Ο παράνομος ποιητής Τσαρλς Ερλ Μπόουλς 
Γιατί το Western τζην πουκάμισο είναι για πάντα στυλάτο 
Ο σερίφης Πατ Γκάρετ με το μουστάκι και την καραμπίνα του. (Φωτογραφία: Las Cruces Sun-News)
Το πού: Φορτ Σάμνερ, Νέο Μεξικό, ΗΠΑ – συγκεκριμένα: σε ένα ράντσο, στη μέση του πουθενά. Και το πότε: 14 Ιουλίου 1881 – ακριβέστερα: περασμένα μεσάνυχτα, λίγο πριν το ξημέρωμα της 15ης του μήνα, ενός μήνα που αποκαλείται Αλωνάρης και Θεριστής – αγγλιστί: Reaper.
Εν προκειμένω, το δρεπάνι είναι ένα εξάσφαιρο, το διάσημο και διαβόητο Κολτ, αυτό που έχει ακουμπήσει στο γόνατο ο Πάτρικ Φλόιντ Τζάρβις Γκάρετ, ή Πατ, και που η κάννη του καπνίζει ακόμη. Ο Γκάρετ πυροβόλησε δύο φορές. Δεν χρειάζονταν άλλες.
Ύστερα από 140 χρόνια, στις 27 Αυγούστου 2021, το όπλο αυτό, ένα Colt Single Action Army Revolver, δημοπρατήθηκε έναντι 3.000.000 δολαρίων (give or take), ως «το λείψανο μιας από τις πιο σημαντικές και γνωστές ιστορίες της Άγριας Δύσης».
Ο Πατ Γκάρετ τη θυμάται και κλαίει (ας είναι και χωρίς δάκρυα), καθισμένος σε μια πολυθρόνα, κατάμονος στη βεράντα, μετά τα μεσάνυχτα, με το ένα χέρι στην κάννη, με το άλλο στο σήμα του σερίφη, στο στήθος του. Το σάουντρακ νομίζω το ξέρουμε: Mama take this badge off of me / I can’t use it anymore / It’s getting dark too dark to see / Feels like I’m knockin’ on Heaven’s door… Και στα ελληνικά: Ανάβω το τσιγάρο μου / και η βροχή το σβήνει / χτυπώ την πόρτα π’ αγαπώ / μα εκείνη δεν ανοίγει…
Η έξωση από τον παράδεισο, ή η εξορία του Αδάμ, θα λέγαμε ότι άρχισε στα τέλη του 1870, όταν ο Πατ Γκάρετ σκότωσε έναν συνάδελφό του, κυνηγό βουβαλιών, εξαιτίας παρεξήγησης. Για να μη συλληφθεί, ο Πατ μετακόμισε στην Κομητεία Λίνκολν του Νέου Μεξικού, άνοιξε ένα σαλούν, κι έκανε μερικούς νέους φίλους, εκ των οποίων ξεχωρίζει ο Χένρι ΜακΚάρθι ή Ουίλιαμ Χ. Μπόνι Τζούνιορ, γνωστότερος ως Μπίλι δε Κιντ.
Το φθινόπωρο του 1879, όταν ο Πατ παντρεύτηκε τη νεαρή Χουανίτα Μαρτίνεζ, ο Μπίλι ήταν από τους καλεσμένους στον γάμο, αν και δεν ξέρω κατά πόσον είχε μπει και κουμπάρος, αν ήταν ο best man του Πατ – στην ιστορία, πάντως, θα ταίριαζε γάντι. Διότι η ιστορία συνεχίζεται ως εξής: ο Μπίλι διακρίθηκε στον λεγόμενο Πόλεμο της Κομητείας Λίνκολν, ένα μεγάλο μακελειό ανάμεσα σε συμμορίες, και επικηρύχθηκε ως δολοφόνος (με αγγελικό πρόσωπο), θεμελιώνοντας μιαν ολόκληρη μυθολογία.
Την ίδια χρονιά, το 1880, ο Πατ Γκάρετ εξελέγη σερίφης της Κομητείας Λίνκολν, και ανέλαβε την καταδίωξη του παλιού του φίλου, επιβεβαιώνοντας τη σοφή φράση του Πλάτωνος, ο όμοιος πλησιάζει τον όμοιο – ή: It takes one to know one. Και to catch one, οπωσδήποτε: τον Δεκέμβριο του 1880 ο Γκάρετ συνέλαβε τον Κιντ, που θα πέθαινε άδοξα στην κρεμάλα, αν δεν δραπέτευε τον Απρίλιο της επόμενης χρονιάς, γράφοντας τον πρόλογο για μιαν από τις πιο σημαντικές και γνωστές ιστορίες της Άγριας Δύσης.
Χωρίς να έχει επιβεβαιωθεί, κατά πολλούς αυτή είναι η ορίτζιναλ συμμορία του Μπίλι δε Κιντ, με τον Πατ Γκάρετ στην παρέα του. (Φωτογραφία: Frank Abrams).
Τον επίλογο τον έγραψε ασφαλώς ο Πατ Γκάρετ, τον Ιούλιο του έτους 1881, όταν ανέκρινε τον ιδιοκτήτη ενός ράντσου στην ερημιά του Φορτ Σάμνερ, που ήταν και κοινός φίλος των φίλων Μπίλι και Πατ. Σ’ εκείνο το ράντσο κρυβόταν ο Μπίλι. Ο άνθρωπος αυτός, λοιπόν, ο άνθρωπος που πρόδωσε τον Μπίλι δε Κιντ, έφερε το μακρόσυρτο όνομα Πέδρο Μενάρ «Πιτ» Μάξουελ, το πρώτο μισό του οποίου οδηγεί στο αθάνατο διήγημα του Χόρχε Λουίς Μπόρχες, «Πιερ Μενάρ, ο συγγραφέας του Δον Κιχώτη». (Ο Μπόρχες έγραψε βέβαια και ένα διήγημα για τον Μπίλι δε Κιντ, που θα το αντιγράψω σε κατοπινό κείμενο της παρούσας στήλης).
Προς το παρόν, στην κατοικία του ράντσου, μετά τα μεσάνυχτα της 14ης Ιουλίου 1881, ο Μπίλι ξυπνά και πάει στο υπνοδωμάτιο του Πέδρο, όπου διακρίνει μια φιγούρα πίσω απ’ τους ίσκιους – και φωνάζει αυτή την απορία, την τελευταία της ζωής του όλης: ¿Quién es? Ποιος είναι; Ο Μπίλι ήταν 21 ετών. Αντί για απάντηση, ο Πατ Γκάρετ, 31 ετών, πυροβολεί δύο φορές, σκοτώνει τον φίλο του, και ανάβει τον θρύλο του Μπίλι δε Κιντ, πυροδοτώντας 17 κινηματογραφικές ταινίες, 6 τηλεοπτικά ντοκιμαντέρ, 9 μουσικούς δίσκους και 35 βιβλία – give or take.
Το πρώτο βιβλίο για τον Μπίλι το έγραψε ο ίδιος ο Πατ, και του έδωσε τον τίτλο: An Authentic Life of Billy the Kid. Το έγραψα (είπε), για να φυλάξω τη μνήμη του Κιντ, για να μάθει ο κόσμος ότι δεν ήταν ένας κοινός εγκληματίας, και ότι είχε πολλές αρετές.
Για παρόμοιους λόγους μπορεί να γράφω κι εγώ για τον σερίφη Πατ Γκάρετ, που θα ήθελα να τον θυμόμαστε με το πρόσωπο του Τζέιμς Κόμπερν στην ελεγειακή εκείνη ταινία του Σαμ Πέκινπα, Pat Garrett and Billy the Kid, στην οποία μικρό ρόλο έχει και ο νομπελίστας Μπομπ Ντίλαν: Knock-knock-knockin’ on Heaven’s door…
Ο Πατ Γκάρετ δολοφονήθηκε στις 29 Φεβρουαρίου 1908, και ποτέ δεν μάθαμε ποιος τον σκότωσε. Τον πέταξαν στην άκρη του δρόμου, στην έρημο.
Ο Τζέιμς Κόμπερν πέθανε στις 18 Νοεμβρίου 2002 από καρδιακή προσβολή, την ώρα που άκουγε μουσική, αλλά δεν ξέρω ποιο ήταν το τελευταίο τραγούδι. Η τελευταία ταινία του, πάντως, είχε τον τίτλο: Ο άνθρωπος από τα Ηλύσια Πεδία. Η πόρτα, δηλαδή, είναι ορθάνοιχτη.
Διαβάστε ακόμα: Ο σαμάνος πολεμιστής Τρελό Άλογο.
-
- Follow us:
Ακολουθήστε το Andro στο Facebook
