Όταν συνάντησα τον Τάισον Γκέι

«Δεν υπήρξα θύμα σαμποτάζ, δεν έχω καμιά ιστορία να πω. Εμπιστεύτηκα έναν άνθρωπο και δεν έπρεπε να το κάνω». Φωτογραφία: adifansnet/Flickr

Διαβάζοντας την είδηση ότι ο Αμερικανός σπρίντερ Τάισον Γκέι και οι Τζαμαϊκανοί «συνάδελφοί» του Ασάφα Πάουελ, Σιρόν Σίμπσον (συν τρεις λιγότερο γνωστοί αθλητές στο ευρύ κοινό) «συνελήφθησαν» να έχουν κάνει χρήση απαγορευμένων ουσιών, βγήκα στο μπαλκόνι, κοίταξα ψηλά στον ουρανό, αλλά εν μέσω θέρους δεν βρήκα κανένα πρόχειρο σύννεφο για να πέσω.

Όπως και πολλοί άλλοι, φαντάζομαι, που έχουν αντιληφθεί εδώ και δεκαετίες ότι στους βατήρες των 100μ. δεν «συναγωνίζονται» οι ταχύτεροι άνθρωποι στον πλανήτη, αλλά οι υπόνοιες κόντρα στις υποψίες, οι καλές δημόσιες σχέσεις κόντρα στα παράνομα εργαστήρια ανά τον κόσμο και η οξυλοφρίνη κόντρα στην μεθυλεξαναμίνη. Μετατρέποντας, έτσι, τους διαδρόμους του πλέον εμπορικού αγωνίσματος στα κοσμοδρόμια της νέας εποχής, όπου πάνω σε «διαστημικούς» αθλητές τεστάρονται απαγορευμένες ουσίες και επιβάλλονται απαγορευμένες αλήθειες.

Στην περίπτωση του Τάισον Γκέι, βέβαια, το θετικό δείγμα ακολούθησε κάτι εξίσου θετικό: η αντιμετώπισή του. Ο Αμερικανός δεν αναζήτησε σουρεαλιστικές δικαιολογίες, τύπου «μου έριξαν κάτι στο νερό», δεν έπεσε από το ποδήλατό του, δεν έκανε πολλές φορές σεξ με τη γυναίκα του το προηγούμενο βράδυ, ανεβάζοντας τα επίπεδα των ορμονών του. Όχι, ο Γκέι βγήκε στα ίσια και είπε: «Δεν υπήρξα θύμα σαμποτάζ, δεν έχω καμιά ιστορία να πω. Εμπιστεύτηκα έναν άνθρωπο και δεν έπρεπε να το κάνω». Ντόμπρα εξήγηση.

Προσωπικά, δεν μου έκανε καμία εντύπωση η στάση του. Γνώρισα τον Τάισον Γκέι τον Σεπτέμβριο του 2006, στο Παγκόσμιο Κύπελλο στίβου της Αθήνας. Ένα μεσημέρι, με έστειλε ο τότε διευθυντής μου στο ξενοδοχείο όπου έμενε η αποστολή των ΗΠΑ, για να κάνω μια σειρά από συνεντεύξεις, αναζητώντας τα next best thing των αμερικανικών σπριντ. Ο πρώτος που ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα ήταν ο Γουάλας Σπίρμον, ένας «θεότρελος» 200άρης, ο οποίος κατέβηκε τα σκαλιά χορεύοντας και πειράζοντας τα κορίτσια της τζαμαϊκανής αποστολής.

Αφού έγιναν οι απαραίτητες συστάσεις και μερικοί αμήχανοι hip hop χαιρετισμοί, καθίσαμε στο λόμπι. Δεν ήξερε τι να πιει και τον «έψησα» να δοκιμάσει έναν «κρυό ελληνικό καφέ με μπόλικο αφρό». Μέσα σε μία ώρα ο τίμιος Γουάλας είχε πιει δύο φραπεδάκια και ετοιμαζόταν για το τρίτο, όταν τον ενημέρωσα ότι «αν πιεις και τρίτο φραπέ, να ξέρεις ότι αύριο είναι πιθανότερο να σε εκτοξεύσουν από το Κανάβεραλ, παρά να φύγεις από το βατήρα των 200μ.».

Ο Τάισον Γκέι έπαιξε και έχασε. Τουλάχιστον δεν κρύφτηκε πίσω από σουρεαλιστικές δικαιολογίες… Φωτογραφία: adifansnet/Flickr

Και ενώ η συζήτηση είχε γίνει εντελώς καφενειακή, ξάφνου πετάγεται και τρέχει προς έναν μικρόσωμο, σε σχέση με τον ίδιο, αλλά γεροδεμένο τύπο. Επιστρέφουν παρέα και μου λέει: «Να, με αυτόν εδώ πρέπει να μιλήσεις, σε λίγο καιρό θα είναι ο κορυφαίος σπρίντερ στον πλανήτη». Μπροστά μου στεκόταν ο Τάισον Γκέι. Σοβαρός, μετρημένος, βλοσυρός, καμιά σχέση με την τρέλα που κουβαλούσε ο Σπίρμον. Η κουβέντα μας κράτησε συνολικά είκοσι λεπτά. Κάθε του απάντηση ήταν τόσο αυστηρή, που δεν άφηνε κανένα περιθώριο για «διαφωνίες». Όταν, μάλιστα, ρώτησα, κάπως διστακτικά, «όντως του χρόνου θα είσαι ο ταχύτερος άνθρωπος στον πλανήτη;», απάντησε με απόλυτη φυσικότητα «ασφαλώς, προετοιμάζομαι μια ζωή γι’ αυτό, και μην ξεχνάς ότι στο Κεντάκι είμαστε πολύ επίμονοι άνθρωποι». Την επόμενη χρονιά, πράγματι, ο Τάισον Γκέι, κατακτώντας τρία χρυσά μετάλλια στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα της Οσάκα, έγινε ο γρηγορότερος άνθρωπος στην υφήλιο.

Σήμερα αποτελεί τον επόμενο «αποδιοπομπαίο τράγο» του αγωνίσματος, «πληρώνοντας» τη συνεργασία του με τον γνωστό και μη εξαιρετέο «ντοπαριστή» Ντένις Μίτσελ. Τουλάχιστον, χωρίς ανέξοδες δικαιολογίες και ρεσιτάλ υποκρισίας. Είναι κάτι κι αυτό, σε ένα κόσμο ψεύτικων πρωταθλητών να υπάρχουν τουλάχιστον αληθινοί άντρες, που πάνε στο ταμείο και εξοφλούν παλιούς λογαριασμούς.

TAGS :
στίβος

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook