«Τρέχω επειδή κατ΄αρχήν διασφαλίζεται η πνευματική μου υγεία και δευτερευόντως η σωματική».

– Ποια είναι η βασική σας ασχολία στη ζωή;
Είμαι μηχανικός περιβάλλοντος, πατέρας δύο παιδιών και εργάζομαι στον βιομηχανικό κλάδο.

– Γιατί τρέχετε;
Η απλή απάντηση είναι γιατί δεν μπορώ να μην τρέχω. Η πιο σύνθετη είναι γιατί έτσι κατ΄αρχήν διασφαλίζεται η πνευματική μου υγεία και δευτερευόντως η σωματική.

– Ποιος είναι ο στόχος σας;
Δεν είναι συγκεκριμένος, ο στόχος είναι μία αφηρημένη έννοια για εμένα, μεταβάλλεται ανάλογα με το πώς ανταποκρίνεται το σώμα μου (όταν νιώθω καλά, ανεβάζω τον πήχη, κλπ.). Σε γενικές γραμμές στόχος είναι να βελτιώνω τον προσωπικό μου χρόνο σε 10άρι, ημιμαραθώνιο και μαραθώνιο αλλά με την προϋπόθεση ότι οι αγώνες είναι μια ευχάριστη διαδικασία και όχι επίπονη.

– Ποιο είναι το κίνητρό σας για να βγείτε από την πόρτα, ακόμα και όταν είστε κουρασμένος;
Συνήθως είμαι στον αυτόματο και δεν χρειάζεται ιδιαίτερη σκέψη. Η απόφαση αν θα τρέξω το πρωί έχει ληφθεί 99% των περιπτώσεων από το βράδυ επειδή μπορώ να προβλέψω αν θα είμαι πολύ κουρασμένος την επόμενη ημέρα. Γενικώς αποφεύγω το εσωτερικό debate το πρωί αν θα πάω ή όχι.

«Όταν τρέχεις σε μια άδεια πόλη παρατηρείς πράγματα που δεν παρατηρείς στην καθημερινότητα, όπως οι πάσης φύσεως ακαθαρσίες στον δρόμο».

– Έχετε κάποιο ρούχο ή αξεσουάρ-φετίχ που φοράτε στο τρέξιμο;
Φετίχ κανένα. Το ρολόι GPS / ταχύμετρο / καρδιοσυχνόμετρο / μετρητή ύπνου / κλπ. όμως είναι πρακτικά απαραίτητο πλέον και δεν βγαίνω για τρέξιμο χωρίς αυτό.

– Τρέχετε μετά μουσικής;
Τώρα πλέον ποτέ. Στην αρχή ήταν απαραίτητη γιατί βαριόμουνα χωρίς μουσική. Τώρα τρέχω τις περισσότερες φορές με παρέα αλλά και όταν είμαι μόνος είναι επίσης μια χαρά γιατί συγκεντρώνομαι καλύτερα είτε στο τρέξιμο και στην τεχνική μου είτε σε θέματα που με απασχολούν εκείνη τη στιγμή.

– Τι σας «ρίχνει» στο τρέξιμο;
Ο κόντρα αέρας, ειδικά άμα συνοδεύεται από ψιλόβροχο. Επίσης, όταν τρέχεις σε μια άδεια πόλη παρατηρείς πράγματα που δεν παρατηρείς στην καθημερινότητα, όπως οι πάσης φύσεως ακαθαρσίες στον δρόμο, η άναρχη και κακόγουστη δόμηση, οι κακοτεχνίες σε πεζοδρόμια και δρόμους, η παντελής έλλειψη πρόβλεψης πρόσβασης των πεζών, η έλλειψη σεβασμού των οδηγών στις πεζοδιαβάσεις, κλπ. Με λίγα λόγια μία υπενθύμιση ότι απέχουμε αρκετά από εκεί που νομίζουμε ότι ανήκουμε.

– Και τι σας «ανεβάζει» περισσότερο;
Η αίσθηση της ολοκλήρωσης ενός στόχου, μία δυνατή προπόνηση και φυσικά η αίσθηση μετά από έναν καλό αγώνα που σου δείχνει ότι έχει «βγει» η προπόνηση.

– Τι σκέφτεστε όταν διανύετε μεγάλες αποστάσεις;
Πάντως όχι τον τερματισμό. Σπάω στο μυαλό μου τις μεγάλες αποστάσεις σε μικρότερα κομμάτια, των 5 χλμ συνήθως, και έτσι δεν πτοούμαι από την εικόνα του να τρέχεις για ώρες…

– Από που αντλείτε έμπνευση για να πάτε ένα χιλιόμετρο παρακάτω, όταν φτάνετε στα όριά σας;
Αποφεύγω να σκέφτομαι το τρέξιμο ή τους σφυγμούς μου, συνήθως κάνω ένα fast forward και σκέφτομαι πως δεν θα νιώσω καλά στον τερματισμό αν δεν πάω αυτό το χλμ. σκληρά (με maximum effort που λέει και ο Deadpool). Είμαι λίγο adrenaline junkie και μου αρέσουν περισσότερο τα γρήγορα κομμάτια και οι διαλειμματικές προπονήσεις παρά τα συνεχόμενα και αργά κομμάτια.

«Η ψυχική υποστήριξη του τρεξίματος είναι ανεκτίμητη, μάλλον κάπως έτσι έχω γλυτώσει μέχρι σήμερα τους ψυχιάτρους στη χώρα που ζούμε».

– Το τρέξιμο είναι για εσάς και διαλογισμός; Νιώθετε ότι σας ωφελεί και ψυχικά;
Είναι κυρίως διαλογισμός αλλά μόνο όταν τρέχω μόνος. Όταν τρέχω με παρέα είναι περισσότερο socializing με …υψηλούς σφυγμούς. Η ψυχική υποστήριξη του τρεξίματος είναι ανεκτίμητη, μάλλον κάπως έτσι έχω γλυτώσει μέχρι σήμερα τους ψυχιάτρους στη χώρα που ζούμε.

– Είναι αλήθεια ότι προκαλεί έναν γλυκό «εθισμό»; Πόσο εξαρτημένος νιώθετε;
Η λέξη εθισμός είναι understatement.

– Έχετε λάβει μέρος σε αγώνες; Τι σας έμεινε από την εμπειρία;
Λαμβάνω μέρος σε αγώνες επιλεκτικά κάθε σεζόν όπου «τεστάρω» την εκάστοτε προετοιμασία. Κάθε αγώνας είναι μια εμπειρία και ένα μάθημα. Η διαχείριση της ενέργειας και της κούρασης είναι θέματα trial and error και μετά από κάθε αγώνα βγαίνεις σοφότερος.

– Έχετε τρέξει σε μαραθώνιο; Αν όχι, ονειρεύεστε να το κάνετε;
Έχω τρέξει έως τώρα σε τρεις μαραθώνιους, ενώ δύο άλλοι προγραμματισμένοι ακυρώθηκαν λόγω τραυματισμών. Θα ήθελα να τρέξω μερικούς ακόμα και μετά να ασχοληθώ περισσότερο με trail.

– Ποια είναι η κορυφαία σας επίδοση έως σήμερα;
40:34 στο δεκάρι και 3:30:04 σε μαραθώνιο (Κοπεγχάγη).


Διαβάστε ακόμα: Διονύσης Γρηγοράτος – «Το τρέξιμο είναι ψυχοθεραπεία με εξαιρετικά αποτελέσματα


– Ποιο είναι το αγαπημένο σας υγιεινό σνακ;
Ξερά σύκα, μπάρα δημητριακών, πάσης φύσεως φρέσκα φρούτα

– Έχετε τραυματιστεί τρέχοντας;
Όντας σχετικά φρέσκος δρομέας με σταθερή βελτίωση, σπρώχνω τον εαυτό μου συνεχώς με γρηγορότερους ρυθμούς και κάπου εκεί το σώμα αρνείται να συνεργαστεί. Κάποιοι τραυματισμοί είναι αναπόφευκτοι πιστεύω ιδίως τα πρώτα χρόνια. Δύο τραυματισμοί με έχουν κρατήσει μήνες εκτός και κάθε φορά ήταν ένα καλό τεστ υπομονής.

– Πού τρέχετε συνήθως και γιατί;
Στους δρόμους των Βριλησσίων και στο Γήπεδο Χαλανδρίου τα «μικρά», Υμηττό τα «μεγάλα». Ο διαθέσιμος χρόνος είναι λίγος και πάντα κοιτάω η απόσταση προς και από το σημείο προπόνησης να είναι ελάχιστος.

– Ποιο είναι το ωραιότερο σημείο που έχετε τρέξει;
Εύκολη επιλογή. Ο Υμηττός με το λεκανοπέδιο στο πιάτο!

– Έχετε τρέξει στο σκοτάδι και πού;
Σε αρκετά σημεία, όλες τις φορές όμως πολύ πρωί για να αποφύγω τον ήλιο. Η πιο οδυνηρή εμπειρία ήταν έναν Αύγουστο στα Χανιά όπου ξεκινούσα νωρίς, δηλαδή ώρες που οι ξενύχτηδες μαζεύονται σπίτι τους (και τείνουν να έχουν περιορισμένα αντανακλαστικά δημιουργώντας μου αγωνία κάθε φορά που άκουγα αυτοκίνητο). Οι συνθήκες μετά τις 8 το πρωί ήταν ανυπόφορες από την υγρασία και η επιλογή ήταν τρέξιμο στο σκοτάδι ή αφυδάτωση/ηλίαση.

– Κάνετε διατάσεις και πότε/πού;
Οι διατάσεις είναι απαραίτητο συστατικό κάθε προπόνησης, αμέσως μόλις ολοκληρώσω την προπόνηση. Χωρίς αυτές είναι σαν να αναζητάς τραυματισμούς.

«Το τρέξιμο είναι διαλογισμός αλλά μόνο όταν τρέχω μόνος. Όταν τρέχω με παρέα είναι περισσότερο socializing με …υψηλούς σφυγμούς».

– Πώς μετράτε την απόσταση που διανύετε;
Με το ρολόι-does-it-all που ανέφερα παραπάνω.

– Προτιμάτε να τρέχετε μόνος ή με παρέα;
Η προτίμηση εξαρτάται από το είδος προπόνησης και το πόσο κουρασμένος είμαι. Όσο πιο κουρασμένος, τόσο πιο απαραίτητη η παρέα.

– Έχετε κάνει trail running στο βουνό;
Βεβαίως και κάθε φορά λέω πως πρέπει να το κάνω πιο συχνά αλλά δεν τα καταφέρνω.

– Barefoot (ξυπόλητο) τρέξιμο;
Δεν είναι για μένα, το σώμα δεν συνεργάζεται. Θαυμάζω όμως αυτούς που μπορούν.

– Αν έχετε σκύλο, τον παίρνετε μαζί στην προπόνηση;
Έχω ένα αγγλικό bulldog, δηλαδή την επιτομή της ξάπλας. Κάποια πράγματα στη φύση πρέπει να τα σεβόμαστε και να μην σπάμε τους κανόνες της. Είναι κάτι σαν να μιλάει ο Μαδούρο για ανάπτυξη και επενδύσεις, δεν κολλάει…

– Το τρέξιμο σάς βοήθησε να ξεπεράσετε κάποια εξάρτηση;
Με βοήθησε να αποκτήσω εξάρτηση θα έλεγα. Με βοηθάει να διατηρώ την πνευματική μου υγεία και η σωματική βελτίωση είναι το bonus.

«Λαμβάνω μέρος σε αγώνες επιλεκτικά κάθε σεζόν όπου «τεστάρω» την εκάστοτε προετοιμασία. Κάθε αγώνας είναι μια εμπειρία και ένα μάθημα».

– Αλήθεια τώρα: Δεν υπάρχουν εβδομάδες ή ακόμα και μήνες που βαριέστε να πάτε για τρέξιμο;
Ακόμα δεν έχει συμβεί.

– Τελικά έχει πλάκα να τρέχεις, ή είναι συνήθεια για μαζοχιστές;
Και τα δύο. Η πλάκα είναι αυτό που νομίζουμε αλλά στην πορεία υποσυνείδητα περνάμε και στο δεύτερο. Για μεγάλες αποστάσεις σίγουρα ο μαζοχισμός παίζει ένα ρόλο, μία ικανοποίηση που έρχεται από τη σκληρή προπόνηση και την αίσθηση ότι με τον πόνο έρχεται και η βελτίωση σύμφωνα με το «no pain, no gain». Μόνο που κάπου στην πορεία, το «pain» γίνεται μέρος της καθημερινότητας και χάνεται το μέτρο που οδηγεί σε τραυματισμούς ή τις υπερβολές που αναιρούν τελικά τα οφέλη του ήρεμου και με μέτρο τρεξίματος που σίγουρα μόνο οφέλη έχει.

– Γιατί νομίζετε ότι όλοι έχουν «τρελαθεί» τα τελευταία χρόνια και παίρνουν τους δρόμους τρέχοντας;
Ο καθένας υποθέτω για τους δικούς του λόγους. Νομίζω πως οι περισσότεροι ξεκινούν για λόγους φυσικής κατάστασης και ελέγχου βάρους, αλλά στην πορεία έρχεται το self discovery του κρυμμένου παιδιού μέσα τους που θέλει να ανακαλύψει τα όριά του και να αποφασίσει αυτό (το παιδί) αν θα πονέσει και πόσο θα πονέσει για να τα υπερβεί. Μόνο αυτή τη φορά συναγωνίζεται τον εαυτό του και όχι κάποιο αντικειμενικό ρεκόρ.

– Έχετε κάποιον αγαπημένο(η) δρομέα;
Κάθε φορά που παρακολουθώ τον Kipchoge συγκινούμαι και είναι σίγουρα ο αγαπημένος μου αυτή τη στιγμή χωρίς όμως να θέλω να αδικήσω άλλους σε μεγάλες ή μικρότερες αποστάσεις. Στην Ελλάδα ξεχωρίζω τον Χ. Μερούση για το ήθος του και διάρκειά του, είναι καταπληκτικός. Οι δρομείς των μεγάλων αποστάσεων κάνουν τεράστιες θυσίες και δυστυχώς έχουν πολύ μικρότερη αναγνωρισιμότητα και marketing value από τους αντίστοιχους κορυφαίους άλλων σπορ.

 

Διαβάστε ακόμα: Σπύρος Κατσούλης – «Με το τρέξιμο νιώθω ελεύθερος και χαρούμενος»

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top