιωνικό κάστρο, γνωστό ως Castello Rosso, στους πρόποδες της Όχης. Μοντοφώλι λέγεται ο λόφος κάτω από το κάστρο, ονομασία που πιθανότατα προέρχεται από το Monte Follio – το βουνό με το φύλλωμα.

Είναι ένα boutique οινοποιείο με αμπελώνες που εκτείνονται σε 16 στρέμματα και οκτώ πεζούλες, σε υψόμετρο 150 μ. Παράγει έξι κρασιά: τα τρία γλυκά Montofoli Estate, Montofoli Gold και Liatiko, και τα τρία Myrtillos Dry White, Myrtillos Rosé και Myrtillos Merlot.

Το Κτήμα Μοντοφώλι και τα κελλάρια του, δημιουργήθηκαν από τον Παύλο Καρακώστα το 1986.

Από τα εσπεριδοειδή που επίσης βρίσκονται στο κτήμα παράγονται οι μαρμελάδες Marianne Marmalades, ενώ περίφημη είναι και η σοκολάτα Montofoli Estate Chocolate. Σε κάθε μια από τις τέσσερις, απόλυτα αυτάρκεις από πλευράς ευκολιών και ανέσεων, βίλες του κτήματος –Αμφιθέα, Κόκκινο Σπίτι, Belvedere, Περιστερώνας– μπορεί να φιλοξενηθεί μια οικογένεια ή δυο ζευγάρια, συνδυάζοντας τη διαμονή με οινογνωσία. Κάθε βίλα έχει το δικό της ύφος και τη δική της διακόσμηση.

Μείναμε στο Κόκκινο Σπίτι όπου είναι πιθανόν να έμεινε και ο Βασιλεύς Όθων το 1841 όταν επισκέφτηκε την Κάρυστο. Λέγεται δε ότι με πρωτοβουλία του Όθωνα έγινε το Σχέδιο Πόλεως της Καρύστου· εξ ου και η Κάρυστος ονομάστηκε αρχικά Οθωνούπολις. Η διακόσμηση, αξιοθαύμαστα, δεν φαίνεται να έχει αλλάξει και πολύ από τότε. Σε αντίθεση με τα σεντόνια, υποθέτω.

Τα έξι κτήρια του κτήματος είναι κατασκευασμένα σε διαφορετικές εποχές. Ενδεικτικά, το κυρίως κτίσμα με τις τρεις καμάρες, η Βίλλα Μαριάννα, είναι φράγκικης εποχής, με μια προσθήκη που έγινε επί Τουρκοκρατίας, το Κόκκινο Σπίτι είναι νεοκλασικό του 19ου αιώνα, ενώ ο Περιστερώνας έχει χτιστεί πάνω σε ερείπια Ρωμαϊκού λουτρού.

Εσάνς καρυστινής… «προβηγκίας» διαπνέει το Κτήμα και τα σπίτια του.

Λόγω της γόνιμης γης του και των νερών που κατεβαίνουν όλον τον χρόνο από την Όχη, το κτήμα είναι σημείο αναφοράς στην ιστορία της Καρύστου. Στα χρόνια της Φραγκοκρατίας, υπήρξε τιμάριο των φεουδαρχών της Ν. Εύβοιας. Λέγεται δε ότι η μεταβίβαση από τους Καταλανούς στους Ενετούς, το 1365, έγινε στον ναό του Αγίου Μάρκου που βρίσκεται μέσα στο Κτήμα. Εκεί είναι σήμερα το κελάρι του κτήματος.

Στην Τουρκοκρατία, ιδιοκτήτης ήταν ένας Ομέρ μπέης που αργότερα έγινε Πασάς της Εύβοιας. Αναμενόμενα, το κτήμα ονομαζόταν τότε «Τα Περιβόλια του Πασά». Μετά την απελευθέρωση της Εύβοιας, περί το 1840, το κτήμα αγοράστηκε από τον Ιωάννη Παπαρρηγόπουλο, Υποπρόξενο της Ρωσίας στην Κάρυστο και μετέπειτα Αυλάρχη του Γεωργίου Α΄.

Ο Παπαρρηγόπουλος πέθανε το 1874 και το κτήμα πουλήθηκε από τον γιο του στον Ιωάννη Κωνσταντινίδη, έμπορο από την Αλεξάνδρεια, ο οποίος το διατήρησε σε άριστη κατάσταση καλλιεργώντας εσπεριδοειδή. Το κτήμα τότε αναφερόταν σε τουριστικούς οδηγούς ως Κτήμα Κωνσταντινίδη.

Έχοντας εγκαταλειφθεί και ερημωθεί για περισσότερα από 30 χρόνια, το κτήμα αγοράστηκε, από τους απογόνους του Κωνσταντινίδη, από τον Παύλο Καρακώστα το 1986. Στόχος, πέρα από την προσωπική ενασχόληση του Παύλου Καρακώστα, ήταν η σταδιακή αναστήλωση και η δημιουργία αμπελώνα. Τότε ήταν που το κτήμα ονομάστηκε Μοντοφώλι.

Το Μοντοφώλι παράγει έξι κρασιά, σπιτικές μαρμελάδες και τη δική του σοκολάτα. Το «στοίχημα» της μακροημέρευσής του έχει αναλάβει το ζεύγος Νίκου Χαιρετάκη και Αλκμήνης Καρακώστα, κόρης του Παύλου.

Το «στοίχημα» της μακροημέρευσης του Montofoli Wine Estate and Villas έχει αναλάβει το ζεύγος Νίκου Χαιρετάκη και Αλκμήνης Καρακώστα, κόρης του Παύλου Καρακώστα, ο οποίος έφυγε δυστυχώς νωρίς από τη ζωή.

Κλείστε τη δική σας επίσκεψη αφού πρώτα δείτε περισσότερα στο ιδιαίτερα καλαίσθητο και εξαιρετικά διαφωτιστικό site του Κτήματος εδώ .

Διαβάστε ακόμα: Νέο Nissan Juke. Δέκα χρόνια μετά, το γνωστό SUV έγινε ομορφότερο.

TAGS :
nissan αυτοκίνητο κρασί στους δρόμους του κρασιού

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook